Als het om daten gaat - Lexa

do sep 28, 2017 1:21 pm

Perhaps I cannot make my people good

but I should at least try to make them a little less bad.

Haar blik was nog straker dan normaal. Haar emoties in een lijn getrokken terwijl ze achterover leunde in de grote troon. Soms leek hij te groot voor haar, voelde ze zich er te klein voor. Maar niet op dagen zoals nu. Nu zat ze even sterk als iedere koning en koningin voor haar.

Zij was Dacosta Laendaerys, Dragonborn, Queen of Valyria en Fallen Skies en er was niemand, niemand die haar ooit zou kunnen tegenspreken.

De berichtgever had haar al even vantevoren verteld dat er bezoek voor haar was. Lexa.. Lexa, uit Vanaheim. Mothers Heart. Ze zouden spreken over hun bondgenootschappen en mogelijke vernieuwingen van plichten en diensten.

Nu zat ze hier, te wachten op deze.. Lexa, zich afvragend waar ze aan begonnen was maar te laat om de Commander af te wijzen. Commander hmm, welke leider van de mensen noemde zichzelf Commander. Nou waren die Westerlingen altijd al raar geweest. Er was niet voor niets een slechte verhouding met de kroon, maar wie weet zou dat wonderbaarlijk na deze dag veranderd zijn.

-Lexa First

ty ek

do sep 28, 2017 4:12 pm

Fiercer than fire

Het volledig zwarte paard kwam tot stilstand toen ze hun bestemming bereikt hadden. Op de rug van het paard zat Lexa, beter bekend als de Commander van Vanaheim. In een flexibele beweging zette ze zichzelf van het paard af en klopte ze deze op de nek. Het volk keek haar aan. Of het was omdat ze hier op haar paard reed? Ze had geen idee of dat de bedoeling was. Maar, in Vanaheim kon het overal, zolang het paste, dus hier vast ook. Misschien was het haar uiterlijk? Ze wist dat buitenlanders het vaak een vreemd gezicht vonden, maar hier trok ze zich vrij weinig van aan. Sommigen konden zelf ook wel wat gebruiken om die lelijke koppen te verbergen, maar genoeg daarover.

Zonder enige aarzeling stapte de brunette naar binnen na het paard vastgebonden te hebben (again - vast niet op een plek waar dit de bedoeling was, maar hey) en stapte ze strak door, zonder enige aandacht te besteden aan de vele pracht die hier te zien was. Ze vond het maar zonde, immers. Materiële schoonheid was niet iets waar haar interesse lag en dit zou waarschijnlijk nooit het geval zijn ook.

Eenmaal in het zicht van de ‘Queen’, kwam de brunette tot stilstand. “Hey,” groette ze, nonchalant als altijd, haar blik rond werpend om te zien of er iets was dat een gevaar zou kunnen zijn. Ze wist niet goed wat ze van deze vrouw moest denken en of ze deze kon vertrouwen. Het mens moest immers bijna twee keer zo oud zijn als zij. Als een leider zo oud kon worden, vocht deze vast haar eigen gevechten niet. Dramatisch allemaal, die Oosterlingen.

do sep 28, 2017 7:55 pm

Perhaps I cannot make my people good

but I should at least try to make them a little less bad.

Het entree van de commander was haar niet ontgaan en ze moest een duidelijke zucht tegenhouden zodra de donkerharige vrouw dan ook door haar deuren 'stormde en haar begroette met een 'hey'.

Sterker nog, het liet een kleine lach over haar lippen los terwijl de minachtende blik op haar gezicht zich nog meer verstrakte. Dus dit was de grote Lexa. Ze zag er kleiner uit dan dat er gesproken was. Dacosta had op iemand gehoopt die tenminste langer was als zij zelf. Maar misschien kwam die lengte ook van dat paard dat ze overal naartoe leek te nemen. Inclusief de poorten van een paleis.

"U bent in de aanwezigheid van Dacosta Valyria Vynx Laendaerys-Akesh, Queen van Archeon, Valyria en Fallen Skies. De Dragonborn en Princess of the valley beyond the void."

De announcer had er weer zijn best over gedaan om haar aan te kondigen. Langzaam en sierlijk kwam de donkerharige vrouw overeind en stapte van de tredes af. Elke pas die ze nam zorgvuldig gecalculeerd terwijl ze bijna onderzoekend naar de Vanaheimse vrouw keek.

