In my blood

ma apr 09, 2018 7:30 am

-- Please moon, forget to fall down--

Het was maar nog net middag toen de jongen eindelijk bij Brightwater Keep aankwam. Hij had wat geld opgespaard om met het schip te reizen. Maar de kapitein had hem gewoon gratis erop gelaten. Waarschijnlijk omdat hij er inderdaad jong uit zag. Maar Finian zou er niet tegen op gaan. Het was juist beter als hij niet te veel geld zou verspillen om te reizen. Maar het was niet dat hij niet genoeg geld had. Assistent zijn van een gouverneur was niet niks. Hij mocht wel dankbaar zijn dat er een passende baan voor hem was. Hij was niet het type om urenlang te rennen of te vechten voor iemand, zoals een piraat hem al eerder aangeboden had. Hij was ook niet echt sterk, niet dapper. Finian was meer een ‘better safe than sorry’ type. Dus met papieren werken en dingen ordenen was al beter dan de meeste banen dat hem werd aangeboden.

Nu was hij eindelijk bij Brightwater Keep. De jongen liep het schip af via de trap en bedankte de kapitein heel snel voordat hij weer rondkeek. Hij was nooit echt bij Brightwater Keep geweest. Wel had hij foto’s gezien. Maar hij vond het altijd te gevaarlijk om ernaartoe te gaan. Pas nadat hij informatie had gelezen over de plek, wou hij wel gaan. Hij had de informatie in een boekje kunnen lezen. Vlak naast Jasper’s andere belangrijke boeken. Finian was niet zo’n enthousiast type qua spullen van anderen. Maar toch was er een lichtje gaan branden nadat hij gelezen had over de ‘bermuda driehoek’. Bijna alle schepen verdwenen daar, en hij had het gevoel dat er een connectie was ontstaan. Maar ja, wie hier zou zelfs willen luisteren naar zulke ‘kinderverhalen’?

De jongen keek rond de plek terwijl hij richting de straten liep. Waar er allerlei markt kraampjes waren. Finian keek rond de plek, duidelijk benieuwd en geïnteresseerd of het net zo was als bij Sunfall. Zijn groene ogen keken naar een kraampje dat allerlei beeldjes had. Hij bleef echter doorlopen. Dingen kopen was niet echt zijn ding. Hij kocht liever dingen als hij ze echt nodig had.
Hij lette even niet op en stootte tegen een onbekende man aan. Gelijk verontschuldigde hij zich voordat hij verder liep. Misschien moest hij weg van deze straat, aangezien hij hier toch niks wou halen.

+Tag Sierra

thanks chi!

ma apr 09, 2018 1:48 pm

De laatste keer dat ze hier had rondgelopen was jaren geleden geweest. Toen was ze nog een meisje van een aantal jaren oud geweest. Ondanks de verstreken jaren kon ze zich het nog goed herinneren hoe ze hier had gelopen, destijds nog met haar moeder. Net zoals de markt van Isla de Juegas, was ook die van Brightwater Keep druk bezocht. Het was nogal een uitdaging om door de smalle paadjes die tussen de markt lagen door te lopen. Om de zoveel meter stootte ze weer per ongeluk iemand aan, waarvoor ze zich vervolgens weer verontschuldigde. De markt op Juegas had ze op haar duimpje gekend, maar hier was ze een vreemdeling. Sierra wilde wat te eten kopen van het geld wat ze meegesmokkeld had, maar had tot noch toe alleen maar kraampjes gezien die spullen zoals stoffen of boeken verkochten. Niet echt eetbaar, dus moest ze nog het gedeelte van de markt zien te vinden waar ze wel producten verkochten die haar maag konden vullen. Sierra had zich voorgenomen om maar iemand de weg te vragen, maar vrijwel iedere voorbijganger leek haast te hebben. Uiteindelijk zag ze hoe een jongen haar kant op kwam lopen die in een iets tragere pas liep dan de meesten hier. ”Sorry, can I ask you something?” begon ze, nadat ze hem even kort op zijn schouders had getikt. ”Do you know where I can find the stalls where they sell food?” De markt van Brighwater Keep was zo groot en uitgebreid dat ze tot noch toe geen kraampjes met vlees, vis of groentes had gezien.

