God's Plan

zo apr 01, 2018 1:47 pm

Dacosta had hem de dag vrij af gegeven. Of basically, hem zeg maar gedwongen om even vrij te nemen. Wyatt nam de taak die hij had gekregen niet licht op. Dat was ook de reden waarom hij niet vaak vrij nam, hij zou het niet aan kunnen moest er iets met de koningin gebeuren wanneer hij er niet bij was. Het was dat hij zelf de mannen had uitgekozen die zijn plaats nu in hadden genomen anders had hij waarschijnlijk niet eens een voet buiten Archeon gezet. Iets wat nu het geval was, de blonde man had eerst een beetje rond gekuierd in de stad. Een beetje sociaal gedaan met alles en iedereen, maar al heel snel begon dat hem toch weer te vervelen. Het vage gevoel dat hij door iemand in de gaten werd gehouden hielp hem natuurlijk ook niet. Al kon hij al wel raden dat er enkele mannen een oogje in het zeil moesten houden, of hij wel werkelijk van zijn dag zou gaan genieten. Dat was de moment waarop zijn besluit was gevallen om maar naar het bos te gaan.

Zijn kledij had hij verstopt onder een hoopje bladeren die achter een stam lagen. Voor een moment haalde hij diep adem, en het was in dat moment dat hij veranderde naar een prachtige witte wolf. Kort sloeg hij met zijn poot tegen een takje dat in zijn weg was komen liggen. Ah man, wat was dit lang geleden. Wyatt kon zich de laatste keer dat hij was veranderd niet eens meer goed voor geest halen. Met andere woorden het was al maanden geleden. Iets wat zeker en vast jammer was, maar dat was iets waarvoor hij zelf had gekozen. In het bos zelf gleden zijn goud kleurige ogen over de takken die al aardig wat bladeren begonnen te krijgen. Hier hield hij van, al hield hij van elk seizoen. Maar om werkelijk te zien hoe de lente zijn intrek weer nam in het land zorgde ervoor dat hij des te vrolijker werd.

Inmiddels zat de witte wolf al weer achter een snelle haas aan. De kans dat hij het diertje van zijn leven zou beroven was klein, maar zo bleef hij tenminste wel alert. Wyatt zijn focus lag duidelijk op de haas die van hot naar her sprong, iets wat veroorzaakte dat hij zelf ook alle richtingen uitschoot. Maar even goed ook dat hij niet al te veel naar zijn omgeving keek. Tot er een zwart gevaarte voor zijn neus verscheen en hij de andere wolf letterlijk onderste boven liep. Wyatt lag op zijn zij half in een struik, bekomend van de klap die hij had veroorzaakt. Wat moeizaam kwam hij overeind en bekeek kort zijn vacht die helemaal bezaaid was met kleine takjes en donker zand. Netjes weer. Zijn aandacht werd snel genoeg verplaatst toen hij beweging hoorde komen van de plek waar de andere wolf was terecht gekomen. ‘Ik denk dat ik voorrang had.’

@Alice Blackfyre

circe

zo apr 01, 2018 3:14 pm

I will stand my ground and be strong,

And I will do it without false hope.

Hoewel Alice van haar baan en haar nieuwe woonplaats hield, miste ze de vrijheid soms wel van het wonen in een kleinere stad en het gewoon de natuur in kunnen lopen om daar te shiften. Ze had genoeg manieren aangeleerd om te kunnen bedenken dat men het waarschijnlijk niet zo op prijs zou stellen als zij als wolf door de stad zou racen. Ze maakte er dan ook een gewoonte van om op haar vrije dagen de stad te verlaten en de tropische bossen te verkennen. Nog was het niet hetzelfde als in Navarre, maar dat kon je er ook niet van verwachten. Vandaag was zo'n dag dat ze met snelle passen richting de poorten liep, haar kleding simpel en makkelijk weg te bergen.

