Dawn of another day (open)

wo sep 27, 2017 9:03 pm

Perhaps I cannot make my people good

but I should at least try to make them a little less bad.

Het eerste zonlicht had haar gewekt en met een zelfverzekerde blik was de Queen van geheel Fallen Skies uit haar bed gekomen en zich aangekleed. Wachters meegenomen, zo min mogelijk, en zich naar de stad verplaatst. Ze hielt er van om in de vroege ochtend langs de verschillende marktkramen te zoeken naar verborgen schatten en voorwerpen uit landen ver van haar eigen wereld vandaan.

Er was altijd wel iets bijzonders, en als dat er niet was was er wel iemand die de ochtend bijzonder zou maken. En daarnaast, nu had ze even haar heerlijke momentjes van rust. Even niets en niemand om haar heen. Dacosta hielt van haar man en kinderen maar soms konden de meiden niet alleen hopeloos zijn maar ook gewoon vervelend, en haar mans overbeschermende was ook vrij onmogelijk om mee om te gaan, zeker met een zeker ochtendhumeur er bij.

En ja, in het kort was dat wel de rede waarom ze hier liep. In een relatief simpele jurk en haar lange donkere haren opgestoken met enkele lokken die krullend omlaag vielen en over haar schouders drapeerde. Haar ogen zorgvuldig over verschillende kraampjes glijdend met een zachte glimlach rond haar lippen gevormd.

ty ek

do sep 28, 2017 7:36 pm

Anthony greens onschuldig naar de marktkramer die hem net op de vingers had getikt. Hij was heus wel van plan om te betalen voor die appel, niet dat hij geld te kort had. Het was gewoon eens spanned om te zien met hoeveel hij weg zou komen. De grenzen opzoeken, weet je wel. De oude koopman in zijn vodden was daar echter niet van gediend. Niet dat de koopman echt vodden aanhad; Tony noemde ze gewoon zo, ook al had hij er vorige week zelf nog mee rondgelopen. Hij streek eens over zijn zijden gewaad en legde dan maar de gepaste hoeveelheid munten op tafel. Dan maar de eerlijke manier. De blik van de marktkramer helderde meteen op als hij de munten aannam en gretig begon na te tellen, al was het maar zo'n kleine hoeveelheid. Tony pakte de glanzend rode appel op en wandelde verder. Hij beet erin en kreunde eens goedkeurend toen het zoete sap zijn mond in liep. Ah, geweldig, dit was het goede leven - lopend in het zonnetje met een appel in de hand.

Zijn groene ogen spotten toen een wel heel speciale verschijning. De koningin van Fallen Skies, geflankeerd door wachters. Tony kon de drang niet weerstaan, natuurlijk. Ze was immers wel degelijk een knappe dame, wachters of geen wachters, koningin of geen koninging, man en kinderen of geen man en kinderen. Hij smeet de appel achteloos weg, ook al had hij hem net gekocht en was er nog maar één hap uit genomen, en liep met een charmante grijns op zijn knappe gezicht op de koningin af. Niet verlegen, niet schuchter, maar wel respectvol - hij had nog geen zin om ergens in een gevangenis te vliegen en die wachters zagen er ook niet uit alsof ze dat zachthandig zouden doen. "Goeiemorgen, koningin.", zei hij vriendelijk, zijn hand uitstekend als om haar hand te pakken zodat hij er een kus op kon drukken. Zo begroette je in zijn boekje een koningin - of die nu koningin van rang was of puur van gelaat, en zij was volgens hem beiden.

do sep 28, 2017 9:14 pm

Perhaps I cannot make my people good

but I should at least try to make them a little less bad.

Het was vanzelfsprekend dat ze wel aangekeken werdt en zo nu en dan haar naam hoorde vallen. Maar over het algemeen werdt ze op straat toch met rust gelaten, vooral omdat de meeste te bang waren voor haar wacht om haar heen. Dit bleek vandaag niet het geval te zijn. Een man, iets jonger dan haar, stapte spontaan op haar af en sprak haar aan. Het was respectvol, dat was een ding en automatisch bracht Dacosta haar eigen hand omhoog om die in de zijne te plaatsen zodat hij haar hand kon kussen ter begroeting.

