Deep Blue Sea

za sep 30, 2017 2:18 pm

"these violent delights have violent ends, and in their triumph die like fire and powder."

Om eerlijk te zijn, kon hij niet wachten tot ze weer zouden vertrekken. Vaker wel dan niet was hij blij om naar een lange reis weer in Rhoynar aan te komen, maar na enkele dagen bedacht hij zich vaak alweer hoe ellendig hij het ook alweer vond om in Brightwater Keep te zijn. Hij voelde zich geforceerd om zijn vrouw, Zypha, te bezoeken en wanneer hij het deed, had ze weinig goeds te zeggen. En terecht, natuurlijk, want hij was ook een ongelooflijke zak als het op haar aankwam. Maar dat betekende nog niet dat hij er ook echt naar wilde luisteren. Als hij s'nachts naast haar lag, vroeg hij zich af of ze het wist. Of ze enig benul had van alle andere vrouwen die er waren wanneer hij naar andere plekken vertrok. Het moest haast wel, toch? Hij was altijd zo afstandelijk, moest niets meer van haar hebben. Ze was niet dom, dat zeker niet. Dus vermeed hij haar, om aan het schuldgevoel te ontsnappen.

Dus vertrok hij die ochtend vrij vroeg richting de havens, wetend dat daar wel iemand zou zijn die hem kende en die in staat was om hem de rest van de dag bezig te houden. Eenmaal daar ging hij aan de kade zitten, uitkijkend over de vloot van schepen die hij mee had genomen. Hij was zo onderhand te groot geworden om alleen bestuurd te worden door Asher zelf, dus had hij hier en daar wat gedelegeerd. Nieuwe kapiteiten aangewezen, mannen die hij kende en vertrouwde. Het uitbreiden ging ongelooflijk snel, en hoe kon het ook anders? De handel liep beter dan ooit tijdens de vrede, al miste hij de piraterij wel. Het zou slechts een kwestie van tijd zijn voordat de fricties tussen de lords & ladies van Fallen Skies weer op zouden spelen en wanneer er weer een conflict uit zou breken, zou hij er klaar voor zijn. Hij en zijn volledige vloot.

Maar voor nu had hij niks te doen, naast hier zitten en wachten tot hij weer weg kon. Hij staarde naar beneden, naar de uitgestrekte blauwe zee vlak onder zijn voeten. Ergens had hij de neiging om er gewoon in te springen en zich mee te laten voeren. Een echte zeeman moest immers ook op zee sterven.

OOC; Rhys eerst.

za sep 30, 2017 10:30 pm

Het was een dag alsof er een miljoen waren: rustig, kalm - saai zelfs. Nog geen tekenen van de storm die onder de horizon lag. Het maakte niet uit. Ze zouden zo spoedig mogelijk vertrekken met de vloot en zich weer richting Isla de Juegas wanen. Een goed gevoel kroop door zijn lichaam toen hij hier aan dacht. Hoewel Rhys zelf uit Rhoynar kwam voelde dit al lang en breed niet meer als zijn thuis. Hij had nauwelijks nog contact met zijn broer die de taak van hertog op zich had genomen. De laatste maanden had hij niets van hem vernomen en daar zou waarschijnlijk niet gauw verandering in komen.

Met een zucht waant hij zichzelf dan ook richting de haven. Het was vrij vroeg en er waren al enkele in de stad die ontwaakt waren en zich ook richting de haven waande. Eenmaal daar aangekomen zag hij de wir war van mensen. De haven was ’s ochtends altijd vrij druk. Aan meerende schepen, verkopers, kopers en anderen die nieuwsgierig waren geworden naar de rijkdommen aan boord van de schepen. Het was niets nieuws voor hem. Hij was al enige jaren werkzaam op de schepen van de Lord van Isla de Juegas.

In zijn ooghoeken zag hij het grootste schip van de vloot waarbij op voer. Het was de ruggengraat van de vloot. Dat goede snelheid en behendigheid combineert met indrukwekkende offensieve en defensieve mogelijkheden. Het is uitgerust met grote kanonnen, mortieren en vaten en is een van de beste schepen die gebruikt worden voor gevechten maar ook op veel opslag te vervoeren. Het schip was bedekt met gouden details, zware pantser en een grote rammer. De zeilen waar zuiver wit en waar bedekt met donkerblauwe zeilen.(?) Voor hem was het een van de mooiste schepen. En hij kon niet wachten om het vasteland weer te verlaten en de zee weer op te gaan.

Rhys is een keer begonnen op een geweerboot. Deze worden vaak gebruikt als screeningsboten en meestal zijn de mannen aan boord bestemd om te sterven in grotere gevechten. Hoewel Rhys genoeg gevechten had gevochten, was hij altijd op tijd om de dood te ontsnappen.

