Messenger of love

De lange jongen keek even rond zijn zaakje, verveeld door alles. Het was vrij druk op het moment en de emoties van lust overvloeden hem. Het was werkelijk heerlijk te noemen. Lust was een van de weinige dingen die hem werkelijk konden vullen, hem het gevoel van leven konden geven. Hij hielt ervan. Hij had het nodig. Maar toch verveelde het hem enorm dat hij niks ervoor hoefde te doen. De bar was gevuld met leven en dierlijke instinct maar hij? Hij zat op een stoel in een hoekje. Alsof hij time out had gekregen van een humeurige keukenvrouw. Het zat hem niet lekker, hij wilde wat doen, actief zijn, actie ondernemen. Come on. Daar ging weer een van zijn dames met een man naar de tweede verdieping. Rechts van hem gooide Einar iemand naar buiten die te dronken was te weten wat hij deed. De lucht in de ruimte was damp en dik, rook naar een mix van ongedouchte mannen, hormonen en drank. Het zou een levend persoon kunnen laten duizelen. Lichten van de vuren die aan het plafon hingen gaven iedereen een duistere schaduw over hun gelaat, bracht de aandacht naar de dansende vrouwen op de bar en het verhoogde podium in het midden van de ruimte. Ze hadden nauwelijks meer wat aan en hun lichaam leek man tot jongen te kunnen maken. Dat was het geheim van zijn zaak, hij zorgde voor zijn personeel. De vrouwen verkochten hun lichaam voor geld maar hij gaf hun eten, drinken en onderdak. Hij gaf ze de kans om zichzelf mens te voelen door kleren te kunnen kopen of een bad te kunnen nemen. Dit was niet zozeer uit de goedheid van zijn hart. Het was logisch dat een vrouw -of man- pas mooi kon zijn als ze niet stervende was. Ze waren mooi als ze gevoed waren zodat de vrouwelijke vorming tot uiting kwamen op een manier waar Freya trots op kon zijn, hun lange haar glanzende en gekamd en de ogen... dat de ogen helder en alert stonden en zelfs de grootste zeeman kon laten wankelen op zijn benen. Lever goede waren en je krijgt een goede prijs, simpel as is. Hij was immers een handelsman door en door. Maar jammer genoeg een die net zo makkelijk verveeld was als een jonge hond. Vandaar dat de man met een onhoorbare en zeer onnodige zucht opstond. Zijn hand gleed even door zijn zwarte haren waarna hij met een rustig pasje naar de deur toe liep. Hij had genoeg mensen die de boel in de hand konden houden. Zijn aanwezigheid was niet meer nodig alles goed te laten verlopen. Was in het begin wel zo geweest, enorm irritant. Eenmaal buiten was het temperatuursverschil zelfs voor de ondode duidelijk. De warmte van vele mensen kort op elkaar was een heel verschil op de koude herfst lucht. Hehe. Maar daar konden ze verandering in brengen. Wederom liep hij naar de eerste de beste toe die zijn aandacht trok. Deze keer was het een knappe man, Donova? Donadiva? Dora the explorer? Donovar? Yeah Donovar zou het wel zijn, klonk goed genoeg in ieder geval. Hij grinnikte om zijn eigen gedachtes en sloeg hierna zijn arm rond de nek van de ander. "Hey pretty boy~" Om hierna domweg een poging te doen de ander recht op diens lippen te zoenen. Was nogal duidelijk toch? De meeste die rond dit gedeelte van de stad woonde kende hem ook om deze streken. Maar goed, je moest het toch een poging geven. De ander was er knap genoeg voor.

