Turns you into stone

De zon begon langzaam aan onder te gaan, wat betekende dat de kerk langzaamaan leeg begon te lopen. De laatste paar mensen waren nog bezig met een laatste gebedje, voordat ze terug zouden keren naar hun thuis. Hathor was ook nog aanwezig; ze was net klaar met een dienst en stond nu nog te praten met een koppel die nog enkele vragen hadden over bepaalde zaken. Hathor was voor haar gelovigen een vrij open persoon om tegen te spreken - wellicht een erge verademing voor hun volgelingen, aangezien de oude Sol Invictus een stuk ouderwetser en meer gesloten was. Hathor was voor de mensen die haar niet in de weg stonden, een aangename vrouw om tegen te spreken. Zo maakte ze dus genoeg vrienden, maar helaas maakte de vrouw ook genoeg vijanden door haar positie en de fanatieke wijze waarop ze haar geloof doorvoerde. Uiteindelijk moest ze het gesprek toch een beetje ten einde brengen, want de zaal begon nu steeds meer leeg te lopen en voordat ze het wist zou het tijd zijn om de deuren te sluiten. Ze knikte de twee gedag en draaide zich vervolgens naar het altaar waar ze de spulletjes die normaal gebruikt werden voor de avonddienst, begon op te ruimen. Ze was net bezig met een kandelaar in een van de kasten te steken, toen ze de zware deuren weer open hoorde schuiven.

"The sun is almost down, we're about to close." Sprak ze, de deuren van de kast sluitend, terwijl ze zonder een blik te werpen op de persoon weer terug richting het altaar stapte, om daar nog iets op te pakken. Echter voelde ze de aanwezigheid van de andere nog, waardoor de vrouw met de lichtblonde vrouw zich midden in haar zin omdraaide: "You should come back tomorro-" ze maakte haar zin niet af bij het zien van de persoon. Wellicht sloeg haar hart even een slag over, bij het zien van het gestalte. Een man die niet bepaald bekend stond om zijn goede reputatie. De vrouw wist zich echter weer snel te herstellen en deed een - wellicht slechte - poging tot het vormen van een vriendelijke glimlach op haar gezicht. "Lord of Seere," sprak ze. "To what do I owe the visit?" Misschien kon ze hem wel zo snel mogelijk weer buiten werken. Seere en the Priests of Sol hadden geen goede relatie met elkaar en aan de reputatie van deze momentele lord van Seere te horen, was hij ook geen lieverd, geen persoon waarmee zij en haar Priests in aanraking wilden komen.

& Valdi

Iets aan de man bracht een slecht gevoel in haar onderbuik; alsof ze zeker was van het feit dat hij niet te vertrouwen was, alsof ze er van overtuigd was dat hoe langer hij zich in de kerk bevond, hoe minder leuk dit gesprek ging worden. Ze had zich nu volledig naar hem omgedraaid, haar goudgroene ogen op de man gericht en ze volgde iedere beweging die hij maakte. De Lord van Seere, of eigenlijk Chief, zoals hij zichzelf had benoemd. Er waren slechte dingen over hem bekend, de roddels die over hem spraken, waren dan ook zeer zelden vol lof. Eerder vol angst voor de dingen waartoe de man wel niet in staat was; want hij stond zeker niet bekend om zijn vriendelijkheid. Haar mondhoeken kropen wat geforceerd omhoog toen hij vertelde dat hij hier was, om te zien hoe de plek veranderd was sinds de laatste keer dat hij hier was geweest. "You've been here before?" Vroeg ze, eerder verbaasd dan echt oprecht nieuwsgierig. Waarom? Wat was het nu om deze kerkelijke orde te bezoeken in zijn geval? Seere had niks meer te maken met de Priests of Sol en dat moest hij ook wel weten - nadat ze van het eiland waren weggejaagd, hadden ze nooit meer een poging gedaan erop terug te komen. Hathor had geen flauw idee wat daar allemaal was gebeurd, vooral omdat niemand er echt over durfde te spreken en zij nooit de moed bijeen had weten te halen om het aan de oude Sol Invictus te vragen. Want wat er was gebeurd, moest vast verschrikkelijk zijn geweest; aangezien de zeldzame keren waarop de oude Sol Invictus over de plek had gesproken, zijn stem vol haat en pijn had geklonken.

De korte oogcontact tussen de twee, werd onderbroken toen de man even langs haar doorkeek naar iets dat zich blijkbaar achter haar bevond. Hathor moest alle moeite doen om niet direct over haar schouder te kijken, maar zodra hij plaats nam op de bank, draaide ze zich zelf half om, om het laatste voorwerp dat ze nog moest opruimen, op te pakken en weg te stoppen. Terwijl ze dit deed, nam ze even snel de tijd om een goede blik door de ruimte achter haar te laten glijden, maar er was weinig opmerkelijks te zien. Ze draaide zich weer in de richting van de man toen zijn woorden weer door de zaal galmden. Ze trok haar wenkbrauwen iets dichter bij elkaar, een lichte frons vormend. Waarom zat hij hier en waarom was zij weer de gelukkige die met deze gevallen moest spreken? "We're not waiting for voices in our heads." Sprak ze, haar kin wat verheffend. "Sol already speaks to some of us." En zij was daar een van, want het zien van de toekomst was iets wat al snel werd gezien als Sol die tegen hen sprak; al mocht Sol niet altijd heel erg duidelijk zijn in de dingen die hij wilde van hen. "And they are not your former Priests." Bracht ze vervolgens duidelijk uit, in een poging er een lichte toon op te leggen, in de hoop dat hij het niet als een belediging zou opvatten - maar het was Hathor niet, als haar ongenoegen toch wel een klein beetje doorschemerde aan de houding die ze had aangenomen.