Ravens

Met zacht geneurie blond de vrouw met de witblonde haren een klein stukje perkament aan de poot van een zwarte raaf. Het diertje staarde haar met zijn gitzwarte oogjes aan; Hathor had altijd al bewondering gehad voor gevogelte en dit niet alleen omdat ze volgens haar geloof heilige dieren waren. Vogels konden zo vrij zijn, zelfs al hadden ze een eigenaar waar ze iedere keer weer naar terugkeerden. Ze konden vliegen, zo dichtbij de zon als ze wilden. Het fascineerde haar compleet en het was dan ook geen wonder dat de vrouw een tatoeage van een uil over haar linker-onderarm had lopen. Met een glimlach raakte ze het kopje van de raaf kort met een vinger aan. "You're all ready to go, deliver this to Trystane Bayard." Het fascineerde haar altijd hoe de vogels je leken te begrijpen en de brieven meestal ook op de juiste plaats afzetten. Ze zette een korte stap achteruit, zodat de vogel de tijd had om weg te vliegen. Haar goudgroene ogen volgden de zwarte raaf, die steeds verder wegvloog. Ze vroeg zich af of Jasper haar voor zou zijn geweest, of dat hij nog geen brief had gestuurd naar de Duke of Rhoynar. Nu er zoveel in Sunfall gebeurd was, had het haar wel een goed plan geleken om hem te contacteren. Vooral omdat de oude Sol Invictus nooit de moeite had gedaan en zij altijd van mening was geweest dat dit een domme, ouderwetse instelling van hem was geweest; de Duke als bondgenoot hebben, kon nog eens gunstig uitpakken voor haar geloof en vooral voor Sunfall. Toen de vogel tussen de wolken in de verte verdween, draaide de blondine zich op de topjes van haar tenen om, om weer terug te keren naar de kerk.

In haar brief had ze de man kort ingelicht over de veranderingen die op Sunfall plaats hadden gevonden de afgelopen paar weken. Over hoe de stad was overgenomen en nu een nieuwe Governor had - waarover ze verder niet veel sprak, eigenlijk - en over hoe de oude Sol Invictus er niet meer was en zij zijn positie had overgenomen. Maar in het bijzonder had ze gezegd hem graag te willen ontmoeten. Ze wist echter niet wat ze verder van de man moest verwachten. Zou hij een brief terug sturen, zodat ze zo snel mogelijk de boot kon pakken richting Brightwater Keep, of zou hij haar kant op komen en haar zowat verassen met zijn aankomst? Ze besloot gewoon door te gaan met haar normale bezigheden, wetende dat de man het druk had en waarschijnlijk niet altijd alle tijd had om direct terug te reageren op alle brieven die hij ontving.

& The Viper of Rhoynar~ 

Uiteindelijk was er dan een brief terug gekomen, iets wat Hathor heel erg goed kon waarderen, waarop stond dat de man over een week zou arriveren in Sunfall. De week ging snel voorbij en voordat de vrouw het wist, kon de man ieder moment arriveren in de stad. Ze had geen flauw idee wanneer hij zou langskomen, echter; het kon immers deze week al zijn, of volgende week, of zelfs de week daarna. Je wist het nooit met lords en ladies, beloftes en op tijd komen waren vaak niet hun sterkste punt, immers. De vrouw had dan ook besloten niet haar dagen te besteden, wachtend op de man. Het was duidelijk dat ze gewoon doorging met haar normale taken en oh boy, had ze het druk. Heel veel mensen wilden heel veel van haar, dat was iets wat ze had moeten verwachten toen ze opeens de titel van Sol Invictus overnam van haar voorganger. Als Sol invictus waren er immers genoeg mensen die dingen met je wilden overleggen en aangezien veel van deze mensen belangrijk waren voor haar geloof, kon ze daar uiteraard lastig nee tegen zeggen. Tot nu toe, deed de vrouw dat echter met veel plezier en een vriendelijke glimlach op haar gelaat - vooral wanneer de mensen langskwamen, die ook in haar geloof geloofden. Rijke mensen die functioneerden als sponsors, maar ook de gewone man. Niemand werd uitgesloten, niemand werd genegeerd.

De vrouw was zojuist bezig geweest met een gesprek met een van de mensen die haar ogen en oren waren rond de stad. Hij was naar haar toegekomen omdat hij iets interessants had gezien, iets dat Hathor waarschijnlijk aanging. Ze had aandachtig naar zijn verhaal geluisterd, maar haar aandacht was lichtelijk overgesprongen naar de persoon die midden in zijn verhaal door de deuren van de kerk gestapt was. Een persoon die gemakkelijk te herkennen was aan zijn donkere, halflange losse haren en eigenlijk aan zijn hele attitude. De duke van Rhoynar en Brightwater Keep. Hathor had bijna de indruk dat dit de eerste keer was dat de man de kerk überhaupt bezocht had, wat haar indruk over het feit dat de oude Sol invictus waarschijnlijk nooit een poging had gedaan contact te maken met enige Duke van Rhoynar, nog meer bevestigde. Ze knikte toen de man voor haar klaar was met met zijn verhaal. "Thank you, I will keep that in mind." Sprak ze, met een glimlach op haar gezicht, waarna ze gedag zei tegen de man en op de Duke afstapte.

 "My lord," sprak ze, haar stem duidelijk genoeg voor de man om deze te horen. "It's a pleasure to meet you here, I hope my letter wasn't inconvenient at all."