Re: Pour Up

vr okt 06, 2017 3:32 pm

Okay, moed dus. Ja dat had hij wel ja. Al zei hij het zelf. Er was niks mis mee om realistisch te zijn over je eigen kwaliteiten. En nou net op dit soort momenten was het goed om realistisch te blijven. Moed, of geen moed. Als hij zichzelf hier ging neerzetten als iemand die hij niet was, dan zou hem dat in gevaarlijke situatie plaatsen die nog te voorkomen waren. Spannend was spannend, maar dom was dom weetje. Rikton knikte nog wat mee, om te laten zien dat hij ook echt aan het opletten was. Op dat moment werd hem een vraag gesteld. "No sir, I do not." Hij wist een aantal basisdingen, hij was immers in Cois opgegroeid, maar hij wist bij lange na nog niet genoeg om echt te kunnen zeggen dat hij kon varen. Het gaf hem een prettig gevoel dat de man hem inschatte als een bekwaam individu. Het feit dat iemand zo geïnteresseerd in hem kon zijn was ook iets waar hij wel mee kon leren leven. Graag zelfs. Waar hij ook mee kon leren leven was de rum die hem werd aangeboden. Hij kreeg een grijns op zijn gezicht. Alright then, ze gingen lekker zat worden. Wat deze man mistte in het willen riskeren van zijn leven, maakte hij goed met zijn gevoel voor goed gezelschap zijn. Rikton nam een slok en vroeg: "So you want me to be one of your crewmembers? Or did you have something more exciting in mind for me?" Hij sprak maar gewoon weer op een normale manier. Het had geen zin om de man te verwarren, en na een paar slokken van de rum zou hij toch niet meer in staat zijn zo moeilijk te praten. Hij had nog.. zó.. veel vragen voor de man, maar hij hield het voor nu maar even bij deze ene vraag.

vr okt 06, 2017 6:45 pm

"these violent delights have violent ends, and in their triumph die like fire and powder."

Rum. Je kon niet zeggen dat het echt lekker was, sinds de sterkste dranken vaak gewoon naar benzine smaakten, maar hoe meer je achterover tikte, hoe beter het begon te worden. Je lichaam mocht het er dan niet helemaal mee eens zijn, dat was vaak iets wat je vaker pas merkte. De ochtend daarna, om precies te zijn. Morgen had hij weer genoeg te doen, wist hij, vandaar dat het verstandig zou zijn om het drinken vroegtijdig af te kappen, zodat hij nog in een redelijke staat voor de dag zou komen. Maar Asher was niet verstandig, zo bleek het. De jongen liet hem weten dat hij niet wist hoe hij moest varen, en Asher haalde even zijn schouders op. Waar hadden ze het ook al weer over? “You can learn,” mompelde hij, zijn woorden wat verbogen door de drank. De volgende vraag was of hij gewoon bemanningsleden zocht, of iets spannenders dan dat. Asher grinnikte even. Wat hem betrof, was het standaard crewlid een van de spannendste dingen die je kon zijn. Het was in ieder geval de gevaarlijkste. “Well, you could work your way up. I’m always in the market for a good captain, right?” suggereerde hij. Dat soort kansen wakkerden vaak een soort van ambitie aan, als je de juiste person voor je had, tenminste. Maar goed, de jongen kon niet varen. Hij had een hoop te leren voordat hij enige promotie zou maken. “What’s your name?” vroeg Asher toen maar, alsof hij het morgenochtend nog zou weten. Hij nam nog een slok. Als hij dit zo vol zou houden, zou hij morgenochtend waarschijnlijk niets meer weten van deze hele ontmoeting. Maar hé, zo was het leven.

za okt 07, 2017 12:34 pm

Jep jep, dat kon hij inderdaad leren. Hij leerde over het algemeen dingen snel aan. Hij nam nog een slok. En toen begon de man over het feit dat hij zich best naar boven kon werken. Nee. Nee. Nee. De man deed het fout. Hij had zoveel meer potentie dan enkel zich opwerken tot kapitein. Er was zo veel meer dat hij kon doen dan een beetje bevelen uitdelen en dingen uit plannen. Deze man zag het dus niet. Maar.. misschien kwam dat wel omdat hij steeds duidelijker zat begon te worden. Rikton schudde zijn hoofd en lachte in zichzelf. Dit ging niet de grote kans zijn waar hij op aan het wachten was geweest. Maar de man was okay, voor zo ver hij wist. Hij besloot om gewoon lol te maken met de man. "My name is Rikton Bunch." Hij stak zijn hand naar de man uit om hem een hand te geven. Het was eigenlijk lang geleden geweest dat hij zich lam had gezopen. Hij deed het niet meer zo vaak omdat hij de hele tijd in zijn eentje in onbekende gebieden rondhing. Op die momenten is het gewoon niet verstandig. Het hielp ook wel dat de man al wat verder heen was dan hijzelf. Als een man van zijn statuur zich durfde te laten gaan, dan konden de gevolgen toch niet zó erg zijn? Hoe zou het eigenlijk voelen om verantwoordelijkheden te hebben? Zal vast erg vervelend zijn.

zo okt 08, 2017 10:11 pm

"these violent delights have violent ends, and in their triumph die like fire and powder."

