Man or Monster

di mei 08, 2018 10:39 am

DUNCAN AMAROK

All the sun ever does is blind you

Nu hij Nordshal had overgenomen, werd het grootste deel van zijn dag aan de stad gespendeerd. Mensen die klachten hadden, mensen die hem nodig hadden en dan was er ook nog de heropbouw van Nordshal waar hij met heel zijn hard aan wilde werken. Dingen werden uitgebreid waar nodig en gebouwen werden gerepareerd. Het kasteel begon al ergens op te lijken van binnen, vooral omdat hij bij aankomst alle spullen van de oude lords naar buiten had gesmeten, hij had er niets van over willen houden. Daarnaast werd de rest van zijn tijd vrijwel opgeslokt door zijn pack en zijn verloofde. Zo, dat hij uiteindelijk onder de indruk kwam dat hij zijn jonge zusje, veel te weinig zag. Vroeger zagen ze elkaar bijna dagelijks, maar het kasteel was zo groot.. dat hij haar soms gewoon dagen lang misliep. Het was dan ook dat hij vandaag had besloten van zijn drukke dag af te wijken en er een vrije dag van te maken. Hij was die ochtend vertrokken richting de bossen, maar was expres langs de plekken gelopen waarvan hij had gedacht daar Emillia tegen het lijf te kunnen lopen. Ze had immers niet meer op haar kamer gezeten. Een grijns verscheen uiteindelijk op zijn lippen toen hij zijn zus in de verte zag.

Rustig naderde de grote man zijn zus, waarna hij zijn hoofd licht scheef hield en haar aankeek. "Hey there little sister," Weerklonk zijn stem. "Not killing anyone today, I hope?" Hij trok haar dichter bij zich in een korte omhelzing, voordat hij een stap achteruit zette. "Would you mind joining me today?" Hij keek haar licht vragend aan, hopend dat hij niet juist de dag had uitgekozen waarop zijn zus het drukst was geweest. Hij had gehoopt om er vandaag gewoon een broer-zus dag van te maken. Ze hadden er een nodig.

& Emilia

ma mei 14, 2018 7:30 pm

Ken je die dagen waarop niets leuk lijkt? Emilia werd een beetje gek van haar grote broer wie sinds de overname enkel nog met zijn volk bezig was en sindsdien had de jonge weerwolf af en toe echt… een dip. Ze miste hem. Ze miste hun broeder-zuster dagen en het voelen alsof zij het belangrijkste in zijn leven was. Tegenwoordig was er zoveel aan de gang dat ze het idee had dat hij haar niet eens meer opmerkte, dat ze er niet eens meer toe deed. Misschien was ze gewoon dramatisch, maar, als ze hem dan een paar dagen niet had gezien vrat het toch aan haar. Zelfs al liet ze dit absoluut niet aan hem merken.

Toen ze zijn stem echter hoorde, wist ze dat ze gekwispeld had als ze een normale wolf was geweest. Maar, helaas. Haar wolfsvorm was een heel stuk minder schattig dan die pluizige beesten die ook bestonden. Ze keek Duncan met een lichte glimlach aan, haar best doende om niet al te enthousiast te lijken. Ze kon hem immers niet laten merken hoe fijn ze het vond om haar grote broer weer te zien. Ze kon best zonder hem!! Ze ging mee in zijn omhelzing en grijnsde na zijn vragen. “Not yet, so what’s the plan?”

her halo is broken

wo mei 30, 2018 10:50 am

DUNCAN AMAROK

All the sun ever does is blind you

Emilia leek heel blij te zijn hem te zien, wat de grijns op zijn gezicht enkel verbreedde. Hij besefte zich maar al te goed dat zijn zus zijn aandacht had gemist over de afgelopen paar maanden, terwijl hij zo bezig was geweest met het regelen van de vele dingen die bij het regeren over een stad kwamen. Maar nu had hij een dag vrij genomen, puur omdat hij die met haar wilde spenderen. Ze vroeg wat het plan was en hij kon niet laten om zijn schouders wat op te halen. "I don't know, I was thinking we could maybe do a little brother-sister day? Just the two of us?" Hij had dat gemist. Lekker even het bos in trekken, gewoon de tijd met zijn tweetjes doorbrengen. Zoals vroeger. Zoals de goede, oude tijden. Hij had het zeker nodig, om even te zijn bij iemand die hij 100% kon vertrouwen. En wellicht had Emilia het ook nodig om gewoon even tijd met haar broer te spenderen. Hij en zijn zus waren altijd al redelijk close geweest, maar nu ze uit de bergen waren, leken ze elkaar steeds minder te zien. Wellicht omdat het kasteel zo groot was voor de kleine groep die erin woonde en je elkaar makkelijk misliep. Dat was een enorm verschil tegenover het kleine kamp waar ze vroeger in geleefd hadden.

