Beware the hunter's blade ~

Allison had gehoord van een Supernatural hunter die zich in Valyria bevond, dus was ze hierheen afgereisd. Er waren niet veel mensen die het op durfden te nemen tegen wezens die veel sterker waren dan de algemene mens, waardoor het nieuws over een hunter altijd als muziek in de oren klonk voor de jonge Allison. Het zou een flinke reis zijn, vooral aangezien het minder makkelijk was om Valyria te bereiken via schip dan Falkreath of Rhoynar was en de jonge vrouw had nooit geleerd op een paard te rijden, maar ze moest het er maar mee doen.

Het was dan ook geen wonder dat ze in een wat minder enthousiaste mood was dan ze eerder was geweest, toen ze eenmaal aan was gekomen in het welbekende Valyria. Het voelde vreemd om er binnen te stappen. Allison had niets met het huidige Regime, een koning en koningin die achter hun muren door de angst van hun draken dachten alles maar te kunnen regelen. Maar, op het moment ging het goed. Er was geen oorlog gaande en er was… een zekere rust aan de gang, dus niemand klaagde, iedereen liet de familie hun gang gaan. En ook Allison had betere dingen te doen, andere mensen om haar focus op te leggen, voor ze enige interesse zou hebben in de Royale Familie.

Nu moest ze alleen haar hunter nog vinden, Het was laat in de avond - iets waarvan ze had gehoord dat het een betere tijd was om de vrouw te vinden. Niet vreemd ook… In het uur van de nacht kwamen de meesten monsters naar buiten, wanneer de mensen binnen waren en maar een enkeling zich naar buiten waagde, zijn leven riskerend aan één van deze monsters. De vrouw nam haar neus even tussen duim en wijsvinger, terwijl ze over de lege straat liep. Dus, dit kon nog wel eens even gaan duren zo. Wat was het leven toch makkelijk geweest als ze in deze tijden al internet hadden gehad en ze de vrouw gewoon een mailtje kon sturen…

---