For all to see

Een opgeluchte zucht rolde over de vrouw haar lippen toen ze eindelijk comfortabel in haar eigen bed lag, met de dekens over haar heen getrokken en haar hoofd op de kussens rustend. De lange dag was voorbij, nu was het tijd voor een heerlijke nachtrust. Ze sloot haar ogen en nog geen kwartier later lag de vrouw met de witblonde haren in een diepe slaap verzonken. Een vredige uitdrukking stond op de vrouw haar gezicht, terwijl haar dromen zich vorderden zoals ze altijd deden. Normale dromen, dingen over de afgelopen dag, waarvan ze had gewenst dat ze anders waren verlopen. Maar opeens veranderde die uitdrukking, toen er een lichte frons op de vrouw haar gezicht verscheen, die uiteindelijk verder veranderde in een pijnlijke uitdrukking. Het duurde dan ook niet lang voordat Hathor omhoog schoot uit haar slapende positie en een beklemmend geluid uit haar keelgat omhoog rees, bijna alsof ze snakte naar adem. Haar fragiele handen schoten direct omhoog naar haar nek en zo bleef ze enige tijd in haar bed zitten, de lucht om haar heen gulzig in haar opnemend. Uiteindelijk kwam daar dan de beseffing dat het gewoon maar een nachtmerrie was geweest. Niets meer en niets minder dan dat. Met een diepe zucht zakte de vrouw weer in haar kussens, maar slapen kon ze niet meer. Uiteindelijk besloot ze dan toch haar nachtrust maar te laten voor wat het was. De zon zou immers snel opkomen en om nu nog een slaap te vallen was wellicht toch geen goed idee meer. Er was genoeg om te doen vandaag en ze kon zich zeker niet verslapen.

De ochtend verliep maar langzaam. Het was duidelijk dat de vrouw niet zichzelf was vandaag en alles leek niet zo soepel te verlopen als ze wilde. De dienst was een beetje awkward, tijdens haar bezoek aan het weeshuis was ze meer afwezig dan aanwezig. Uiteindelijk, tegen de middaguren aan, had ze besloten terug te keren naar de kerk, om zich daar even terug te trekken in de algemene ruimtes waar enkel de priests kwamen. Afwezig stapte ze de ruimte in, niet echt oplettend wie zich daar bevond - iets wat ze normaal gezien wel altijd deed -, waarna ze zichzelf wat water inschonk en op een stoel plaatsnam. Diep in haar gedachten verzonken staarde Hathor naar de beker met water.

& Sobek

Afwezig staarde de vrouw naar haar water. Haar gedachten waren niet echt bij de omgeving rondom haar, maar eerder bij de nachtmerrie die ze eerder had gehad. Het was ongewoon voor haar om een nachtmerrie te hebben en ze vroeg zich af waarom ze deze had gehad; achter iedere nachtmerrie zat meestal een betekenis, was dat niet zo? Maar wat kon het betekenen wanneer je adem werd ontnomen? Werden de taken en de verantwoordelijkheid die ze had als Sol Invictus haar nu al teveel? Nee, dat kon haast niet zijn. Alles ging tot nu toe toch goed? Toch? Maar aan de andere kant kon de vrouw niks anders bedenken. Geen andere reden bedenken. Misschien was het wel gewoon een zinloze droom geweest en zat ze nu hier, haar dag wat te verpesten door weer veel te ver door te denken. Plots werd ze ruw uit haar gedachten getrokken door een stem die de stilte in de ruimte verbrak. Haar goudgroene ogen schoten direct op bij het horen van haar eigen naam, om ze vervolgens vast te haken in de blik van een andere Priest. Maar niet zomaar een; Sobek. De strenge ondertoon in zijn stem zorgden ervoor dat de blondine haar rug ietwat rechter hield.

"Sobek," sprak ze, maar er zat weinig energie in haar stem. "I wasn't aware you were here, I'm sorry." Sprak ze, een glimlach op haar gelaat forcerend, want wellicht als ze glimlachte, dat het erop zou lijken alsof er weinig aan de hand was. Maar ze had het altijd al moeilijk gevonden om tegen de man voor haar te liegen.

Het was pas toen zijn stem door de ruimte weergalmde, dat de vrouw uit haar gedachten werd gehaald en haar goudgroene ogen op de man had gericht. Ze had absoluut niet doorgehad dat er een ander aanwezig was geweest in de ruimte, ze was er eigenlijk gewoon van uitgegaan alleen te zijn. De manier waarop hij haar naam had uitgesproken had serieus en wellicht een beetje streng geklonken, waardoor de vrouw weer een beetje alerter was geworden en haar omgeving kort verder in haar opnam. Het was gelukkig enkel haar en Sobek die aanwezig waren in de ruimte, anders had ze zich waarschijnlijk moeten verontschuldigen tegenover meerdere mensen. Bij zijn vraag verdween de glimlach als sneeuw voor de zon weer van haar gezicht, waarna ze even een slok van haar water nam, in de hoop dat ze iets kon bedenken om te zeggen. "It's nothing.. really.." Sprak ze, niet al te overtuigend.  

Uiteindelijk gleed er een zucht over haar lippen, terwijl ze de beker weer neerzette op de tafel. "Alright, I've been having these nightmares and last night they really scared me." Ze trok haar wenkbrauwen ietwat dichter bij elkaar in een frons. "I think I just need some more sleep, I'll be fine tomorrow." Haar stem klonk wat meer overtuigend, al wist ze het zelf niet echt meer. Wat als ze vannacht weer dezelfde nachtmerrie zou hebben? Wat als het een betekenis had?

Ze moest toegeven dat er een last van haar schouder was gevallen, toen Sobek sprak dat het volkomen normaal was. Ze knikte dan ook, licht glimlachend. Het voelde goed om haar gedachten even bij iemand kwijt te kunnen, want nu ze Sol Invictus was, was het eerder andersom. Anderen wilden hun gedachten bij haar kwijt; maar vergaten vaak ook dat ze nog maar jong was. Veel te jong, eigenlijk, om enige ervaring in al die dingen te hebben. Maar ze deed haar best. Sol had haar niets voor niets uitgekozen, niet waar?

"Let's hope it is not.. reoccuring." Sprak ze zacht, haar ogen kort op de grond richtend. Het had haar duidelijk van haar stuk gebracht. Toen hij vroeg hoe het met haar ging, keek de vrouw weer omhoog. Rustig haalde ze haar schouders op. "I'm managing. I don't have any other choice." Ze glimlachte licht. "I just.. need to get used to all this." Al deze verantwoordelijkheid. Al deze druk. Maar het kwam wel goed. Ooit. "And you?" Kaatste ze de vraag dan maar gewoonweg terug, alsof het de normaalste zaak was - al vroeg ze het eerder, omdat ze liever niet doorging op haar oude onderwerp. De nachtmerrie.