Toen ze eenmaal voor haar stond hielt ze haar eigen hand uit, deels wachtend op een buiging en een kus op haar ring, deels hopend dat Lexa haar op haar eigen manier zou begroeten. Tenzij dat een klap in haar gezicht zou zijn. Dat leek Dacos in ieder geval wel de manier hoe deze mensen elkaar begroette. "Lexa nietwaar? Lexa ...?" Ze hielt haar hoofd even schuin zoekend naar haar achternaam voor ze langs de vrouw keek naar de lege ruimte. "Je gezelschap mocht ook wel naar binnen komen." Stelde ze formeel maar vriendelijk voor. Verwachtende dat de vrouw niet in haar eentje was gekomen.

ty ek

vr sep 29, 2017 12:04 pm

Fiercer than fire

Oh holy Mother. Eén wenkbrauw trok langzaam omhoog terwijl de announcer de titels van Dacosta allemaal begon op te noemen. “Als ik er zoveel had zou ik ook iemand inhuren om ze te onthouden,” mompelde de brunette tegen zichzelf, zacht genoeg dat niemand het zou horen. Wat een onzinnig gedoe, zeg. Alsof er een andere Dacosta Valyria… Vink en daar is akesh was. Ze was het nu al kwijt. Laat maar zitten.

Toen de vrouw voor haar neus stond en haar hand uitstak, nam Lexa deze aan en schudde ze deze. “Gewoon Lexa,” sprak ze, toen de vrouw duidelijk wachtte op een aanvulling. Ze wilde nog een witty comment maken, zoals ‘cutest commander to date’, maar dat liet ze maar zitten. Iets vertelde haar dat op zo’n grote troon zitten niet goed was voor je humor, dus moest ze haar opmerkingen maar even doorslikken. Niet dat dat voor elke opmerking zou gaan lukken, natuurlijk.
Toen er werd gezegd dat haar gezelschap naar binnen mocht komen, schudde ze haar hoofd. “Die zouden enkel ongemakkelijk zijn hier. Een groot deel van mijn mensen zijn niet gewend aan stenen huizen,” legde ze uit. Natuurlijk had ze meerdere van haar guards door de stad lopen, wachtend tot ze alarm zou slaan indien nodig. Maar, ze zou hier liever niet staan met hen. Als ze toch een opvolger had, had die er bij kunnen zijn… Zucht. Soon.

vr sep 29, 2017 12:52 pm

Perhaps I cannot make my people good

but I should at least try to make them a little less bad.

Ze zei iets. Het was net niet hard genoeg voor Dacos om te verstaan, maar ze kon raden dat het niet iets al te vriendelijks was. Toch hielt ze haar gezicht strak in de plooi en keek de jonge vrouw aan. Ze was misschien de helft van Dacos' d'r eigen leeftijd. Net iets ouder dan Ravenna en Robin waren. Dezelfde leeftijd als Dacos zelf toen die op de troon gekomen was. En volgens Vanaheim's gebruiken was ze vast niet aan de leiding gekomen omdat ze zo lief was.

Voor haar stond een volwaardig krijger, die misschien Larethian zelfs twee keer zou laten nadenken. Een waardevolle bondgenoot en een gevaarlijke vijand. Dacosta had haar liever als het eerste dan het tweede. Dat zou alles een stuk gemakkelijker maken. "Lexa." Ze knikte een glimlach rond haar lippen vormend terwijl ze even naar hun handen keek. Oke, geen fatsoenlijke begroeting dan. Ze liet zich er in ieder geval niet door tegenslaan. Het zou misschien wel een hele gewone begroeting voor je meerdere zijn in het westen. "Je bent alleen gekomen?" Haar wenkbrauw trok even vragend omhoog voor ze haar hoofd schudde en zich omdraaide om Lexa mee te leiden. "Dan vrees ik dat jouw gezelschap een goed diner moet missen." Ze glimlachte vriendelijk over haar schouder. Eerst inpakken daarna eisen stellen, perfecte etiqueten. "Het is een lange reis geweest, je moet vast hongerig zijn." Ze gebaarde met haar hand naar een lange tafel die vol was gestapeld met de verste vruchten en stomend vlees. Een normaal diner voor een royale familie. Maar iets zei Dacos dat Lexa zoveel eten bij elkaar niet vaak gezien had.

