Run little wolf {Alice Blackfyre}

You can't run with the foxes,

and yet hunt with the wolves.

Met een schok opende Ceren haar ogen en vloog ze overeind. Haar handen groeven zich in een beboste ondergrond, waarvan de restanten van afgebroken twijgen en opgedroogde bladeren prikten in haar huid. Met snelle teugen van haar ademhaling probeerde ze te bevatten wat er was gebeurd. De situatie was niet heel positief. Ze was alleen, in een woud en bovendien droeg ze geen kleding meer op haar lijf. Een gefrustreerde zucht ontsnapte haar lippen terwijl ze haar hand naar haar voorhoofd bracht en een poging deed zich iets herinneren. Het was een grote waas. alsof ze was ontwaakt na een nacht van teveel drank in de kroeg. Maar, de onmiskenbare smaak van wijn ontbrak in haar mond, in plaats daarvan proefde ze een sterke, bittere nasmaak van ijzer.  Wat was dit voor rare hekserij? Met pijn en moeite drukte Ceren zich omhoog vanuit haar zittende positie en probeerde ze het grootste gedeelte van de aarde van zich af te kloppen. Alles deed zeer, haar armen, benen, handen, voeten. Bovendien kon ze krassen en blauwe plekken terugvinden die er eerder niet hadden gezeten. Er verscheen iets van wanhoop in haar ogen. Wat ging ze nu doen? Ze had geen kleding, voedsel of wapens bij zich en geen idee waar ze was. Haar beste gok was dat ze zich ergens in Navarre bevond omdat ze gister in d'Auvergne was aangekomen voor een opdracht. Maar ze kon net zo goed weer terug zijn in de wouden van Falkreath. Ceren besloot dat haar beste kans was om nu zo snel mogelijk weer een plek van beschaving te vinden, waar ze hopelijk wat kleding en wapens kon zien te veroveren. Hoe ze dat ging doen zonder een munt op zak was een zorg voor later. Nog ietwat verdwaasd, begon ze met lopen, haar armen om zich heen geslagen niet omdat ze het koud had, maar ze zich vreselijk kwetsbaar voelde. Wat als ze nu een Ghoul of Alghoul tegen kwam, met geen wapen om zich te verdedigen? Al snel besloot ze dat dat niet was hoe ze getraind was, en raapte ze de eerste grote tak op die ze kon vinden. Ze had dit niet gedaan, of haar oren pikten het geluid op van geritsel in het struikgewas. Lichter dan een hert, zwaarder dan een vos.. Meteen stond ze op scherp en hief ze haar nieuw gevonden wapen op in een poging zich niet zwak te laten overkomen. Haar ogen flitsten langs de bebossing. "Who's there? Show yourself," vroeg ze hardop in een poging het wezen tevoorschijn te laten komen. Als ze nu van achter werd aangevlogen, maakte ze geen schijn van kans.

NOTES  ©️️

I will stand my ground and be strong,

And I will do it without false hope.

Hoewel ze met alle liefde in Archeon woonde en er werkte, trok Navarre toch altijd nog aan haar. Wanneer ze een keer vrij was of een excuus had om wat verder af te reizen, vond ze zichzelf meestal in de naaldbossen van het land waar ze geboren was. De temperatuur was hier vele malen aangenamer dan in de bloedhete woestijn, vooral vanwege haar zwarte vacht. Hoewel ze het wel uithield in de schaduw van de tropische bossen, was het nooit zo fijn als dat het hier was als wolf. De man die ze laatst was tegengekomen had geluk dat zijn vacht wit was en daarnaast dat hij het gewend was van jongs af aan. Zij was pas later naar Valyria vertrokken en dus zou ze altijd nog die aantrekkingskracht blijven voelen van de bossen en bergen in het Noordelijk gelegen rijk.

