Trouble

wo jul 18, 2018 9:51 pm

Als kleine jongen droomde Percival er altijd van om bij het circus te gaan. Hij zou dan een hele paardenshow opvoeren voor de mensen en nog veel meer. Voor hem had het leven echter anders uitgedraaid. Van jonge leeftijd viel hij onder de hoede van een ridder om er daarna zelf een te worden en nog veel meer. Dus hij had de circusdroom opzij moeten schuiven, al vond hij dat nog niet meteen super erg. Nu kon hij tenminste een oogje houden op zijn broer, zorgde hij er bijna persoonlijk voor dat hem niets zou kunnen gebeuren. Maar dat nam niet weg dat hij zo nu en dan wel eens naar het circus ging kijken om zichzelf te vermaken. Het merendeel van de tijd had hij wel altijd vrouwelijk gezelschap bij zich, maar tja who could blame him? In de ochtend was hij natuurlijk bij zijn paarden te vinden had hij deze ook alles gegeven wat ze nodig hadden en was hij weer vertrokken. Dit keer richting de stad. Vandaag stond er niets op zijn agenda, geen geplande meetings met de kapiteins van het leger of wat dan ook. Tijd om zijn naam nog eens faam aan te doen.

Onbewust hadden zijn voeten hem geleid naar het circus. Niet dat er daar iets te doen was of zo, of toch niet aangekondigd. Van alle plekken naar waar hij had kunnen gaan, was hij hier terecht gekomen. Hij zou meteen zijn omgedraaid als hij van binnen de tent geen stemmen had gehoord. Dat zorgde er natuurlijk voor dat hij nieuwsgierig werd. Of hij het zou wagen om binnen te gaan? Hij was Percival, natuurlijk zou hij binnen gaan. In alle stilte sloop hij onder het zeil van de tent, dat natuurlijk van stof was gemaakt, naar binnen. In plaats van zich ook gewoon te verstoppen om alles te volgen wat er aan de hand was, besloot hij helemaal iets anders. De man ging midden op de geïmproviseerde tribune zitten. Wel helemaal in het donkere stuk, maar in het midden. Er leek een soort repetitie aan de gang te zijn, iets wat zeker zijn interesse wekte.

za jul 21, 2018 1:59 am

Zweet druppelde als parels van haar licht getinte huid. Hijgend dwong ze zichzelf dat ene stapje verder. Een sprong hoger. Een grijp gevaarlijker. Een net onder haar beschermde haar tijdens de training. Maar als zometeen het feest los zou barsten en mensen van alle kanten over de wereld zouden mogen toetreden wist ze dat haar net er niet meer zou zijn om haar te beschermen. Zo had ze het zelf immers altijd afgedwongen nietwaar? Ze wou het 'real' houden voor haar toeschouwers. Hoe pijnlijk real het dan ook voor haar zou zijn als ze tien meter minimaal omlaag zou donderen.

Haar trainer riep na een laatste salto waarbij ze net misgreep in in het net donderde een halt tot de training. Met een slecht accent dat duidelijk aangaf dat hij van een land ver buiten Fallen Skies kwam liep hij te klagen over hoe ze te afgeleid was en maar morgen verder moest trainen als ze er meer zin in had. Verzuchtend probeerde Mira zich nog te verantwoorden bij de man maar deze wou niet naar haar luisteren en liep de tent al uit.

Zichelf vervloekend keek ze opnieuw op naar de hoge trapezes en klom omhoog. Het moest haar lukken. Het kon niet anders. Deze act zou de wereld versteld doen staan. Zou ze het niet redden kon ze net zo goed een leven beginnen als circus clown. Dan was ze toch al het lachertje van de zaak.

Een zwaai

salto

grijp.

Nog een zwaai.

Dubbele salto en..

De trapeze schoot net voorbij aan haar hand. Een geschrokken kreetje verliet haar lippen terwijl de natuurwetten hun taak deden en ze richting de grond stortte. Waar ze de klap van het net verwachtte ving alleen haar been deze klap op en wist ze zich te realiseren dat ze net naast het net was gevallen. Door de half opgevangen klap maakte haar lichaam een soort van lucht koprol, greep ze zichzelf nog vast aan een touw om haar val iets te breken, wat resulteerde in een behoorlijke schuurwond op haar hand voor ze alsnog vol terecht kwam op de harde grond. Haar gezicht in het zand waar ze van schock even zo bleef liggen.

Believe you can
and you're halfway there

Trouble

Trouble

Re: Trouble