Matthew Breckinridge

Name: Matthew Breckinridge
Age: 16
Birthday: 12/12
Gender: Male
Sexuality: Bi


Bloodline: 100% Human

Father: Eideard Breckinridge
Mother: Makana Breckinridge
Brothers: Ace Breckinridge, Rhett Breckinridge | Adopted: Segin Breckinridge Foster: Zandru Ironblood
Sisters: Syrena Breckinridge | Foster: Octavia
Others: ???


Born in: Mothers Heart, Vanaheim
Residence: Mothers Heart, woont bij vaderlief


Magic: Summoning •••••••••○
Matthew is geboren met magische gaven. Zijn krachten zijn op vroege leeftijd tot ontwikkeling gekomen. Niemand weet echt waarom hij deze soort magie heeft, maar dat maakt hem persoonlijk weinig uit. Het oproepen van wezens valt onder Matthew vooral onder shadow monsters. Klompen van zwarte wolken die in verschillende soorten dieren of wezens kunnen voorkomen. Soms is een tint van blauw te vinden in hun voorkomen. Ze zijn niet bepaald sterk aangezien ze grotendeels uit mist en stof lijken te bestaan, maar ze zijn snel door dezelfde dingen. Doordat ze uit fijn materiaal bestaan kan Matthew in korte tijd meer oproepen dan een andere mage die over dezelfde magie beschikt. Het is voor hem mogelijk zijn monsters denser te maken maar dat vergt meer energie.
Met zijn magie heeft hij voor zichzelf een maatje gemaakt; een zwarte raag met helblauwe ogen. De grote zwarte vogel heeft veren waar rook lijkt vanaf te druipen terwijl de snavel en andere vrij stabiel lijken.

Cooking: Above average •••••••○○○
Matthew is ondanks alles een uitstekende kok. Hij kan ver boven de andere in zijn familie gerechten maken en lijkt altijd iets te kunnen fixen uit de restjes die er in huis zijn. Dit is een aangeboren talent die hij vrij graag doet. Er mag dan wel op neer gekeken worden, toch vind hij het zeer ontspannend en leuk om dit soort dingen te doen.

Combat: Average •••••○○○○○
Matthew is relatief sterk ondanks zijn voorkomen. Helaas is hij niet zo geleerd en in een gevecht vliegen de vuisten en messen nogal overal heen. Hij is vrij clumsy als het daarop aankomt, maar doordat hij een aanleg heeft valt hij niet meteen weg als een goede vechter.


Pets

Birds
Than, black smoke raven
Than, een verkorte naam voor Thanathos, is het monster dat Matthew ooit eens heeft gemaakt. Zijn lichaam is een pikzwarte kleur terwijl de veren op zijn lijf worden onderscheiden met smog die ervan af lijkt te druipen. Zijn helblauwe ogen gloeien tegen zijn verschijning aan. Het beest heeft een normale en fijne grootte en lijkt klein in vergelijking met andere raven. Hij is vaak te vinden op de schouder van de jongeman. Ondanks het feit dat hij weet dat het verboden is.


Looks
Faceclaim: Cole Sprouse
Het eerste dat opvalt aan Matthew is dat hij onnatuurlijk lang lijkt te zijn binnen de familie. Hij reikt nu al bijna aan de twee meter en nog iets en is relatief slungelig in verhouding met alles. Hij is lang, nog niet zo heel breed, en heeft een ietwat afgezakte houding doordat er weinig interesse in zijn aard ligt. Door zijn verhoudingen ziet hij er fijn en soms mager uit, maar eigenlijk is hij wel doorvoed. Hij is nog steeds in zijn tienerjaren en zal nog wat veranderen door die jaren heen. Hij heeft pikzwarte haren en heeft tweekleurige ogen. Zijn ene oog is blauw, de ander is amberkleurig, een beetje hazellike (ik zou deze oog een beetje de kleur van Makana's oog geven omdat ik daarvoor nog een plotje heb). Het feit dat hij zo groot is is te wijten aan een afwijking in zijn groei.


