Barking dogs never-

dogs  

Ze had goed gevulde zadeltassen en extra gewicht op Nemesis voor deze reis. Deze zou verminderen en vermeerderen naarmate ze verder zouden gaan, maar voor nu was het wel ok. Ryska had zwaar hijgend gevestigd naast haar baasje terwijl ze in zwaar gesprek was met een andere handelaar. Het was een serieus gesprek over de nieuwe handelsroute die ze wilden leggen op door Valyria. Marvelynn had er zo haar twijfels over. Ze wist dat niet alle dieren waren aangepast om door die hitte te gaan trekken. Het reizen door zand en daarbij ook zandstormen was hatelijk met een kar. Ze overwoog daarom ook altijd de meer rustige kustroute. Ze wist echter niet hoe het hier aan toe ging. In zekere zin zou het dan beter zijn een schip te nemen en vanaf hier zo naar D'Auvignon te trekken. Toch had ze hier ook echt haar twijfels over, aangezien er geen bekende kanalen waren die door het land trokken om tot daar te komen, betekende dat ze een hele weg om moesten via het noordelijk of zuidelijk deel. De stroming rond het eiland zou dan ook niet meteen ideaal zijn, zo bedacht ze, om dat te gaan doen. Tenzij je verder de zee op ging varen, maar dan had je andere risico's waar je tegenop zou kunnen komen. Maar goed er waren gekken die het deden... Om dan enkel tot de realisatie te komen dat haar geboortestad op kliffen was geplaatst. Beetje moeilijk om met je boot bij te komen als er nergens een optie was om aan wal te leggen... En zo raasde de discussie verder.
Terwijl de blonde dame haar mening liet bleken aan haar menige andere, stodn Ry even alert op. Nemesis, die nog geen metere van haar af stond, was aan een drinkplaats bevestigd voor paarden samen met genoeg andere rijdieren. De drukte van de markt die opspeelde liet niet bepaald een oog over op de dieren die soms dik gepakt waren. Geen enkel mens die er op lette, maar de gestroomde hond leek wel iemand in het zicht te hebben. Een blaf werd onderdrukt in een vreemd onderdrukt gegrom die wegebde. Het dier zette wat passen dichter en nam de omgeving even in zich op. MArvelynn lette er niet zo op. Hij was een wezen van eigen wil en daarbij een echte stresskip. Dus deze situatie waren dan ook niet vreemd voor hem.