I rose up from the dead (Open)

wo sep 27, 2017 9:37 pm

Your heart is not a fragile, delicate bird

but a resilient, powerful hawk learning to fly.

Een vrijwel emotieloze blik lag op haar lippen toen de kop van een enorm hert voor haar op de tafel werdt gesmeten. Ragnvald was uit jagen en een van de jagers was teruggekomen met een 'cadeau' zoals haar partner het zo vriendelijk kon noemen. Een bloedend karkas van het enige oneetbaare deel. Heel romantisch. Toch betekende het wel een belangrijk ding.

Vald had een grote buit tepakken.

Nou betekende dat allereerst eten, meer als genoeg voor hun gezin en hen naasten. Maar ook betekende het dat haar geliefde partner in een goede bui zou zijn en dit met haar zou willen delen. Iets waar ze tegelijkertijd naar uit keek maar ook totaal niet.

Zuchtend duwde ze zichzelf omhoog vanuit haar stoel en hief haar glas op. Zoals gewoonlijk was de algemene ruimte van haar huis bezet door meerdere krijgers die haar verwachtingsvol aankeken. "Op een geslaagde jacht, Odin kijkt op ons neer en heeft ons een gift geschonken!" Terwijl ze haar glas hief luisterde ze toe hoe de dronkenlappen haar bijvielen met gelach en gejuich voor ze zichzelf weer liet zakken in haar stoel en een slok van haar wijn nam. De jager aankeek die wachtte op wat hij moet de kop moest doen. "Geef het aan de honden." Commandeerde ze met een simpele beweging van haar hand. Haar gezicht iet wat vertrekkend zodra de kop wegschoof en een bloedplas achter liet maar hielt haar mond er verder over. Wegzinkende in haar stoel om de kalmte te zoeken in de te volle kamer.

ty ek

do sep 28, 2017 6:34 pm

"Getting good at getting by"

Anna had samen met de andere dienstmeisjes de eetbare delen van het grote hert klaargemaakt. Ook had ze een groot aantal flessen wijn klaargezet voor de krijgers die het beest zouden opeten. Hier in het koude noorden was een glas wijn niet alleen lekker, het maakte je warm. Een glaasje wijn voor het slapen gaan houd je warm in de nacht, zo luid een bekende Falkreathische spreuk. Niet dat zij dronk, ze vond de smaak niet lekker en dronk het alleen als dat van haar verwacht werd.

Lady Zephyra hief het glas. "Op een geslaagde jacht, Odin kijkt op ons neer en heeft ons een gift geschonken!." Anna mompelde wat dankbare woorden die niemand anders hoorde door het geluid van de krijgers. De hertenkop, die door de jager als trofee werd beschouwt, werd naar de honden gegooit die het ruw en luidruchtig in stukken scheurden.

Het blonde dienstmeisje huiverde maar herpakte zich snel en schonk een kan met wijn vol. Daarmee liep ze langs iedereen die wilde om hun bokaal te vullen. Ze wist dat dit wel even door kon gaan, gelukkig had ze al wat eten gesnoept in de keuken. Ze kwam bij Lady Zephyra. "Wilt u nog wat wijn, my lady?" Vroeg ze aan de vrouw met de prachtige donkere gekrulde lokken. Zelf had Anna fijn lichtblond haar dat tijdens haar werkuren altijd was opgestoken.

do sep 28, 2017 8:51 pm

Your heart is not a fragile, delicate bird

but a resilient, powerful hawk learning to fly.

Haar wijnglas was veel te snel alweer leeg. Ze leek het soms alleen maar vol te kunnen houden op de gealcoholiseerde drank. Even haar zorgen vergeten en wegkruipen in een grijnzende blik.

Haar staren in de verte en denken aan andere dingen werdt echter verstoord zodra ze de hoge stem hoorde van een van haar maids. Langzaam draaide ze haar hoofd bij en keek op naar haar. Ze was een schoonheid.. Een blonde meid. Misschien Delaney's leeftijd. Haar toekomst zou grauw zijn. Ze zou met een moordenaar trouwen en moordenaars ter wereld brengen. Exact op dezelfde manier als hoe Zephyra's leven was gegaan. Maar gezien de meid haar maid was, was ze waarschijnlijk ook nog eens laag geboren en zou ze niets van luxe kennen in haar leven. Enkel werk en pijn.