Een rustig deel van het bos was waar ze haar kleding achter had gelaten en haar gedaanteverwisseling had ondergaan. Alice bleef in de schaduw van de boomtoppen omdat haar zwarte vacht anders weg zou branden in de sterke woestijn zon. Nog een nadeel van dit land in tegenstelling tot waar ze vandaan kwam, het was geen wonder dat men hier geen wolven kende als local wildlife. Ze was er echter inmiddels aan gewend en wist precies waar ze water kon vinden mocht het toch wat te warm worden in haar zwarte pels. Er was zelden iets of iemand die haar pad kruiste als ze hier was, maar dat bleek vandaag anders te zijn.

Voor ze echt door had wat er gebeurde, en het gebeurde snel ondanks dat ze zich slechts in een drafje voortbewoog, werd ze omver gegooid. Iets was vol op haar in gerend en zorgde ervoor dat haar poten onder haar lichaam vandaan schoten. De zwarte wolvin rolde wat verder voor ze stil kwam te liggen op de grond en haar kop verward ophief. Terwijl ze overeind kwam en zich uitschudde, hoorde ze de ander opmerken dat hij dacht dat hij voorrang had. "Ik wist niet dat er voorrangsregels golden in het bos," antwoordde ze, haar stem verraadde duidelijk dat ze zijn opmerking niet al te serieus nam, net als de botsing. Het was geen mens die tegen haar was opgelopen en ze zag wat witte vacht. Ook een shapeshifter dan? Ze kende hier nog geen andere shifters. "Alles oke?" besloot ze te vragen.

NOTES ©️️️

zo apr 01, 2018 3:46 pm

Wyatt hield van de kansen die hij had gekregen. Het maakte hem persoonlijk niet al te veel uit of hij veel of weinig vrije tijd had. Wat hij deed voelde niet zo zeer aan als een verplichting, iets wat ook kwam omdat hij iedereen in het kasteel wel al kende, gaande van de ridders en het personeel dan. Van de hoger geplaatste wist hij natuurlijk ook wie ze allemaal waren maar daar had hij niet bepaald een band mee, omdat het ook normaal was om geen band te hebben met de andere. Met Dacosta was het een ander verhaal, maar eveneens bleef dat ook weer iets heel logisch. Eigenlijk mocht hij nog wel blij zijn met haar, of toch dat ze ook voor hem uit keek dat hij niet te overwerkt raakte of iets in die aard. Niet dat hij er altijd zo blij mee was, maar meestal kon hij het uiteindelijk wel gebruiken.

Zo ook vandaag. Gewoon om weer in zijn wolvenhuid te kruipen, het nam voor een moment gewoon al zijn zorgen weg. Een perfecte manier voor hem om alles los te laten. Het was jammer dat hij in de stad zo niet kon rondlopen, iets wat hij ook wel begreep. De mensen zouden uiteraard nogal vreemd opkijken als ze plots een helder witte wolf voorbij zagen lopen. Niet dat het al niet gebeurd was. Aan de zijde van de koningin was het al wel vaker voorgekomen dat hij naar zijn wolvengedaante veranderde, vooral als ze op een buitenlandsbezoek waren. Zelf vond hij het persoonlijk ook net een tikkeltje te warm om echt dagelijks als wolf rond te lopen in Valyria. Dat was ook het voordeel aan de beboste streek. Er was heel veel schaduw te vinden, al gebeurde het toch meerdere keren dat hij over verhit was maar goed. Laat ons hopen niet vandaag.

Zijn spelletje met de haas werd verstoord door een hoop zwarte vacht. Hij was nog niet helemaal bekomen van de inslag maar hij had zich al wel overeind weten te krijgen. Zou ook niet bepaald een fijne indruk zijn als hij nog steeds half de bosjes in lag. Maar hij was er echt wel zeker van dat hij zijn voorrang niet had gemist hoor. ‘Voor shapeshifters gelden die zeker.’ Maar goed dat er niet zo superveel in de stad waren, maar evengoed. Hij kon wel meteen vaarwel zeggen tegen meneer de haas. Kort schudde hij zijn witte vacht uit, in de hoop dat het meeste zand zo wel eruit ging. Naja, dat hoopte hij dan toch. ‘Mijn ego is een beetje geblutst, en de takjes prikken wat. Maar ik overleef het wel, jij dan?’ Klonk het op een vriendelijke toon. Het was een van de eerste keren dat hij de zwarte wolvin hier had gezien, of haar geurspoor had opgevangen. Iets wat hem zeker wel nieuwsgierig maakte naar wie ze was.