Zodra hij de haven rondkijkt ziet hij een aantal bekende gezichten. Maar een van hen viel hem het meest op. Zijn kapitein die zichzelf aan de kade had gevestigd. Rhys besloot zich een weg richting hem te banen en liet zichzelf naast hem op de kade zakken. Klaar voor vertrek? Sprak hij met een lage stem.

Silver and gold, mate

zo okt 01, 2017 7:54 pm

"these violent delights have violent ends, and in their triumph die like fire and powder."

Met een vermoeide kreun haalde hij een van zijn handen door zijn gezicht. Op momenten van rust voelde hij pas hoe vermoeid hij eigenlijk was. Ergens had hij de behoefte om gewoon te gaan liggen en hier ter plekke in slaap te vallen, maar dat zou wel een heel sneu beeld van hem opwekken. Nou ja, het zou niet de eerste keer zijn dat hij ergens op straat KO was gegaan. Het enige verschil was dat het deze keer niet van de rum was. Asher staarde in de verte, naar het blauw van de zee. Ergens in de verte moest Cois liggen, en daarachter was Isla de Juegas. Thuis. De wolken leken te verduisteren: er was een flinke storm op komst. Zo’n tropische, met regen en wind en nog veel meer regen. Het was eigenlijk een idioot idee om er doorheen te varen, maar het was maar een klein stuk naar huis en zijn bemanning was capabel en ervaren. Ze zouden het wel redden.

Vooral als hij keek naar het schip waarmee ze voeren. Het was al behoorlijk oud, het was immers het schip dat hij van zijn eigen vader had gekaapt, acht jaar geleden. De tijd was snel verstreken, maar toch herinnerde hij het zich nog als de dag van gisteren. Hij zou het zichzelf niet laten vergeten. Het schip zelf was gigantisch. Imponerend. De zeilen droegen de kleuren van House Morrigan en de vlag wapperde vol trots, alsof Asher zijn House niet al lang geleden de grond in had gewerkt. Het mocht dan goed gaan en ze mochten dan allemaal rijk zijn geworden, hun eer waren ze wel voorgoed verloren. Zijn vader had de boot gedoopt tot de Interceptor en Asher had het hart er niet voor gehad om haar naam ooit te veranderen.

Zijn blik was op het water gefixeerd. Het klotste op een hypnotiserend langzaam tempo tegen de steiger aan waar hij op zat. Alsof het hem probeerde te bereiken maar door het getij weer terug werd getrokken. Af en toe zwom er een schim van een vis langs, die snel weer wegschoot zodra hij Asher’s schaduw tegen kwam. Hij fronste toen hij dacht iets te zien. Iets dat abnormaal veel weg had van een gezicht. Hij leunde wat voorover, probeerde een betere kijk op de schim te krijgen. De voetstappen achter hem hoorde hij even niet. Iemand kwam naast hem zitten en in één snelle beweging draaide Asher zijn gezicht diens kant op. Zijn ogen stonden iets te wijd open en het was vrij duidelijk dat hij enigszins geschrokken was. Toen hij zag wie het was, kalmeerde hij meteen weer. Rhys. Met de vraag of hij klaar was voor vertrek. “Hmm,” was alles dat er eerst even uit kwam, gepaard met een knikje. “Zij alleen nog niet,” ging hij toen verder, met een knik richting het gigantische schip. Er moest hier en daar nog wat aan gedaan worden, maar de bemanning leek niet bepaald haast te hebben. In tegenstelling tot Asher, waren ze wel blij om thuis te zijn.

di okt 03, 2017 11:05 am

Slecht geweten? Grapte hij er achteraan zodra Rhys de enigszins geschrokken reactie van zijn kapitein zag. Een ligt gemompel van zijn kant vervolgde alwaar de kapitein kort knikte en zijn blik richting het gigantische schip wierp.

Rhys dacht aan de dag van zijn vader vertrok, de dag dat zijn hele wereld uit elkaar was gescheurd toen nog een ouder ‘verloor'. Die dag witte vlammen en brandende vlaggen die de horizon deels oranje kleurden. Masten braken, zeilen kwamen neer, mensen schreeuwden en renden al over het dek, maar zijn vader was er niet om hem in deze tijd te redden. Rhys wist dat hij moest overleven, niet alleen voor zichzelf, maar ook om ervoor te zorgen dat zijn vader niet voor niets verdwenen was. -Vergeet nooit; houd je ogen op de horizon - had zijn vader hem destijds verteld. Omdat dat het verschil tussen leven of dood wel eens zou kunnen maken.

Er was altijd het gevoel van verlies en wanhoop met deze gedachten over die dag. Gevoelens die hij niet echt een plek kon geven. Nu was zijn vader de meeste tijd op zee te vinden en was hij nauwelijks thuis. Toch deed het hem veel. Voor de allereerste keer moest hij het alles zelf doen. Zonder zijn broer en zijn ouders. Alsof er niets is gebeurd en doorgaan. Of anders zou hij het niet in deze wereld maken. Een lichte glimlach lag op zijn lippen, en denken aan de donkerharige man maakte hem tegelijkertijd verdrietig en gelukkig. Rhys vroeg zich af waar de man zich op dit moment zou bevinden.

