Kalm zuchtte hij even, niet goed wetende wat hij hier weer moest doen. Er waren hier geen grote publieken waar hij in kon mengen en de hitte was ondragelijk, maar het was tenminste een iets om mee te beginne, niet? De lange man keek even rond, hij was inmiddels al de stad binnen gekomen... En hier zou hij wel een uitweg vinden natuurlijk... Het was maar hopen hoe het zou gaan. Zuchtend wreef hij even het zweet van zijn hoofd af. Wat een hellpit was dit ook. Hij was hitte gewoon maar dit was niet langer normaal en daarom klaagde hij er dus ook over. Zuchtend keek hij even rond... Hij had geen enkele cent op zak, dus hoe hij in deze situatie zou overleven was nog te zien... Hij wist niet hoe hij hier aan eten zou raken en water zou al zeker een hoge prijs hier zijn... Stelen? Hij? HIj was een wimp alsof dat ooit zou lukken. Hij moest echt meer zijn mannetje staan, niet? Verdomme, dat was ook een iets.
De zwartharige slungel schudde even zijn hoofd en kantelde deze waarna hij langzaam in beweging kwam. Het brandende gevoel van de zon was inmiddels normaal geworden. Het zou hem niks verbazen als hij na zijn tripje naar de woestijn een tomaat zou zijn... Een hele lange, dunne tomaat... SIgh. Rustig keek hij even rond, het was inmiddels middag... En niet veel mensen waren op de straten te vinden. Het kwam hem dan ook vrij laat binnen dat het vast aan de warmte lag... Dammit Matthew... Ugh... Dus zonder boe of ba besloot hij de eerste de beste bar binnen te wandelen. Hij had het uiterlijk van een meerderjarige, een volwassene, maar zijn gedrag was verre van dat. Zuchtend besloot hij echter even rond te kijken... SHit man, hij had zo'n dorst en geen enkele cent op zak... Tijd om maar iemand lastig te vallen zeker. Zoals gewoonlijk zette hij een lach op zijn smoelwerk. De lange en onhandige jongen bewoog zich voort tussen al het volk... Zoekend naar iemand... en daar was de persoon die hij lastig zou vallen. Heyyy, hij zag er nog fijn uit. Als in heel lekker fijn en kom maar hier meneer. Jaja, alsof het nog niet heet genoeg was hier. "Hey~" zei hij dan ook tegen de knul waarna hij charmant voor hem schoof. Geef hem aandacht sir, je bent te knap om hem met rust te laten pls. :[

-Daniel

Hij was nieuw op het vlak, maar het leek erop dat hij een goede kerel aan de haak had geslaan. Een sukkeltje kon je het ook wel noemen. Ja, hij was ook een sukkel, maar niet op die manier duh. Kalm bekeek hij de ander even. Zijn donkere kleren vielen hem meteen op. Hij was zelf geboren en getogen in de bergen, waar zon ook wel eens kon steken... En als er een iets was wat hij wist van de warmte, was dat donkere kleding niet bepaald handig was. Hij kwam zeker van een gebied waar het kouder was, dat kon natuurlijk niet anders. Hijzelf kon perfect inblenden met de mensen hier, nouja, als je even zijn belachelijke lengte en rode kleur wegdacht. Heh.... Ja, de woestijn was een shithole, nergens was een schuilplek zoals in de bergen... Belachelijk gewoon. Daarbij had hij eens gelezen dat de magie eigen aan deze regio een soort van dieren besturen was... Maar dan opnieuw, welke dieren? Alles was fucking dood hier en aan het rotten. De logica was ver te zoeken, zoals ze wel vaker was... maar misschien was het gewoon iets dat Matthew niet kon snappen. Hij wist namelijk wel dat er draken waren in Valyria. Iets in hem vroeg zich af of hij een draak met zijn magie kon oproepen. Dat zou natuurlijk heel vet zijn, maar dan opnieuw... Buiten een paar tekeningen had hij nog nooit het beest gezien, dus... Het zou, als het zelfs kon, een slechte imitatie zijn. OH well.
Anygays, deze persoon hier naast hem was nu eigenlijk het belangrijkste. Het was zijn victim, immens schattig natuurlijk als je je bedacht dat hij geen idee had wat hij aan het doen was. Ja, dit moest hij zo serieus nemen, alsof het zijn job was. Het was immers een manier om geld te krijgen, of tenminste een drankje... Hoe hij dat klaar zou spelen...? UHm... Nou... In Vanaheim zou hij hem gewoon neersteken en weglopen met zijn geld, maar dat leek nu niet bepaald iets handigs te zijn. De bergen waren namelijk niet zo dicht bevolkt... En als het op overleving aankwam was het de wet van de sterkste. Matthew vond zichzelf niet zovaak in zo'n situatie. MIsschien lag het deels aan het feit dat hij de zoon was van de enigste dokter in de regio, en het dus best goed had. "Sorry... Uhm... Hey?" kwam er uit de mond van het kind. Nou ja, in zijn ogen was het best nog een jonge gast. Maar het zou hem zeker niks verbazen als hij ouder dan hem was. De onhandige noodle was gewoon een belachelijke reus, hormonen waren gewoon niet aardig. Jaaa... Zijn ervaring in de Brothel van uncle Hati had hem ook niet echt geholpen. Hey! Dat bracht hem op ideeën! HIj zou terug naar daar moeten gaan, uncle Hati had vast wel een jobje voor hem. "So, you don't look like you're from around here, where are you from?" zei hij even op zijn gewoonlijke manier. Zijn stem diep en zacht zoals het hoorde, zoals zoete honing voor het gehoor. Hmn. Hij zou een gesprek op gang houden en zien hoe het zou lopen. Het leek er namelijk op dat de ander nogal op zichzelf gekeerd was, wat dus betekende dat hij de ander eerst op zijn gemak moest stellen voordat hij een move maakte. Al dan niet voor wat geld of voor wat anders.