@Alice Blackfyre

circe

zo apr 01, 2018 4:30 pm

I will stand my ground and be strong,

And I will do it without false hope.

De witte wolf vertelde haar dat er zeker voorrangsregels golden voor shapeshifters en ze snoof geamuseerd. "Dat is me niet verteld toen ik hierheen kwam, maar nu kom ik ook eigenlijk nooit shifters tegen," vertelde ze. Waarschijnlijk was het meer gebruikelijk in Navarre of had ze gewoon de pech dat ze hier nog niemand kende die zijn of haar vorm kon veranderen in dat van een dier.

Het was noodzaak geweest dat ze hun spullen hadden gepakt en waren vertrokken uit D'auvignon. Als ze dat niet hadden gedaan waren ze waarschijnlijk allemaal opgehangen. Het maakte men dikwijls niet uit of de familie echt wat te maken had met de praktijken van een enkel lid, wanneer er iemand werd veroordeeld dan gold dit dikwijls voor het hele gezin. Niet dat haar vader puur uit zorg voor zijn kinderen en vrouw had gehandeld, ook om zijn eigen hachje te redden. Ze had er vrede mee gesloten dat ze hem nooit voor de volle honderd procent kon vertrouwen.

De witte wolf sprak op een vriendelijke toon dat het wel met hem ging afgezien van een paar prikkende takken en een stootje tegen zijn ego. "Alles oke hier. Nog geluk dat we beide van een redelijk gelijke grootte zijn," antwoordde ze toen hij haar vroeg of het met haar ook ging. "Ik ben Alice trouwens en ik zou je een hand geven, maar eh.. ja" stelde ze zichzelf voor terwijl er een glimlach over haar zwarte snuit trok.

NOTES ©️️️

ma apr 02, 2018 9:28 pm

‘De meeste shifters raporteren ook eerst bij mij.’ As if, van zoveel belang was hij nu ook weer niet. Maar hij hield er van om grapjes te maken. Nou ja, tegen mensen die niet vielen onder zijn superiors. Hoewel er zelfs dan ook nog wel iets af kon, enkel op de gepaste momenten dan wel. ‘Er zijn er niet veel tho, niet zoals ons toch.’ Een grote schande was het niet, want hij met zijn hitte aanvallen die al jaren gewend was aan de temperaturen hier wenste het niemand anders toe. Zou wel eens heel lelijk kunnen uitdraaien dan. Veel zin om letterlijk soortgenoten dood te vinden in het bos had hij niet. Maar dat zou dus niet het geval zijn gezien er zo weinig waren, tenzij de zwarte wolvin andere plannen had natuurlijk. Wyatt had er natuurlijk wel een goed ook op dat de wolvin wist wat ze deed. Anders zou ze ook niet naar de bossen zijn gekomen. Maar goed, daar ging hij zijn hoofd niet verder over breken. Dat was een onbestaand probleem. Kalm gleden zijn amberkleurige ogen even over de omgeving. Hij kon het nog altijd niet bevatten eigenlijk, hoe hij letterlijk in de gouden stad mocht leven om vervolgens ook nog eens te mogen leven in de wouden die al even prachtiger waren. Al verkoos hij liever deze plek dan de warmte van de stad. Als kind was hij ook altijd blij geweest dat hij kon rondcrossen in de bebossing omheen de stad, dat hij de wonderen wereld van fauna en flora kon ontdekken.

‘Mooi, dan moet ik me daar niet al te veel zorgen over maken.’ Grijnsde hij breed. Al was de knal uiteindelijk niet zo heel hard geweest. Ze had evengoed wel fout terecht kunnen komen tho, maar dat was mooi niet het geval. Een warme glimlach verscheen eveneens op zijn snuit toen ze zich voorstelde. Op wat ze zei kon hij maar een andere reactie geven, lichtelijk ongepast maar dat liet hij even in het midden. Even kort stootte hij zijn snuit tegen de hare aan om daarna weer enkele passen naar achteren te zetten. ‘Next best thing right? Ik ben Wyatt, al noemen de meesten me in de stad Snow.’ Nog steeds had hij geen idee waarom iedereen hem zo noemde, hij ging er vanuit dat het te maken met zijn blonde haren die bij elk straaltje zon steeds lichter leken te worden. ‘Wat brengt je naar het bos op zo’n mooie dag als vandaag?’