Zodra hij de gedachten dan ook uit zijn geheugen schud richt hij kort zijn ogen weer op de kapitein. Alwaar zijn ogen weer richting de horizon gleden De stilte voor de storm. begon hij kort. De terugreis zou er waarschijnlijk weer een worden voor in de geschiedenis boeken. Stormen en dan met name in dit gebied waren onheilspellend en brachten veel gevaar met zich mee. En toch kon hij genieten van wat ruiger weerbeeld op zee. Een korte grijns verschijn op zijn gelaat en vanuit zijn ooghoeken kijkt hij Asher weer aan. Zijn er al plannen gemaakt voor de komende maanden? Viste hij naar de volgende reactie van Asher. Hij kende hem nu enkele (jaren?) en nog altijd was het iemand met veel ambities. Net als Rhys. Al deed Rhys het meer om gewoon op zee the zijn, weg van alles en iedereen Ik neem aan dat je ook deze keer niet lang aan land wil blijven, kapitein? Zoals altijd vroeg hij weer meer door dan hij eigenlijk wilde. Al kon hij nog steeds genieten van het leven op zee.

Silver and gold, mate

wo okt 04, 2017 1:49 pm

"these violent delights have violent ends, and in their triumph die like fire and powder."

Asher haalde zijn mondhoeken een tikje omlaag en zijn wenkbrauwen omhoog toen Rhys suggereerde dat hij een slecht geweten had. Hij moest de jongere man enigszins gelijk geven. Er waren genoeg dingen die minder waar waren dan dat. Misschien zag hij uit schuldgevoel ook wel gewoon spoken, als dat soort dingen echt konden. Hij had hier en daar verhalen gehoord over mensen die stukgingen aan schuld, aan liefdesverdriet, aan machtslust. Het leek hem allemaal maar onzin. Het enige wat echt iemand de das om zou doen, was een zwaard door het hart. Niet meer en niet minder.

En ja, hij voelde zich schuldig, over allerlei dingen, al zou hij zoiets nooit toegeven. Niet aan een ander, noch aan zichzelf. Hij voelde zich schuldig over zijn dochtertje, over hoe weinig hij er eigenlijk voor haar was. Zo nu en dan leek het alsof hij hele hoofdstukken van haar jeugd had gemist. Hij voelde zich schuldig over zijn vrouw, die hij ook alleen maar achterliet in een stad waar ze niemand kende. Hij voelde zich schuldig, ondanks het feit dat hij ergens ook een gigantische hekel aan haar had. Het schuldigst voelde hij zich over acht jaar geleden. Over het doden van zijn eigen vader in iets dat niet meer was dan een impuls. Hij vroeg zich af hoe het anders had kunnen lopen. Hij had gemuit, dat was waar, en waarschijnlijk hadden ze hem daarvoor opgehangen. Waarschijnlijk was het ook terecht geweest.

Even zaten ze in stilte naast elkaar, maar met Rhys had hij meestal het gevoel dat dat ook wel kon. Al wist Asher niet precies wat, er waren ook genoeg dingen die Rhys daarboven bezighielden. Soms vroeg hij zich af wat het was waar de jongere man zo vaak over nadacht, maar toen bedacht Asher zich weer dat het zijn zaken helemaal niet waren. De woorden van Rhys haalden hem uit zijn eigen gedachten. De storm. Asher grinnikte even. “Wat een idioot idee, eigenlijk,” merkte hij op, doelend op de reis terug naar Isla de Juegas. Ze zouden hun leven riskeren om het Snakes Basin over te varen, puur en alleen omdat Asher geen zin meer had om hier te zijn. Wat een egoïstische klootzak was hij soms ook. Gelukkig leek Rhys er niet zo heel veel problemen mee te hebben. Hij vroeg of er al plannen waren gemaakt, waarop Asher zijn schouders op trok. “Nog niets concreets,” liet hij hem weten. Meestal maakte hij de plannen in zijn villa in Isla de Juegas, gezamenlijk met de rest van de kapiteins en kwartiermeesters. Daarvoor waren er natuurlijk wel wat speculaties. “Ik dacht aan iets tropisch,” vervolgde Asher. De winter kwam eraan en hij zou niets liever doen dan zich een tijdje verschuilen in Sunfall of Nymmerwell. Ze kwamen immers net van Hillerod en voorlopig hoefde hij ook niet meer terug naar dat koude hol.