[Donovar Slynt first]

Voor hem was de keuze van een persoon zoeken niet al te moeilijk. Hij kende de meeste van de mensen van opzichte en nog meer per naam. Dit betekende niet dat hij er ooit mee gepraat had, eerder dat er over geroddeld werd. Alle roddels kwamen uiteindelijk wel terug bij hem. Of ze nu direct tegen hem waren verteld, hij ze had afgeluisterd of een van zijn meiden het had gehoord en het nieuws terug kwam brengen. Vaak werd het beroep van een brothel onderschat, maar je was meer met mensen bezig dan vele dachten. Voor hem was het een manier van leven. Hij hielt ervan mensen te kennen, hoe snel ze ook stierven vergeleken met hem, en nog meer om ze te voelen. Het interesseerde hem. Het had hem altijd al geïnteresseerd. 400 jaar geleden was hij een doctor geweest, had hij interesse gehad in het lichaam van andere, in hoe het werkte, bewoog en iemand overeind kon houden. En nu? Nu vond hij emoties van andere belangrijker, hij kon ze voelen alsof het zijn eigen waren en tot zekere zin naar zijn wil veranderen. Zo ook de emoties van deze man hier. Hij mocht hem dan wel niet persoonlijk kennen maar hij kon naam bij gezicht koppelen. Goed genoeg om te besluiten dat hij de moeite waard was zijn aandacht aan te besteden. Hij was nog nooit zijn nederige stulpje binnen komen, iets wat hem enkel kon laten raden. Was hij niet zo belust ingesteld? Niet zo dierlijk als de andere mannen hier? Of had hij een partner aan zich eigen die hij kon gebruiken voor dat doeleinde? Dingen die hij niet wist maar wel wilde weten. Of misschien wist de man zelf nog niet wat hij wou. Natuurlijk viel niet iedereen op hetzelfde en het gaan met een man was overal geaccepteerd. Hem deerde het niet, misschien hij hier wel.

Vandaar dat hij een poging deed tot een simpele kus. Hij voelde ergens de warmte die de ander uitstraalde, al werd dit niet overgebracht op zijn dode lichaam. Maar de emoties van de verwarde jongen des te meer. Het duurde niet al te lang voor hij de hand tegen zijn borst aanvoelde, iets wat ervoor zorgde dat hij zich terugtrok. Zijn helder amberen ogen keken in die van de ander, geamuseerd en vragend. Hun gezichten maar centimeters van de ander verwijderd. De vraag van de ander liet hem simpelweg charmant grijnzen. "Well my love, this is what we call kissing. It's more enjoyable when both parties join in though" Hij bewoog zijn hand naar beneden zodat deze rond het middel van de ander rustte en de afstand tussen hun lichamen in kleiner werd. "What about we try it again and see how far pleasure can bring us? Or if you like it more alone, we can also go into the Dirty Paws" zijn andere hand gleed rustig door de haren van de ander, simpelweg omdat hij de jongen wilde aanraken. Wilde overhalen. Kijk, dit noemde we pas interessant "The view from my room is to die for" Vampieren humor, je moest het maar kunnen waardere. Hierna hielt hij de kin van de ander vast en zoende deze opnieuw, deze keer met meer lust. Hij zou de ander nog een poging geven voor hij met diens emoties begon te knoeien. Dat werd immers als onbeleefd gezien.

Hati keek de man voor hem rustig aan, geen problemen zien in wat hij nu aan het doen was. Voor hem was dit werk en hobby, je kon het hem niet kwalijk nemen. De ander leek echter niet goed te weten wat hij met zichzelf aan moest, hij kon het zowel zien als voelen. Jammer genoeg wilde de zwartharige niet al te lang wachten om alles aan de ander uit te leggen. Hij was nog zo onschuldig ne het zou uren duren. Hij zou hij het veel beter voor kunnen doen en dan pas zien of de jongen het leuk had gevonden of niet. Een zachte, zeer overbodige zucht rolde over zijn lippen. Zuchten was iets waar hij enorm over moest nadenken en bewust moest uitvoeren. Hij ademde immers niet. Zijn borstkast was altijd leeg, stilstaand en hol. Maar Hati reflecteerde dit niet in zijn manier van doen, hij droeg zijn ondode vloek met sierlijkheid. Hij was lang, zijn bleke huid had een scherp contrast met zijn donkere haren en het enige kleur wat in hem te vinden was waren zijn fel oranje ogen, ogen die je eerder met een dier zou vergelijken. In zijn levende jaren was het minder zichtbaar geweest, ze waren samengesmolten met de warmte van zijn huid, aangetast door het buiten werken in de zon. Iets wat allemaal teniet gedaan was op zijn sterfdag. Hij hielt van zulke dingen ontdekken in andere, zo ook bij Diva hier. Hij had iets anders, een lichte geur van muskus die hem interesseerde. Er was gewoon iets anders aan hem waar hij zijn vinger niet op kon leggen. Het maakte hem nieuwsgierig, het interesseerde hem. Iets wat ervoor zorgde dat de arme man niet snel van hem af zou komen.