@Alice Blackfyre

circe

ma apr 02, 2018 10:42 pm

I will stand my ground and be strong,

And I will do it without false hope.

De witte wolf zei dat men zich als shifter ook eerst bij hem rapporteerde en Alice knikte met een lach. "Belangrijk persoon dus, noted," zei ze op minder serieuze toon dan ze eigenlijk gehoopt had aan te slaan. Ze had nooit gehoor van een witte wolf shifter die alle shapeshifters reguleerde binnen Archeon, dus zoo bekend kon hij nu ook weer niet zijn, al trok ze misschien wat te voorbarige conclusies. Hij leek haar echter niet iemand die er een heel groot probleem van zou maken, aangezien hij ook niet kwaad was geweest na de botsing. Met dat soort types moest je altijd wat meer op je tenen lopen. Hij vertelde dat er ook niet zoveel shapeshifters waren en al helemaal geen wolven natuurlijk. "Ook niet het meest praktisch voor dit klimaat, maar ik ben hier ook niet geboren," merkte ze op.

Toen ze zichzelf voorstelde verscheen er ook een grijns op zijn snoet, waarna hij haar een wolven begroeting gaf door zijn snuit kort tegen die van haar te duwen. Ze had de wolven in Navarre dat ook wel zien doen en het was inderdaad de beste oplossing bij het gebrek aan handen. "True. Aangenaam Wyatt Snow," antwoordde ze toen hij zich had voorgesteld. Aan haar de vraag wat ze hier deed op een mooie dag. "Ik ben vrij vandaag en meestal spendeer ik wel een aantal vrije dagen aan het verkennen van de bossen als wolf. Het heeft een bepaalde vrijheid die ik nergens anders in kan vinden," zei ze eerlijk, haar glimlach warm bij de gedachte aan het vertrouwde gevoel dat shiften voor haar met zich meebracht. Als ze heimwee had dan was dit ook wat haar compleet tot rust kon brengen. Misschien ervoer hij het wel op een gelijke manier. "Weten ze dat je een witte wolf bent en noemen ze je daarom Snow?" vroeg ze erachteraan.

NOTES ©️️️

do apr 05, 2018 10:09 pm

Hahaha, soms wenste hij dat wel. Hoewel hij ook niet geheel onbelangrijk was in de stad. Hij was immers de beschermer van de queen. Maar uiteraard was hij niet de heer en meester van de shapeshifters. No thanks, dat was een rol die hij ook helemaal niet wilde. Hij zat goed waar hij zat, en momenteel was dat in het aangename koele bos van Archeon met een zwarte wolvin die hem toch begon te interesseren. Nog iets aan hem, hij was ontzettend geïnteresseerd in mensen, of nouja sommige mensen. Een kenmerk dat hij vroeger ook al had gehad. ‘Ach, ik maak het praktisch. Waar kom je vandaan als ik vragen mag?’ De kans zat er zeker in dat ze niet eens van dit continent kwam, al kon het even goed zijn dat ze hier ook weer wel was geboren al zou dat hem zeker verbazen gezien ze toch een wolf was. Maar goed, hij was dat ook en geen haan die er naar kraaide.

Een klein knikje was genoeg voor hem om duidelijk te maken dat hij deze ontmoeting op prijs stelde. Het was een logische vraag die hij haar had gesteld, gezien hij hier uiteraard nooit veel mensen laat staan wolven tegen kwam op dagen als deze. De meeste mensen in Archeon vonden het toch leuker in de stad, iets waar hij in kon komen gezien ze in de stad niets ontbrak. Haar woorden lieten hem nogmaals knikken. Ze had helemaal gelijk. ‘Daarin kan ik je zeker bij staan. Al verkies ik het zo nu en dan toch liever om aan het werk te zijn.’ Niets minder dan de waarheid. Snow genoot er van om te dienen zoals elk ander. Het was een voorrecht dat hij had gekregen. ‘Ze weten dat ik een witte wolf ben ja. Maar de reden waarom ze me zo noemen is om mijn menselijke vorm.’ Lachte hij vrolijk, waarna hij zijn kont plaveide op de grond en zijn staart rond zijn poten sloeg. ‘Als mens heb ik blond haar, haar dat telkens wanneer er een zonnestraal op valt witter word. Daarom noemen ze me zo.’