vr okt 06, 2017 12:07 am

Kort kijkt hij op wanneer Asher op zijn woorden reageerde. Zo af en toe kwam hij nogal eens bot uit de hoek. Rhys hield het er dan altijd maar op dat hij zijn dag niet had of dat de mannen hem weer eens niet hadden gedaan wat hij vroeg. Een simpele oplossing voor een wir war aan gedachtes waar hij mee zou kunnen zitten. Hij besloot ook om niet verder te vragen en het hierbij te laten. Bij zijn volgende opmerking verscheen er een lichte grijns in zijn mondhoeken. Als je het mij vraagt varen we morgen nog naar Cois, Sunfall of Isla de Juegas. Ik denk dat iedereen wel toe is aan rum em vrouwen. Vooral de rest van de bemanning. grapte hij er in het vervolg achteraan. Hij vergat zichzelf aan te geven maar waarschijnlijk was de hint wel duidelijk gevallen. En wellicht dat het het humeur van de kapitein ook wat op zou ‘vrolijken’.

Rhys richt zijn ogen weer weg van Asher en laat ze over de rustige golven van de ocean glijden. Het was nog rustig. Haast té rustig. Maar aan de manier waarop de golven zich voortbewogen kon hij al zien dat er een flinke bui aan zat te komen. Niet alleen dat. Ook een verscheiden aantal aan vissen en ander onderwaterleven bewoog zich voor onder hen. Soms vroeg hij zich af hoe ver het waterleven precies rijkte. In verhalen zoals zeemeerminnen geloofde hij wel. Echter had hij er nooit een met eigen ogen mogen aanschouwen. Van verhalen had hij gehoord dat het prachtige wezens waren die binnen luttele secondes konden veranderen naar iets ‘monsterlijks’. Voor hij dit geloofde wilde hij dit eerst met eigen ogen gezien hebben.

Silver and gold, mate

vr okt 06, 2017 7:38 pm

"these violent delights have violent ends, and in their triumph die like fire and powder."

Rhys suggereerde dat ze morgen nog naar Cois, Sunfall of Isla de Juegas zouden varen en Asher kon het niet meer met hem eens zijn. Zodra ze hun ingekochte goederen hier hadden verhandeld en hij zijn dochtertje had gezien, had hij het allemaal ook wel weer gezien. Hij grinnikte even toen Rhys op subtiele wijze liet weten dat hij behoefte had aan alcohol en vrouwelijk gezelschap. “En we moeten de bemanning wel tevreden houden, natuurlijk,” merkte hij op. Niemand had zin in een tegendraadse crew, dus de bestemming zou hoogstwaarschijnlijk Isla de Juegas zijn. Niet dat je Asher hoorde klagen. Er was daar namelijk ook iemand die hij wel een bezoekje wilde brengen.

Asher staarde nog even naar het water, naar de verscheidene schimmen die erin rond leken te zweven. Zo af en toe vroeg hij zich af of hij niet een tikkeltje gek werd. Naar zijn gevoel zag hij dingen die anderen niet zagen, al waren het vaak gewoon glimpen die hij ergens van opving. Het kon net zo goed niks zijn. Toch wilde hij het zeker voor het onzekere nemen, dus hij leunde achterover en ging op zijn rug liggen. Zijn onderbenen hingen nog van de kade af. Hij staarde eerst wat naar de hemel, die met het uur grijzer leek te worden. Onheilspellend. Zijn blik verschoof vervolgend weer naar Rhys. Al een tijdje had hij een bepaald idee in zijn hoofd. Zijn laatste kwartiermeester was een ervaren zeeman geweest, maar geen makkelijk man om te handhaven. Zo bleek maar weer toen hij voor de derde keer een deel van de buit voor zichzelf had verduisterd. De doodstraf had de inwoners van Isla de Juegas toepasselijk geleken en dus had Asher het vonnis uitgevoerd. Nu zocht hij een nieuwe. “Zoals je weet, zoek ik al een tijdje een nieuwe kwartiermeester,” begon hij. Kwartiermeester was een vrij gewild baantje. Je kreeg een groter deel van de buit mee en je had veel meer te zeggen. Het nadeel was dat je persoonlijk verkozen moest worden door de bemanning zelf. “Ik heb met de crew overlegd en ze hebben unaniem voor jou gekozen.” In Asher’s ogen waren er weinig mensen die geschikter waren voor de baan. “Als je interesse hebt, natuurlijk.”

ma okt 09, 2017 8:33 pm

Een korte grijns lag op zijn lippen wanneer hij terug dacht aan de vele bordelen waar hij zijn avonden sleet. Niet zozeer om de tijd te doden. Meer om zich beneden met de crew en de dames te vermaken. Drinken totdat je niet meer kon om uiteindelijk in bed te belanden met een wildvreemde vrouw die je meest vreemde verwachtingen nog wist te overstijgen. De bemanning, de officieren... de kapitein Zijn laatste woorden sprak hij wat rustiger uit dan toen hij begon. Terwijl de grijns weer in zijn mondhoeken verschijnt en hij zijn vloeibaar gouden ogen weer op de horizon richt.