Officieel was ze hier om een nieuw aantal boeken te bekijken en uit te zoeken voor in de collectie van de bibliotheek in Archeon. Echter schonk een trip als deze haar ook nog genoeg vrije tijd om zelf te gaan en staan waar ze wilde, zolang het werk maar gedaan werd en de boeken uiteindelijk in Archeon terecht kwamen. Vandaar dat ze als zwarte wolvin door de naaldwouden trok. Bekende geuren van de dieren die hier rondwaardde drongen haar neus binnen. Hert, vos, konijn, das, noem maar op. Toen de geur van mens binnendrong, hield ze stil. Als wolf waren haar zintuigen versterkt. Ze kon de verwarring en angst in de lucht proeven alsof het een fysieke vorm aan genomen had. In dit soort situaties was ze altijd te nieuwsgierig geweest voor haar eigen bestwil. Dat en het feit dat de persoon in kwestie misschien wel wat hulp kon gebruiken. De emoties die van hem of haar af kwamen waren immers niet wat je zag bij iemand die op zijn gemak door het bos reiste. Dus draafde ze in de richting van de geur, haar pootstappen stil op de bosgrond, hoewel ze geen moeite deed om zichzelf te verhullen. Toen de geur veel sterker was geworden, tuurde ze voorzichtig door de struiken om de situatie in zich op te nemen. De persoon, die haar al gehoord was, was een jonge vrouw met witzilver haar. Ze droeg geen kleding, zag er behoorlijk beurs uit en hield een stok klaar om als wapen te gebruiken. Of deze meid was de vorige avond behoorlijk zat geworden of er was iets aan de hand dat voor Alice wat meer bekend was. Shiften terwijl je niet wist dat je dat kon, sommige zoals zij gebeurde dat al in de kinderjaren, anderen werden er vanaf de geboorte mee getraind en sommige gebeurde het gewoon op een dag.

”If you can promise me you won’t hit me with that stick out of surprise,” zei Alice voorzichtig. Ze had getraind om te kunnen spreken als wolf, maar ze prefereerde toch haar menselijke gedaante bij lange conversaties met andere mensen. ”I promise you I’m not here to harm you,” vervolgde ze waarna ze langzaam uit de struiken stapte. Haar oren naar voren, haar amber kleurige ogen gericht op de vrouw, haar staart kalm naar beneden. Alles om te voorkomen dat ze straks uit schrik neergeknuppeld werd door die stok.

NOTES  ©️️️

You can't run with the foxes,

and yet hunt with the wolves.

Als een schaduw kwam de zwarte wolf vanuit de struiken geslopen. Ceren zat lang genoeg in het vak om te herkennen wanneer een beest op bloed uit was en wanneer niet. Deze wolf had een kalme uitstraling en haar ongewone gouden ogen stonden vriendelijk. Toch nam ze geen risico’s en hield ze haar tak hoog, wat er behoorlijk stom uit moest zien gezien haar situatie. En toen begon de wolf ineens te spreken.. Een beetje stom geslagen luisterde Ceren naar haar belofte dat ze haar geen kwaad zou doen, mits ze die tak niet op haar zou gebruiken. ‘I must be losing my mind...’ mompelde ze van onder haar adem, terwijl ze haar grip stevig om de tak hield. Het was de enige logische verklaring. Dat of ze was gedrugeerd met een of andere brouwsel en diezelfde heks stond nu voor haar in de vorm van een wolf en was duidelijk nog niet klaar met haar. Het zou niet de eerste keer zijn dat ze met zulk soort types te maken had. Ceren vernauwde haar ogen. “Who are you? What did you do with my posessions?” Dat laatste kwam er op een dreigende toon uit, en om haar woorden te bekrachtigen deed ze een stap naar voren. Misschien niet heel wijs, maar het was het enige wat ze op het moment had, en Ceren zou zich nooit zomaar gewonnen geven zonder een gevecht. “I will not be fooled by your trickstery, witch,” waarschuwde ze.

NOTES  ©️️

I will stand my ground and be strong,

And I will do it without false hope.

