I told you, I always look for revenge

Jaren lang was het zijn doel geweest om de leiders van Hillerød van de ’troon’ te stoten. Het maakte niet uit wie hiervoor de leiding had in de stad: Man, vrouw. Dat deerde niet. Wat wel deerde was dat het de Stækars hun persoonlijke missie was geworden om de muren die rond Hillerød gebouwd waren te laten vallen en bloed te laten vloeien. Vikings verscholen zich immers niet achter bakstenen muren, maar gingen de strijd aan. Ragnvald’s vader was hiermee begonnen, en Vald zou deze vete doorgeven aan zijn kinderen. Hij was hiermee begonnen toen ze net een bijl vast konden houden en hoewel ze toen nog klein waren had hij de haat tegen de stad er aardig in kunnen “prenten”. Vooral zijn dochter Delaney leek een steeds grotere afkeer te groeien voor de stad. En Ivarr, naieve Ivarr. Hij moest eens weten wat hij voor de jongen in petto had. Helaas had hij zijn plannen nooit kunnen verwezelijken en waren het slechts losse flodders van zijn gedachten geweest.

Maar, het tij was inmiddels gekeerd en er waren openingen gekomen. Openingen waar hij winst uit zou kunnen behalen. Het was een koele morgen de ijzige wind trok aan zijn lange donkere haren en de donkerbruine hengst onder hem liet zo af en toe weten dat hij het er niet mee eens was om nog langer stil te staan. Door hevig te briesen en te stampen. Vald gaf een kort rukje aan de teugels en het dier wist zich weer te beheersen. Het dier -Sleipnir- was al jaren in bezit van de Stækar familie. Hij had het dier destijds van zijn verloofde gekregen en tot nu toe hield hij het tempo van de andere paarden nog goed bij. Zijn blik staat star  richting het ijskoude landschap. De wolvenmantel die hij om zich heen had geslagen beschermde hem tegen de ijzige wind en kou die het noorden met zicht meebracht. Hij laat een korte zucht tussen zijn lippen ontsnappen. Dit zou wel eens een dag kunnen worden waarop alles kon veranderen. Waardoor hij zijn plannen eindelijk in werking zou kunnen zetten en een zegen zou behalen. Als alleen de man die de naam athelstan met zich meedroeg eens op zou schieten.

Athelstan

Wat begon als een ’simpele’ missie om de stadhouders van Hillerød uit de weg te ruimen was uitgedraaid tot een plan. Een groots plan om de lijn van de skarsgard voor eens en voor altijd uit de weg te ruimen. Waar zijn vader deze missie was begonnen daar was Vald aangesloten. Vastbesloten om de bakstenen muren te laten vallen en met zijn bijl het lichaam van de lady te doorboren. Het was een ambitieus plan geweest een té ambitieus plan volgens velen. Aangezien de muren vanuit buiten vrijwel ondoordringbaar waren verklaard door de jarl zijn verkenners en spionnen. Hij had dan ook een plan moeten bedenken om de stad en dan met name de lady van binnenuit aan te vallen. Zichzelf binnen de stads muren begeven was sowieso geen optie. De lady had genoeg volgelingen die hem maar wat graag aan de galg zouden zien hangen. En hij kon ze wat dat betreft geen ongelijk geven. Zijn bedreigingen richting de Skarsgards waren niet bepaald vriendelijk te noemen. Vald laat de teugels kort door zijn handen glijden waarna zijn donkere blik even over het landschap streek. Het tij had echter weten te keren en er waren nieuwe opties aan het licht gekomen. Niet iedereen bleek zo “trouw” te zijn aan de roodharige lady, wellicht waren er andere redenen waarom deze ontmoeting vandaag plaat zou vinden. Echter deerde het hem dat niet veel.

Na wat een eeuwigheid voelde, maar in principe een aantal minuten duurde kon hij de schim al aan zien komen. Zijn mondhoeken krulden kort op terwijl hij de hengst nogmaals moest corrigeren. Waarna zijn blik al snel weer in zijn comfortabele norse zelf veranderde. Ook vald knikte terug richting de man die zijn paard op enkele meters afstand over liet gaan in stap. Athelstan, finally we meet. sprak hij kortaf terwijl hij zich wat naar achteren liet zakken in het zadel. Zijn blik gefocust op de man voor hem terwijl een korte stilte over hen beide neer streek en de wind langs hen heen leek te razen. Odin was vanavond blijkbaar grootse dingen van plan. Zijn blik trok nogmaals over het landschap. Blijkbaar was de man voor hem dus toch alleen gekomen. Hoewel hij op zijn hoede bleef. Zodra de wind wat afzwakte maakte hij aanstalten om zijn lippen weer in beweging te zetten. I see that you decided to agree on my terms and conditions as we discussed in the letters? zijn blik kantelde iets terwijl er een subtiele grijns rond zijn lippen verdween en zijn ogen begonnen te glimmen.