Hij ziet Asher vanuit zijn ooghoeken weer zijn richting op kijken. Maar hij besluit het verder te negeren. Gedachteloos strook hij over het metaal van de ketting met zijn vingers. De slangenhuid was met grote precisie uitgesneden in het metaal. Het maakte niet uit in welke vorm ze kwamen. als ze echt of van staal waren. Slangen hadden iets intrigerends over zich - zelfs hypnotiserend. Dit juweel was niets anders door alle details die hieraan waren toegevoegd. Hij had het -jaren terug- van zijn broer gekregen. Als teken dat hij altijd welkom was in Brightwater keep. En dat hij voor altijd bij de familie zou horen. Ondanks dat de familie uit een aan het vallen was na de dood van hen moeder.

Toch had Rhys niet de behoefte om Trystane perse op te zoeken zodra hij voet aan land gezet had. Hij had regelmatig contact via de brieven die ze elkaar toch nog stuurden met de flessenpost. En dat. Was immers genoeg voor hem. -Geen bericht was immers goed bericht.-

Totdat de kapitein eenmaal begon te praten draaide hij zijn gelaat weer richting Asher. Zijn hoofd lichtelijk gekanteld hoort hij zijn woorden aan en knikt kort. De blik van verbazing duidelijk zichtbaar in zijn ogen en hij draait zijn lichaam volledig richting zijn kapitein. Meen je dit?!. Vroeg hij lichtelijk verbaasd. De waarheid was dat hij er nooit bij had stilgestaan dat zo’n positie op het schip zijn leven wel eens een heel andere kleur kon geven. Zijn taken zouden lastiger worden. Hij zou meer verantwoordelijkheid op zijn schouders krijgen. Ook al wist hij dat hij dit aankon. Ik bedoel: Ja. Ja daar heb ik zeker interesse in! Niet voor niets had hij zich van onderaan naar het punt waar hij nu was weten te werken. Blijkbaar heeft hij toch nog iets opgestoken van zijn tijd op de kanonnen boten.

Silver and gold, mate

di okt 10, 2017 6:47 pm

"these violent delights have violent ends, and in their triumph die like fire and powder."

Even kon Asher het niet helpen om een grijns over zijn gezicht neer te laten dalen toen Rhys zijn opmerking maakte. “Vooral de kapitein,” stemde Asher grinnikend in. Hoewel hij af en toe een beetje neerkeek op de bemanning wanneer ze ieder bordeel in de stad afgingen, moest hij toegeven dat hij er zelf ook weleens schuldig aan was. Wanneer je je aan de andere kant van de wereld bevond, leek je huwelijk ineens niet meer zo’n belangrijk dingetje. Meer een storend feit dat je naar de achtergrond verwerkte. De laatste tijd was er echter maar één bordeel dat hij nog frequent bezocht. Een jongedame in een van de plezierhuizen op Isla de Juegas had zijn aandacht getrokken en het was vaak iets te verleidelijk om haar op te zoeken. Hij was dan ook van plan het binnenkort weer te doen, al probeerde hij het allemaal op de achtergrond te houden. Hij had er geen behoefte aan dat zijn vrouw het op een of andere manier via via te weten zou komen.

Ondertussen benoemde hij Rhys op ietwat informele wijze tot zijn kwartiermeester. Een goede keuze van de crew, als je het hem vroeg. Rhys was loyaal en capabel. Hij kende hem nu al een tijdje, al was Asher tot op de dag van vandaag nog steeds niet echt bekend met diens verleden en afkomst. Maar goed, hij was lang niet de enige die dat voor zich wilde houden. Er waren genoeg mensen die bij hem aan boord waren gekomen om op die manier hun oude – meestal criminele - leven achter te laten, Asher nam aan dat het met Rhys hetzelfde geval was. De man in kwestie leek verbaasd te zijn door de rang die hij zojuist had ontvangen. “Zeker,” liet Asher hem zonder twijfel weten. Gelukkig stemde hij ermee in. Asher duwde zichzelf weer wat omhoog. “Mooi zo. In dat geval moeten we het gaan vieren,” vervolgde hij. Een drankje was wel op zijn plek, leek hem.

do okt 19, 2017 10:48 am

Ook de kapitein had niet kunnen ontkennen dat hij zich nooit eens toegaf aan zijn lusten. Een grijs tekende Rhys zijn gelaat en liet zijn lippen omhoog krullen. De gedachten terug aan de vele avonden in de bordelen en cafe's maakte hem hongerig naar meer. Zijn plan voor vanavond had hij dan ook al duidelijk uitgestippeld. Drinken en seks. Geen andere regels. Meer dan dat bestond er op dat moment niet.