ma apr 09, 2018 3:15 pm

-- Hey moon, please forget to fall down--

Finian was te druk bezig met om zich heen kijken, dat hij de onbekende vrouw niet opgemerkt had. Hij was net langs haar gelopen tot hij haar opeens iets hoorde vragen. ”Sorry, can I ask you something?” Eerst dacht hij dat ze het tegen iemand anders had. Maar toen hij haar vinger op zijn schouder hoorde tikken stopte hij zijn slome passen en draaide hij zich om. Hij schonk haar een vriendelijke, toch ongemakkelijke glimlach. Alsof hij haar wel wou helpen, maar zelf geen idee had hoe. ”Do you know where I can find the stalls where they sell food?” De jongen fronste even in verwarring. Totdat hij zich weer herinnerde dat dit Brightwater Keep was. Niet Sunfall. Dus technisch gezien was hij ook verdwaald.

Maar nu ze toch al honger had gemeld, kreeg de jongen ook al het gevoel dat hij misschien zelf ook op zoek kon gaan naar wat eten. Zijn groene ogen keken terug naar de vreemdeling en langzaam trok hij zijn schouders omhoog. “That makes two of us... I guess?” Zei hij terug in een vragende toon. “I mean, I can help you find a place. But I can’t guarantee you that we won’t get lost.” Hij hoopte maar dat ze niet te veel van hem vroeg.

Hij wriemelde even met de mouwen van zijn dun jasje terwijl hij afwachtte op haar antwoord. Hij had niet echt ervaring met communicatie, vooral niet met mensen die hij niet kende. Voor je het wist was dit een val en lag hij te rotten in de bodem van de oceaan. Maar de jongen was nog naïef. Slim genoeg om te weten of dit wel de juiste keuze was. Hij geloofde in allerlei dingen. Maar dat ze het specifiek op hem gemund hadden? Hij was tenminste niet met iemand naar bed gegaan, die vervolgens getrouwd bleek te zijn. En hij leek ook niet rijk dus wat zou een mens nou voor motief hebben om hem uit te pikken uit deze enorme plek vol met betere doelwitten?

Misschien het feit dat hij dus ja... Naïef was.

Anyway, de jongen stopte even zijn kompas in zijn kleine, leren tasje en stak zijn hand uit om de hare te schudden. “Finian,” stelde hij zich even beleefd voor. “Finian Jørgen.”

thanks chi!

ma apr 09, 2018 5:53 pm

Na jaren op een klein eiland zoals Isla de Juegas gezeten te hebben zal een grote stad zoals Brighwater Keep wel weer wennen zijn. Normaliter kwam ze veel bekende gezichten tegen als ze over straat liep en maakte ze vaak met verschillende mensen een praatje. Hier was iedereen haar vreemd en zou ze nieuwe mensen moeten leren kennen. Althans, als ze hier zou blijven, want daar was ze nog niet helemaal over uit. Misschien dat ze wel verder het land in wilde trekken. Sierra kon zich nog goed herinneren dat Asher haar had aangeboden om met hem mee te gaan op zijn volgende reis. Toen had ze hem nog verteld graag naar Valyria te willen. De verhalen die ze over dit land had gehoord wekten bij haar interesse, maar volgens Asher was het gewoon één grote woestijn met twee grote steden erin. Het zou behoorlijk wat tijd en geld kosten om daar nu in haar eentje heen te reizen.

De jongen waaraan ze zojuist de weg had gevraagd leek in hetzelfde schuitje te zitten en kon haar niet vertellen waar ze de voedselkraampjes kon vinden. Desalniettemin bood hij haar aan om mee te helpen zoeken. ”What are you looking for?” Misschien was ze datgene al tegengekomen wat hij zocht. Ze was in ieder geval al een heleboel kraampjes voorbij gelopen. De jongen stelde zich voor als Finian Jorgen. Een naam die in haar ogen niet echt typisch was voor Rhoynar, maar wellicht had ze het verkeerd. ”Nice to meet you. My name is Sierra,” zei ze op haar beurt weer. Een achternaam had ze niet, dus die kon ze ook niet geven. Sierra’s blik viel even weer op de kraampjes. Op dit moment stonden ze op een kruispunt, dus ze kon vrijwel nog elke kant op. ”Have you already been there?” vroeg ze al wijzend naar rechts. Ze was uit tegengestelde richting gekomen, dus het zou goed mogelijk zijn dat daar eten te vinden was.

In my blood

In my blood

Re: In my blood

Re: In my blood

Re: In my blood

Re: In my blood