Trouble

za sep 30, 2017 4:58 pm

and my heart will come alive

Waar zijn obsessie met paarden vandaan kwam, wist hij niet. Een normale viking jongen zou waarschijnlijk meer geïnteresseerd zijn in boten. Boten die de bevolking van andere steden al angst aan konden jagen als ze nog maar aan de verre horizon te zien waren. Het houtwerk was dan wel een stukje angstaanjagend, maar het was de bemanning van deze boten die de echte monsters waren. In de ogen van de bewoners van het dorp dat het slachtoffer was van hun plundertochten dan. Vanaf zijn standpunt waren die bemanningsleden net de helden. Helden die terugkwamen met het ruim van hun boten vol goud en spannende verhalen om te vertellen bij het haardvuur. Maar hij was vaker in de stallen te vinden dan in de haven. Te paard kon hij ook wel afstanden afleggen, plekken bereiken die per boot onbereikbaar waren. Dus eigenlijk was het een even goed alternatief.

Skygge stond ter plekke te trappelen terwijl hij hem opzadelde. Het was weer duidelijk hoeveel energie de jonge hengst leek te bezitten. Vaak als ze terug kwamen van een lange buitenrit, was het dier nog niet eens moe. Freyr nam het paard mee, dat ongeduldig achter hem aan liep richting de poort. Bij die poort zag hij ineens Thoriun zitten. Die was ook weer aan het rondsluipen. Hij negeerde de jongen, deed alsof hij hem niet had zien zitten en steeg op. Skygge deed een paar passen naar voren waarna hij hem weer in hield. ”Thor, ben je jezelf nu alweer in de problemen aan het werken?” Vroeg hij toen lachend, waarbij hij eindelijk oogcontact zocht met zijn jongere broertje.

&Thoriun

za sep 30, 2017 5:08 pm

Thoriun mocht zo veel niet. Het irriteerde hem. Zijn twee oudere broers mochten wel al zo veel meer en Ivorr was maar twee jaar ouder dan hem! Het leven was niet eerlijk. Wat al helemaal niet eerlijk was, was dat zijn zus jarl mocht worden terwijl Thoriun zelf waarschijnlijk blij mocht zijn als hij ergens een stad mocht leiden of iets in de trant. Hmpf. Dat deerde zijn enthousiasme echter niet. De tengere jongen was vaak ergens te vinden waar hij niet mocht zijn - rondsluipend, zien hoe ver hij kon komen, welke grenzen hij kon overschrijden zonder gesnapt te worden. Hij was nu bij de stallen, waar hij in principe wel mocht komen. Hier was niks mis mee, hij was hier perfect legaal. Hij keek toe hoe Freyr opzadelde en zelf ging hij zitten op het hek. Hij interesseerde zich niet zo voor paarden en hij snapte absoluut niet waar de obsessie van zijn broer vandaan kwam. Zelf had hij het meer op honden en wanneer hij niet iets aan het doen was dat niet mocht, was hij vaak bij die beesten te vinden. Ze waren sterk maar ook snel, zoals hijzelf zou zijn als hij eindelijk volgroeid was. Nu was hij nog maar een tengere knaap, maar hij zou net zoals zijn vader groot worden en hij zou net zoals zijn vader een wervelwind zijn als het op vechten aan kwam. En hij zou kapitein van een boot zijn, want de boten waren de trots van de vikings en Thoriun was vastberaden om hun volk trots te maken. Hij fronste geïrriteerd toen Freyr hem moet zijn bijnaam aansprak. "Nee, Freyja.", antwoordde hij, zelf ook een bijnaam achter de hand houdend als ze hem durfden aan te spreken met Thor. Freyr werd Freyja, Ivarr werd Ivor en Delaney werd Neyney. Hij had vaak moeten wegduiken omdat hij iets naar zijn hoofd gesmeten kreeg omdat hij hen aansprak met een belachelijke bijnaam, maar gelukkig was Thoriun snel en moeilijk te raken. Nu niet om te zeggen dat hij nog nooit een blauwe plek of zelfs een kras hier en daar door hen had opgelopen. "Ik kom gewoon wat naar de paardjes kijken!" Alsof zijn broer dat zou geloven. Die wist vast ook dat hij veel liever naar de boten of de honden ging kijken. Of de trainende mannen, maar meestal was hij daar als hij daar niet mocht zijn.

za sep 30, 2017 5:24 pm

and my heart will come alive

Zelf had hij er niet veel problemen mee dat Thoriun op plekken kwam waar hij eigenlijk niet mocht komen. Zolang hij maar niet in gevaar was, dan was het voor hem prima. Hij herinnerde zich zijn eigen kindertijd nog goed genoeg, omdat die ook nog niet eens zo heel lang geleden was. Hij spendeerde zijn dagen met bijleren. Leren lezen, dat was het eerste grote doel geweest dat hij bereikt had. En van daar af gewoon alles lezen wat hij in zijn kleine handjes kon krijgen. Dingen bijleren over andere volken, andere plekken, andere leiders. Zich voornemen om al die plekken ooit wel een keer te bezoeken. Op een bepaald moment was hij ook steeds nieuwsgieriger geworden en was hij ook op verkenning beginnen gaan. In de stad, de haven, soms zelfs buiten de muren. Die fase had elk kind. En Thoriun zat er nu midden in. Hij zou zijn jongere broertje nooit verklikken, maar hem er mee plagen.. Dat was dan weer een andere zaak.