Natuurlijk was de verklaring voor dit alles, volgens de dame voor haar dan, dat ze gek aan het worden was. Naakt in een bos wakker worden en vervolgens een pratende wolvin tegen het lijf lopen. Ja, als je niet wist van het bestaan van shapeshifters, of in ieder geval door de paniek niet aan die mogelijkheid dacht, dan was het ook wel een vreemde omstandigheid. Het bleek al snel dat zij de schuld kreeg van dit alles. Nog zoiets. Het was makkelijk je vinger naar een ander te wijzen, zeker als je in de war was. ”Okay, listen to me. Like I said I mean no harm. I just picked up your distressed scent in the woods, I have no idea what happened to you or what happened to your belongings. I’m Alice by the way. Alice Blackfyre,” legde ze uit, niet wetende of ze wel geloofd zou worden maar op het moment was er weinig dat ze verder kon doen. Weglopen en deze meid zou misschien wel door iemand worden gevonden die niet zo goedgezind was als de zwarte wolvin. De jonge vrouw had een stap naar voren gedaan, maar Alice ging niet achteruit. ”I’m sorry but I’m not a witch, I am just a simple shapeshifter, and judging from how you ended up here naked without a sign of anyone taking you here nor a smell of alcohol in the air, I’m guessing you’re one as well,” merkte ze op nadat de ander haar had beschuldigd. Opnieuw was het natuurlijk heel goed mogelijk dat de ander geen woord zou geloven van wat ze zei. Om nu gelijk terug te veranderen in een mens leek haar ook een risicovolle zet, aangezien ze met elke onverwachte beweging neer geknuppeld kon worden door die stok, terwijl ze er zelf niets voor voelde om de ander op enige manier pijn te doen.

NOTES  ©️️️

You can't run with the foxes,

and yet hunt with the wolves.

De wolf bleef kalm op haar plek staan en benadrukt nogmaals dat ze niet hier was om haar kwaad te doen. Ceren herinnerde zichzelf eraan dat dat was wat elke heks zou zeggen. Met hun sluwe spreuken konden ze je alles doen laten geloven en hun woorden waren erop gericht om je te misleiden. Ceren hield haar felgroene ogen strak op het dier gericht en luisterde hoe de wolf, of ‘Alice’ zoals ze zich net had voorgesteld, rustig verder sprak. ‘I’m sorry but I’m not a witch, I am just a simple shapeshifter.’ Shapeshifter, heks, was het niet allemaal hetzelfde. Ze had zich nooit heel erg verdiept in magie, simpelweg omdat ze er de kriebels van kreeg. Het was iets dat ver van haar af stond en waar ze over het algemeen ook weinig mee in aanraking kwam, tenzij het voor een opdracht was. Ze kende de basics, maar focustte zich tijdens haar training liever op de karteristieken van monsters en de kunst van het zwaardvechten. Dus wat haar betrof was de shapeshifter voor haar nog steeds een bedreiging. Bovendien was wat ze zei totale onzin. Dat zij er ook één was van dat soort. ”I’m not a shapeshifter,” bracht ze uit. Dat had ze zeker zelf wel geweten. Haar oom was er één, maar hij was er net zoals elke andere shifter mee geboren en rende al op vier poten rond voor hij zelf van de borst af was. Ceren verstevigde haar grip om de stok. ”How can I know that what you say is true? If you really mean no harm, wi-.. Alice, then change back into your human form.” Als mens tegen mens had ze een veel grotere kans van winnen. Dan was ze in ieder geval van de puntige klauwen af.

NOTES  ©️️

I will stand my ground and be strong,

And I will do it without false hope.

Oke, dit leek moeilijker te gaan worden dan ze in eerste instantie had gedacht. Misschien was ze iets te optimistisch geweest. De jonge vrouw was dan ook flink in de war en wie zou dat ook niet zijn wanneer je middenin het bos wakker werd zonder ook maar een laagje ondergoed om je te bedekken, niet wetende hoe of waarom je daar in deze staad terecht bent gekomen. Haar argwaan was gegrond, maar het was wel een tikkeltje vervelend vanuit Alice haar perspectief. De vrouw zei haar dat ze geen shapeshifter was, waarop de zwarte wolvin haar kop iets scheef hield. ”Do you have another explanation for ending up here?” vroeg ze. Ze kon er wel wat bedenken en die waren allemaal niet zo plesant als dat ze simpelweg van gedaante was verwisseld en terug veranderd zonder zich er iets van te herinneren. Nee, de beste optie was dat deze meid een shapeshifter was. Bovendien waren er nog altijd geen sporen van andere mensen of dieren in de buurt.

