Far from perfect~

Met haar mand om haar arm begaf ze zich door de stad op zoek naar alle dingen die ze nodig had. Ze sloeg meestal zo veel mogelijk in zodat ze niet elke dag helemaal naar hier hoefde te komen. Ze woonde niet in de stad, ze woonde samen met haar moeder op een boerderij diep in de bossen verscholen. 's Winters was het niet altijd een makkie om hier te komen, maar gelukkig had ze paarden. Al was het ondertussen lente geworden en was het weer ze goed gezind, zeker vandaag. Er was zelfs een zonnetje verschenen. De roodharige was dus gewoon hierheen gewandeld, want voor haar doen was het mooi weer daarvoor. Ze stopte bij het eerste kraampje en ging zo van kraampje tot kraampje tot ze haar boodschappenlijstje, die in haar hoofd zat, had afgewerkt. Haar mand vol gepropt met allerlei etenswaar en nog wat andere handige dingen. Je kon nooit genoeg handige dingen hebben in het leven wat dat betreft. Haar blauwe ogen vielen op een kraampje met lekkernijen. Ze kon het dan ook niet laten om eens nieuwsgierig te gaan kijken. Ze was een zoetekauw dus er zat vast wel wat tussen waar ze nu even van kon genieten.

De roodharige had een plekje gevonden in de stad waar het wat rustiger was, niet zo druk bevolkt en waar ze eventjes kon gaan zitten om te genieten van wat ze net had gekocht. Ze nam een hap en sloot even haar ogen. Mmmm jammie, van dit soort kleine momentjes kon ze heel erg genieten in haar hectische leven rond de paarden. Of naja hectisch, het was geweldig, ze wilde niks anders, maar het was gewoon altijd druk. Er gingen geen dagen voorbij waarbij ze niks te doen had, dat was zeldzaam zeg maar. Zeker toen haar vader verdween, lag alle druk op haar en haar moeder. Ze nam nog een hap en nog een hap.... tot dat het op was. Na ja daar ging haar kleine momentje, maar het was een klein, fijn momentje. De meid stond op en pakte haar volgepropte mand van de grond af om daarna weer verder te lopen. Echter was ze daarin veel te enthousiast geweest, ja echt te enthousiast, want ze kon op het laatste moment nog net iemand ontwijken, maar tijdens die actie maakte haar mand ook een zwier waardoor een van haar gekochte producten eruit viel en weg rolde. "Oh no..." murmelde ze geschrokken. Gelukkig voor haar was het niks breekbaars geweest en kon ze het net op tijd pakken voordat er iemand op zou staan. Ze stopte het gelijk terug in haar mand en keerde zich naar de persoon die ze bijna omver had gelopen, of andersom, kon ook, maar zij lette immers niet op. "I'm so sorry..." begon ze haar verontschuldiging "I didn't look where I was going" vervolgde ze haar woorden.