En nog een slok. Het begon zo langzamerhand een beetje aan te tikken en het was dan ook duidelijk aan hem te zien. Een fles rum was dan ook niet weinig, zelfs niet voor iemand die een redelijke hoeveelheid alcohol gewend was. Zo nu en dan vroeg hij zich af waarom zijn lever überhaupt nog normaal functioneerde. Of waarom hij überhaupt nog niet dood was. Geluk, gewoon dom geluk. Dat was waar hij het op hield. Zijn hele leven had hij de wereld rondgevaren en iedereen schreef dat soort dingen toe aan allerlei godheden. De natuurgoden van Nymmerwell. Odin in Falkreath. De Mother in Vanaheim. Als je het hem vroeg, waren het allemaal verschillende namen voor hetzelfde concept. De jongen stelde zich voor als Rikton Bunch en stak zijn hand uit. Asher schudde hem. Even herhaalde Asher de naam een aantal keer, in de hoop dat er een lichtje ging branden. Maar nee. Asher legde zijn hoofd op zijn armen, die gekruist over de bar lagen. De fut was er wel een beetje uit. "Why don't you just head out on your own? You don't need me to find that thing," mompelde hij toen, doelend op de kaart. De locatie was niet al te moeilijk om te vinden als je eenmaal wist dat het het zuiderlijke deel van het eiland betrof. "It'd be a nice change of pace to have someone come back out there alive for once." Misschien had dit joch het wel in zich om te jungle te overleven. Misschien was het wel dé manier waarop hij van die idiote paranoïde gedachten af zou komen. Asher kwam weer omhoog, gerevitaliseerd door het idee. "Why don't you?"

wo okt 11, 2017 3:04 pm

Wow zat hij nu ineens in een toneel drama? De man veranderde helemaal. Hij keek fronsend toe hoe de man zijn hoofd op zijn armen plaatste. Hm, het was vast de alcohol die hem zo maakte. Het was bekend dat mensen door alcohol veel makkelijker dingen vertelden die ze normaal niet zouden uitspreken. En toen vroeg de man waarom Rikton niet gewoon alleen zou gaan. Hij trok even zijn kin opzij. Hij had het eigenlijk wel leuk gevonden om met de man samen te gaan. Hij wist niet goed waarom, maar hij kreeg een grote broer gevoel bij de man. Wat vreemd was, gezien hij honderd procent zeker een enigskind was, en niet wist hoe een grote broer aanvoelde. Misschien kwam het omdat hij een soort zorgzaamheid bij de man opmerkte. En oh gods, hij hoopte dat hij dat goed inschatte. Want dat was nou niet bepaald iets waar je een fout over wilde maken. Hij luisterde verder naar hoe de man aangaf dat hij graag zou zien dat iemand levend uit de jungle zou komen. Was het echt zo erg met die jungle? Rikton kon zich niet voorstellen dat het zó erg was. Maar hij was dan ook een typisch gevalletje van een twintiger die geloofde dat hij onsterfelijk was. En toen kwam de man omhoog. Snel haalde hij de frons van zijn gezicht af en verving die met een geïnteresseerde blik. Uhm, waarom hij nu niet gewoon ging? Misschien omdat je het hebt beschreven als een dodemanstocht? Misschien iets in die richting? Maar.. hij was zo enthousiast.. hij wilde zo graag dat Rikton ging. Althans, zo leek het. "I'd need the right equipment though. Especially when I go on my own." Hij nam nog een slok van zijn rum. Het.. smaakte steeds lekkerder. Vreemd.

wo okt 11, 2017 8:45 pm

"these violent delights have violent ends, and in their triumph die like fire and powder."

