My shield, my stalwart, my strong right hand

Met grote passen laat hij Sleipnir zijn weg terug naar het bos vervolgen. Bij iedere krachtige galopsprong die er gemaakt werd slaakte de hengst een hevige bries uit zijn longen gevolgd door een nog grotere sprong die daarop volgde. Ragnvald’s blik stond nors, kil en koud. Maar oh zo tevreden. Zijn meeting van zojuist met Athelstan was vlotjes verlopen, niemand was hen gevolgd, niemand had de woorden kunnen horen die ze keer op keer met de wind mee lieten liften, en niemand wist af van het geheime pact wat ze met elkaar hadden gesloten. En bij de terugkeer aan die gedachten maakte de norse houding op zijn gelaat plaats voor een diepe en krachtige grijns. Als hun plannen zouden slagen zou hij zichzelf niet alleen Jarl van Skørravir kunnen noemen, maar ook nog eens chieftain van Hillerød. Mits, het hem zou lukken de muren alsnog naar beneden te trekken en de rest van de lady haar adviseurs uit te schakelen. Kort slaakt er een tevreden zucht uit zijn lippen en bedacht hij zich hoe hij dit het beste aan kon pakken. Wanneer de lady eenmaal in zijn bezit was, zou er zeker weten chaos ontstaan. Een oncontroleerbare chaos naar wie de macht zou grijpen in Hillerød. En dat, zou Ragnvald zijn que worden. Zijn que naar meer macht. Iets waar hij zo naar verlangde.

Met nog een aantal minuten gegaloppeerd te hebben merken zijn kaneelkleurige ogen de grenzen van Skørravir op. Vald laat dan ook de teugels vieren en spoort de hengst nog een keer aan. Die maar al te graag een sprintje wilde trekken op zijn oude dag. In een denderende vaart bereikt hij de stad en dwingt hij de hengst tot stoppen door zijn lichaam iets meer achterover te brengen.Het dier reageerde vrijwel direct en vertraagd zijn lichaam. Met nog een aantal stap passen te gaan richting zijn huis laat hij de hengst op adem komen en springt vervolgens van zijn rug af. Het dier begeleidend richting de stallen. Zijn blik gaat hierbij over de stadsbewoners die ieder hun eigen werkzaamheden voort leken te zetten. Vikings waren wat dat betreft niet snel onder de indruk en waren vrij nuchter ingesteld. Iets wat Vald wel kon waarderen. Na de hengst eenmaal op stal te hebben gezet keert hij terug naar het grote plein waar de meeste vikings zichzelf waagde om een potje met elkaar te sparren, te trainen of elkaar lichtelijk af te slachten. Daar trefte hij de persoon waar hij zonet nog zo haastig naar opzoek was geweest. Zijn lange lichaam zet hij traag in beweging richting de man waarna hij zichzelf naast hem plaats. Zijn ogen liet hij rusten op het plein voor hen en zijn blik vertrok in diezelfde norse blik van eerder. Zijn stem is zwaar, maar bezit ook een zekere tevredenheid. I have good news.

- Bae

Nog even en een stad zou open voor hen liggen. Open om zo over te nemen nadat ze chaos hebben gecreëerd door hun geliefde lady weg te halen bij haar veilige thuishaven. Nog even en hij kon zichzelf niet alleen jarl van skørravir noemen maar ook chieftain van Hillerød. En wie weet, misschien gaf hij die positie wel op aan Baelon. De man had al vele jaren aan zij zijde gestaan, gevochten en gewerkt. Hij had voor hem gelogen en gebloed. Iets wat hij van niet veel mensen had kunnen verwachten, maar Baelon was nooit van zij zijde geweken. Hoe dan ook. Het was dan ook niet voor niets dat hij als eerst richting Baelon ging om hem het ‘goede’ nieuws mede te delen. En goed nieuws was het ook. Hij had stappen gemaakt en een deal gesloten met iemand van Hillerød. Iemand die zijn geliefde lady liever veilig opgeborgen zag dan aan het hoofd van een stad.

Zodra hij zich dan ook naast de man voegt strijkt zijn blik kort over het schouwspel wat zich voor hen bevond. Zijn norse blik steekt daarbij giftig af tegen de woorden die hij zojuist sprak. Waarna er direct een tegenreactie kwam van zijn rechterhand. Hillerød. beantwoorde hij hem kort terwijl hij zijn keel schraapte en even opzij keek. I have managed to make a deal with them. Or to be clearer. With her brother. Op zijn gelaat verscheen een subtiele, maar plezierige grijns terwijl zijn ogen lichtjes begonnen te fonkelen. The only thing he wanted was for his lady to be safe and sound. Something we can definitely take care off... Zijn blik wordt kort op Baelon gewerpt terwijl hij grijnst. Hij zou ervoor zorgen dat ze zo ‘gelukkig’ mogelijk zou worden in haar nieuwe stad, haar nieuwe thuis. Hoewel hij alsnog in staat was om een aantal haren op haar hoofd te krenken.