@Alice Blackfyre

circe

za apr 07, 2018 6:44 pm

I will stand my ground and be strong,

And I will do it without false hope.

Op haar opmerking dat een wolvenvorm niet erg praktisch was in dit gebied vertelde hij haar dat hij het zelf wel naar zijn hand zette om vervolgens te vragen waar zij dan vandaan kwam. Ze had immers verteld dat ze niet van hier was. In het begin had ze het niet aangedurfd om te verklappen waar haar familie oorspronkelijk vandaan was gevlucht, maar het was inmiddels al genoeg jaren geleden dat het voorzichtige eraf was. Niemand was in al die tijd haar vader komen zoeken, waarschijnlijk had hij ervoor gezorgd dat hun sporen goed gewist waren. "Ik ben geboren in Navarre en we hebben een tijd in D'auvignon gewoont." Eigenlijk wilde ze nog wel meer van de wereld zien dan alleen Navarre en Valyria, maar alles kwam op zijn tijd.

Hij leek het met haar eens te zijn dat rondrennen door de bossen als wolf een goede bezigheid was voor een vrije dag, al gaf hij ook toe dat hij plezier had in zijn werk. "Oh ik vind het ook zeker geen straf om te werken. Ik werk sinds een paar jaar bij de grote bibliotheek in het centrum van de stad en je vind er allerlei soort mensen," legde ze uit. "En jij dan?" vervolgde ze. Ze was wel nieuwsgierig gezien hij net had verteld dat hij werk ook wel eens verkoos boven een vrije dag als deze. Ze probeerde niet in te vullen wat hij zou kunnen zijn en het volledig van zijn antwoord af te laten hangen. Toen hij haar had verteld waar zijn bijnaam vandaan kwam knikte ze. "Lijkt erop dat shifters toch vaak wel iets hebben van hun menselijke vorm. Mijn haar is zwart, net als mijn vacht."

NOTES ©️️️

za apr 21, 2018 12:55 pm

Dragons

Met een luide dreun daalt de draak voor je neus neer. Het wezen opent zijn bek en laat een luide brul horen, waarbij je zicht hebt op zijn gigantische hoektanden. Hij lijkt niet in het beste humeur te zijn..

vr apr 27, 2018 10:19 pm

Aha, een wolvin vanuit Navarre. Vrij logisch dat ze dan kon shiften in een wolf, in tegenstelling tot hem natuurlijk gezien hij hier was opgegroeid. ‘Ah, daar hebben ze gelukkig een beter klimaat dan hier om als wolf rond te lopen.’ Zelf was hij wel enkele malen in Navarre geweest, en ook eenmalig in Brightwater omdat de koningin op bezoek ging en hij natuurlijk mee moest. Niet dat hij het tegen zijn zin deed. Wanneer hij jonger was had hij er altijd van gedroomd om de gehele wereld te zien, al dan niet met zijn mede soldaten. Maar goed, zijn leven had een andere wending genomen. Eentje waarvoor hij elke dag dankbaar was uiteindelijk al kon hij het soms toch niet laten om even weg te dromen naar wat hij anders met zijn leven had gedaan.

Natuurlijk had hij het altijd naar zijn plezier in de bossen rondom de stad. Vooral ook omdat hij even alleen kon zijn, en zich volledig laten gaan. Niet dat hij gezelschap van andere haatte of wat dan ook. Maar soms had hij echt wel even nood aan alleen zijn, om even te ontsnappen aan zijn dagdagelijkse taken. Taken die hij uiteindelijk wel met veel plezier vervulde. Maar niets kon op tegen het gevoel van de wind die door je vacht heen gaat terwijl je op volle snelheid aan het rennen was. ‘Aha, de bibliotheek een plek waar ik soms ook wel wat tijd spendeer. Zoals elke inwoner van de stad wellicht, lijkt me interessant om daar te werken. Al vraag ik me wel af wat je daar juist doet.’ Grijnsde hij kort. Ze zou vast niet het soort persoon zijn dat de boeken moest afstoffen of iets in die aard, om het kort te zeggen hij had eigenlijk helemaal geen idee wat voor soort werk er in de bibliotheek te doen was. Maar goed, nu verwachtte ze natuurlijk ook wel een antwoord van hem. Uiteindelijk maakte het niet uit of zij het nu wist of niet. Het was niet dat zij een dreiging zou zijn of dat hij haar uiteindelijk niet zou kunnen uitschakelen. ‘Ik ben de persoonlijke beschermer van de koni...'