ty ek

ma okt 02, 2017 1:15 pm

fiercer than fire

Wat een vreemde manieren hadden die Valyrians toch. Nu werd er over een diner gepraat. Nu had Lexa best honger, hoor. Lexa had altijd honger. Dat was het probleem niet. Maar, iets in haar zei dat dit een extreem uitgebreid maal zou worden, waarbij ze zes vorken zou krijgen en drie messen. Ze had toch maar twee handen? Al het eten ging toch diezelfde mond in? Waarom kon ze er niet gewoon één gebruiken? En waarom kon een kippenpoot niet gewoon met de hand gegeten worden. Het pulken met de vork was niet aan haar besteed en verspeelde enkel tijd. Tijd die besteed kon worden aan het eten van nog veel meer kippenpoten!

“Maar goed ook,” besloot ze te reageren toen de vrouw zei dat haar gezelschap een goed diner moest missen. Stel je voor. Ze dachten al dat zij savage was. Als ze haar guards zouden zien… Niet te geloven. Toen er dan ook naar de tafel gewezen werd, fronste de vrouw. Dit was heel anders dan ze gewend was. “Dat is… aardig wat.” No shit. Ze had weinig te zeggen tegen de vrouw voor nu, voelde zich zelfs wat opgelaten. De Commander was compleet out haar eigen omgeving en wilde het liefste gewoon bij het punt aankomen. Dit ging veel langer duren dan nodig was…

tag: mrs queen

notes: n/a

spenny

di okt 03, 2017 8:56 pm

Perhaps I cannot make my people good

but I should at least try to make them a little less bad.

De Vanaheimse vrouw leek niet al te blij te zijn met de gedachten aan een diner. Vreemd. Dacosta had juist verwacht dat ze dat helemaal het einde zou vinden. Want een extravagant dinee zoals dit had ze zeer zeker nog nooit meegemaakt. Dacos had gehoopt er goed aan te doen om haar zoveel gastvrijheid aan te bieden. Maar ja. Als ze het niet wou?

De opmerking liet haar even een wenkbrauw optrekken en iet wat twijfelend naar de vrouw kijken voor er weer een glimlach over haar lippen schoot. Ze even snel de statische houding van leidster overnam en haar handen in elkaar sloeg. "Alles voor een gast. Kom Lexa." Warm glimlachte ze naar de vrouw en liep naar de tafel waar twee bedienden al stoelen naar achteren trokken tegenover elkaar. Dacosta nam met gemak plaats en keek rustig op. Wachtende op Lexa om ook plaats te nemen.

ty ek

za okt 07, 2017 8:45 pm

fiercer than fire

“Ik neem aan dat je hier niet zelf voor hebt gezorgd?” glipte er uit de mond van de Commander. Nee, ze begon het al door te krijgen. Alles wat ze hier zag was voor de show. Alles. Van de looks van het Archeon tot aan het eten op deze tafel. Alles schreeuwde om Power, alles moest aantonen dat de Queen en King maar aan iets hoefden te denken en het zou al voor hun neus staan. Maar, konden ze zelf ook nog wat? Zou dit tweetal overleven in de strenge omstandigheden in Vanaheim? Vast niet. Een lichte glimlach trok over haar gezicht, terwijl ze besloot plaats te nemen en de vrouw aan te kijken. “Dus,” begon ze, in de hoop dat de Queen zou spreken. Ze wist dat haar voorgaande Commander niet de makkelijkste was en dat Dacosta waarschijnlijk hoopte op een iets betere relatie met haar, dan dat het Archeon waarschijnlijk met haar voorganger had gehad.

tag: mrs queen

notes: n/a

spenny

ma okt 09, 2017 10:03 am

Perhaps I cannot make my people good

but I should at least try to make them a little less bad.

