May It Be [Open]

wo jun 06, 2018 9:30 pm

De winter had al een tijdje weer plaats gemaakt voor de zomer. De ochtenden in Falkreath waren nog best fris, maar overdag was het goed vol te houden. De zon liet zich ook met enige regelmaat zien. Je zou het misschien niet verwachten, maar onder die dikke deken van sneeuw die hier al die maanden had gelegen lagen grote velden gesierd door allerlei bloemen en planten. Veel daarvan waren alleen maar mooi om naar te kijken en waren verder nutteloos. Toch waren er genoeg planten, en zelfs bloemen, te vinden die gebruikt konden worden in het dagelijks leven. Agnar had zijn oude leventje op het platteland verruild voor een nieuwe in de stad, maar was zeker niet zijn kennis vergeten over de planten die hier groeiden. Nadat hij zijn paard aan een boom had vastgebonden was hij per voet verder gegaan. Op deze manier kon hij de bodem onder zich beter afzoeken naar iets bruikbaars.

[Open voor wie wil]

zo jun 10, 2018 12:00 pm

Een vrije dag. Wellicht de eerste in- wat zal het zijn? Een jaar tijd? Iets in die richting. Niet dat hij daar zelf om had gevraagd. Welnee, achter deze voorrecht zat lichte dwang. Onder het mom van; je hebt genoeg gedaan de laatste tijd. Nyx was daar het niet mee eens geweest. Waar had hij überhaupt een vrije dag voor nodig? Want heel eerlijk, zijn leven was zo leeg als een uitgedroogde waterput. Vandaar dat Nyx nu wat doelloos dwaalde over de landschappen, verzonken in diepe gedachtes. Gelukkig stond het warme weer wederom voor de deur. Hoewel hij wel aardig tegen de kou kon, verwelkomde hij de hogere temperaturen met open armen. Dat innerlijke vlammetje brandde dat nét even iets gemakkelijker, maakte het leven nét even wat aangenamer. In zijn afwezigheid faalde de zwart harige man erin om een enorm gegraven gat te spotten. Zijn voeten bewogen zich voort. Stap.. Stap.. Foetsie. Met een doffe klap verdween Nyx in dat gat, van ongeveer een meter of twee diep. Verbouwereerd schudde de man zijn hoofd en knipperde wat met zijn ogen voordat hij de donker bruine muren scherp kon zien. ,,For Christ' sake, really?" Om hem heen waren vier strak gegraven muren, in een langwerpige vorm. Stond hij nou.. In een graf of wat? ,,This must be a joke."

zo jun 10, 2018 12:16 pm

Het zou menigeen verbazen hoe rijk de bodem van Falkreath was. Ondanks de strenge winters die dit land kende, had het een zeer rijke flora en fauna. Echter moest je dan wel weten waar je moest zoeken. Gelukkig had Agnar in de loop van zijn leven redelijk was kennis opgebouwd. Deels omdat hij ook oprecht geïnteresseerd erin was, maar ook uit een soort noodzaak. Zijn oogsten van vroeger liepen niet altijd voorspoedig, en ’s winters zonder voedsel zitten was niet erg handig.

Agnar speurde de grond onder hem af. Zo nu en dan stopte hij om iets van dichterbij nauwkeuriger te kunnen onderzoeken. Hij had al een aantal dingetjes gevonden. Planten die hij zou kunnen gebruiken om zijn eten wat te verfijnen, maar ook planten die hielpen tegen de koorts. Althans, daar stonden ze om bekend. Agnar wilde zich net buigen om een bloemetje wat hij meende te herkennen, toen hij opeens een doffe klap hoorde. Zijn ogen zochten meteen naar de bron van het geluid, maar dat was nog niet zo makkelijk te achterhalen. Opeens herinnerde hij zich dat hij iets verderop een aantal oude graven had gezien. Op een rustig tempo liep hij in de richting van de waarschijnlijk leeggehaalde graven. Toen hij eenmaal dichterbij kwam realiseerde hij zich dat er iemand in een van deze graven belandt was. ”I hope you’re not about to bury yourself alive. That's a cruel fate,” merkte hij op toen hij eenmaal aangekomen was.

zo jun 10, 2018 1:11 pm

Van alles wat er mogelijk had kunnen gebeuren op deze heugdelijke dag, besloot het lot hem in een voorgegraven graf te flikkeren. Beter dan dit ging het dan ook niet worden, dat had Nyx al wel geschoten. Aldoor brommend klopte hij het modder van zich af, daarbij de stekende pijn in zijn been even vergetend. Waarschijnlijk simpeltjes gekneusd, dat kwam hij wel weer te boven. Een diepe zucht ontsnapte aan hem, terwijl hij subtiel met een elleboog tegen het muurtje steunde, en zijn hoofd liet rusten tegen z'n handpalm. Eruit klimmen zou geen zware opgave worden. Althans, daar hoopte hij op. De grond was hard genoeg om zijn gewicht te kunnen dragen, het was alleen hopen dat hij grip zou kunnen vinden. Onverwachts klonk er een stem van bovenaf. Zonder van positie te veranderen wierp Nyx een blik omhoog. Ja ja, enorm grappig. ,,Burying myself without a shovel is pretty difficult, don't you think?' Sowieso, jezelf levend begraven was kind of onmogelijk, toch? ,,Are you just going to stand there or are you actually going to help?" Waarom zelf alle moeite doen als er nog een paar handen beschikbaar waren?

