Hungry for that flesh of mine

Brightwater Keep had zonder twijfel het prachtigste uitzicht ooit. Niet dat Crescent nu zoveel andere steden had mogen bezoeken in haar leven, maar die tijd zou vast en zeker nog wel komen. Het jonge meisje woonde hier met haar moeder, best raar eigenlijk omdat haar vader de Lord was van een andere stad in Rhoynar. En dat maakte haar op een dag de opvolger van Isla de Juegas, maar in dat soort zaken had ze nog nooit interesse getoond. Crescent was daarvoor veel te druk bezig met kind zijn.

Haar vader was net weer terug van een lange reis en ze had erop gestaan dat ze de volgende keer met hem mee zou gaan. De kans was groot dat hij weer verdwenen zou zijn voordat ze er erg in had, maar dit keer ging ze zich niet zo makkelijk aan de kant laten schuiven. Ze zou met hem meegaan, einde van de discussie. Daarvoor was ze veel aan het oefenen geweest. Het was de kunst van het verdwijnen in de menigte, dan zou ze zo aan boord van zijn schip kunnen sneaken en dan kon hij haar moeilijk terug sturen als ze al op zee zaten. Beter nog, dan was ze eindelijk van haar zeurderige moeder af.

Op een hobbeltje liep ze een trappetje af, één van de vele steegjes van Brightwater Keep in. Net had ze op een uitkijkpunt gestaan vanaf waar je de hele stad, inclusief de haven en de zee, goed kon zien. De veel te grote mantel die ze om had wapperde wild heen en weer en de dolk die aan een riem om haar middel hing drukte tegen haar been aan bij elke strap die ze zette. De helm op haar hoofd bleef maar net zitten, waardoor ze deze met haar hand ook goed moest trekken. Ze kende alle straatjes van Brightwater Keep, immers had ze genoeg tijd gehad om hier rond te dwalen.