Echter bleef er wel een licht strakke blik op haar gezicht terwijl ze hem even onderzoekend aankeek. Hij zag er niet uit als iemand die zij kon. Dus waarom zou ze werkelijk veel intresse of tijd in hem steken. Ze had betere dingen te doen vandaag.

In het Kader van yolo schudde ze uiteindelijk toch even haar gezicht en knikte naar de man dat hij omhoog kon komen na zijn begroeting. "Ik ben blij om herkent te worden, maar jij bent?" Vroeg ze niet geheel geinterreseerd en liet haar ogen ondertussen over de waren glijden wachtend op zijn antwoord.

ty ek

vr sep 29, 2017 7:16 pm

Vanuit zijn ooghoeken keek hij ietwat nerveus naar de wachters, die hem vooral achterdochtig aankeken maar gelukkig hem nog niet hadden doorboord met hun speren. Dat was vast pijnlijk en Anthony was niet het soort persoon dat graag in een ziekenhuis lag. Als zo'n persoon al bestond, natuurlijk. Hij bleef echter charmant glimlachen naar de koningin. Haar fluwelen hand werd in de zijne gelegd en hij boog zich naar voren, als een echte gentleman, om er respectvol een kus als begroeting op te drukken. Hij kwam rustig weer terug, vooral proberend om geen bedreigende bewegingen te maken. Hij had niet overal een geweldige reputatie en hij wist niet hoe veel roddels deze wachters hoorden. "Mijn naam is Anthony Orlando, uwe Majesteit.", antwoordde hij, ergens wel blij met zijn rijke opvoeding waardoor hij respectvolle manieren geleerd had. Niet dat hij ze vaak gebruikte, natuurlijk, maar toch. Ze kende misschien zijn vader wel, al was het maar bij naam - ze hadden exact dezelfde naam. De ouwe vent was ijdel op die manier. Anthony Orlando senior, zoals hij nu werd genoemd, was één van de rijkste mannen uit deze stad. Dat gaf hem wel een reputatie, eentje die misschien wel helemaal tot in het kasteel was doorgedrongen..

vr sep 29, 2017 11:32 pm

Perhaps I cannot make my people good

but I should at least try to make them a little less bad.

De naam die de man uitsprak liet haar even een wenkbrauw optrekken. Ze kende de naam wel degelijk maar had een veel ouder gezicht er bij ingedachten. Deze man was haar dus of in de zijk aan het nemen, of er lag een hele goede verklaring achter. Het duurde niet lang of ze kreeg die verklaring dan ook in haar oor gefluisterd door een van haar wachters en langzaam knikte Dacosta. "Zoon van hmm." Mompelde ze simpel en sloeg haar armen over elkaar na de kus op haar hand. Hoe dan ook zou dat niet veel goeds kunnen betekenen. De reputiatie van meneer's vader kennende.

Echter hielt ze zich daar even stil over. Ze had geen zin in problemen of iemand onthoofden op de vroege ochtend en dus draaide ze zichzelf bij om naar de waren te kijken. Haar aandacht bleef op de Anthony hangen echter en het duurde niet al te lang voor ze zichzelf weer bijdraaide. "En je bent er nog.. waarom?" Vroeg ze opnieuw nou niet bepaald vriendelijk. MAar vooral nieuwsgierig. Hij had lef, dat moest ze toegeven.

