Hodr

ALGEMEEN
Naam: Hodr (officieus Höðr Garthson)
Betekenis 'Hodr': De naam betekent strijder, vechter. Hodr is in de Noorse mythologie de zoon van Odin. Hij heeft een tweelingsbroer, Baldr, wie hij perongeluk vermoordde met een maretak nadat Loki hem in de val lokte.
Bijnaam of alias: Hij wenst er geen te hebben
Geslacht: Mannelijk
Leeftijd: 21 jaar
Verjaardag: 4 mei
Afkomst: Falkreath, Skørravir
Beroep: Priester, skald
Soort: Mens
Magie: Astral projection
Geaardheid: Heteroseksueel
Angsten: /

FAMILIE
Moeder: Aslaug
Grootouders moeders kant: Eluf † x Borghild
Vader: Garth
Grootouders vaders kant: Canute  x Tordis †
Broers/zussen: Baldr †
Partner: /
Dieren: Fenrir (Tsjecho-Slowaakse wolfhond)

UITERLIJK
Lengte: 1m78
Gewicht: 64kg
Bouw: Hodr is een smalle jongeman met een mooi gevormd lichaam. Hij is niet bijzonder gespierd maar je ziet ook wel dat hij niet zwak is. Ook zie je wel dat hij niet in topvorm is. Hij heeft een goede conditie en een goed lichaam, maar het is geen lichaam dat dagelijkse fitness roept. Hij heeft al veel overleefd en dat zie je wel aan zijn houding en lichaamstaal.
Oogkleur: Blauw maar tonen vaak duister (& blind)
Haarkleur: Bruin, donkerblond
Haarstijl: Overal relatief kort maar hij heeft een klein staartje en langs zijn rechteroor loopt een dun vlechtje dat tot aan zijn sleutelbeen reikt
Huidskleur: Blank
Tatoeages: Enkele als eerbetoon
Piercings: /
Littekens: /

INNERLIJK
Beschrijving van het innerlijk/het gedrag/het karakter: Hodr is een goede jongeman met het hart op de juiste plaats. Doordat hij blind is, is hij wel zeer kritisch. Hij is vriendelijk en behulpzaam en redt zich liever uit situaties met behulp van kritisch uitgekozen woorden dan met vuisten (wat logisch is, want hij is ontzettend slecht in vechten door zijn handicap). Hodr is een dierenvriend en dat zie je ook aan hoe hij omgaat met zijn hond.

GESCHIEDENIS
De familie van Hodr is een traditionele familie. Ze volgen strikt de tradities van hun voorouders op en hechten ook zeer veel belang aan de goden. Binnen de familie is het een gewoonte om de kinderen naar de goden te vernoemen als er zich een situatie voordoet die ook bij de goden voorgekomen is. Ook is het een traditie om niet aan achternamen mee te doen. Om duidelijkheid te scheppen wordt er wel gezegd "Hodr Garthson" en "Hodr, de zoon van Garth", maar dat zijn geen officiële namen. De familie heeft de vrijheid van enkel één voornaam bezitten.

Hodrs moeder Aslaug was in verwachting van een tweeling, al wist zij dit niet. Ze dacht dat ze zwanger was van één kind. Zij en haar man offerden veel aan de goden en hoopte op een gezonde zoon. De goden waren hen echter niet gunstig gestemd. De zwangerschap was enorm zwaar voor Aslaug, maar ook voor Garth die de hele tijd vreesde dat hij zijn vrouw zou verliezen. Het leek er sterk op dat het kind dood geboren zou worden. Dat was echter niet het geval, maar de bevalling eindigde wel met een verrassing: er werden twee kinderen geboren, twee jongetjes. Jammer genoeg was de angst van de ouders terecht geweest, want één van de jongens had zich niet voldoende kunnen ontwikkelen en was dood geboren. Het andere kind deed vreemd met zijn ogen en al gauw was duidelijk dat hij blind was. De situatie deed heel erg denken aan de zonen van Odin, Baldr en Hodr. Baldr, de schone, goede god die vermoord werd door een pijltje gemaakt van maretak dat gegooid werd door zijn blinde broer Hodr die in een list van Loki getrapt was. Zijn ouders zagen dit als een geschenk van de goden en ze treurden wel om de overleden zoon, maar voelden zich ook vereerd. Daarom vernoemden ze de kinderen naar de goden.

In alle eerlijkheid gebeurde er haast niets interessant tot de jonge Hodr zestien werd. Dat was de dag waarop hij besloot dat hij een priester zou worden binnen het paganisme. Al gauw werd hij ook wel skald genoemd doordat hij een goede spreker en dichter was. Zijn keuze om een priester te worden binnen zijn geloof was een voor de hand liggende keuze voor hem door meerdere redenen. De doorslaggevende reden is wel dat hij het gevoel had dat hij de goden veel verschuldigd was. Zijn situatie was vergelijkbaar met die van Hodr en Baldr, en hij was ook naar Hodr vernoemd. Hij had de gave van de astral projection en kon buiten zijn lichaam treden waardoor hij het gevoel kreeg dat hij dichter bij de goden stond en meer contact had met hen. Doordat hij blind was kon hij sowieso nooit echt een andere job uitoefenen, en hij wou gewoon zijn goden vereren, niet eens met het doel het geloof echt te verspreiden want Falkreath liep vol pagans. Verder vond zijn familie dit ook zeer nobel van hem, want de laatste priester binnen de familie was tien jaar voor Hodr geboren werd overleden.

In Skørravir staan vele beelden en daarom verhuisde de jongeman naar daar toen hij achttien werd. Zijn ouders en nog overlevende grootouders kwamen hem daar geregeld opzoeken, wat hij zeer gezellig vond. Hij reist vaak en probeert zo veel mogelijk mensen te leren kennen omdat het leven te kort is om te treuren om blind zijn. Als afscheidscadeau gaven zijn ouders hem een Tsjecho-Slowaakse wolfhond die hij Fenrir noemde. Dankzij Fenrir was het mogelijk voor Hodr om te reizen. Sinds toen deden ze dat ook samen. Jaarlijks bezochten ze ook het graf van Baldr, op hen verjaardag.