Men are simple creatures [Ravir]

Het was een lange dag geweest en eerlijk was de donkerharige man tevreden toen hij plaats kon nemen op een kruk. Rustig liet hij zijn ogen glijden over de vele, verschillende gezichten die de bar vulde met gezelligheid. Hoewel Ravir die gezelligheid niet echt deelde, klonk de muziek aangenaam en had hij niet echt veel puf meer om zich druk te maken over anderen. Enkele leden van zijn crew maakte grappen, maar Rav nam niet deel in het gesprek. Het was alsof het bordeel van om de hoek met al zijn vrouwen deze bar bezet hadden genomen. Overal waar hij keek zaten zeeliederen met vrouwen, vrouwen die doelgericht zochten naar eenzame mannen en mannen die opzoek waren naar deze vrouwen. Het duurde dan ook niet lang voordat een blonde dame op hem af stapte. Ravir sloot zijn hand om zijn beker ale, om er rustig een slok van te nemen terwijl zijn ogen de vrouw bekeken. Ze was uitdagend gekleed, met een duidelijk doel. Helaas voldeed Ravir aan alle eigenschappen die een piraat beschikte en draaide hij zijn lichaam een kwartslag om zijn houding voor de vrouw te openen.
De vrouw was mooi om te zien, maar verveelde Rav al snel. Ze miste wat pit, sprankeling die hij nodig had om echt zin te krijgen. Als hij uit was op een avondje puur voor zijn behoeftes, was hij zelf wel naar het bordeel gestapt. De donkerharige man had net zijn laatste slok ale gedronken, toen er een jonge dame zijn blikveld instapte. Hij hield zijn beker tegen zijn lippen terwijl hij haar bewegingen volgde, de elegantie en zelfvertrouwen die ze bij elke stap uitstraalde. Ze was minder schaars gekleed dan de vrouw die momenteel op zijn schoot zat, strelend door zijn haar hopend op wat affectie terug. Maar dat maakte haar zo veel aantrekkelijker, een uitdaging die hij wel aan wilde gaan. Zonder enig pardon duwde hij de blondine van zijn schoot af, die half over een andere kruk op de grond viel. "Hey!" Siste ze tegen hem, maar Ravir had haar geen moment meer een blik waardig gegunt. Zijn crewleden lachte uitbundig, maar ook voor hen had Rav geen aandacht meer. Met een simpele klik in zijn vingers werden er twee bekers ale voor hem neergezet, die hij meteen aanpakte en op de jongedame afstapte. "Can I tempt you with some ale, love?" Vroeg hij de meid, terwijl hij zijn rechter hand naar haar uitstak. Zijn siraden toonde zijn rijkdom aan en zijn uiterlijk vertelde meteen dat hij een piraat is. Een klein, scheef glimlachje sierde rond zijn lippen en hoewel zijn ogen kou en kilheid verscholen, was er toch iets van vermaak te bespeuren.

Het was als bijna elke dag in Isla de Juegas: zeeliederen waren terug aan land gekomen en de barren en bordelen waren druk bezet. Zo ook de bar waar Ravir zich momenteel in bevond, al waren het vooral vaste zeeliederen die deze bar bezochten. Er ontstond vaak ruzie in een bar als deze, vaak nadat de mannen teveel ale hadden gedronken. Ravir was vaak één van die mannen, niet omdat hij teveel ale op had, maar omdat andere ruzie zochten met hem. Één van de grootste fouten die iemand kon maken, als je leven je dierbaar was. Rav hield niet op, ging door totdat de ander zijn laatste adem geblazen had. Maar zo'n avond ging het vanavond waarschijnlijk niet worden. Er was een dame de bar binnen gewandeld en had zijn aandacht meteen te pakken.
De blonde dame die hem uitgekozen had als haar klant voor de avond, had helaas plaats moeten maken. En de donkerharige man zou zichzelf niet zijn als hij dit niet op een harde manier had laten blijken. Zonder enig respect naar haar had hij haar van zich af geduwd, waardoor de vrouw met een smak op de grond kwam. Ravir was sterk en had de vrouw waarschijnlijk pijn gedaan. Niet dat het hem iets kon schelen, hij gunde haar geen blik meer waardig. Zijn donkere kijkers waren maar op die ene dame gericht en met ale in zijn handen, liep hij op haar af. De man wist dat hij er goed uit zag en dat hij haar aandacht waarschijnlijk prima zou kunnen houden. Ze zag er uit als een vrije vrouw en had een uitdagende uitstraling. Iets dat het voor Rav alleen maar interessanter maakte. ”Yes, ofcourse you can.” Antwoordde ze op zijn aanbod van de beker ale. De dame was duidelijk een aantal jaar jonger als hem, maar dat interesseerde hem niet. Haar uiterlijk was prachtig en dat was wat telde. Haar lichte ogen deden hem denken aan de pracht van de oceaan en hadden dat beetje sprankel waar hij naar opzoek was. Rustig nam hij plaats naast haar bij het zitje, ongeveer een kleine halve meter ruimte tussen hun inlatend. Zijn vrije arm sloeg hij over de leuning heen en de andere bracht hij naar zijn lippen om een slok te nemen. Zonder schaamte liet hij zijn ogen haar bekijken, zonder dat zijn blik iets van emotie weggaf. Zijn lippen krulde wel iets op, maar zijn ogen lachte niet mee. Op de manier hoe de dame de ale dronk, kon hij opmaken dat ze het niet dagelijks dronk. Vermakelijk trok hij zijn wenkbrauw op, maar hij maakte er geen opmerking over. ”So, how do you like it here on Isla de Fuegas?” Vroeg ze nieuwsgierig en Rav hield zijn blik voor een moment strak op de hare gericht, voordat hij zijn hoofd knikte. "It's alright, yeah." Zei hij zacht, waarbij hij nonchalant zijn schouders ophaalde. "It's not the most beautiful place I've ever seen, but it's home." Zacht tikte hij met zijn ringen op het hout van de bank. "And you? Does it shine enough for a, clearly, ambitious woman like you?" Ravir had haar blik allang opgemerkt, ze was hier niet enkel voor mannelijk gezeldschap. Ze had een doel, al was hij er nog niet achter wat dat was. Hij kneep zijn ogen kort samen terwijl hij een slok van zijn drinken nam.