ty ek

za sep 30, 2017 4:32 pm

Anthony zou liegen als hij zou zeggen dat hij niet nerveus werd toen één van haar wachters zich naar haar toe boog en iets in haar oor fluisterde. Hopelijk vroeg hij niet om toestemming om hem een kopje kleiner te maken. Hij knikte toen ze constateerde dat hij de zoon van was. Hij was duidelijk niet zo oud als zijn vader - logisch ook wel. En toch werd Anthony senior nog regelmatig gespot met een meisje jonger dan Anthony junior. De koningin draaide zich van hem weg en leek naar de koopwaren die de verkopers aanboden te kijken. De man deed hetzelfde, niet dichterbij komend maar ook niet weglopend. Zo leek het ergens net alsof hij bij haar hoorde - misschien zou dat zijn reputatie iets verbeteren. De achterdochtige blikken van zowel de koopmannen als de wachters zei echter net het tegengestelde. Anthony pakte nieuwsgierig een ketting van blauwe kralen op. Hij liet de kralen door zijn handen glijden, voelde aan elk afzonderlijk. De koopman pakte die kans en begon een kooppraatje tegen hem. De man zag natuurlijk ook wel hoe Tony dure zijde kleren aan had en hoe zijn goed verzorgd gelaat en zijn zachte handen gewoonweg "rijk!" schreeuwden. Anthony was echter niet geïnteresseerd. Hij negeerde de koopman volledig en legde de ketting weer terug toen de koningin hem weer aansprak. En ze klonk niet meteen vriendelijk. Hij wierp haar een charmante glimlach. Zijn bruine ogen stonden alles behalve aanvallend en hij deed zijn best om zijn lichaamstaal beleefd maar vooral afstandelijk te houden. Hij was geen bedreiging.. Maar hij zou ook nooit een moment met haar alleen afwijzen. Ze was natuurlijk de van het om mee te pronken - al zou dat nooit gebeuren, en dat wist Tony ook. Hij was dan nog zo kinderlijk, dom was hij in elk geval niet. "Niemand heeft mij gezegd dat ik moest gaan.", antwoordde hij, de grenzen lichtjes aftastend al bleef zijn glimlach nog zo charmant en onschuldig.

zo okt 01, 2017 9:03 pm

Perhaps I cannot make my people good

but I should at least try to make them a little less bad.

Nou goed, hij had gelijk, niemand had hem weggejaagd. Nog niet tenminste. Maar het zat er dik aan te komen als hij zo doorging. Met een schaapachtige glimlach en onschuldige ogen voelde hij zich vast heel stoer ofzo. Het irriteerde haar mateloos maarja, ze moest maar de goede lieve mensenlievende queen zijn die iedereen in haar zag. "Zeg eens.. Anthony?" Ze draaide haar hoofd weer rustig bij en sloeg haar armen even over elkaar. Hem van top tot teen bekijkende, keurende bijna. "Ben jij niet wat oud om doelloos rond te lopen en verkopers te pesten?" Dacosta zelf had een groot respect voor ieder die onder haar stond. De arbeiders en kooplieden hadden een zwaar leven. Zwaarder dan zij, zelfs met haar hele verbanning en al die onzin. Het was moeilijk geweest voor haar ja, maar vanaf dag een stond de wereld als tegen ieder die van normale rang was geboren. Een uitgegroeid snotknaapje zoals Tony verachtte ze omdat hij alles was wat men van haar zag. En zolang er mensen zoals hem rondliepen zouden er altijd mensen zijn die de adel in een slecht daglicht zagen.

ty ek

wo okt 04, 2017 12:47 am

Dawn of another day (open) Tumblr_oa76qlhQ5M1rqgagdo8_250

Alysanne Laendaerys

Als er een ding was waar Alysanne van hield, dan was het naar de markt gaan. Ze vond het heerlijk om tuusen de kraampjes rond te lopen -weliswaar met wachter, maar wat deed je eraan?- , rond te kijken en een praatje te maken. Dit laatste was iets wat ze ook graag deed. Haar moeder was afschuwelijk hierin geweest, zij had zichzelf hoog verheven boven het gewone volk. Alysanne was hier het tegenovergestelde van. Zij wandelde met plezier in de straten van Archeon, en sprak veel mensen terwijl ze dit deed. Ze vond het altijd interessant om te horen hoe de handelslieden hun producten nu hadden gekregen, en zo verder.

Het volk hield deels van haar hierom, om haar interesse en passie voor haar land. Want door te verschijnen als markten als deze werd haar passie voor het land getoond, wat ze graag deed. Ook hielp ze sommigen graag een beetje mee in de economie door een ietwat duurder product te kopen, mocht het bij haar in de smaak vallen. Het ging haar niet om geld hier, het ging het haar hier om haar mensen. Ze zou het voor het aanzien kunnen doen\, maar dat kon haar niet zo veel schelen. Aanzien had ze al, en dat was verkregen door zo dicht mogelijk bij het volk te zijn.
Tot haar stomme verbazing merkte ze opeens dat ze niet de enige Laendaerys op de markt was. Iets verderop zag ze haar halfzus met iemand staan, een kort gesprekje voerend. Een kleine glimlach verscheen op haaar gezicht. Net als Dacosta ging Alysanne met liefde naar haar mensen toe, en groot respect voor ze. Het gezicht van Dacosta was echter ietwat geërgerd of geïrriteerd. Alysanne bedankte het kraampje waar ze stond, en wilde geld pakken voor het fruit wat ze gegeten had. Voor wat hoort wat, non?
"Dat lijkt me inderdaad waar, aangezien deze man duidelijk geen verstand heeft van hoe je je hoort te gedragen." Zei ze met een klein grijnsje op haar gezicht. "Maar wat verwacht je dan ook van een Orlando.. junior?" Even keek ze haar zus aan met pretlicjtjes in haar ogen. Ze bekeek de man voor haar even. Gelukkig had ze zijn familienaam overhoord, en kon ze hem daarna platsen. Ze wachtte een beetje op een begroeting van de man, aangezien ook Aly royalty was. Een prinses zelfs. Een prinses van het volk, maar ze bleef een prinses.

