Oh boy. Kaz bleef haar fronsend aankijken, maar hij begreep haar achterdocht. Een verkeerde stap en Kaz was voer voor de haaien, of draken in dit geval. Hij zat in het hol van de leeuw, maar ondanks dat alles werd hij goed verzorgd. Hij voelde zich geen gevangene, maar vrij was hij ook niet. Hij had zichzelf vastgeketend en de sleutel in de bek van de leeuw gegooid. Zo simpel was het gewoon. Uiteindelijk knikte hij, ietwat voorzichtig. ''Yeah, but he had something of value to me. He just noticed I was there. I kind of had it coming.'' Sprak hij met een lichte schouderophaal.

''But think about it, Allison. I am this close to the royal family. With one small object, I have so much power in my hands. I can do whatever the fuck I want to do and no one will bat an eye.'' Nu klonk hij hoopvol, misschien een tikkeltje ambitieus. Misschien steeg de drank gewoon naar zijn hoofd. ''Think of the oppertunities.'' Waren zijn laatste woorden voordat hij zich omdraaide om zijn glas weer bij te vullen.

Om te gaan drinken net wanneer de zon opkwam, was nooit een goed idee. Waarom Kaz dan bedacht om het wel te doen, was zelfs voor hem een raadsel. Desalniettemin leek Allison tot hem door te dringen toen ze zijn hand aanpakte. Met een ruk keek hij om, voordat hij langzamer zijn hand terugtrok van de fles en van die van haar. De dief zette een kleine pas achteruit om afstand te creëren, maar daar bleef het bij. Geen paniekaanval, geen hel die losbarstte. Gewoon, lichte schrik.

''I can't.'' Zei hij uiteindelijk, duidelijk niet blij met zijn eigen antwoord. Zo vrij dat hij leek een paar seconden geleden, zo bang leek hij nu om een stap buiten deze kamer te zetten. ''I can't just leave.'' Weifelend keek hij in het rond, opzoek naar iets wat interessanter was zodat hij Allison niet aan hoefde te kijken. ''I don't want my head chopped off five minutes after we reconciled.'' Foute grap. Maar het droeg een kern van waarheid.

Wat ze zei was wel ongeveer waar het nu op neer kwam. Wat kon hij anders? Kaz had een tweede kans met zijn leven gekregen en hoewel het compleet anders was dan zijn vorige, kon hij hier wel aan wennen. Alles had zo veelbelovend geklonken hoewel hij ook wel wist dat er een addertje onder het gras zou liggen, had dat hem er niet van weerhouden om de deal toch te accepteren. En misschien ook omdat hij ook toen ietwat drank op had gehad. Maar dat telde nu niet.

Haar laatste vraag deed hem verstijven. Vertwijfeld probeerde hij haar blik te vangen. Opnieuw lag er een keuze voor hem. Opnieuw kon hij alles nu verkloten. Maar het maakte niet uit welke weg hij in sloeg, het zou niet goed voor hem eindigen. Dat kon nu gebeuren, of pas veel later, wanneer hij het niet zou zien aankomen. ''I'm his spy and occasional assassin.'' Gooide hij haar kant uit, geen doekjes er om windend.

Kaz dacht dat ze klaar waren met het sentimentele gedoe, maar aan de blik van Allison te zien, zaten ze er nog midden in en hadden ze net het oog van de storm gepasseerd. Kaz zuchtte, haast onhoorbaar. Dit was een prima moment om te drinken. Maar hij deed het niet, dan waren ze nog verder van huis. ''It was that or my head on a plate.'' Legde hij haar kort en bondig uit. Kaz bleef staan waar hij stond, begrijpend dat Allison hem waarschijnlijk niet in de buurt wilde hebben. ''Do you believe I have any sympathy or affinity with the king?'' De toon was ongelovig, misschien sterker dan hij had bedoeld, maar het bracht in ieder geval de boodschap over.

Ze had een punt. Maar Kaz negeerde dat punt want dan klopte zijn eigen redenering niet meer. Het was geen goede manier van denken, maar wanneer deed hij dat wel? Een tikkeltje gefrustreerd leunde hij tegen de muur aan en sloeg hij zijn armen over elkaar. Waarom moest ze zo moeilijk doen? ''What does it take for you to trust me?'' Stelde hij haar uiteindelijk de vraag, al veranderde zijn defensieve houding nauwelijks. ''What do I need to do to persuade you?''

Daar schoten ze lekker mee op. Kaz onderdrukte de neiging om met zijn ogen te rollen en maakte zich los van de muur, om een paar stappen richting Allison te zetten. ''Why wouldn't it be?'' Vroeg hij uiteindelijk, meer als retorische vraag bedoelt. ''Why would I do all this, almost be on my knees to ask for forgiveness only then to just fuck you over again?'' Had ze daar überhaupt wel over na gedacht? Zelfs voor Kaz was het te ver gezocht om dit alles te doen puur en alleen om alles wat ze hem vertelde, door te lullen. Nee, Allison was veilig voor hem. Dat wilde hij tenminste.

Ze zou zijn woord nemen. Het was het minste wat ze kon doen. Kaz knikte bedenkelijk, maar begreep het. Spionnen waren nu niet echt de mensen aan wie je je meest duistere geheimen zou vertellen, het maakte niet uit hoelang je diegene al zou kennen. Uiteindelijk zouden ze toch een mes in de rug duwen. Maar zo wilde Kaz niet worden, puur en alleen omdat hij dat al gedaan had bij haar.
Met een kleine schouderophaal knikte hij. ''For now, yes. Until he finds me a job and I have to go out.'' Zei hij simpel. ''But I do not intend to stay here only to be unleashed at a command. You know how I hate to sit around and do nothing.'' Een grijns lag op zijn lippen, terugdenkend aan de keer dat hij nauwelijks nog had kunnen lopen, maar het toch gedaan had want 'stilzitten is kut'. ''And what is a spy if he just hides behinds the castle walls?''

Kaz besloot haar opmerking te negeren. Het was zijn keuze geweest en hoewel hij er misschien niet trots op was hoe langer hij er over nadacht, was het nog steeds een keuze waar hij achter stond. Het zou moeilijk zijn om hem te laten beseffen in wat voor lastig parket hij zichzelf had gewerkt. Maar bij haar laatste opmerking trok Kaz zijn wenkbrauw op. Dat was.. vreemd. ''Haven't you already in these past months?'' Wat was er dan in godsnaam met de dievenbende gebeurd? Bestonden die überhaupt nog? Of was de Syndicate op dit moment gewoon non-existent en had hij dat ook allemaal op zijn geweten?