Run little wolf {Alice Blackfyre}

I will stand my ground and be strong,

And I will do it without false hope.

De oplossing die ze voorstelde werd gelijk aangegrepen. Als er nog enig wantrouwen was geweest naar haar dan leek dat nu weg te zijn, of in ieder geval zo ver weggedrukt dat ze gewoon vooruit konden in plaats van hier te blijven staan. Vervolgens kwam er een verontschuldiging naar haar toe en een belofte dat er op een manier terug betaald zou worden. Alice schudde lachend haar hoofd. "Don't worry about it! You were in a weird situation so it was only natural not to trust me. And I don't really expect anything in return, I like to help a stranger when I can. If you show kindness to others it will be returned to you," vertelde ze de ander.

Ze waren klaar om te gaan en de vrouw zei haar dat ze terug kon veranderen in een wolf als ze dat wilde. Alice dacht er heel even over na. Waarschijnlijk had de ander meer aan haar als ze een wolf zou zijn mocht er iets onverwachts gebeuren. De jonge vrouw sloot haar ogen en concentreerde zich, waarop haar lichaam reageerde en zich terug vormde naar de zwarte wolvin die in eerste instantie bij de vreemdeling was verschenen. "By the way, I haven't even asked you your name," sprak ze als wolf, terwijl ze de ander weer aan keek. Het was haar totaal ontgaan dat ze enkel zichzelf had voorgesteld in een poging de ander haar vertrouwen te winnen.

NOTES  ©️️️

You can't run with the foxes,

and yet hunt with the wolves.

Er trok een klein, schuin glimlachje over Ceren’s gezicht toen ze Alice hoorde zeggen dat ze er niks voor terug hoefde. ‘If you show kindness to others it will be returned to you.’ Het was bijna alsof ze het haar moeder weer hoorde zeggen. Ze had het altijd maar wat graag willen geloven, maar uit ervaring was wel gebleken dat je bijna niemand kon vertrouwen. Dus het was goed om de woorden weer eens te horen, al was het dit keer uit de mond van een vreemde. Het gaf haar de hoop dat de wereld misschien toch zo slecht niet was. ”Thank you,” sprak ze oprecht.

Zwijgend keek ze toe hoe de vrouw voor haar weer in de zwarte wolf terug veranderde. Nu ze Alice’s ware gedaante had gezien, leek de wolf ook ineens een stuk vriendelijker. Haar ongebruikelijke gouden ogen waren alles behalve dierlijk. Ceren merkte dat ze de stok in haar handen weer iets steviger had vastgepakt toen de gedaanteverwisseling was begonnen, maar ontspande nu ze besefte geen reden te hebben zo op haar hoede te zijn. De wolvin vroeg naar haar naam. ”I’m Ceren,” bracht ze uit. ”Ceren Fëanor.” Ze verwachtte niet dat ze haar familienaam zou kennen. Haar ouders hadden een hoge status gehad, maar dat was in Falkreath. Bovendien was ze na hun dood de laatste van de Fëanor bloedlijn, dus de naam was eigenlijk met hun mee gestorven. Niet dat ze ooit het gevoel had gehad echt tot die familie te behoren. Ceren prikte wat met de stok in de grond, maar eigenlijk zei alles in haar houding dat ze graag wilde vertrekken. Hoe eerder ze weer een stuk stof om zich heen had, hoe beter.

NOTES  ©️️

I will stand my ground and be strong,

And I will do it without false hope.

Het was af en toe gek hoe dingen konden lopen. Nu werd ze oprecht bedankt en had de vreemdeling zich ondertussen voorgesteld als Ceren Fëanor, terwijl de naakte vrouw haar eerder nog had kunnen neer knuppelen met die stok die ze mee droeg. "Pleasure to meet you, Ceren," zei Alice, waarna ze kort in de lucht snoof om haar oude spoor weer op te pikken. "Let's go and look for my clothes." Ze stapte kalm in de richting waar ze vandaan was gekomen. De kleren lagen nog wel een eindje hier vandaan, maar in ieder geval hadden ze nu een duidelijk doel voor ogen. Nog even en het zou een stuk minder ongemakkelijk zijn om een stadje binnen te wandelen. Dan konden ze rustig gaan kijken hoe Ceren hier was beland. Ondanks dat het haar helemaal niets aan ging, voelde Alice zich ergens toch een soort van verantwoordelijk. Zeker als het zou blijken dat de jonge vrouw toch een shapeshifter was. Er waren genoeg mensen die haar hadden geholpen te acclimatiseren, dus waarom zou ze een ander aan zijn lot overlaten.

"Do you live in Navarre or are you just passing through?" De stilte was niets voor haar en dus besloot ze conversatie te maken door een vraag te stellen. Sommige mensen hielden er niet van om informatie over zichzelf te delen, maar proberen kon geen kwaad. Zelf had ze niets te verbergen. Librarian in Archeon, de grote hoofdstad van Fallen Skies. Niet interessant genoeg om als geheim te houden.

NOTES  ©️️️

You can't run with the foxes,

and yet hunt with the wolves.

Alice stelde voor om te gaan en Ceren volgde maar wat graag. Zwijgend liepen ze een stukje door het woud, waarbij Ceren - hoewel ze de zintuigen van Alice niet onderschatte - af en toe nog een schuine blik op de omgeving wierp in de hoop daar niemand tegen te komen. De stok hield ze bij zich, voor de zekerheid, ook al had ze nu een kameraad bij zich die hen prima kon verdedigen. Mens of dier, je dacht wel twee keer na voor je een wolf aanviel.

Na een korte stilte werd er gevraagd of ze uit Navarre kwam, of enkel op doorreis was. Ceren blikte weer op Alice neer en schudde haar hoofd. ”Originally, I come from Falkreath,” legde ze uit. Dit was geen info die ze liever voor zich wilde houden. ”But as a mercenary, I follow my assignments and never reside in one place for too long.” Ceren was er ook van overtuigd dat ze dat niet lang vol kon houden. Ze was veel meer gemaakt voor het leven op de weg, om elke dag weer nieuwe plekken en uitdagingen te ontdekken. Lang op één plaats blijven gaf haar alleen maar onrust. Met een nieuwsgierige blik wenkte ze naar Alice. ”What about you?” vroeg ze toen. Er moest een verhaal zitten achter deze ongewoon vriendelijke shapeshifster.

NOTES  ©️️

I will stand my ground and be strong,

And I will do it without false hope.

Van origine bleek Ceren uit Falkreath te komen. Het koude land in het noorden. Alice vond dat wel bij haar passen, al kon dat ook komen door het witte haar van de vrouw en de associatie van wit met sneeuw. Ze reisde echter rond als mercenary en daarom was ze op het moment hier. "Sounds like quite the adventurous lifestyle," merkte ze op, bewondering in haar stem. Ze hield zelf ook wel van avontuur, maar ze had het nooit opgezocht op een manier zoals Ceren. Misschien moest dat ook maar in je bloed zitten.

"I was born in Navarre, but my family moved to Archeon, Valyria, a long time ago. I still live in the capitol and I work as a librarian in the biggest library there," vertelde ze toen Ceren haar vroeg hoe het dan met haar zat. Ietsje minder spannend misschien, maar Alice wist dat ze niets te klagen had met het type leven dat ze leidde. Ze had de vrijheid om het avontuur op te zoeken als ze daar zin in had. Zoals vandaag. Echter kon ze ook gewoon een rustige dag hebben en er zeker van zijn dat ze zich gewoon elke dag kon voedden zonder problemen. "Did you come here on an assigment or looking for one?"

NOTES ©️️️