Het liet haar gezicht even vertrekken, misschien had zij en zeker Delaney, het nog nieteens zo zwaar als dat ze zo graag wou denken. Delaney had ook hier kunnen staan. Wijn schenken aan een arrogante lady die er totaal geen zin meer in had. Inplaats daarvan werdt Delaney getrained als volwaardig krijger, zou haar, bijna albino, dochter later hier ook zitten. Maar dan aan het hoofd van haar familie. Alles bepalen wat er in het noorden gebeurde. Hoe graag Zephyra dan ook zei van niet, had Delaney toch een goede toekomst voor zich.

Opnieuw moest ze haar hoofd schudden en een hand door haar dikke bos krullen halen om helemaal helder te worden. "Ik denk dat er al meer als genoeg in zit." Mompelde ze koeltjes terwijl ze haar beker neerzette. "Water is goed genoeg. Ik moet helder blijven." Met een knikje gaf ze haar, haar glas en keek haar nogmaals even aan. "Wat was je naam ook alweer kind?" Vroeg ze ietwat onderzoekend terwijl ze op haar ene arm leunde.

ty ek

vr sep 29, 2017 7:15 am

"Getting good at getting by"

Lady Zephyra leek een beetje afgeleid. Misschien was dat het werk van die wijn wel. Tot Anna's verbazing gaf de vrouw aan dat er wel meer dan genoeg in het bokaal zat. "Water is goed genoeg. Ik moet helder blijven." De vrouw knikte haar toe en gaf haar het glas. Anna wou al naar de keuken lopen voor wat gezuiverd putwater toen haar nog iets gevraagd werd. "Ik heet Anna, m'lady." Zephyra keek haar onderzoekend aan en leunde op haar arm. "Anna Heglund."

vr sep 29, 2017 1:08 pm

Your heart is not a fragile, delicate bird

but a resilient, powerful hawk learning to fly.

Het meisje was bijna weggelopen. Leek misschien zelfs iet wat verbaast dat Zephyra haar een vraag stelde. Maar het antwoord kwam toch en de donkerharige vrouw liet zichzelf iets terugzakken in haar stoel. Ze draaide haar hoofd nog een maal bij om de jonge Anna van top tot teen te inspecteren voor er een zucht over haar lippen gleed. "Hoe oud ben je Anna?" Vroeg ze rustig, het antwoord voor zichzelf al wetende. Oud genoeg om binnenkort uitgehuwelijkt te worden. "Je bent een mooie meid.." Begon ze rustig weer naar voren leunend om haar recht aan te kijken. "Als iemand hier je ooit ongewenst aanraakt. Laat het me weten oke." Ze staarde haar even strak aan, de mannen van haar man kennende. Ze hadden losse handjes en losse gedachtes. Een mooi jong meisje als Anna zou niet veilig zijn, zonder titel of land om zichzelf te verdedigen. Maar nu werkte ze voor Zephyra en zou Zep haar verdedigen, hoe zwaar dat Ragnvald misschien mocht gaan irriteren.

ty ek

vr sep 29, 2017 7:37 pm

(Als ik mag ;3)

