Caged bird

Toen Allison haar vroeg of ze een idee had van waar ze zelf heen zou willen, dacht ze kort na. Eigenlijk was elke nieuwe plek een avontuur op zich, maar als ze een keuze moest maken. "I like the sea," sprak ze eerlijk. Haar herinneringen aan Rhoynar, aan haar oude leven, waren vaag, alsof iemand door haar geheugen had geveegd en er slechts nog een paar kleine dingetjes over waren gebleven. Ze wist dat ze van de zee hield, ondanks dat ze in jaren geen zee had gezien. Blauw water, helder, een warme bries. "But I'd love to see all kinds of places some day, if you were to take me," voegde ze eraan toe met een glimlach. Een klein beetje emotie trok aan haar hart wanneer ze aan de zee dacht, maar ze kon het niet plaatsen. Haar oude leven had ze lang geleden los gelaten.

Wat Allison voorstelde, had ze niet verwacht. In al de tijd dat ze bij Allison was, had ze Falkreath niet verlaten en was ze ook niet naar de zee geweest. En nu zou ze misschien met Allison mee mogen, naar de zee, zien wat voor avonturen ze beleefde op alle vreemde plekken die ze bezocht. ”Of course! It’s more fun to go with Juno!” merkte ze op toen de vrouw haar vertelde dat ze de grote hond wel mee moest nemen als dit plan door zou gaan. Elayne zou veel liever haar ervaringen delen met een ander. Juno zorgde al zo lang voor haar dat het meer een plezier was om samen op avontuur te gaan dan iets negatiefs. Als ze de weg kwijt raakte kon hij haar helpen om weer thuis te komen. ”I’m looking forward to it,” bracht ze enthousiast uit. Ja, dit was iets dat ze heel graag wilde, ondanks dat ze het ergens ook wel spannend zou vinden om haar vertrouwde thuis te verlaten. Als Allison erbij was, dan zou alles echter wel goed komen.

Allison keek er ook naar uit en Elayne straalde bij het idee en het feit dat zij niet de enige was die zich erop verheugde. Het zou inderdaad heel anders worden dan hier. Totaal anders, maar als ze samen ergens heen gingen dan was dat oké. Ze kon zich niet voorstellen dat ze in haar eentje zo'n wereldreis zou maken. "To the beach," mompelde ze half in zichzelf terwijl ze zich probeerde voor te stellen hoe dat zou zijn. Ze werd terug naar het heden gehaald door de hand die Allison op haar schouder legde. "I will," haar stem verraadde haar teleurstelling dat ze nu al weer weg zou gaan, maar de belofte stond er. Ze zouden naar het strand gaan en dat was iets waar ze zich op kon verheugen. Ondertussen zou ze goed op Abbas en Juno passen, samen met haar andere vrienden. "Goodbye Alli, see you soon!" riep ze de vrouw na.