Dress x Headpiece and hairstyle

OOC | Ennn.. Alysanne is binnen komen vallen! Ik kon het ook weer niet laten hahhaha

thank you Sarah!

wo okt 04, 2017 8:14 pm

Hij haalde zijn schouders op. te oud? Hij voelde zich nog twintig. Die tijd was ook alweer vijftien jaar geleden, maar zo leek het niet. Nu ja, vijftien jaar geleden had hij minder bagage gehad.. Hij had nog een moeder gehad, hij was nog gewoon mens geweest. Maar dat waren dingen die niemand over hem wist. Zijn moeder was verdwenen en hij was nooit vervloekt geweest. Er was uiterlijk niets aan hem dat dat zou verklappen en hij was nog net zo kinderachtig als ervoor - alsof hij nooit was opgegroeid. De dood van zijn moeder op zijn geweten hebben maakte hem niet volwassener. Voor hem was grappen maken een verdedigingsmechanisme. Tony draaide zich naar de nieuwkomer toen die begon te spreken en meteen bij het zien van haar royale jurk en kunstig opgestoken haar schenen er pretlichtjes in zijn ogen die die in de hare spiegelden. Als de charmeur die hij kon zijn, stak hij opnieuw zijn hand uit naar de dame als om haar hand te kussen. Deze keer was hij iets minder stijf, met een flirtende ondertoon zelfs. Ze was jonger dan hem; de prinses van Valyria, als hij zich niet vergiste. Ergens eind de twintig maar hij zou het haar nooit vragen. Dat deed je gewoon niet en het was zelfs niet belangrijk. Ze was oud genoeg. "Ik zie dat mijn reputatie mij voorbij gegaan is.", antwoordde hij met een charmante glimlach. De meesten stelden hem gelijk aan zijn vader. Een player, die de vrouwen wegsmeet nadat ze voor hem niet meer voldeden.. Het grote verschil met de senior, was dat hij respect had voor de dames. Hij deed hen niet graag pijn maar het was een noodzakelijk kwaad.

za okt 07, 2017 5:24 pm

Perhaps I cannot make my people good

but I should at least try to make them a little less bad.

Ergens toch wel geinterreseerd keek ze afwachtend naar de jonge man. Voor hij echter zichzelf in een nog dieper gat kon graven liet de bekende stem van haar halfzuster haar opkijken. Alysanne was anders dan zij was. Ze leek meer op Adrïenna in veel manieren. Het verschil tussen Alys en Adri was echter dat Alysanne van een andere moeder was. Ze was een stuk jonger dan de twee zusters en met de grootste vijand vna Dacos ooit als moeder had de queen het soms moeilij kgevonden om haar te accepteren.

Maar Alysanne had altijd duidelijk gemaakt geen vijand te zijn van haar of haar claim als queen. En over de tijd had Dacosta haar zuster dan ook beter leren kennen. Hoewel het nog niet altijd even vlekkeloos ging wist ze toch een warme glimlach op haar lippen te krijgen zodra ze zich naar haar zuster keerde. "Hes Briinah" (sweet sister) Ze glimlachte zacht en gaf haar een lichte kus op haar wang. "Wat een verrassing om jou zo vroeg hier te zien. Als ik had geweten dat jij ook naar de markt wou had ik op je gewacht." Sprak ze zachter, duidelijk enkel voor haar oren bedoeld. Voor ze zich terugdraaide naar Anthony verdween haar glimlachje weer en keek ze de man aan. "Ik stel voor dat we hem maar eens laten zien hoe je je gedraagt. Of niet Alysanne?" Ze trok even een wenkbrauw op. "Een dag en nacht in de kerkers zou hem vast wel genoeg leren."