zo jun 10, 2018 8:09 pm

De graven waren van een afstandje redelijk goed zichtbaar. Het was hem dan ook een raadsel hoe iemand er zomaar in kon vallen. Grote kans dat deze persoon zijn aandacht er niet bij had gehad tijdens het lopen. Of hij wilde inderdaad zichzelf levend begraven. Toch bleek al snel dat dat niet het geval was. ”You could try it with your bare hands,” merkte hij op de man begon over het feit dat hij geen schep had. De zand hier was vrij vast, dus het zou wel niet gemakkelijk gaan, maar onmogelijk was het zeker niet. Ondertussen werd er aan hem gevraagd of hij nog kwam helpen. Even verscheen er een vage grijns op zijn gelaat. ”To whom are you loyal?” Het was niet alsof de desbetreffende man in levensgevaar was, dus hij kon nog wel even wat tijd reken. Alhoewel dit hem misschien niet in dank werd afgenomen.

ma jun 11, 2018 7:18 pm

Ondertussen had Nyx diens arm weer laten zakken, zodat zijn hoofd niet langer meer tegen z'n hand steunde. De opmerking van de onbekende liet hem zwakjes grijnzen, terwijl hij stukje bij beetje de lol ervan in begon te zien. Want heel eerlijk, zo grappig vond hij het allemaal eerst niet. ,,Please do demonstrate, there is enough room down here," kaatste Nyx met diezelfde grijns terug. Als meneer het goed wist, dan was hij er benieuwd naar- mits ze "serieus" waren geweest. De luchtige sfeer vertelde echter anderzijds. Kort verscheen er een frons tussen zijn donkere wenkbrauwen. Right. Even vergeten dat er een dreigende spanning hing tussen Hillerød en Sk∅rravir. Wat dat betreft stond Nyx dan in een minder gunstige positie. Een ongewilde situatie en hij kon op het moment niets anders dan gewoon de waarheid vertellen. ,,I'm one of Lady Freyja's guards." Personal guard, really. Klein detail die in dit geval wel achterwege kon worden gelaten. ,,Who are you?"

di jun 12, 2018 11:04 pm

Het was de vraag maar of het hem überhaupt wel iets uitmaakte. Zijn vader was altijd loyaal geweest aan Skorravir, en had zelfs jaren met de Jarl gevaren. Bovendien had hij genoeg vrienden die in Skorravir woonden en plunderden voor de Jarl. Echter had Agnar zich laten verleiden door een aanbod van Freyja. De stadhoudster had hem een aantrekkelijk aanbod gedaan, die hij niet had geweigerd. Sindsdien hoorde hij bij officieel bij Hillerod. De man liet weten onderdeel uit te maken van Freyja’s guard. ”That is unfortunate,” mompelde hij even. ”Valhalla will have to wait for you.” Niet dat hij van plan was om een toevallige voorbijganger te om te leggen omdat hij toevallig van de verkeerde partij was. ”I sail for the girl,” beantwoordde hij de man zijn vraag. Inmiddels had Agnar een rondje gelopen om het graf heen om erachter te kunnen komen wat de beste manier was om deze beste meneer eruit te bevrijden. ”Grab my hand,” gebood hij, terwijl hij een van zijn handen uitstak. Waarschijnlijk ging dit geen makkelijk klusje worden.

wo jun 13, 2018 8:16 am

Dat er een mogelijke "dreiging" hem boven het hoofd hing, deed Nyx eigenlijk verrassend weinig. Liever hemzelf dan Lady Freyja, of ieder ander. En hoewel uiterlijk flink kon bedriegen, ging hij er vanuit dat alles wel prima zat. Dat was gewoon een gevoel. Kort daarna bleek dat dat gevoel correct had gezeten. Valhalla. Right, de "hemel" in het geloof van de Vikingen. Nyx glimlachte schaapachtig. Religie had nooit zijn aandacht getrokken. Persoonlijk vond hij het èèn groot sprookje, een lulverhaal waar men met open ogen intrapten. Maar wie was hij daarover te oordelen? Immers was hij niet geboren binnen fallen skies, evenmin dat er vikingbloed door z'n aderenstroomde. ,,As a fishersman, or do you plunder?" Hij wilde de man niet ondervragen of zo. Dit was oprechte interesse. Hij volgde de ander met zijn blik, waarna hij eens knikte. ,,I hope you have good balance," greens Nyx. Enkele passen stapte hij achteruit, voordat hij naar voren kwam om de man's hand vast te pakken. Hij had geen grote aanloop willen nemen, bang dat hij de ander mee trok het graf in zou trekken door de snelheid en gewicht.

zo jun 17, 2018 3:24 pm

Al snel kreeg hij de vraag of hij als visser voor Lady Freyja werkte of dat hij voor haar plunderde. Het was de bedoeling dat hij het laatste deed, maar echt actief leken ze daar niet echt mee bezig te zijn in Hillerod. ”Plunder,” antwoordde hij wat kortaf. Ondertussen was hij bezig met de reddingsactie. De man had zijn arm gegrepen en met behoorlijk wat moeite lukte het Agnar om hem langzaam omhoog te tillen, zodat hij op een gegeven moment er zelfstandig uit zou kunnen klimmen. ”You owe me one,” merkte hij op toen het klusje eenmaal geklaard was. Voor hetzelfde geld had hij de man hier ook gewoon kunnen laten verpieteren.

May It Be [Open]

May It Be [Open]

Re: May It Be [Open]

Re: May It Be [Open]

Re: May It Be [Open]

Re: May It Be [Open]

Re: May It Be [Open]

Re: May It Be [Open]

Re: May It Be [Open]

Re: May It Be [Open]

Re: May It Be [Open]