do mei 31, 2018 11:52 pm

hear my battle cry

Een dag waar het gewoon hun twee waren. Dit keer lukte het haar niet om de enthousiaste lach op haar gezicht tegen te houden, dus keek ze hem met een brede grijns aan. “Sounds exactly like what I’ve been needing,” gaf ze eerlijk toe. Ze kon het wel blijven ontkennen, maar nu had haar broer het wel verdiend. Ze hadden het altijd goed met elkaar kunnen vinden. Zij hing net iets te veel aan hem en hij was net iets te beschermend over haar. Een perfecte broeder-zuster liefde. Beter dan wanneer je kinderen continu aan het vechten waren, in ieder geval. “As long as we can stay away from the castle, it is fine by me,” gaf ze met een lachje toe. Zolang ze wat tijd samen door konden brengen vond ze het allemaal wel prima. Ze wilde gewoon even niet meer tussen die muren zitten. Even diep ademhalen en de natuur proeven, als het even kon.

@duncan

lord brother

liv's codes

wo jun 06, 2018 9:54 pm

To the stars who listen

Hij wachtte geduldig af op haar antwoord en toen deze kwam, werd zijn glimlach onbewust breder. Hij kon het niet laten blij te zijn dat zijn zus nog steeds interesse had om tijd met hem door te brengen, vooral omdat ze elkaar de afgelopen tijd zoveel mis hadden gelopen. Hij had het gewoon druk gehad en dit was compleet zijn schuld.. maar het regeren van een dorp was nou eenmaal niet.. het gemakkelijkst. Vooral niet wanneer je net startte. Er was zoveel regelwerk en hij had dat allemaal op zichzelf genomen, niet willend dat Emilia of andere famillieleden van hem, zijn dingen voor hem moesten regelen. Hij wilde Nordshal terug, dan moest hij die last ook dragen.

Hij haalde licht zijn wenkbrauwen wat op toen ze vertelde dat alles goed was, behalve terug naar het kasteel gaan. "You really do not like the castle, do you?" Een lach gleed over zijn lippen, terwijl hij met zijn hoofd schudde. Ze waren beiden de natuur gewend. Een grot om in te leven. Iedere dag dichtbij elkaar zijn. Samen jagen, samen koken, samen dingen doen. En dit.. dit kasteel was anders. Het was zo groot en zo stil op het moment. Nee, hij was er zelf ook niet al te graag. "How about the woods?" Hij keek zijdelings naar haar. "We could do some hunting, or maybe just some walking?" Een wandeltocht door de bergen, dat had hij zeker gemist de laatste tijd.

Sweet sister

wo jun 27, 2018 12:42 pm

hear my battle cry

Het kasteel. In een andere omstandigheid had ze er misschien een mindere hekel aan gehad. Ze was immers nog altijd het kleine meisje dat ze ooit geweest was, onder de indruk van het grote gebouw. Een deel van haar wilde door de gangen struinen en haar weg er doorheen vinden, alle paden verkennend en wetende hoe ze aan alles kon ontsnappen. Gewoon. Een ontdekkingstocht. Maar, het kasteel voelde als de reden dat ze haar broer kwijt was. Dat ze alleen was. En daardoor had ze een hekel aan het gebouw gekregen. Het voelde koud. Leeg. En dat was precies hoe ze zich voelde als ze zich er bevond. “It’s too big,” antwoordde ze echter simpel. “Feels… empty.”

Een wandeling - of zelfs jacht - klonk echter goed en ze knikte rustig. “It’s been a while since we hunted together,” sprak ze met een glimlachje. “Haven’t you forgotten how to?” Een grijns trok over haar gezicht terwijl ze het vroeg. Hij had immers zoveel andere dingen aan zijn hoofd de laatste tijd, dat ze niet eens wist of hij nog wel eens buiten kwam. Misschien was hij het wel verleerd en was ze eindelijk de betere jager.

Vast niet.

@duncan

lord brother

liv's codes

Man or Monster

Man or Monster

Re: Man or Monster

Re: Man or Monster

Re: Man or Monster

Re: Man or Monster

Re: Man or Monster

Re: Man or Monster