Personality: Een woord; problematic. Dat is wat Matthew is sinds hij de tienerjaren in is gegaan. Van stelen tot andere bedreigen. Het is dan ook niet vreemd dat er af en toe wel een slachtoffer van zijn daden inclusief hemzelf bij zijn vader zijn. Hij kan geen weg met zijn hormonen en is dan ook snel op zijn tenen getrapt. Hij was relatief lui, wat nog steeds af en toe door komt schimmeren in sommige interacties. De zwartharige jongen is graag rebels tegen zijn vader en probeert alles om een beetje aandacht uit hem te kunnen krijgen, uit iedereen eigenlijk. Hij is vrij irritant en ietwat verwend op sommige vlakken opdat hij altijd probeert te krijgen wat hij wilt. Hij lijkt geen grenzen te kennen en weet ook niet wat te ver gaan is. Niet alleen op het vlak van geweld, maar ook op het vlak van respect naar iedereen. Hij durft soms neer te kijken op vrouwen doordat zijn moeder spontaan is verdwenen. Dit is niet het enigste probleem dat uit dit voorval is ontsprongen, maar ook zijn angst voor verlating en het feit dat hij nooit accepteert zal worden. Het verlaten van zijn moeder heeft hem in een soort van positie gebracht waarbij hij denkt dat hij nooit goed genoeg zal zijn. Ergens verwijt hij zichzelf van haar verdwijning en ondanks dat hij best problematisch is en zijn eigen willetje doet, probeert hij ook iedereen bij zich te houden en hun aandacht bij hem te houden. Zijn complexe reacties zijn vaak niet zo snel te begrijpen, maar daar trekt Matthew zich niks van aan. Hij weet soms zelf niet wat hij echt wilt en is daarom een bal vol stress en onzekerheid vaak. Hij probeert het weg te werken door zelf een air over zichzelf te krijgen en groots over zichzelf te denken. Maar niks bewijst anders aangezien hij waarschijnlijk het meest onzekere wezen op de planeet is. Dit is opnieuw terug te zoeken op de verdwijning van zijn moeder. Ondanks dat het al zo lang geleden is lijkt het met de tienerjaren enkel meer en meer pijn te doen dan iets anders. In zijn ogen is Eide daarom ook een probleem, maar ook zijn enige uitvlucht. Waar hij onder andere bevestiging zoekt bij de man, is hij ook constant aan het schreeuwen en boos doen tegen hem. Een kort lontje heeft hij dus zeker en geduld is een kunst dat hem nog zeker aangeleerd moet worden.
- Ik zal verder kijken wat ik handig vind om in de rpg met hem te doen c; -