Eigenlijk vroeg hij zich af waarom hij hier nog zat. Alleen, in een bar, volledig van de kaart, met ene joch dat hij helemaal niet kende. Er waren genoeg plekken waar hij beter had kunnen zijn, dingen die hij liever had gedaan. Personen die hij liever had gezien. Zijn dagen op Isla de Juegas waren geteld; over enkele dagen zou hij er weer op uit moeten gaan met zijn vloot. Goederen inslaan in Cois en Brightwater Keep, om vervolgens naar hun nieuwe bestemming te varen en de goederen daar weer te verhandelen. Nu hij hier nog was, zou hij het er eigenlijk van moeten nemen. Hij zou haar eigenlijk moeten bezoeken. Elke keer dat hij weg was, werd het hem duidelijker en duidelijker dat het meer was dan alleen een fysiek iets. Verliefd wilde hij het niet noemen, puur en alleen omdat hij een hekel had aan dat woord. Daarbij, hij durfde haast niet bij haar langs te gaan, uit angst dat ze op dat moment bezig zou zijn met een of andere klant. Dat was wel het laatste wat hij wilde zien. Rikton opperde op dat moment dat hij bepaalde dingen nodig had, mocht hij daadwerkelijk de jungle in willen trekken. “I’ll pay for it,” reageerde hij toen. Als de jongen echt op zoek wilde naar die locatie, dan kon het. Tenzij hij toch wel bang was. Het was niet alsof hij dit soort fratsen niet met gemak kon betalen. Helaas maakte geld niet alles goed. Hetgeen wat hij het meest wilde, kon hij alsnog niet krijgen.

do okt 26, 2017 8:05 pm

Hij fronste. Hij nam voor de zekerheid nog een slok. En toen keek hij de man nog eens aan. Dat was niet helemaal wat hij bedoeld had. Maar.. het klonk wel aardig van hem. Echter zag Rikton de kans klein dat er iets van ging komen. En hij achtte de kans ook klein dat hij vandaag nog ergens goed voor ging zijn. Hij nam nog een slok. "Y'know. You're a decent man." Zei hij, nu iets langzamer. "You wanna know how I thank decent men?" Hij wist het zelf niet eens. Hij plaatste zijn rechterhand plat op de bar en boog naar de man toe. "I thank decent men by singing songs." Hij stapte van zijn kruk af. Even bleef hij stil staan om er voor te zorgen dat hij niet om zou vallen. Hij trok zijn mond open en.. "And a drop of Nelson’s blood wouldn’t do us any harm, a drop of. Nelson’s blood wouldn’t do us any harm, a drop of Nelson’s blood wouldn’t do us any harm, and we’ll all hang on behind" Hij stond daar te glimlachen.. dat was echt niet meer normaal. Toen ging hij verder met het refrein. Een aantal mensen in de Taverne hadden zich omgedraaid en begonnen mee te zingen. Totdat uiteindelijk de hele Taverne voor hun Lord stond te zingen. Even vergat hij dat hij Rikton de Imp was. Rikton die graag met mensen speelde. Rikton die avonturier was. Rikton die het stiekem altijd het beste met iedereen voor had. Nu was hij Rikton die stond te zingen, gewoon omdat hij er zin in had. Hij deed zelfs op dit moment een dirigent na met zijn handen.

vr okt 27, 2017 8:50 pm

Violent delights have violent ends

Waarschijnlijk was het niet helemaal wat Rikton bedoelde, maar dat was iets dat Asher op dit moment volledig ontging. Er was geen enkele persoon op aarde die hem levend die jungle in zou krijgen. Zijn angst voor de plek was volledig ongegrond en compleet irrationeel, maar ook dat besefte hij zich niet. Zo nu en dan meende hij dingen te zien in het donkere woud en hij was niet van plan om uit te zoeken of ze daar daadwerkelijk waren. Er was iets goed mis met het oerwoud, dus hij nam de verstandige beslissing en vermeed het volledig. Rikton nam nog een slok en liet Asher uit het niets weten dat hij een goed man was. Iets dat hij eigenlijk nog niet eerder had gehoord. Vervolgens vroeg Rikton of Asher wist hoe hij goede mannen bedankte, waarop Asher zijn hoofd een beetje kantelde. Het klonk enigszins onheilspellend, maar wat erop volgde, had hij al helemaal niet verwacht. De blik van de kapitein volgde de jongere man terwijl deze van zijn kruk afstapte en begon te zingen. Asher herkende het lied meteen, en natuurlijk gold dat ook voor de rest van de taveerne. Het duurde niet lang voordat het gebouw gevuld werd met luide, halfdronken mannenstemmen. Er verscheen een ietwat trotse grijns op Asher's gezicht. Om een of andere reden had hij zich nooit zo thuis gevoeld als op dit moment. Het waren zijn mensen, trouw aan hem tot op het bittere einde, althans dat was wat hij op dit moment wilde geloven. Misschien probeerden ze ook wel gewoon nog een tweede gratis rondje uit hem te halen. Toch stelde hij het op een bepaalde manier op prijs. Uiteindelijk eindigde het lied en het gezang stierf weg in een combinatie van vrolijk gejoel en gelach. "You're a good lad," liet hij Rikton uiteindelijk weten. Te goed voor deze verdorven rotstad, dat was zeker. "If there's ever something I can do for you." Hij maakte zijn zin verder niet af, het was immers wel duidelijk wat hij bedoelde. Als Lord kon hij wel het een en ander regelen, en als kapitein van een vloot wellicht nog meer.