"Nee, Freyja." Reageerde Thor op zijn woorden, gebruik makend van zijn eigen bijnaam. Ivarr zou al heel snel kwaad zijn geworden, maar hijzelf stoorde zich er niet echt aan. Hij rolde enkel even met zijn ogen, al bleef dezelfde glimlach op zijn gelaat staan. "Ik kom gewoon wat naar de paardjes kijken!" Verklaarde hij zichzelf vervolgens. Freyr leunde op het zadel en klopte Skygge even op zijn nek, om hem weer wat te kalmeren. "Tuurlijk kom je gewoon wat naar de paardjes kijken", Reageerde hij lachend. "Je zult toch iets beter moeten leren liegen hoor", Grinnikte hij toen. Hij drukte zichzelf weer overeind en keek de jongen zijdelings aan. ”Ben jij trouwens niet bang van paarden?” Vroeg hij mild plagend. Hij had Thoriun wel al eens in de buurt van de stallen gezien, maar echt dichtbij komen? Dat dan weer niet..

wo okt 04, 2017 7:29 pm

Bang? Hij, pfft. "Ik ben nergens bang voor!", antwoordde hij zelfverzekerd, en als om zijn woorden kracht bij te zetten klopte hij eens op de zijkant van het paard van zijn broer. Hoe heette het beest ook alweer? S, het begon met een s.. Het deed er in ieder geval niet toe. Het paard reageerde op zijn aanraking en Thoriun sprong geschrokken achteruit. Hij probeerde zich weer te herstellen, zo cool mogelijk te kijken - waarom leek het bij Freyr zo natuurlijk - maar het was vrij geforceerd. Hij zou het wel leren. Uiteindelijk zou het net zo cool zijn als zijn vier jaar oudere broer. Niet zoals Ivor, die was raar. En Delaney, dat was een meisje - dat was helemaal niet hetzelfde. Nee, voor zover dat hij dat kon toegeven keek hij wel op naar Freyr. Maar hij zou nog eerder dood zijn dan dat zijn broer dat zou weten.

-kort rip

do okt 05, 2017 5:30 pm

and my heart will come alive

Eerlijk gezegd kon hij zich de dag niet herinneren waar hij voor het eerst op een paard had gezeten. Wie had hem eigenlijk in de buurt van de stallen gebracht? Wie had hem op één van de gigantische beesten gezet? Hij wist alleen nog dat hij nooit echt bang was geweest, hoe groot en intimiderend sommige van de hengsten ook waren. Was hij eigenlijk ooit van een paard gevallen? Zelfs dat kon hij zich niet herinneren. Het leek wel alsof hij gewoon altijd al op paarden had gereden, zo ver hij terug kon denken was zijn leven op een of andere manier altijd aan de dieren gelinkt. Natuurlijk kon hij dit makkelijk navragen bij een van zijn ouders, maar waarom zou hij dat doen? Dit idee beviel hem wel. Waar zijn vader bekend was om zijn vloot, zou Freyr bekend zijn om zijn paard. Wie weet kon hij hier en daar wel wat meer krijgers warm krijgen voor het idee om te leren vechten te paard.

Maar dat zou voor later zijn. Al kon hij vandaag misschien beginnen met Thoriun? "Ik ben nergens bang voor!" Zei die net, waarna hij vooruit stapte en Skygge een klopje gaf op zijn nek. Het paard trappelde opnieuw heen en weer en Thor schrok terug. Freyr hield zijn lach in, wilde zijn broertje immers niet beledigen. "Dat weet ik toch. Daarom nodig ik je uit om een ritje met me te gaan maken", Greens hij naar de kleine jongen. "Ik moet een paar vallen gaan opzetten in het bos, als je zin hebt mag je me wel helpen?" Vervolgde hij. Als hij werkelijk ja zei, zou hij hem wel het zadel in helpen. Een jongen zo klein en licht als Thoriun was makkelijk omhoog getrokken om voor hem in het zadel plaats te nemen.

Trouble

Trouble

Re: Trouble

Re: Trouble

Re: Trouble

Re: Trouble

Re: Trouble