Wat een timing Kaz. Hij wist het toch echt direct en ook tegelijkertijd indirect er een complete zooi van te maken zonder dat hij het doorhad. De dief keek bedenkelijk, misschien ook een tikkeltje bezorgd. ''You shouldn't do it on your own. Why are you pretending he is still alive?'' Kaz besloot uiteindelijk om in haar richting te lopen en naast haar te gaan zitten, zijn beiden handen plat rustend op het bed terwijl hij iets achterover leunde en haar aankeek. ''If there is anything I can do to help..'' Hij eindigde met een twijfelachtige toon. Want wat kon hij nu eigenlijk doen vanaf hier?

Wat doelloos staarde Kaz naar voren, hoewel de muur minder mooi was dan Allison, durfde hij haar niet aan te kijken. Hij wist niet wat hij zou zien als hun blikken elkaar zouden kruisen. ''You're stronger than you look, Allison.'' Begon hij vervolgens zijn motiverende speech, zover Kaz motiverend kon zijn dan. ''And you're smart. If they realise it was you all these months working in the shadows, they'll bow their heads.'' Kaz zou het in ieder geval doen, maar ja, Kaz was wel een beetje biased.

Kaz wilde een opmerking maken over dat ze nu eindelijk wist hoe hij zich voelde, maar hij besloot dat maar niet te zeggen. Hoogstwaarschijnlijk waren de afgelopen maanden voor haar een hel geweest en hoewel het misschien nu goed en wel leek, haatte Kaz zichzelf nog steeds voor het feit dat hij weg was gegaan. Dat hij zijn eigen trots en hebberigheid boven Allison had gesteld. Maar alles leek weer op zijn pootjes terecht te komen, dus je hoorde hem niet klagen. Althans, niet hard. Kaz kantelde zijn hoofd lichtjes en trok een wenkbrauw op. ''The lord?'' Zei hij met dezelfde toon zoals Allison het had uitgesproken.

Als Kaz wijn in zijn mond had gehad, had hij het nu uitgespuugd van ongelovigheid. Verbaasd en een tikkeltje wantrouwig staarde hij Allison aan. Pardon? ''The lord of Isla de Juegas? Are you fucking kidding me?'' Hij klonk net zo ongelovig als dat hij eruit zag. ''And then you're mad at me for making a deal with the king.'' Met een zucht liet hij zich achterover vallen op het bed. Deze dag kon nog niet gekker worden en het was pas net begonnen. ''So genocide is no longer on your mind?'' Zei Kaz droogjes terwijl hij even zijn vingers bekeek. Zelfs hij vond het raar om ze zo te zien zonder handschoenen. Zo.. ongedeerd ten opzichte van de rest van zijn lichaam. Misschien moest daar verandering in komen.

''But he still has the power to chop your head off if he wants. That man is no better than Lareth..ian.'' Kaz plakte het laatste deel van de naam er nog maar even snel achter, zodat Allison niet meteen ging denken dat hij en de koning goede vriendjes waren. Nu.. leken ze dat wel te zijn op een bepaald gebied, maar dat hoefde Allison niet te weten.
Toen Alli over Ambrosia begon, betrok Kaz zijn gezicht. De spijt was duidelijk in zijn ogen te lezen wat duidde op het feit dat hij nog steeds niet over heel die situatie heen was. ''She is.'' Zei hij met opeengeklemde kaken. Als Allison het in haar hoofd haalde om een verkeerde beweging richting Ambrosia te maken, kon ze het schudden. ''As long as it doesn't involve any unnecessary killing.'' Voegde hij nog toe met een schouderophaal.

''Neither has the king, but with one snap of his fingers,'' Kaz demonstreerde door ook met zijn vingers te knippen, ''he can change his mind. Just be careful Allison.'' Klonk hij uiteindelijk wat zachter. Het liefst had hij haar gewoon heel, zonder littekens, schrammen, breuken of wonden. Toen Allison begon over de kapitein, moest Kaz zachtjes grinniken. ''I've heard ofthe dude. Seems like a chill guy. If he ever has time to grab a drink, let me know because I would gladly get to know him.'' Eerlijk, die gast klonk compleet geschift en Kaz had het er niet zo op dat de Priests of Sol niet zo hoog op het lijstje van respect stonden bij die kapitein. Kaz had immers Loraelei nog en hij wilde liever niet dat die binnenkort haar einde vond. Daarvoor had hij teveel tijd in haar gestoken.

''I'm glad you changed your mind, even if it's just a little bit.'' Klonk hij uiteindelijk wat opgelucht. Maar dat betekende niet dat hij het haar niet meer kwalijk nam. Hij kon het gewoon niet uiten in haar bijzijn. ''So who are you going to cure or kill first?''

Hun blikken kruisten en Kaz fronste. Hij vond het niet prettig dat ze er zo over sprak, maar fout leek ze ook niet te zijn. ''Don't forget that not every dog loses their wildness.'' Zei hij met diezelfde frons voordat hij het weer liet varen en zich afvroeg hoe hij zichzelf hier in zag. Had ze hem werkelijk om haar vinger gekregen en deed hij echt alles wat ze van hem verwachtte? Nee, daar hoefde hij zich geen zorgen om te maken. Uiteindelijk zou hij toch weer iets stoms doen en dan werd het wel weer duidelijk hoe alles in elkaar zat.

Kaz knikte met een zucht, maar besloot er niet verder op in te gaan. Kaz en veilig zijn ging eigenlijk nauwelijks samen in een zin. Hij werkte zich op zijn ellebogen om over Allison's schouder naar het boek te kijken. ''That's a lot of words.'' Zei hij droogjes. Zijn ogen gleden over de pagina's, maar haast geen enkel woord leek een betekenis voor hem te hebben. Dit was veel te alchemistisch voor hem. Daarbij was hij al niet eens zo literair, dus dit was gewoon abracadabra voor hem.