De ander merkte nu op dat ze niet kon weten of ze haar wel kon vertrouwen en of Alice dan niet terug naar haar menselijke vorm kon veranderen. Ergens een logische vraag, want wanneer je het niet gewend was, was praten met een wolf ook wel een beetje.. apart. Anderzijds maakte dat haar wel kwetsbaarder. Als wolf was ze sneller en had ze haar natuurlijke wapens. Als mens was ze op het moment onbewapend en dus in het nadeel mocht de vreemdeling haar aanvallen. Toch liet het ook zien dat ze zich zwakker op durfte te stellen en misschien was dat iets wat degene voor haar zou overtuigen. Mocht het mis gaan kon ze altijd wegrennen en terug veranderen. De vrouw had immers niets om van haar af te nemen, aangezien haar spullen waren achtergelaten waar ze was veranderd. Wat de naaktheid betrof, ze had wel in vreemdere situaties en voor belangrijker volk zonder kleding gestaan. Als ze hiermee kon voorkomen dat de vreemdeling straks de eerste de beste reiziger tegen het lijf liep in deze staat, dan was dat het voor haar al waard. ”Please don’t hit me when I do,” zei ze nog een keer voor ze een paar stappen achteruit nam uit voorzorg. Vervolgens sloot ze haar ogen en begon haar lichaam weer menselijke vorm aan te nemen. Alice was genoeg getraind in het veranderen dat het nauwelijks pijn noch moeite koste. Binnen no time stond ze op twee benen voor de vrouw, haar handen in de lucht naast haar hoofd om duidelijk te maken dat ze niet een of ander geheim wapen meebracht. ”See, just a shapeshifter,” zei ze met een lichtelijk ongemakkelijk glimlachje.

NOTES  ©️️️

You can't run with the foxes,

and yet hunt with the wolves.

Er verscheen een moeilijke uitdrukking op haar gezicht toen Alice vroeg of ze een andere verklaring had. Daar had Ceren niet meteen een antwoord op. Ze dacht hard na, maar haar hoofd was nog steeds een draaikolk van verwarring. Ze had nog nooit eerder zo'n zwart gat in haar geheugen meegemaakt, en hoewel ze dit niet wilde toegeven, was het behoorlijk beangstigend. "There is lots of strange magic in this world," mompelde ze. "For all I know someone could have given me a potion and dumped me here.  Het was geen prettig idee, en reken maar dat als dit werkelijk was gebeurd, ze de dader terug ging vinden en die hier zwaar voor ging terug betalen.

Alice leek even te twijfelen om terug te veranderen en Ceren wachtte geduldig af wat ze zou doen. Uiteindelijk besloot ze toch toe te geven en deed ze een paar passen achteruit. Het verzoek klonk of ze haar alsjeblieft niet neer wilde knuppelen. Ceren snoof zachtjes. "As long as you don't give me a reason to, I won't," beloofde ze. De wolf begon terug te veranderen naar haar mensengedaante en Ceren observeerde. Ze moest toegeven, ze had zoiets nog nooit van zo dichtbij mogen aanschouwen, gezien haar oom er altijd voor zorgde dit niet direct voor haar te doen. Het was behoorlijk indrukwekkend en tegelijkertijd ook wat vreemd. Ze hield de stok nog altijd hoog in de lucht, uit voorzorg, al begon haar vermoeden dat ze met een heks te maken had al wat af te zwakken. Helemaal toen bleek dat de vrouw voor haar net zo weinig kleding droeg als zij op het moment aan had. Ceren trok haar wenkbrauwen verrast op, en om de situatie niet veel ongemakkelijker te maken dan het al was, zette ze haar blik vast op haar ogen. 'See, just a shapeshifter,' zei Alice rustig, terwijl ze haar handen hoog hield zodat Ceren kon zien dat ze echt ongewapend was. Het kon nog steeds een truc zijn, maar ze besloot haar voor nu te geloven. Ze liet de stok rustig zakken. "Right.."