Het doorzettingsvermogen die de man bezat was bizar te noemen. Mócht dit plan in het water vallen dan zou hij alles op alles zetten om zijn plannen alsnog in gang te zetten. Hij zou niet rusten voordat het werk wat zijn vader was begonnen had afgemaakt. En mocht hij daar de kans niet voor krijgen dan was er Delaney die het werk wel af kon maken. Deze plannen waren dan ook op dit moment de drijfveer waar hij op liep. De benzine die zijn macht in stand hield. En macht is en blijft een gevaarlijk iets. Het probleem met mach is; hoe meer je ervan hebt hoe meer anderen van je willen. En in deze harde winterse wereld kan macht alleen verkregen worden door het vergieten van bloed en het vernietigen van steden en dorpen. En veel ook. Alleen dwazen geloven dat je voor eeuwig kunt leven door het gevecht en de confrontatie te ontwijken. Hij mocht zich nu zo’n 20 jaar Jarl van de hoofdstad van Falkreath noemen in al die jaren waren daar alleen maar meer ambities bij gekomen. Skørravir was niet voor niets de hoofdstad van dit rijk geworden en dat zou ook altijd zo blijven.

De hengst onder hem had hem verplaatst naar de ontmoetingsplek. Een plek waar de harde wind langs je haren raasde en normale burgers en reizigers zich liever niet ophielden. Het leek voor nu de perfecte plek om een complot te bespreken. En dat was ook zijn doel voor vandaag. Het doornemen en doorspelen van de plannen die hij had. Of het tegen hem gebruikt zal worden? Hij wist het niet, maar tot nu toe wist hij wel dat Athelstan de enige was die zijn plannen wilde aanhoren. Hij zou ze door kunnen spelen naar zijn lady, maar mocht de jarl daar achter komen dan zou zijn vloot de stad dus wel aanvallen. En dat was waarschijnlijk iets waar ze in Hillerod niet op zaten te wachten.

Lichtelijk geïrriteerd had hij staan wachten tot Athelstan zich uiteindelijk bij hem had gevoegd. En het paard naast hem had laten plaats nemen. Valds kaneelkleurige kijkers hadden voor een moment over de man gestreken en hij had hem begroet op een typische norse manier zoals alleen hij dat kon. We definitely need some arrangements for this to work hij bevestigde hiermee de woorden van Athelstan en liet zijn blik toen kort over het landschap gaan. Níemand zou van deze conversatie mogen weten. Zelfs niet degene die het dichtst bij hem stonden. Het zou eerder een teken van zwakte naar hem toe zijn mocht iemand deze woordenwisselingen ten gehore krijgen. De meeste vikings hadden de muur al lang bestormd en losgeslagen door de stad heen gerend. Een plan smeden met een andere stad die in niet zulk goed daglicht stond was dan ook niet een ideaal plan. Zijn gedachten zochten een weg naar de woorden die hij uit wilde spreken. Terwijl zijn blik weer terug ging naar Athelstan. For this plan to succeed we need to separate the lamb from the wolves. Refererend aan Freyja en haar ‘persoonlijke’ guards. Terwijl een grijns rond zijn gelaat streek. Deze guards waren de enige die haar beschermde, zonder zou ze niets meer zijn dan een sneu hoopje vlees en botten. Klaar om vertrapt te worden. I’d like you to take part in that. You know, lure her out off town and into the wilds with some kind of excuse. zijn lippen maken kort een einde aan de zin voordat hij weer verder ging. My men know what to do once she is separated from the safety the town is giving her. Hij leunde weer iets naar achteren in het zadel terwijl hij zijn hand op zijn been liet rusten en Athelstan indringend aankeek.