De tengere jongen duwde de zware deuren ietsje open. Hij werd meteen begroet door een zee aan lawaai. De mannen van zijn vader, aan het lachen en aan het drinken. Dat zag er interessant uit. Eigenlijk mocht hij hier niet komen. Zijn kamermeisje had hem gezegd dat hij op zijn kamer moest blijven, maar natuurlijk had Thoriun daar lak aan gehad. Alsof hij naar een kamermeisje zou luisteren. Hij was wel de zoon van de jarl en haar vader had waarschijnlijk niet eens een titel. De jongen greens ondeugend en glipte naar binnen. Zijn tengere gestalte hielp hem bij het onopgemerkt zijn al haatte hij het meestal nog zo. Hij zou hard trainen en hij zou tonen dat hij ook sterk kon zijn, en dan zou hij uitgroeien tot een beer van een vent! Hij moest gewoon nog groeien nu. Jup. Thoriun sloop dichterbij. Op een bepaalde manier zag hij dit als een oefening, alsof hij op jacht was. Hij mocht namelijk nog niet mee op de jachten met zijn vader, hij was nog te jong. De honden schoten ineens voorbij, eerst eentje met een hertenkop in zijn bek en dan de rest van de roedel erachter na. Misschien zou het voor de meesten een gruwelijk zicht zijn, hoe ze een bloedspoor nalieten met pootafdrukken in, maar voor hem was het de normaalste zaak van de wereld. Soms vond hij het leuk om een stuk prooi tussen hen in te gooien en te zien welke van de honden de sterkste of de snelste was. Thoriun sloop dichterbij de tafel. Hij was gehurkt, zodat zijn halflange bruine haar toch niet boven de tafel uit zou steken. Hij was schuin van zijn moeder, die met een dienstmeisje aan het praten was en weer aan de drank leek. Thoriun was nog te jong om écht te begrijpen wat er omging in het hoofd van zijn ouders, maar hij wist wel dat zijn moeder soms iets te graag wijn leek te drinken. Maar wat wist hij ervan. Zijn slanke handjes schoten omhoog en gristen iets van de tafel, eender wat. Het ging niet om de buit die hij wist te vergaren, het ging gewoon of hij het al dan niet kon vergaren. Dat was het belangrijkste. Thoriun ging onder de tafel zitten en keek grijnzend naar zijn buit. Het was een droog stuk brood, maar dat was het punt niet.

za sep 30, 2017 8:40 am

"Getting good at getting by"

Lady Zephyra liet zich terugzakken in haar stoel en bekeek haar van top tot teen. Anna voelde zich ongemakkelijk in deze situatie. "Hoe oud ben je Anna?" Vroeg de vrouw met de dikke bruine krullen kalmpjes. "Zestien m'lady." Kwam er voorzichtig uit. "Je bent een mooie meid.." Ging Zephyra verder, naar voren leunend zodat ze recht in haar intrigerende bruin-groene ogen keek. "Als iemand hier je ooit ongewenst aanraakt. Laat het me weten oke." Dat antwoord kwam onverwacht. Sommige mensen beweerden dat de rijken zich niet te veel bekommerden met de armen. Lady Zephyra was anders. Anna knikte dankbaar en er kwam zelfs een glimlach om haar lippen. In haar ooghoeken zag ze een kleine, tengere gestalte onder te tafel kruipen. Dat was Thoriun, de jongste zoon van de Jarl en Lady. Hij had een hele persoonlijkheid, om het zo maar te zeggen.

zo okt 01, 2017 9:11 pm

Your heart is not a fragile, delicate bird

but a resilient, powerful hawk learning to fly.

Haar hoofd was dan vooral gefocust op de jonge Anna. Die bijna verbaast leek over haar woorden. Maar haar focus lag op de gehele kamer. De snelle hand van ene 12 jarige ontging haar dan ook niet. Ze keek even verontschuldigend naarr Anna voor ze zichzelf voorover boog om onder de tafel te kijken. "Zo Thor, jij eet dus liever tussen de ratten? Ook weer goed om te weten." Merkte ze half grijnzend op terwijl ze met haar vinger het teken gaf dat hij naar boven moest komen. Haar zoon wist altijd prima hoe hij zichzelf in de nesten moest werken. Maar dit keer was hij gesnapt. NEt als vorige keer en die keer daarvoor. Had hij even pech dat hij de jongste van vier was en er al meerdere voor hem dezelfde trucjes hadden geprobeerd. Behalve Ivarr, maar Ivarr was een geval apart..