Nu de vrouw geen directe bedreiging bleek te zijn moest ze gaan bedenken wat nu te doen. Ze leek geen wapens, drank of voedsel bij zich te hebben dus daar had ze niet zoveel aan, om maar te zwijgen over extra kleding. Ze keek even om zich heen, en blikte toen weer terug naar Alice. "Do you know where I am?" vroeg ze toen. Het fijn zijn als die vraag op z'n minst beantwoord kon worden.

NOTES  ©️️

I will stand my ground and be strong,

And I will do it without false hope.

Er werd een ander alternatief bijgehaald, maar wat waren nu net het soort situaties waarvan Alice zoiets had dat het dat maar beter niet kon zijn. Bovendien vond ze het toch verdacht veel lijken op een eerste keer shiften, want ondanks dat zij zelf heel jong was geweest had ze het wel bij anderen gezien die wat ouder waren, of het in ieder geval bewust en alleen hadden meegemaakt. Soort zocht elkaar toch altijd een klein beetje op dus ze was in haar jonge leven al best een aantal shifters tegengekomen. Tot haar opluchting ging de argwaan niet zo ver dat de jonge vrouw haar neer zou slaan, aangezien de stok langzaam zakte. Alice sloeg daarom haar armen over elkaar in plaats van deze nog steeds opgestoken te houden. De vreemdeling leek er niet helemaal op voorbereid geweest dat Alice naakt zou zijn als ze terugveranderde, wat maar weer beweest dat de kennis over shapeshiften van deze vrouw niet erg groot was. Kleding rekte meestal niet tot de juiste verhoudingen mee.

Nu begonnen de iets meer inhoudelijke vragen en daar kon ze gelukkig wel wat mee. ”We’re in one of the forests in Navarre, near the city of Illyria. So not too far away from the border with Valyria,” legde ze uit. Aangezien zij ervoor had gekozen om in dit bos rond te zwerven had ze wel een goed idee van waar het ongeveer lag, hoewel ze wel even zou moeten zoeken naar de dichtsbijzijnde weg. Het laatste stuk had ze slechts de geur van de vreemdeling gevolgd zonder een bepaald doel in richting. Het zou echter niet zo’n heel groot probleem zijn om terug te keren naar de herberg waar ze haar kleding achter had gelaten, alleen voelde de ander er waarschijnlijk weinig voor om zo naakt binnen te lopen. Alice zelf kon gewoon terug veranderen in een wolf om zo enige schaamte te voorkomen, al begon het erop te lijken dat naakt conversaties houden met vreemden een gewoonte werd. Niet dat ze daar nu zo erg blij van werd. ”Where did you come from?” vroeg ze vervolgens. Ze waren nu beide hier, maar het kon zo maar dat de ander zich onbewust kilometers had verplaatst. Natuurlijk reisde je geen land door in een dag, maar afhangend van de situatie had ze toch best wat afstand kunnen afleggen.

NOTES  ©️️️

You can't run with the foxes,

and yet hunt with the wolves.

De hoop zonk in haar schoenen, of voeten nu, toen ze te horen kreeg dat ze zich in één van de wouden van Illyria bevonden. Illyria.. Die reis had ze net afgelegd. Dat was op z’n minst nog drie/vier dagen te voet om terug te komen bij haar vorige bestemming. Hoe had ze dat in één nacht kunnen overbruggen? Was het wel één nacht? Er vloog een lichte schok door haar heen toen ze besefte dat ze geen idee had. Ceren was er van uit gegaan omdat ze was ontwaakt in het ochtendlicht. Maar er konden net zo goed meerdere dagen voorbij zijn gesleten... Toen Alice vroeg waar ze vandaan kwam liet ze haar schouders even hangen. ”D’Auvergne,” antwoordde ze met een lichtelijke verslagen uitdrukking. Er volgde een stilte, waarin Ceren haar gedachten op orde probeerde te brengen. Nu ze wist waar ze was kon ze op z’n minst een plan maken, maar dat viel niet mee.