Voor de ander moest het waarschijnlijk verwarrend zijn. Mannen gingen niet op deze manier met elkaar om. Ze waren juist ruig, stoer en alles behalve wat Hati uitstraalde. Hij was zeker mannelijk, daar was geen twijfel over mogelijk. Maar zijn handelingen waren sierlijk, geluidloos en zijn lichaam was niet breed en gebouwd op kracht zoals de meeste. Hij had dunne, lange hangen, een kunst in precies werken en was eerder slim dan sterk. Hij was simpel gezegd niet mens eerste keuze voor bootwerk. Niet dat hij dat nu nog nodig had. Vandaar dat de sterke hand van de ander zonder problemen rond zijn pols kwamen. Het hielt zijn hand in plaats, iets wat hij niet erg vond. Iedere aanraking was in zijn ogen een succes. “Why? Well, that’s simple. You’re handsome and I would hate leaving such a stunning person alone instead of showing him some love.” Hij haalde simpelweg zijn schouders op. Alsof hij sprak over een feit. Maar de man begon verder te protesteren. Geduldig liet hij hem uitpraten, naja, tot zijn zin plotselings stopte. Zijn grijns sprak boekdelen. “What’s the worst that can happen dear? We’ll be in my room, safe from curious eyes. We’ll go as far as you feel comfortable with and just enjoy ourselves. Everyone is that kind of person, we all seek love and lust, it’s in our nature. The gods made us that way” Hoewel hij niet zo zeer gelovig was, ondanks zijn naam, wist hij zeker dat dit de bedoeling was. Waarom hadden ze anders een derde been gekregen hm?

En simpel als dat was hij weer met de jongen aan het zoenen. En kijk daar, de ander reageerde ook werkelijk erop. Tevreden ging hij er meer op in en gebruikte zijn vele jaren ervaring om dit een aangenaam iets te maken voor de ander. Want zo werkte het bij hem. Hij zou niks in zijn eentje kunnen doen, hij zou nooit zelf lust voelen of het genot van het mannelijk lid. Het was niet alsof hij zelf sexbelust was. Nee, hij was leeg van binnen. Enkel de emoties van iemand anders voelde hij alsof het zijn eigen waren. Daarom was het voor hem van belang dat de andere partij het enorm naar zijn zin had. Hoe meer de ander er van genoot, hoe meer hij zelf zou voelen. Het was een win win situatie. Hun zoen duurde jammer genoeg niet al te lang, de ander maakte duidelijk dat hij liever naar binnen ging, iets wat de man niet deerde. Hij knikte enkel en aaide nogmaals door de haren van de ander, oogcontact niet verliezende. “Then we’re going inside, to my room” Zonder doen of laten pakte hij de hand van de ander en liep zijn brothel binnen. Zijn werknemers maakte plaats voor hem en zijn gast terwijl hij naar de trap achterin het gebouw liep. Zo klommen ze naar boven en namen de eerste deur die ze tegenkwamen. Hij opende het en al snel was een grote kamer zichtbaar, duidelijk een die bestemd was voor de eigenaar van dit zaakje. Een groot bed was het middelpunt van de ruimte, met rechts een bureau en de muren gevuld met boekenkasten. Zelfs de vloer was voornamelijk gevuld met stapels boeken. De deur viel achter het tweetal dicht en Hati draaide zich weer om. “Welcome to the best room in the Dirty Paws” Hij grinnikte warm, om plaats te nemen op het bed, de enige plek die nog zitbaar was. Hij gaf de jongen nu zelf de keuze zijn richting op te lopen of niet.