Voor hij zijn zin kon afmaken doemde er een gigantische schaduw boven hun op. Een schaduw die een stevige landing maakte op de zachte grond. Instinctief sprong hij meteen half voor de donkere wolvin waarop hij recht in het bek van de draak keek toen deze luid brulde. Great, just bloody great. ‘Loop zo snel je kunt naar de stad en haal Dacosta, zeg haar maar dat een van haar huisdieren me wil frituren. Ik hou hem wel bezig!' Schreeuwde hij duidelijk naar de wolvin achter hem, de toon in zijn stem duidelijk makend dat ze dit moest opvolgen. Misschien een beetje ondoordacht schoot de witte wolf naar voren om met een felle beet in diens poot het dier volledig af te leiden van Alice. Iets wat hem uiteindelijk meer pijn deed dan de draak. Meteen dook de bek van de draak op de witte wolf af, waarop Wyatt naar de andere kant schoot en er zo voor zorgde dat het beest achter hem aan ging.

@Alice Blackfyre

circe

di mei 01, 2018 3:32 pm

I will stand my ground and be strong,

And I will do it without false hope.

Alice knikte instemmend toen Snow begon over dat het klimaat in Navarre toch wel iets beter leende voor het rondwandelen als wolf. De dikke pels was daar juist prettig om de soms koude noordenwind tegen te houden. Als ze zelf had mogen kiezen was ze waarschijnlijk niet in Valyria geëindigd, maar Archeon had zich een weg in haar hart gewrongen en om nu ze op haar eigen benen stond gelijk te verhuizen naar een ander land ging haar ook iets te ver. Misschien dat ze zou reizen, sowieso voor ze zou beslissen waar ze misschien heen zou gaan.

De witte wolf bekende dat hij ook wel eens in de bibliotheek kwam en vroeg haar wat ze daar deed. "Zoals je zelf al zegt komen er veel bezoekers. De boeken zetten zichzelf niet terug," zei ze lachend. "Maar afgezien van de gewone taken zoals de boel netjes houden en bijhouden wat er uitgeleend is, hebben we ook een archief waar niet iedereen zomaar toegang tot heeft. Ik zorg er onder anderen voor dat de oudste exemplaren in goede staat blijven," vervolgde ze. Het werk in de bibliotheek was zeer divers. De ene dag was ze bezig met vertalen of bepaalde geschriften over schrijven, de andere dag was het simpel boeken terug zetten op hun plaats en zorgen dat mensen konden vinden wat ze nodig hadden. Nu ze hem had uitgelegd wat zij voor werk deed, begon hij te vertellen wat hij deed. De persoonlijke beschermer van..

Een opdoemende schaduw en het geklap van vleugels deed hen beide opkijken naar het monster dat aan zijn daling was begonnen. Een draak. Een echte draak en eentje die hen niet zozeer als vrienden leek te zien. Nog voor ze überhaupt de tijd had gehad om te reageren op het beest dat naast hen was geland, sprong Snow voor haar. Op dat moment brulde de draak naar hen en Alice kon van achter de witte wolf de lange vlijmscherpe tanden zien die in rijen in de bek van het monster stonden. Er waren niet veel dingen in de wereld waarvan ze zo onder de indruk was en ze voelde haar poten dan ook onder haar lichaam trillen. De stem van Snow trok haar echter uit haar verstijfde staat. Ren terug, haal Dacosta, leg uit. Ze was nog nooit bij de koningin geweest, maar ze kende haar dochter aangezien die wel eens in de bibliotheek kwam. Alice hoopte maar dat ze niet zou worden opgepakt als er een zwarte wolvin door het paleis zou rennen. Ze draaide zich om in een flits en begon zo hard terug naar de stad te rennen als ze maar kon. Achteruit kijken durfde ze niet, aangezien ze niet zeker wist wat ze daar zou treffen.