Beide stemden er mee in dat er wat ‘overeenkomsten’ besproken moesten worden voordat ze dit plan konden doorzetten. En beide waren het eens dat Freyja eerst van de kudde bloeddorstige wolven gescheiden zou moeten worden. Voordat er ook maar iets gedaan kon worden om haar bij de stad vandaan te krijgen. Het was haar veilige haven. Een haven omringd door stenen muren en adviseurs die haar continu in de gaten hielden. Wat dat betreft niet het meest ideale scenario om mee om te gaan. Zo kwam het dat Ragnvald zijn idee aan Athelstan voorlegde. Hij zou haar uit de stad moeten lokken met een of ander excuus. Welk excuus dat zou zijn mocht hij zelf bepalen. Dat was immers niet Vald zijn bezigheid. Hij had in de tussentijd wel andere dingen te plannen. Mocht het zover komen dan had hij een bepaalde groep vikings waaronder Baelon vast ingelicht. Hij liet zichzelf weer terug in het zadel zakken en keek Athelstan aan. Die inmiddels alweer bezig was om zijn woorden te vormen. Zijn blik fronste kort bij zijn woorden. If that is what you want. bromde hij. Then I’ll see to it that my men attack you at first. Hij zou ze opdragen hem aan te vallen, zelf zou hij de lady wel onder handen nemen. ‘Hopelijk’ voor Athelstan dan, zouden ze iets heel laten van zijn gezicht.

Een korte grijns streek over zijn gelaat bij de gedachten alleen al. Hoewel hij ervoor zou moeten zorgen dat de man naast hem er levend uit zou komen. Hij was immers de schakel tussen dit hele plan. Zijn woorden over veiligheid lieten hem kort wegkijken. Safety? Where the fucks that.. In het noorden was alles ruiger, wilder, gevaarlijker en misschien zelfs wel onveiliger dan in vele andere gebieden. Hoewel Skørravir een vrij veilige stad was geworden gedurende de jaren was er altijd die kans dat er een aanval plaats kon vinden. Als Odin slechtgezind was of Fenrir zijn wraak wilde was het sowieso afgelopen met iedere viking die deze landen bewandelde. Zelfs de jarl moest uiteindelijk buigen voor de goden. Wat hij maar al te graag deed. Met een norse blik draait hij zijn hoofd weer terug naar Athelstan. The little lamb will get the treatments a lady deserves. Het was een vaag antwoord. Vaag genoeg om verkeerd opgevat te kunnen worden, maar ook om iemand tevreden te stellen. We can discuss the payment later on. Maakte hij er uiteindelijk van. Geld was immers niet iets waar hij perse naar opzoek was. Al was het een mooie bijkomstigheid. Now for the other part. What will you do once you return injured, with no lady to lead the city…. De donkere grijns trok weer over zijn gezicht terwijl hij de teugels in zijn handen kort verplaatste.

Will you rule Athelstan...?

De vraag of zijn mannen Athelstan aan konden vallen had hem in eerste instantie verbaasd. Aan de andere kant was het ook wel weer vermakelijk. Nu hadden ze eindelijk eens de kans hun agressie te uiten op iemand van Hillerød. Hoe sneu dat ook zou zijn 1 tegen …..

Hij knikte kort instemmend bij de woorden dat Hillerød iemand nodig heeft om de stad te regeren. En dat was ook zo. Elke stad heeft een heerser nodig die de boel in het gareel houdt. Al helemaal hier in het noorden waar niemand zich iets aan leek te trekken van de regels die hier gelden. Achja, wie niet horden wilde moest maar voelen.

De opties waren besproken en er zat voor nu niets op dan te wachten tot de dag was aangebroken dat Athelstan op de plek zou zijn waar ze zojuist hadden afgesproken. I'll see you in two days, sundown at the border of our mountains and the great forest, Myrkviðr.

Myrkviðr een plek waar je je ergste vijand nog niet onder zou willen brengen. Het bos had een zekere schaduw over zich liggen en vele vikings vertelden dan ook verhalen over Fenrir die zich hier nog altijd schuil hield. Zelf had Ragnvald het beest nooit mogen aanschouwen. Vrijwel niemand in Falkreath. Hoewel het hem niet verbaasde als de verhalen waar bleken te zijn. Odin regeerde immers ook ooit over deze landen.  Nadat de laatste woorden waren uitgesproken had Vald kort geknikt en maakte Athelstan aanstalten zich om te draaien en weg te gaan. Waarna ook Ragnvald de teugels weer in handen nam en het paard richting Skørravir zette. Dit konden nog wel eens een aantal hele mooie dagen gaan worden….