ty ek

wo okt 04, 2017 8:01 pm

In Odin's naam, mama leek altijd te weten waar hij was en wat hij deed. Vooral als hij iets deed dat niet mocht - meestal dus eigenlijk, hm. Het was niet zijn schuld dat hij helemaal niks mocht. Wetend dat zijn cover nu toch naar de knoppen was kroop Thoriun van onder de tafel, het stuk brood in zijn handen. "Ik was gewoon de grond aan het inspecteren hoor mama!" Als om zijn woorden kracht bij te zetten wierp hij nog eens een blik op de grond rondom hen. Zag hij daar nu vanuit zijn ooghoek een rat wegschieten? Ach, wat deed het ertoe. Hij zou daar niet van sterven. Misschien kon hij nog eens proberen een rat te vangen, de honden zouden dat wel appreciëren als maaltijd. "Jup, de grond is helemaal.." Euh, voor wat was hij aan het kijken? De jongen beet op zijn onderlip terwijl hij nadacht. "In orde.", besloot hij uiteindelijk, onschuldig grijnzend. Even wierp hij een blik op de dienstmeid die naast zijn moeder stond. Waarschijnlijk was ze ouder dan hem. De meesten waren dat. Zijn blik was bijna smekend als hij naar haar keek om zijn moeders aandacht weer af te leiden - ze was zo goed bezig geweest, bijna alsof ze in het complot zat. Hm, misschien moest hij dat maar eens overwegen. Eén van de dienstmeiden was wellicht gemakkelijk te betalen om gewoon even één van zijn ouders af te leiden zodat hij ergens tussen kon sluipen. Eens zien of deze die taak kon doen, als ze zijn blik goed begreep en terug tegen haar begon te praten zodat hij heel subtiel weer weg kon sluipen. Thoriun wist immers ook wel dat zijn excuus alles behalve waterdicht was.

vr okt 06, 2017 9:57 am

"Getting good at getting by"

Thoriun Staekar was meteen betrapt door Lady Zephyra. Haar eigen moeder was net zo. Soms dacht ze dat ze ogen in haar achterhoofd had waardoor ze altijd alles kon zien wat achter haar gebeurde. Thoriun brabbelde iets over de grond inspecteren terwijl hij onder de tafel vandaan kwam. "Jup, de grond is helemaal.." Hij pauzeerde even om na te denken. "In orde." Nadat het adelijke jochie onschuldig naar zijn moeder glimlachde ging zijn blik naar haar. Zijn ogen stonden smekend, hij wilde dat zij Lady Zephyra afleidde. Maar dat ging ze echt niet doen. Dat apprecieerde ze vast niet. Helemaal niet na alle aardige woorden van daarnet. Anna glimlachte flauwtjes naar de jongen en gaf een plagende knipoog.

za okt 07, 2017 8:33 pm

Your heart is not a fragile, delicate bird

but a resilient, powerful hawk learning to fly.

De grond inspecteren. Ahh, natuurlijk. Dat was een hele belangrijke taak. Langzaam knikte ze dan ook, volkomen meegaand op haar zoons onzin en volgde vervolgens zijn blik naar Anna. Een grijnsje gleed over haar lippen zodra het duidelijk bleek dat haar jonge maid niet van plan was om hem te helpen. En gelijk had ze. Niet alleen zou zij net zo hard in de problemen komen, maar Thor moest ook zijn eigen boontjes leren doppen. "Goed dan, je hebt helemaal gelijk schat. De grond is zeer belangrijk. Daarom." Ze tikte even met haar wijsvinger op haar lege wijnglas terwijl ze hem bedenkelijk aankeek. "Denk ik dat het handig is als jij morgen de gehele grond hier schoonmaakt. Want zeg nou zelf. Dat stukje is misschien schoon maar kijk waar die vrienden van je vader staan. Alcohol overal op de grond. En morgen is dat vies en plakkerig. Dat kunnen we niet hebben hmm." Ze glimlachte liefdevol naar haar zoon en haalde haar hand door zijn haar. "En dan scheelt dat Anna hier ook weer veel werk, wat een lieve jongen ben je toch Thor."

ty ek

I rose up from the dead (Open)

I rose up from the dead (Open)

Re: I rose up from the dead (Open)

Re: I rose up from the dead (Open)

Re: I rose up from the dead (Open)

Re: I rose up from the dead (Open)

Re: I rose up from the dead (Open)

Re: I rose up from the dead (Open)

Re: I rose up from the dead (Open)

Re: I rose up from the dead (Open)

Re: I rose up from the dead (Open)

Re: I rose up from the dead (Open)

Re: I rose up from the dead (Open)