Haar tong hing uit haar bek tegen de tijd dat ze de poort door rende, de straten van Archeon door. Het paleis lag in het centrum van de stad. Gelukkig was ze snel en kon ze tussen de mensen door schieten. Verraste geluiden klonken achter haar wanneer ze weer iemand bijna van zijn voeten liep, maar er was geen tijd om netjes te zijn of sorry te zeggen. Ze moest het paleis in en naar de koningin. Hopende dat deze er ook echt zou zijn schoot ze door de poorten, richting de zaal waar het volk de koninklijke familie aan kon spreken. Haart hart sloeg over toen ze zag dat er op het moment niemand voor de deur van de troonzaal stond te wachten. Toen ze door de kier keek zag ze echter dat niet koningin Dacosta, maar wel haar dochter Robin Akesh aanwezig was. Zonder enige aarzeling duwde ze de deur verder open met haar kop en draafde de zaal in. De wachters die er ook stonden waren gelijk alert en richtte hun wapens op haar. Een zwarte wolf die ongevraagd en onaangekondigd binnen kwam lopen, het was ook niet alsof ze daarnaar zouden luisteren. Er was te veel op het spel om zich nog zorgen te maken om enige modesty of schaamte en dus shiftte Alice terug naar een mens, haar kleren achter gelaten in het bos en waarschijnlijk al lang verbrand door de draak terwijl hij Snow probeerde te pakken, waarna ze een korte buiging maakte. "Er is geen tijd voor details. Ik heb uw hulp nodig. Er is een draak in het bos en hij probeert een van de koninklijke wachters aan te vallen. Ik ben op commando gelijk terug gerend naar de stad, maar ik weet niet hoe de situatie zich inmiddels geëscaleerd heeft. Er is haast bij, ik vrees anders voor het ergste," probeerde ze zo duidelijk mogelijk uit te leggen, hoewel er ergens toch wel paniek doordrong in haar stem. Een andere wolvenshifter, al zou ze iedereen hebben geholpen, dat feit maakte het persoonlijker.

NOTES ©️️️

ma jun 11, 2018 8:41 pm

Haar mond wist ze nog net te bedenken met een hand voor de lerares haar grote gaap zag. Lui knipperde ze terwijl ze haar hand opnieuw verplaatste naar haar wang. In stilte toeluisterend, geen woord leek werkelijk te kloppen voor haar. Ze had al zoveel van de wereld gezien dat alles wat nu gezegd werd slechts fantasieën waren. Domme verhaaltjes die voor het slapengaan verteld werden door de ouders die hun kinderen veilig in hun huisjes wouden houden.

Het was simpelweg zo frustrerend dat ze het niet meer aankon. Zonder emotie kwam ze omhoog en draaide ze zichzelf om, om naar de deur te lopen. Ze werd nageroepen om terug te komen maar wuifde de aandacht van de vrouw weg voor ze de deur uitliep. Zeker zou ze hier meerdere problemen voor gaan krijgen, maar ze kon niet nog een seconde langer daar blijven zonder gek te worden.

Haar weg makende naar de troonzaal kwam er een kleine grijns op haar lippen. Haar ouders waren er niet op dit moment, dat wist ze zeker. Dus waarom zou iemand haar daar gaan zoeken.

In de troonzaal liet ze zichzelf onderuit zakken op de troon. Een enkele wachter had opgekeken naar haar maar durfde geen woord te reageren. Haar rust leek echter kort geleefd want binnen de kortste keren zat ze recht op in de troon toen er een wolf bijna binnen kwam stormen. Een zwart beest dat zich vervolgens transformeerde in een vrouw.. een naakte vrouw.. Meerdere malen moest ze knipperen terwijl wachters haar omsingelde. ”W..wat eh Alice nietwaar?” Stamelde ze de vrouw ergens vaag herkennende van de bibliotheek voor ze opstond. ”Ehm ja natuurlijk, moe.. Koningin Dacosta is op dit moment niet aanwezig, ik heb de gave niet, maar kan wel helpen.” Ze knikte even snel de wachters die haar wouden vastgrijpen stoppende. ”Naal fin Rah! Laat haar los, zijn jullie doof Meys.” Siste ze en stapte op haar af. ”Leid de weg, ik volg je. Snel.” Knikte ze haar toe zichzelf even vervloekende dat ze de gave niet had.