Haar blik viel terug op Alice, die haar tot nu toe alleen maar vriendelijkheid had getoond, en ze besloot haar een kans te geven. ”It’s just that.. This doesn’t happen to me very often,” gaf ze toe. De vrouw voor haar leek daarentegen veel meer op haar gemak, alsof het haar niet vreemd was naakt in een bos rond te lopen. Dit deed haar terugdenken aan het gesprek van eerder. Ze liet een bedenkelijke uitdrukking op haar gezicht verschijnen. ”You mentioned that I must be a shapeshifter, like you,” merkte ze op. Ze geloofde er nog steeds weinig van, maar het was wel heel toevallig dat ze beide geen kledingstuk meer bij zich droegen. ”But as far as I know, I’ve never been one, and surely I would remember changing into a beast?” Dat was niet iets wat je gewoon zo maar even overkwam. Toch?

NOTES  ©️️

I will stand my ground and be strong,

And I will do it without false hope.

De vreemdeling vertelde haar dat ze uit D’auvergne was gekomen. Dat was wel een eind, maar niet iets dat niet had kunnen gebeuren. Het was wel lichtelijk zorgwekkend dat ze zoveel van haar geheugen kwijt was, maar ook dat kon wel eens gebeuren wanneer er magie in het spel was. De vrouw leek in ieder geval de ernst van de zaak in te zien, gezien er een stilte tussen hen viel en haar blik ook afgewend was. Alice snoof ietwat geamuseerd toen de ander zei dat dit haar niet echt vaak gebeurde. ”I guess it would be a bit troubling if this was a thing you were used to,” merkte ze op. Ergens belanden zonder te weten hoe of wat was nu niet echt iets waarvan je hoopte dat het je zou overkomen, laat staan vaker dan één keer. Nu keerde het gespreksonderwerp terug naar het shiften en Alice knikte toen de vrouw had gesproken. ”That is my best guess right now,” liet ze weten. Natuurlijk was ze niet zeker, ze wist immers bijna niets van haar gezelschap, maar de staat waarin ze haar had gevonden deed haar denken van wel. De ander merkte op dat ze nooit een shapeshifter was geweest en dat ze het toch vast wel zou herinneren als ze van gedaante veranderde. Hier kon Alice tenminste wel een zekerder antwoord op formuleren. ”It is true that a lot of us already know that we can change into an animal from a young age, but it is not uncommon for someone to suddenly discover their powers at a later age. Besides, I’ve known cases in which the first transformation was very traumatic and draining which caused them to lose their memories of the whole thing,” vertelde ze rustig. ”I’m not saying that has to be the case here, but I think you could be a shapeshifter that has just never shifted forms up until now,” vervolgde ze.

NOTES  ©️️️

You can't run with the foxes,

and yet hunt with the wolves.

Alice merkte geamuseerd op dat het ook wel vreemd zou zijn als dit voor haar een normale gang van zaken was. Dat bracht ook even een korte glimlach op Ceren’s gezicht, terwijl ze wat ongemakkelijk over haar blote arm wreef. ”You don’t seem to be bothered by it,” merkte ze op met een blik op haar ontspannen houding. Dat zou wel een shapeshifter’s ding zijn. Kleding vormde natuurlijk niet mee tijdens de transformatie. Ceren vroeg zich of hoe Alice dat normaliter dan oplostte. Misschien dat ze het bij zich droeg? Ze had moeite met het beeld van een wolf met een buideltas, maar besloot dat het geen nette vraag was, dus liet ze het varen. Bovendien, waren er belangrijkere zaken waar ze zich mee bezig moest houden.

