Recipe for disaster

Hobbels en kuilen zorgden voor onregelmatigheid op het aangetrapte zandpad op een paar uur afstand naar Sundarin. De kar schudde bij elke beweging heen en weer, waar een enkele figuur op de bok zat om twee paarden aan te sturen. Achterop de kar tussen kisten en zakken in lag een gedaante, weggekropen onder een ruwe deken tegen een wolf aan. Een diepe kuil zorgde er voor dat de gedaante die klaarblijkelijk lag te slapen zacht bromde en de deken van zijn bedekte hoofd trok, zwarte warrige donkere haren onthullend met een slaperig gezicht. ''That one was not pleasant.. Couldn't you go around it?''' bromde Sarovyr die geeuwde, even met zijn ogen knipperend voor hij half overeind kwam. De wolf Zev, waar hij tegen aan lag te slapen, richtte alleen zijn oren op maar bleef verder onverstoord liggen. Een hand werd door zijn vacht gehaald voor Sarovyr zich, vasthoudend aan de rugleuning van de kar, overeind werkte. ''I was already wondering when that snoring in the back would stop.'' ontweek de dokter op de bok Sarovyr zijn geklaag ''Yeah, I too wonder how I manage to sleep trough Zev his snoring.'' gaf de assistent zijn wolf de schuld, waarop Gilfrid, waar hij bij in de leer was, zacht moest lachen en een blik wierp op de kaart naast zich die tussen hen in kwam toen Sarovyr op de bok klom. Even nam hij de omgeving in zich op voor hij mee spiekte. ''Where are we?'' vroeg hij, waarop de dokter een plek op een lijn dat het pad voor moest stellen aan wees een stukje van Sundarin af. Links daarvan zag je Archeon, waar hij met lichtelijke heimwee aan dacht. Maar ook Sundarin was een plek waar hij liever kwam dan in het hoge Noorden.
Even knikte hij, over de paarden hun oren heen uit kijkend naar de zandvlakte die ze tegemoet reden. Rechts van hen was de rivier te zien die ze hadden gevolgd om zichzelf en de paarden van water te blijven voorzien. De zon was aangenaam en niet al te heet, waar over een paar maanden wel verandering in zou komen in dit gebied wist Sarovyr.
Zo bleef hij voor zich uit kijken toen ineens een luide krak! klonk, waarop Zev bijna bij Sarovyr op schoot sprong uit schrik die kort daarvoor nog had liggen slapen. De kar helde een stuk opzij maar de zwaardere kisten met hun en de doktersspullen bleven op hun plek omdat deze zaten vastgebonden. Met de wolf op de bok tussen hen in keek Sarovyr naar de dokter ''What was that?'' vroeg hij naar de bekende weg terwijl Gilfrid als antwoord naar een wiel wees die voor hen uit rolde en tenslotte om viel in een kuil. Vervolgens liet hij de dribbelende paarden die onrustig snoven halt houden om van de kar af te stappen en uit zicht te verdwijnen toen hij bukte om de schade te bekijken. ''The hub broke, and in such a way I can not fix it myself.'' hoorde Sarovyr hem zeggen, waarop de dokter weer ging staan en nadenkend over zijn baard streek met een hand. ''I need you to ride forward with the horses to find a smith wich can fix this. I'll remain here with Zev to keep thieves away from our stuff. They won't be scared trom an old man, but when they see Zev they'll think twice before trying to rob me, hah'' vervolgde hij en begon te paarden uit te spannen. Even bleef Sarovyr hem onzeker aankijken. ''Well, where are you waiting for lad. Come here and help me a bit will ya?'' sprak de man hem toe, waarop Sarovyr van de bok klom om het andere paard los te maken met lood in zijn schoenen. De twee witte arabieren waren niet heel groot, maar wel temperamentvol. ''You did ride on a horse before right?'' vroeg de dokter, die Sarovyr intussen beter kende dan vandaag en van zijn gezicht af kon lezen dat hij er tegenop zag. ''Yes.. On a pony my mother actually got for my sister. Maybe ten times.. When I was twelve.'' bracht hij zacht uit, de teugels van de paarden aan nemend die werden ingekort om mee te rijden toen ze waren ontdaan van het karrentuig. '"That is good enough. They are loyal animals and won't buck you off. Just remain relaxed, because they'll know when you are nervous.'' sprak Gilfrid toe terwijl hij een van de twee merries, die zusjes waren, op de hals klopte. Zelf kon de man niet meer rijden en positioneerde zich zo om Sarovyr een voetje te geven. Een paar tellen later zat Sarovyr op een paard, voor het eerst in jaren, zonder zadel. En het zat niet bepaald.. Comfortabel. ''A bit more to the back..'' zei de dokter, die toe keek toen Sarovyr iets naar achteren schoof op de schimmel haar rug omdat hij bijna op de schoft zat. Een stuk comfortabeler. ''.. And hands low.'' bromde hij toen Sarovyr de teugels veel te hoog hield, die deed wat hem werd gezegd en niet zag dat de dokter grijnzend zijn hoofd schudde. ''Allright.. Good luck'' sprak Sarovyr, die de teugels van de andere merrie ook beet nam. Het waren brave dieren maar als er 1 achter bleef werd de ander onrustig. Bovendien was het ook niet zeker of de smid een paard tot zijn beschikking had en ze waren gewend naast elkaar te lopen. ''Me? You are the one in need of luck. I'll be sitting on my ass here.'' sprak de oudere man tegen hem, waarop Sarovyr met zijn ogen rolde ''So gratefull..'' antwoordde Sarovyr sarcastisch, die weg reed, de ogen van Zev en de dokter in zijn rug voelend.

So far so good. De rivier kabbelde naast Sarovyr en de paarden, die braaf naast elkaar draafden, wat Sarovyr pas na een half uur aan durfde. In het begin schoof hij nog wat onwennig heen en weer, maar doordat hij een pluk van de manen vast hield lukte het hem een beetje stabiel te blijven zitten al was het geen kijk gelijk. Het zat niet bepaald lekker terwijl hij in zijn achterhoofd hield om ontspannen te blijven zitten.
Uiteindelijk was daar dan de gele stad, ver boven de zandvlakte uit stekend. De warme zon brandde genadeloos op hen neer maar de paarden leken onuitputbaar. Toch hield hij ze even halt bij de rivier vlakbij de stad om ze te laten drinken, waar ze gebruik van maakten. Terwijl Sarovyr de stad bekeek vanuit zijn positie kwam een boot voorbij. Een man haalde er een enorme vis uit die water op spatte. Nog voor Sarovyr de pluk manen weer goed vast kon pakken begonnen de paarden te rennen. Ze waren wel wat gewend, maar paarden waren paarden.. Meteen voelde Sarovyr hoe hij begon te glijden terwijl ze een scherpe bocht maakten en klemde hij zijn armen wanhopig om de hals heen van de merrie waar hij op zat. De ander rende mee die de ander ook weer op joeg ondanks Sarovyr zijn poging de teugels aan te trekken. ''Stooooop!'' riep hij toen hij van de schrik bekomen was. Met hun achterbenen diep in het zand maakten ze een noodstop, waarop Sarovyr een kleine twee meter vooruit werd gelanceerd en face first in het zand belandde. Zo bleef hij even liggen, biddend naar welke god dan ook dat niemand het had gezien. Langzaam krabbelde hij overeind met zand in zijn mond, zand uit zijn haar wrijvend.

@Alexander Megálos