She's like an earthquake in human form
breaking apart everything in her way

di jun 12, 2018 8:05 pm

I will stand my ground and be strong,

And I will do it without false hope.

Ze had geen tijd om echt verbaasd te zijn over het feit dat de dochter van de koningin haar naam kende, waarschijnlijk van haar bezoeken aan de bibliotheek. Hoe iemand van zo'n positie zo'n gebruikelijke naam van een gewone burger onthield ontging haar, maar nu werkte het in haar voordeel. "Dat klopt, Alice Blackfyre," antwoordde ze kort met een respectvolle knik op het eind. De prinses liet de wachters haar weer loslaten en een stap achteruit doen en zei dat ze haar zou kunnen helpen en dat ze de weg moest leiden. Dit ging veel makkelijker dan ze had verwacht en elke waardevolle minuut die ze kon besparen was van levensbelang.

Alice scheurde zich los uit haar initiële schok. "Deze kant op! Als u het niet erg vind, verander ik terug naar een wolf," zei ze terwijl ze Robin wenkte. Een wolf en de prinses van Fallen Skies die door de stad rende zou al aandacht trekken, laat staan een naakte vrouw en een prinses. Bovendien was ze behendiger in haar wolven vorm en zou ze Snow beter kunnen terugvinden.

NOTES ©️️️

wo jun 13, 2018 8:02 pm

Nog altijd behoorlijk overdonderd, voornamelijk door de naakte vrouw, maar ook door het feit dat ze sprak over een drakenaanval knikte Robin iet wat beduust op haar woorden. ”Ja is goed, ik volg je.” Opperde ze direct en begon achter haar aan te rennen. Haar hart bonkend in haar keel. Onzekerheid brandend in haar ogen die ze net zo snel weer wegwerkte. Het was niets om onzeker over te zijn. Ze leefde haar hele leven al met draken. Zelfs al wist ze niet hoe ze de beesten kon beheersen moest er toch wel iets zijn dat ze kon doen. Ze was een prinses van Valyria verdomme. Er moest wel iets zijn. Wat anders was haar titel waard.

She's like an earthquake in human form
breaking apart everything in her way

wo jun 13, 2018 11:42 pm

I will stand my ground and be strong,

And I will do it without false hope.

Zodra ze hoorde dat het oké was voor haar om terug te veranderen in een wolf deed ze dat gelijk. Al tijdens het rennen wist ze haar lichaam te vervormen, tot er vier zwarte poten onder haar stonden en haar verder door de hal droegen. Ze keek even kort achterom naar Robin en versnelde toen haar pas een klein beetje, naar een snelheid die een mens ook nog goed bij zou kunnen houden. Er was echter wel haast bij, dus ze hoopte maar dat de conditie van de prinses een beetje oké was.

Eenmaal tussen de mensen zorgde het beeld van een zwarte wolf en Robin Akesh ervoor dat mensen uit schok en verwarring aan de kant gingen. Dat kwam goed uit, want dat maakte het des te makkelijker om naar de poorten te komen zonder elkaar kwijt te raken in de groepen mensen die door de stad banjerden. Bij de poorten waren ze er echter nog niet. Nee, nu moesten ze Snow nog vinden in het bos en god wist waar hij inmiddels uithing met die draak op zijn hielen. "He's somewhere outside, I hope we can find him in time!" riep ze achterom tijdens het rennen.

NOTES ©️️️

God's Plan

God's Plan

Re: God's Plan

Re: God's Plan

Re: God's Plan

Re: God's Plan

Re: God's Plan

Re: God's Plan

Re: God's Plan

Re: God's Plan

Re: God's Plan

Re: God's Plan

Re: God's Plan

Re: God's Plan

Re: God's Plan

Re: God's Plan

Re: God's Plan