ty ek

zo dec 31, 2017 10:01 pm

Alysanne Laendaerys

Een glimlach verscheen op haar gezicht toen ze haar halfzus, Dacosta, zag staan in de verte. Aly wist dat Dacosta net als haar ervan hield om naar de markt te gaan, onder het volk te zijn. Alysanne verschilde qua karakter veel van Dacosta, maar dat betekende niet dat ze geen zussen waren. Technisch gezien halfzussen, maar om die term had de prinses nooit echt gegeven. Dacosta en Adriënna waren haar zussen, of ze nou een andere moeder hadden of niet, zo was het altijd al geweest.

Met enige elegantie mengde de jonge vrouw zich in het gesprek, wat ze toch wel erg graag helemaal had willen horen. De man, een Orlando, kuste haar hand, precies zoals het hoorde. "Ik zie dat mijn reputatie mij voorbij gegaan is.", sprak hij grijnzend, waarbij er verscheen een klein glimlachje op Alysanne's gezicht verscheen. "Reputatie is niet altijd een goed ding, heer Orlando. Daar weet uw vader alles van." Heel rustig sprak ze haar woorden uit, niet bang om toch enige afgunst te tonen aan Orlando senior. Natuurlijk was zijn zoon niet hetzelfde, maar hij zou wel moeten opletten. Kort trok ze even haar wenkbrauw op, en toch was er een teken van pret op haar gezicht te zien.
Al gauw keerde ze zich tot haar zuster. "Hes briinah," Sprak de vrouw, waarbij Alysanne vriendelijk glimlachte. "Dii hes briinah, vir los hi?" (My sweet sister, how are you?) Vroeg ze, niet bang om de jonge Orlando even buiten te sluiten met de koninklijke taal. "Wat een verrassing om jou zo vroeg hier te zien. Als ik had geweten dat jij ook naar de markt wou had ik op je gewacht." Sprak Dacosta zacht, en Aly schudde gelijk haar hoofd. "Ach nee, ik heb pas laat besloten hierheen te gaan om eerlijk te zijn, ik zou je enkel vertraagd hebben." Gaf ze met een onschuldig glimlachje toe. Wat kon ze zeggen? Ze was nou eenmaal niet zo gebonden aan tijd als de koningin dat was, en dat hield ze ook graag zo.

"Ik stel voor dat we hem maar eens laten zien hoe je je gedraagt. Of niet Alysanne?" Vroeg Dacosta, en er verscheen ene grijnsje op het gezicht van de prinses, nadat ze instemmend had geknikt. Ook Alysanne keerde zich naar de man toe,
en bekeek hem eens van top tot teen. "Een dag en nacht in de kerkers zou hem vast wel genoeg leren." Rustig sloeg Aly haar armen over elkaar, en haar blik gleed even naar de koopman die de situatie goed in de gaten hield. Ze fronste kort even, en kwam tot de conclusie dat de koopman wel wat financiële hulp kon gebruiken. "Dat klinkt als een passende les," begon ze glimlachend. "En om deze les nog meer van kracht te laten zijn denk ik dat meneer Orlando wel een grote financiële bijdrage kan leveren aan deze goede koopman hier." Sprak ze met een gebaar naar de koopman, die inmiddels rechtop was gaan staan, met een glimlach van oor tot oor. "Zeker aangezien u volgens mij grote interesse toonde in de sieraden van deze kraam, toch Anthony?" Haar stem klonk bij de koopman als muziek in de oren, en Alysanne schonk Orlando junior de liefste glimlach, wie kon daar nou 'nee' tegen zeggen?

Dress x Headpiece and hairstyle

thank you Sarah!

Dawn of another day (open)

Dawn of another day (open)

Re: Dawn of another day (open)

Re: Dawn of another day (open)

Re: Dawn of another day (open)

Re: Dawn of another day (open)

Re: Dawn of another day (open)

Re: Dawn of another day (open)

Re: Dawn of another day (open)

Re: Dawn of another day (open)

Re: Dawn of another day (open)

Re: Dawn of another day (open)

Re: Dawn of another day (open)