History
Matthew was een van de jongste kinderen die Makana en Eideard hebben gekregen. Hij werd behandeld zoals elk ander kind, met genoeg liefde en aandacht. Hij ontwikkelde zijn magie echter al op jonge leeftijd. Zijn moeder, Makana, leerde hem dat het gebruiken van zijn krachten niet goed was en dat hij zich moest leren gedragen. Als jong kind was dat moeilijk te begrijpen. Maar nadat ie zichzelf eens had verwond met zijn magie was het al snel duidelijk dat hij angsten ervoor begon te krijgen. Hij begon te luisteren naar zijn moeder en deed alles wat ze zei. Ze was de enige die hij eigenlijk in vertrouwen nam, opdat hij nogal wat nachtmerries en andere dingen had door zijn magie. Hij leek vooral wantrouwig te zijn naar zijn siblings. Zijn vader kon er nog mee door gaan. Veel vrienden had Matthew niet en degene die hij maakte behield hij misschien voor een dag of twee, voordat hij ze per ongeluk verwonde met zijn magie en ze wegjaagde. Vermoorden had hij nog nooit gedaan en eerlijk gezegd had hij daar ook geen intentie toe. Toch leek hij erg licht om te gaan met het concept dat dood bestempelde. Dat was vrij natuurlijk voor een kind van zijn leeftijd en werd dus niet echt schuin op neer gekeken. Er werden niet echt zorgen om gemaakt.
Toen hij zes was verdween zijn moeder plots. Dagen had hij gehuild en gevraagd aan zijn vader wanneer mama terug zou zijn. Hij was een mamakindje geweest en accepteerde de stilte en lege antwoorden niet. Vanaf dat moment begon hij zich nogal aan Eide te klemmen, alsof het zijn enige toevluchtsoord was. Siblings vertrouwde hij namelijk nog steeds niet. Hij wist dat hij moest leren omgaan hiermee maar dat liep gewoon niet samen in zijn hoofd. Zijn ene oog droeg de identieke kleur van de ogen die Makana had gehad en daardoor kreeg hij vaak te horen dat hij het oog van zijn moeder had en hij heel veel op haar leek. Dit gebeurde ongeveer in de tijd dat hij naar zijn 10 ging, de periode tussen de verdwijning en die jaren dus. Het was altijd pijnlijk mensen te horen en hij leek harder te worden, zich meer af te stoten, maar uiteindelijk leek hij er niet meer veel om te geven. Hij begon dingen op te kroppen toen hij 11/12 was. Ondanks dat hij braaf was en altijd alles deed, leek hij zijn levenspoef helemaal te verliezen waarbij hij lui en nogal ongeïnteresseerd werd. Hij begon te snauwen naar mensen, maar dat begon mee te vallen. Van dag een op dag twee kon hij mensen echt gewoon zat zijn, maar echt uitvallen naar familie deed hij nog niet. Hij leek echter nog steeds voor zijn siblings een soort van vlak stuk papier te zijn. Hij sloot ze namelijk uit en accepteerde ze niet in zijn leven, alsof hij bang was dat als zij hem verlaatte het allemaal zijn schuld zou zijn. Het was iets dat in zijn geheugen was vast geklemd. Van al die mensen die vroeger van hem waren weg gegaan en uiteindelijk ook zijn moeder. Hij had dus besloten enkel zich nog vast te klemmen aan zijn vader...
Tot hij er plots ook genoeg van had.
Hij ontplofte eens bij de ander en maakte een hele ruzie om iets belachelijks. Hij wist zelfs niet meer wat het was. Was het een tekst of een standpunt of toch het eten dat op tafel stond? In ieder geval was het niet het onthouden waard. De ruzie was echter hevig en Matthew liep die avond nog weg van huis. Zonder veel boe of ba werd de jongen, die inmiddels al iets van 14 was, terug gesleurd naar huis. Hij wist niet goed waarom maar goed, hij zat ergens te huilen naast een steen ofzo, want hij was een pussy. Lichtgevoelig als hij was leek hij steeds meer de kriebels te krijgen om zelfs uit te vallen naar Eide, tot dat er geen dag meer voorbij ging dat er geen ruzie was. Alles irriteerde hem en het leek wel alsof Eide hem met de dag meer en meer begon te negeren, dus ergens, iets in hem, maakte het drama steeds groter en groter. Hij begon uit te schieten naar zijn siblings, zij geadopteerde en zijn jongere broer. Zijn oudere zeker ook. Ondertussen was hij duidelijk opweg naar de volwassenheid gegaan met zijn spontane groei en snelle veranderingen. In deze periode maakte hij ook Than, de zwarte raaf die vanaf die tijd op zijn schouder kwam rusten. Hij wist dat het niet kon, maar luisterde ook naar niemand die hem afbrak en zei dat hij het moest kappen, wat voornamelijk zijn familie was.

Nu zijn we alweer 2 jaar bezig met dat hevige beeld, waarbij Matthew enkel problematischer word met de dag. Hij lijkt geen echt zicht te hebben op wat zijn woorden en daden lijken te doen. Hij is bijna 17 jaar en er heilig van overtuigd dat hij zijn pap niet langer nodig heeft nadat hij die leeftijd heeft bereikt. In feite is hij vrij soft en kan hij niet zonder wat steun en bevestiging in zijn leven, wat hij nu hopeloos aan het zoeken is.