Kaz dankte de goden dat het nacht was en dat hij zich stilletjes voort had kunnen strompelen zonder enige aandacht te kunnen trekken. Alles deed pijn. Zijn hoofd bonkte als een tierelier, hij had het gevoel dat zijn been opnieuw gebroken was en dan was hij nog niet eens begonnen over zijn keel. De handen van Lareth hadden er een prachtige paarse kring gemaakt, die duidelijk aantoonde dat er wel iets gebeurd moest zijn. Als dat niet opviel dan was het Kaz's gezicht wel. Het ene oog was blauw, de ander had een gesprongen ader waardoor het grootste gedeelte rood kleurde.

Ondanks dat alles voelde de dief zich in goede staat. Hij was geld rijker, een baan rijker en bovenal, een leven rijker. Het ding woog bijna niets, maar Kaz kon de zegel in zijn zak haast voelen bij elke beweging. De dief had zich uiteindelijk naar een plek weten te slepen waar hij voor even zou kunnen verblijven tot hij weer aangesterkt was, wat voorlopig nog wel even ging duren. Het huis was klein en aan de rand van.. wat dit ook voor dorp mocht zijn. Eenmaal binnen had hij zich staande weten te houden tot hij de bank in zicht had gekregen en doodop erop was gestort. En daar lag hij nu nog steeds, half bij bewustzijn met een of andere vage grijns op zijn gezicht.

Ondertussen had zijn kraai zich het buiten comfortabel gemaakt, de wacht houdende over de straten. De demon leek van veraf gewoon op je friendly neighbourhood kraai, maar van dichtbij kon je aan de ogen zien dat het niet helemaal klopte. Het beest had er al een tijdje gezeten tot hij een bekend figuur had weten te ontwaren. En was dat nu net de figuur die Kaz nodig leek te hebben. Dus spreidde het zijn vleugels om zich naar de vrouw toe te bewegen, in de hoop dat de boodschap overkwam.

De kraai kon, tot zijn grote spijt en tot Kaz zijn geluk, niet praten. Het enige wat het kon was tja, kraaien. Dus deed het dat ook terwijl het een halve barrel roll in de lucht maakte en Allison de weg wees. Het was nog niet eens zover van waar ze stond. Kruge landde uiteindelijk bij een deur van een van de oudere huizen die er stonden. Zijn kopje hing scheef alsof hij wilde zeggen 'waar wacht je nog op'.

De knal drong tot hem door, maar niet ver genoeg om te registreren dat er iemand aankwam en dat hij wellicht op moest staan en zichzelf moest verdedigen. Maar de stem die vervolgens klonk, was hemels. Kaz bleef grijnzen terwijl hij zijn ogen open wist te krijgen. ''I'm fine.'' Zei hij terwijl hij Allison een schouderklopje gaf. Spoiler alert: he was not fine. Kaz liet zijn hoofd weer terug zakken op de vloer om een zucht te slaken. ''I just.. got a little beaten up.'' Met de nadruk op 'little' ja. Ondertussen was Kruge verder naar binnen gevlogen en zat het beest nieuwsgierig op een armleuning van de bank naar het tafereel te kijken. ''Help me up, will ya?'' Kreunde hij terwijl hij zijn best deed om overeind te komen, al schreeuwde alles in zijn lichaam dat dat een heel slecht idee was.

Wat moest ze weer streng zijn. Ergens wilde Kaz het over zijn lippen krijgen wat hij geflikt had, hoe rooskleurig de toekomst eruit zag, ook al leek het daar nu totaal niet op, maar iets weerhield hem ervan. Misschien was het de vermoeidheid, misschien was het ook wel de pijn die maar niet leek te stoppen. De klap op zijn wang maakte hem niet veel wakkerder, al leek hij even verdwaasd naar Allison te kijken. Een klein helder moment waarin hij realiseerde hoe diep hij in de shit zat, maar toen gleed hij alweer weg. ''Hard to.. explain.'' Kreunde hij. Net als dat het moeilijk was om te praten terwijl hij het gevoel had dat hij nog steeds twee handen rondom zijn nek had. ''You don't have your magical fixing needles with you?'' Weer die vage lach, alsof dit alles hem helemaal niets deed. Hij zou net zo goed high kunnen zijn van vampire venom, maar mocht Allison hem daar op inspecteren, was er weinig nieuws aan zijn lichaam te zien.

Kaz wilde niet blijven liggen, het liefst stond hij weer op om door te gaan alsof er nooit iets gebeurd was, maar omdat Allison het zo lief vroeg en hij toch wel aardig wat pijn ervoer, bleef hij maar liggen. De adrenaline was ondertussen min of meer uit zijn lichaam gegaan, waardoor de pijn alleen maar erger werd. Het was dan ook een lichte opluchting toen Allison terug kwam en een natte doek tegen zijn oog aanhield.

Tja, wat was er aan de hand? Hij kon vast niet tussen neus en lippen door vertellen dat hij in elkaar was geslagen in de koning, om vervolgens iets voor zijn neus geschoven te krijgen wat hij niet had kunnen afslaan. Dat zou ze vast niet appreciëren. ''I got a job offer I couldn't refuse.'' Zei hij daarom maar met een schorre stem, terugdenkend aan de zegel die in zijn zak zat. De wereld lag aan zijn voeten en Kaz kon niet wachten om er gebruik van te maken. Hij sloot zijn ogen en fronste, voelend hoe de pijn alsmaar erger werd.

Oke, hij zat misschien een beetje raar in elkaar. Dat moest hij toegeven. Maar een naald was toch echt iets compleet anders dan een vuist in je gezicht. Misschien was hij gewoon te gewend aan fysiek geweld en waren naalden gewoon.. kut. Hij grinnikte zachtjes terwijl hij iets meer op zijn zij ging liggen, in de hoop de pijn die in zijn borst zat, te verlichten. Voorzichtig schudde hij zijn hoofd. ''No one's coming.'' Sprak hij zacht terwijl hij over zijn keel wreef. ''I just need a few days and I'll be back on track. Maybe I should take those days off now.'' Niet dat hij verwachtte dat Allison hem hier zo de deur uit zo laten lopen in deze staat.

''Oh, I'm counting on it. But if you would have something.. a little thing that would just ease my suffering at the moment, that would be great.'' God, het was bijna alsof hij dronken was op zijn eigen gemaakte geluk, alsof de ernst van de situatie neit tot hem doordrong. Hij kreunde en keek Allison aan, zelfs zo, in de staat dat hij lag, kon hij zijn ogen niet van haar af houden. ''A lot probably.'' Antwoordde hij op haar retorische vraag.

Met de minuut werd Kaz's expressie minder blij. De pijn begon nu toch echt goed tot hem door te dringen en hij vroeg zich af of er misschien iets meer aan de hand was dan alleen de wonden die van buitenaf te zien waren. ''I do. But sometimes it just takes different turns.'' Probeerde hij zichzelf te verdedigen. Dit had een compleet andere wending gekregen dan hij had verwacht en ondanks dit alles, hoe hij hier als een hoopje schroot op de bank lag, was het een goede wending. Uit zijn jaszak haalde hij een paar muntstukken om die aan Allison te overhandigen. ''There's a vendor not far from here, probably still open at this hour because he's shady as fuck. He might have something that can help.'' Zie je wel, Kaz kon wel nadenken, anders had hij neit deze prachtig mooie strategische plaats gevonden om in elkaar te zakken.