Het was niet voor iedereen even lekker, de smaak van ale. Het lag ook voornamelijk aan de positie die iemand had en of iemand ermee opgegroeid was. Ravir kon haast geen tijd meer bedenken waarin hij nog geen ale dronk. Al vanaf jongs af aan had hij de smaak ervoor te pakken, ook gezien zijn jeugd. Ale was één van de eerste dingen die hij was gaan stelen en ook van zijn broer had hij aardig wat slokken mee gehad toen hij nog jonger was. De ale deed hem dan ook weinig, hij moest er aardig wat van drinken om het gevoel ervan te krijgen. Dat de meid moest wennen aan de smaak van de ale kon meerdere redenen hebben en de donkerharige man zette er geen vraagtekens achter. Eerlijk, het interesseerde hem niet zo.

Één van de dingen die hem wel interesseerde in de meid, waren haar ogen. Niet enkel de aparte kleur die ze hadden, maar het feit dat ze bijna net zo mysterieus waren als de zijne. Ze liet weinig aan hem vrij, evenals hij deed. Zijn lippen lieten een lach zien, maar zijn ogen lachtte niet mee. Het liet hem nieuwsgierig worden naar haar, naar wat ze allemaal probeerde te verbergen achter die verleidelijke blik. Ravir droeg vele sieraden en was er trots op, buit die hij had weten te bemachtigen. Elk sieraad was een troffee van een plek waar hij was geweest, een herinnering van de avondturen die hij in zijn, nog jonge, leven had mee gemaakt. Zijn ringen tikte zacht op het hout van de lounge en het was een onbewuste tik van hem geworden.
Het was alsof de meid even moest nadenken over zijn vraag, zoekend naar een passend antwoord. Ze sloeg haar blik af naar haar handen en Rav nam dat moment om haar gezicht beter te bekijken. Ze had een prachtig vorm van gezicht en donkere lokken die er perfect omheen vielen. Voor een kort moment vroeg hij zich af waar deze dame al die tijd verborgen heeft gezeten en waarom er nog geen man was die een claim op haar gelegd had. Veel tijd om erover na te denken had hij echter niet, haar ogen vonden al snel de zijne weer. ”It’s not the most beautiful place, but it’s home.” Haar antwoord en de uitdagende blik die daarbij volgde lieten hem grijnzen. Hij hield zijn bruine ogen strak op haar gericht en ergens was er een sprankje vreugde in zijn blik te zien. "Then tell me, love. Which place do you fancy as 'most beautiful'?" Nieuwsgierig haalde hij een wenkbrauw op, om vervolgens nog een slok van zijn ale te nemen. Hij was haar aan het testen, kijkend of ze wel echt zoveel ervaring van de wereld had als ze hem voor deed. Wie weet schuilde er wel meer achter dit mooie meisje dan haar uiterlijk vrij liet. En Ravir was meer dan gedreven om daar achter te komen. Zijn crewleden hielden hem goed in de gaten, vanaf hun plek bij de bar. Af en toe kwamen er mannen langs gelopen die Rav een vuile blik gaven, maar de man schonk er geen aandacht aan. Het viel hem niet eens op, zijn aandacht was gericht op de mooie dame naast hem.
Dat de blonde dame langs kwam gelopen was hem ook niet op gevallen. Pas toen hij zijn lege beker ale op de tafel voor hun zette en de dame naast hem er een opmerking over maakte, gleed zijn blik voor een moment naar de blondine. ”She seems a little upset about what you’ve done.” Deelde zijn gezeldschap mee en Rav hield zijn hand in de lucht, om op die manier een nieuwe beker ale te bestellen.. ”That wasn’t a very nice way to treat a lady.” De uitdagende ondertoon in haar stem was Rav zeker niet ontgaan. Echter zweeg hij, bekeek hij haar gezicht terwijl hij wachtte op zijn beker ale. Hij vond de meid vermakelijk, ze had zeker dat beetje sprankeling dat hij bij de andere dame mistte. Zonder een bedankje nam hij de beker ale aan, hield hem kort voor zijn lippen voordat hij een slok nam. Zijn blik was geen moment van de hare geweken. "She is not really a lady, is she?" Sprak hij uiteindelijk, waarbij hij weer met zijn ringen op het hout tikte. "A lady has selfrespect. And why would I have respect for someone who hasn't got respect for themselves? You have to earn that." Beaamde hij zijn opmerking. Rav had amper respect voor anderen, laat staan vrouwen. Vrouwen die dan ook nog is een rang hadden als de blondine, kregen helemaal geen respect van hem. De dame naast hem echter begon steeds meer van zijn respect te verdienen. Dat ze slaaf geweest was wist hij echter niet. "So, what is your name?" Vroeg hij terwijl zijn ogen haar integrerend aankeken.