Terwijl ze wat met de tak speelde in haar hand, luisterde ze zwijgend naar Alice’s uitleg, proberende het een passende plek in haar hoofd te geven. Het was nog steeds onwerkelijk, maar blijkbaar niet onmogelijk als ze haar woorden mocht geloven. Er waren zelfs gevallen bekend met geheugenverlies na hun eerste transformatie. Hoe had ze dat kunnen missen uit haar training? ”I have to check something,” sprak ze bedenkelijk, terwijl ze zich omdraaide en terug liep naar de plek waar ze wakker was geschrokken. De plek zou mogelijk nog sporen kunnen bevatten die haar dichter bij een antwoord brachten. Ergens beschaamd dat ze hier niet eerder op was gekomen, waardeloze mercenary die ze soms was, zakte ze door haar benen om de grond beter te kunnen bestuderen. Omgewoelde aarde, platgedrukt groen. Hier en daar wat lange witte haren waar ze met haar hoofd gerust had. Ceren ging zo op in het speuren dat ze bijna vergat dat ze gezelschap had, was het niet dat ze Alice in haar ooghoeken nog voorzichtig in de gaten hield. Met een zucht kwam ze weer omhoog. Niks. Geen andere voetafdrukken. Geen vreemde voorwerpen. Enkel en alleen haar eigen sporen zoals ze het had achtergelaten. ”This does not tell me anything,” bracht ze gefrustreerd uit.

NOTES  ©️️

I will stand my ground and be strong,

And I will do it without false hope.

De opmerking van de ander deed haar geamuseerd lachen. "Well, that's because I made a choice to show up like this. Not that it's something I'm really used to either, but, how shall I put it, I've been in more awkward company before while shifting," vertelde ze tegen de jonge vrouw. Als ze voor Dacosta Laendaerys kon verschijnen zonder kleding aan, dan kon dat ook wel wanneer ze een verwarde jonge vrouw tegen kwam in het bos die in hetzelfde schuitje verkeerde. Misschien was dat niet de logica die iedereen zou hanteren, maar zij wel. Bovendien was er anders niemand geweest om de vreemdeling te helpen.

Alice liep een stukje mee toen de vreemdeling opmerkte dat ze iets moest checken. Waarschijnlijk de exacte plaats waar ze was ontwaakt. Terwijl de jonge vrouw de plaats inspecteerde, keek Alice mee vanaf een klein afstandje. Misschien dat haar nog iets opviel wat de ander zou ontgaan, maar tot nu toe had ze nog geen geluk gehad. Dat frustreerde de onbekende ook, want na een poosje rondsnuffelen merkte ze op dat ze er niets wijzer van werd. "At least we can conclude you weren't brought here by someone else, because I don't see signs of struggling or someone being dragged across the ground and there are no traces of a horse. You really would have had to end up here on your own," vertelde ze. Dat en ze had niets anders geroken toen ze nog wolf was geweest en haar zintuigen waren goed genoeg om een oud geurspoor op te vangen van mens of dier.

NOTES  ©️️️

You can't run with the foxes,

and yet hunt with the wolves.

Alice reageerde dat dit voor haar ook niet de normaalste gang van zaken was, maar dat ze wel eens in ongemakkelijkere situaties had gezeten. Bij het horen van die opmerking trok Ceren even haar wenkbrauwen op. Ongemakkelijker dan dit? Nu werd ze toch wel nieuwsgierig naar de verhalen die deze vrouw bij zich droeg. ”I must admit, I’m happy that you’re not a guy,” gaf ze met een klein glimlachje toe. Als dat zo was geweest had de stok waarschijnlijk wel haar doel getroffen. Noem het uit voorzorg.

