Lust for inspiration

lust

Haar reis zou lang worden. Dat had ze geweten het moment dat ze Nemesis het zadel op had gelegd en een stevige lading aan spullen had gepakt. Met Ryska die heel de reis achter hun aan zou lopen. Ze had het allemaal uitgepland en vond het een uitstekend plan. Met de loyale hond bij de hand een goed gepakte zak had ze de reis naar Brighwater Keep dan ook ingezet. Een steady draf-galop ratio nam ze aan om een goede afstand te behouden. Ze was een paar dagen eerder de oude dokter van Mothers watch gaan bezoeken en dat had een pijnlijk iets uit haar verleden los gemaakt. Deze reis zou haar goed doen. Hiermee zou ze eindelijk wat vrijer zijn van de pijnlijke beelden en woorden die nog steeds vers in haar geheugen lagen. Het was gek als ze er even bij stil bleef staan, maar toch was het zo. Het leek allemaal nog zo dichtbij. Het gelach van een kind kon je moeilijk de oren uit werken. Het gevoel van haar handjes tegen haar huid aan. Ze kneep even haar ogen toe en schudde hevig haar hoofd even. Haar lijf rilde terwijl ze iets voelde prikken in haar ogen. Snel streek ze met haar onderarm de opkomende tranen weg. Het was haar enigste zwakke plek geworden en de enigste die erover wisten waren gelukkig dood of haar familie... Of de dokters die het allemaal hadden meegemaakt. Sommigen wisten niet eens dat Maddie het nooit had gemaakt. Ze nam het hun niet kwalijk, in tegendeel, ze was niet van plan het aan hun neus te gaan hangen. Om een parade op te zetten en te verkondigen dat het over was. Het was over, voor altijd. Waarom moest de tijd zo meedogenloos blijven doordraaien?
Het was nu al een dag verder, een dag of twee, misschien langer, maar het begon er al wat meer op te lijken. De vermoeidheid van het vele rijden begon in haar lijf te kruipen en ze wist dat ze weldra een dagje te voet zou willen gaan in de plaats van dit. Gelukkig was het weldra zover. Ry sprintte hen voorbij met luid geblaf, om tussen de koren van het gras te verdwijnen. Meteen trok ze even aan de teugels en gaf ze lichte duwtjes in de zij van haar paard met haar kuiten om hem tot een halt te brengen. Hij stopte meteen met de galop. Zijn neusgaten stonden wijd open terwijl zacht gehijg zijn adem aanvulde. Het paard had nood aan een goede stalrust. Toen ze echter zag waar Ry naartoe was gegaan zuchtte ze even. Hier hadden ze dus helemaal geen tijd voor. "Ryska," zei ze even met een zacht geklik. De gestroomde hond keek even op en liep meteen terug naar zijn eigenaar, duidelijk van slag ergens, maar al snel weer alert voor alles rondom hem. "Sorry," mompelde ze norse tegen de dame. ze wende haar blik even af en starade kalm naar het dorpje dat verderop was, of beter gezegd de stad. Rustig besloot ze van haar paard af te stijgen. Toen ze met een lichte plof neerkwam voelde ze haar knieën niet meer en haar beenspieren protesteerden even. Ook haar billen leken helemaal tot moes geslagen te zijn. Het was geen pretje om met oud gerei zo'n lange ritten te doen maar je moest maar roeien met de riemen die je had niet.