Nog lichtelijk beduusd van de opmerking van Asher richt Rhys zijn gouden ogen weer op de kolkende zee onder hen. Een zee die oneindig veel mogelijkheden bood en op dit moment nog meer mogelijkheden voor hem in het zicht gaf. Het was duidelijk voor hem dan de kapitein en thevens de crew meer in hem zagen dan 'zomaar' een bootsman. Een gevoel van erkenning trok door zijn lichaam nadat hij zijn nieuwe 'taak' nog eens in zich had opgenomen.

Wanneer hij nog eens de bevestiging van Asher hoort knikt hij nogmaals. Instemmend in het plan om het te gaan vieren staat hij op en zet zichzelf recht. Klinkt als een goed plan. Ik kan op dit moment wel een whiksey gebruiken grapte hij er nonchalant achteraan.

Silver and gold, mate

vr okt 20, 2017 1:09 am

Violent delights have violent ends

Het was bijna traditie om bij iedere plaats waar ze aanmeerden de verscheidene taveernes en bordelen te bezoeken. Het waren van die simpele geneugten, verraderlijke verleidingen waar je met gemak inviel. Hij had zich vaak genoeg voorgenomen om haar de rug toe te keren, om niet meer terug te gaan, omdat hij wist hoe het zou eindigen. Het lukte hem simpelweg niet. Het leek bijna wel alsof ze een vloek over hem had neergelegd. Al was hij aan de andere kant van de wereld, hij dacht aan haar. Al lag hij in bed met iemand anders, het was zij die hij aan wilde raken. Voor enkele seconden vroeg hij zich af of zijn kersverse kwartiermeester iemand had. Voor zover Asher wist, was hij niet getrouwd. Maar goed, hij kon het mis hebben. Rhys was niet bepaald een open boek.

Ergens had hij Rhys een tijd al geleden willen bombarderen tot kapitein van een eigen schip. Asher bezat namens een volledige vloot en ieder schip behoefte zijn eigen aanvoerder. Maar om een of andere reden vond hij het toch altijd fijner om de Poitiers op de Interceptor te houden. Hij vertrouwde Rhys, tot op zekere hoogte, en dat was hem heel wat waard. Daarbij, nu Rhys wat meer te zeggen had, hoefde Asher zelf hoogstwaarschijnlijk iets minder te doen. Lui, misschien, maar hij werd nou eenmaal wat ouder en vond zelf dat hij enige mate van rust verdiende. Asher greens toen Rhys instemde met zijn plan om de promotie maar meteen te gaan vieren. “Op mijn kosten,” merkte hij op, waarop hij opstond en richting de dichtstbij zijnde taveerne liep. De deuren klapten open en direct werden ze verwelkomd door dronken gejoel. Hier en daar zag Asher wat bekende gezichten, maar hij ging linea recta naar de bar, waar hij twee whisky bestelde. Zodra ze werden geleverd, pakte Asher het zijne. Het was Rhys' promotie, aan hem om te toast uit te brengen aan wat of wie hij dat ook wilde.

wo nov 01, 2017 9:22 pm

Rhys grimaste. Verkeerd was het niet om op kosten van de kapitein je te ontdoen van je zorgen. Hij knikte instemmend wanneer de man naast hem weer begon te praten. En in een langzame tred besluit hij Asher te volgen. De dokken begonnen al aardig vol te stromen met dronken lui, rovers, en ander gespuis. Rhys was er inmiddels aan gewend maar het verbaasde hem niet dat reizigers zo snel mogelijk door wilden met hun reis wanneer ze de drukte van de stad zagen. En dan met name de haven.

Rhys wist zijn beter of hij begaf zich eenmaal aan land de meeste tijd bij de haven. Het was de zee die hem toch continue weer terug trok naar de realiteit. Naar zijn werk. En hij hield er dan ook van om ’s ochtends vroeg wakker te worden met een andere vrouw aan zijn zijde en het geruis van de zee in zijn oren. Het was niet voor niets dat hij zich de meeste tijd op zee begaf om het leven op het land zoveel mogelijk te ontvluchten. Had Asher geen werk voor hem dan zocht hij zelfwel werk uit waar hij zich in de tussentijd mee kon vermaken. Nee.. een gesetteld leven opgesloten achter 4 bakstenen muren was niets voor hem.

Het gejoel van het café werd steeds duidelijker hoorbaar en zodra het gezelschap zich een weg naar binnen waande voelde Rhys de warmte van het haardvuur langs zijn gezicht strijken. In een rustig tempo baant hij zich een weg door de drukte achter Asher aan en zodra ze zich bij de bar hebben gesetteld begroet hij de barman, draait zich om en laat zichzelf met zijn rug tegen de bar zakken. Zijn vloeibaar gouden ogen laat hij langs iedere ziel in de ruimte gaan. Enkele bekende dames doemden op in zijn gezichtsveld maar hij besloot er geen aandacht aan te schenken. In plaats daarvan draait hij zich naar Asher en de bar toe waarna hij het glas whiskey pakte en zijn arm wat omhoog bracht. 'Op de Interceptor sprak hij ietwat droog terwijl hij zijn glas tegen dat van Asher aan liet klingen. Met een ietwat sobere grijns heft hij het whiskey glas richting zijn mond en neemt en teug.