Terwijl Ceren nog wat gefrustreerd over de grond speurde, om te zien of ze misschien wat over het hoofd had gezien, luisterde ze hoe Alice bevestigde wat ze zelf ook al had geconcludeerd. Ze was hier in haar eentje gekomen. Dat of degene die hier verantwoordelijk voor was geweest was bijzonder goed in het uitwissen van diens sporen, wat onwaarschijnlijk was gezien haar scherpe oog voor details. Ze liet een korte zucht ontsnappen en kwam weer omhoog. ”I still hope that this is a very bad case of sleepwalking,” zei ze op een toon die ze zelf eigenlijk ook niet geloofde. Maar het andere alternatief was gewoon nog ongeloofwaardiger. Ze liet haar blik weer terug naar Alice dwalen. ”I don’t suppose you have an extra bag of clothing lying around somewhere?” vroeg ze toen half hoopvol. Gezien de situatie, schatte ze de kans klein, maar Ceren bedacht zich dat er ergens een plek moest zijn waar Alice haar bezittingen had achter gelaten. En dat betekende hopelijk ook een dorp of stad.

NOTES  ©️️

I will stand my ground and be strong,

And I will do it without false hope.

Ze lachte nogmaals toen de vrouw opmerkte dat ze blij was dat ze geen man was. "See, could have been weirder," merkte ze op. Er waren zoveel situaties mogelijk die nog meer ongemak zouden hebben veroorzaakt dan deze. Soms moest je het er dan maar op wagen. Alice was al blij dat ze uiteindelijk niet met die stok neer geknuppeld was. Er was altijd de kans dat iemand zo van haar schrok. Ook als ze gewoon als wolf naderde. Niet iedereen was zo vriendelijk naar pratende wolven.

De ander zei dat ze eigenlijk hoopte dat ze gewoon had lopen slaapwandelen. Dat op zich zou al verontrustend genoeg geweest zijn als ze het voor elkaar had gekregen al slapend zo'n afstand af te leggen. Alice zou dan zelf toch liever voor de verklaring shapeshifter gaan, maar misschien was ze ook wel een beetje bevooroordeeld wat dat betrof, gezien er bij haar nauwelijks nog problemen voordeden wat betrof het shiften. "I don't have an extra set of clothes lying around no, but I do have my own hidden a while back. If you fit them you could wear them and I could change back into a wolf for the time being? We could get back to the inn that way and I have some spare clothes in my room," stelde ze voor. Het was een tijdelijke oplossing. Op zijn minst kon ze de vrouw hier zo weg krijgen. Dan moesten ze daarna maar eens kijken wat ze gingen doen aan het probleem dat ze hier was beland zonder zich er iets van te herinneren.

NOTES  ©️️️

You can't run with the foxes,

and yet hunt with the wolves.

Het aanbod van Alice klonk maar wat welkom. Ceren’s gezicht begon al op te klaren bij het idee dat ze straks niet meer in deze... staat door het woud hoefde te wandelen. ”That would be so kind,” antwoordde ze met een dankbare glimlach op haar gezicht. Ze voelde zich plotseling schuldig hoe ze zich tegenover de shapeshifter had opgesteld. Ze was tot nu toe alleen nog maar vriendelijk en behulpzaam geweest, terwijl Ceren duidelijk niks bij zich had om er iets voor terug te geven. Haar glimlach verdween. ”I apologize for calling you a witch... bracht ze verontschuldigend uit. ”I don’t really have anything to give you right now for your trouble, but once I get my stuff back, I promise I will repay you.” Een belofte die ze hoe dan ook waar ging maken. Dat was nou eenmaal hoe ze te werk ging. An eye for an eye.

Ceren liet nog een keer haar blik op de plek vallen, maar richtte zich toen weer naar Alice om te vertrekken. De stok hield ze bij zich, niet omdat ze haar nog niet vertrouwde, maar je wist maar nooit wie of wat ze nog meer tegen konden komen. Bovendien kon ze er niet tegen om ècht helemaal niks bij zich te hebben. Ze knikte even kort naar Alice. ”You can change back into a wolf now, if that’s what you prefer.” Het zou vreemd zijn om weer tegen een wolf te praten, maar het was waarschijnlijk beter dan het andere alternatief.  

NOTES  ©️️