Zijn ‘leven’ was in principe begonnen op dit schip, het was dankzij Asher dat hij zich omhoog had weten te werken richting het punt waar hij zich nu begaf. En ondanks dat hij zoveel andere onderwerpen als ’toost’ had kunnen uitbrengen was het het schip wat het al die jaren steeds maar weer veilige over zee vervoerde. Ondanks alle stormen en gevechten die ze al mee hadden gemaakt.

Silver and gold, mate

ma nov 06, 2017 1:37 am

Violent delights have violent ends

Meer mensen begonnen zich bij de haven te verzamelen. Allemaal scheepslui, van het ietwat ongure soort. Zypha klaagde vaak over het feit dat de dokken volzaten met gespuis wanneer de vloot weer aangemeerd was. Bezopen mensen, criminelen en allerlei andere soorten uitschot. Ze vond het maar niets dat hun dochter op moest groeien in zo’n onveilige omgeving. Asher hoorde haar geklaag vaak in stilte aan, wetend dat geen enkel weerwoord zou helpen. Hij was er niet vaak genoeg om te weten wat goed was voor hun dochtertje en wat niet, dus liet hij Zypha maar begaan. Het was niet alsof er daadwerkelijk iets zou veranderen.

Het waren dat soort dingen die ervoor zorgden dat hij zo snel mogelijk weer de zee op wilde, terug naar Isla de Juegas. De stad bestond grotendeels uit compleet uitschot, maar het was wel zijn uitschot. Helaas waren er nog een aantal dingen die hij moest doen in Brightwater Keep. Het was de ideale plek om nieuwe bemanningsleden te hosselen, en daarbij had hij zijn cartograaf helemaal over laten komen vanuit Navarre voor een bepaalde taak, dus dat moest ook allemaal nog gebeuren. Hij telde de dagen af voordat ze weer weg zouden kunnen, en ondertussen probeerde hij het merendeel van die tijd onder invloed te zijn van alcohol, om de tijd maar dragelijker te maken.

Zodra ze een stap in het café zetten, voelde Asher zich al meer op zijn plek. Iedereen leek in een bijzonder goed humeur te zijn, en hoe kon het ook anders? Ze hadden flink wat geld binnengehaald, geld dat gespendeerd moest worden. Waaraan was wel duidelijk. Er verscheen een kleine grijns op Asher’s gezicht toen hij zag hoe Rhys’ blik even naar enkele vrouwen gleed, ergens een eindje verderop in de bar. De kans was groot dat Asher niet de enige persoon zou zijn waarmee hij zijn promotie zou vieren. Asher bestelde de whisky, en hief zijn glas tegelijkertijd met zijn kersverse kwartiermeester. Rhys toastte op de Interceptor, iets waar Asher maar al te graag mee instemde. Het was het schip van zijn vader geweest, en de dag dat zij zou vergaan, zou Asher er rechtstreeks achteraangaan. Hij sloeg de whisky achterover en voelde het direct al branden. "Heb je al iemand op het oog om je promotie mee te vieren?" vroeg Asher met een nieuwsgierige grijns op zijn bek. Rhys was behoorlijk losbandig en Asher had niet bepaald het gevoel dat er een specifiek iemand was waar zijn interesse naar uit ging. Toch was hij wel enigszins nieuwsgierig waar de man ooit op een dag mee thuis zou komen.

do nov 23, 2017 11:07 pm

Rhys had er nooit een geheim van gemaakt dat hij het vrouwelijk schoon kon waarderen en hier dan ook regelmatig mee bezig was. Zodra hij voet aan land zetten. Ware het niet dat hij zich de laatste tijd voornamelijk met 1 dame bezig had gehouden. Zijn broer was compleet anders. Hij had tot nog toe niemand gehad waarmee hij zich vermaakte. Ondanks dat Rhys hem vaak genoeg had meegenomen naar diverse bordelen had hij Trystane nooit zo ver weten te krijgen om het bed in te duiken met iemand. In het begin had hij hem maar sneu en ‘zielig’ gevonden. Maar naarmate de tijd vorderde kregen de twee broers sowieso compleet andere idealen. Rhys was (is) losbandig, avontuurlijk. Reist het liefst vandaag nog heel de wereld rond. Terwijl Trys zichzelf meer richt op zijn taak als hertog en zijn zaken vrijwel altijd goed op orde heeft.

De vraag die Asher dan ook stelde had hij enigszins aan zien komen. Rhys keek dan ook bijzonder zoekend het café rond. Er waren wat dames die hij al eerder was tegen gekomen. Maar bij geen van allen had hij echt een vonk gevoeld. Hij draait zich dan ook weer terug richting asher en haalt zijn schouders op. Hmm misschien drink ik nog even door. Tot nu toe heb ik nog niemand gezien die waar mijn aandacht speciaal naartoe gaat. grinnikt hij kort terwijl hij de whiskey achterover slaat en het glas met een klap terug op de bar zet. Twee graag. mompelde hij kort richting de barman waarna hij zijn blik terug werpt op Asher. Op mijn kosten deze keer. De man pakte twee glazen en schonk deze weer in waarna hij ze hun kant opschoof. Zeg is, zie jij al iemand die jouw honger naar meer weet te stillen? begon hij ietwat vragend. Niet alleen Rhys had een honger die gestild zou moeten worden. En met een vrouw (van wat hij had gehoord). Die honderden kilometers hier vandaan was moest het er wel een keer van komen. De kapitein was immers ook ‘maar’ een mens.

Silver and gold, mate

ma jan 29, 2018 2:43 am

Violent delights have violent ends

De meeste bemanningsleden hadden maar een klein lijstje aan prioriteiten zodra ze voor het eerst in tijden weer voet aan wal zetten. Er werd hen dan ook behoorlijk wat ontnomen wanneer ze lang vastzaten op zee. Na enkele weken was het grootste deel van de voedsel, - en watervoorraad niet meer wat het geweest was. Van vrouwelijk schoon was al helemaal geen spreken, al was dat misschien wel beter. Asher kon zich niet voorstellen dat een vrouw het naar haar zin zou hebben als ze opgescheept zou zitten met tientallen mannen die op dat moment maar één ding voor ogen hebben. Daarnaast had hij er ook weinig zin in om om de haverklap een courtisane van zijn schip te moeten plukken.

Zodra de vraag zijn mond had verlaten, fixeerde hij zich op Rhys’ blik, die onderzoekend het café rondging. Blijkbaar had hij echt geen specifiek iemand in gedachten, anders waren zijn ogen wel linea recta naar diegene gegaan. Zijn kwartiermeester gaf aan nog even door te drinken, hij had de ‘gelukkige’ immers nog niet gevonden. “Kieskeurig vanavond?” merkte hij even op, waarop hij de rest van zijn drankje naar binnen goot. Meestal werd dat met de loop van de avond wel wat minder. Hij had hier en daar wel wat horrorverhalen opgevangen over naast wie sommige crewleden wel niet wakker waren geworden. Asher inspecteerde het lege glas, alsof hij verbaasd was dat het nu al weer inhoudsloos was. Voor hij het wist, werd hij echter alweer voorzien van een nieuwe. Een tevreden glimlach sierde hij zijn gezicht terwijl hij op het drankje neerkeek. “En daarom ben jij nu kwartiermeester.” Oké, niet helemaal, maar hij waardeerde altijd iemand die er trouw voor zorgde dat hij niet uitdroogde. Asher trok een wenkbrauw omhoog toen Rhys hem vroeg op wie hij het vanavond voorzien had. Het politiek correcte antwoord was dat hij vanavond netjes terug zou gaan naar vrouw en kind hier in Brightwater Keep, al had hij daar allesbehalve zin in. Zijn gedachten waren in Isla de Juegas, waar het object van zijn interesse rondliep. Dat was immers mijlenver weg en zoals de meeste leden van de crew had hij er vrij weinig op tegen om vreemd te gaan. “Misschien over een paar,” reageerde hij, terwijl hij zijn whisky even omhoog hield ter indicatie. “Het zou wel heel erg zijn als ik nuchter ben terwijl ik mijn huwelijkse geloften breek.” Nu kon hij de drank in ieder geval de schuld geven van zijn losbandigheid. Nogmaals keek hij de ruimte rond. Om een of andere reden voelde hij de neiging om het zijn persoonlijke missie te maken om Rhys' type te vinden. “Zij dan?” zei hij, terwijl hij wenkte naar een slanke blondine met blauwe ogen, hoogstwaarschijnlijk afkomstig uit het noorden. Mooi was ze zeker, al moest het allemaal maar net je type zijn.

OOC; aaah laat, sorry! ;w;

Deep Blue Sea

Deep Blue Sea

Re: Deep Blue Sea

Re: Deep Blue Sea

Re: Deep Blue Sea

Re: Deep Blue Sea

Re: Deep Blue Sea

Re: Deep Blue Sea

Re: Deep Blue Sea

Re: Deep Blue Sea

Re: Deep Blue Sea

Re: Deep Blue Sea

Re: Deep Blue Sea

Re: Deep Blue Sea

Re: Deep Blue Sea

Re: Deep Blue Sea

Re: Deep Blue Sea