De opmerking van Lexa liet haar een wenkbrauw optrekken. En ze moest zichelf inhouden om er niet zelf een opmerking achterna te gooien. Als ze dat zou doen zou het hek van de dam zijn en had ze weer problemen met Vanaheim. Iets wat niet in haar plan stond om te doen. Terwijl ze zelf wat eten opschepte leunde ze iets achterover om haar onderzoekend aan te kijken. "Het is mijn hoop dat wij veel van elkaar kunnen leren Lexa." Begon ze rustig een koele glimlach op haar lippen. "Voor vele generaties is Vanaheim behandeld als een.. aanhangsel. Ik zou dit graag willen veranderen." Ze knikte even rustig en liet haar glas opvullen met wijn. "Natuurlijk is het niet mijn plan om jullie vrijheid in te binden. Dit maakt jullie juist zo.. sterk." Haar woorden voorzichtig zoekende glimlachte ze naar de vrouw. "Maar een betere, vriendschappelijke, band kan nooit kwaad."

ty ek

wo okt 11, 2017 12:06 pm

fiercer than fire

Een aanhangsel? Nou, nou. Lexa wist dat het waar was. Maar, dit was om een reden. De mensen in Vanaheim waren lang niet allen blij met buitenlanders en de vorige Commander was er zo één geweest, iets wat ervoor zorgde dat de bevolking buitenlanders enkel erger ging vinden. Nu Lexa de leiding had, waren dingen een heel stuk rustiger. Ze had dezelfde doelen en hetzelfde geloof als haar voorganger, maar ze was een veel relaxter persoon dat, in plaats van het beste voor haarzelf, het beste voor haar volk wilde. Ze hoefde niet meer land, niet meer geld. Een rustig, makkelijk leven was wat ze voor haar volk wilde. Zelf ging ze wel achter haar doelen aan. Die kwamen wel.

“En wat haal je hier zelf uit?” Lexa was niet iemand die om de feiten heen draaide Ze was zich ervan bewust dat ze tegenover de Queen zat. Zeg maar degene met het grootste leger, technisch gezien, dus die kreeg wat ze wilde. Als ze vroeg om een betere band, had dit een reden. Wilde ze dat haar volk voor haar vocht in tijden van oorlog? Je wist het maar nooit. Vooral aangezien ze zei dat ze hen niet in hun vrijheid wilde binden, iets wat de suggestie wekte dat er iets was wat ze misschien wel wilde. Of waar ze op hoopte. Of misschien was de Commander gewoon wantrouwig.

tag: mrs queen

notes: n/a

spenny

ma okt 16, 2017 11:20 am

Perhaps I cannot make my people good

but I should at least try to make them a little less bad.

Onderhandelingen zouden altijd een delicaat proces blijven. Zeker met iemand zo.. wild als de vrouw voor haar. Maar ze was meer voor rede vatbaar dan haar voorganger, wat Dacosta al hoop bood. Rustig boog ze zich dan ook over haar eten heen en nam een kleine hap voor ze weer opkeek naar Lexa.

"Simpel." Begon ze rustig en sloeg haar armen over elkaar, op haar ellebogen leunende. "Er zijn ongetwijfeld dingen die Vanaheim nodig heeft. Waren en goederen die zij zelf niet kan krijgen. Zo heeft Valyria dat ook. Een handels akkoord zou hierbij onze onderdanen kunnen helpen." Soepel grijnsde ze en keek de vrouw strak aan. "Een akkoord om elkaar te ondersteunen en de verbinding tussen onze rijken te versterken. Zodat ieder die zichzelf als 'vrij' wil zien zich ook zo kan blijven zien. Terwijl Valyria de ondersteuning biedt die nodig is om deze vrijheid aan te houden."

ty ek

di okt 17, 2017 1:29 pm

fiercer than fire

De irritatie in de brunette groeide bij elk woord dat de zogenaamde Queen sprak. Er waren ongetwijfeld dingen die Vanaheim nodig had, sprak ze, onmiddellijk zeggend dat Valyria dat ook had. Lexa klemde haar kaken op elkaar terwijl ze naar de vrouw keek. Dus, ze had iets nodig van Vanaheim en nam aan dat Lexa of geld, of wat… zand? nodig had. Ja, eh, nee. Wat er allemaal volgde klonk als een hoop poep in haar oren en ze sloeg dus ook haar armen over elkaar heen, haar kin op trekkend en zo naar de vrouw kijkend.

“Als dat is waar je op uit bent, zijn we snel uitgepraat,” sprak de vrouw, na enkele tellen om haar kalmte terug te vinden. “Ik ga geen akkoord met je aan en heb geen enkele interesse in wat je ons kan bieden. Mijn volk is vrij om te handelen met wie zij willen - hier houd ik mij buiten. Misschien zou je het zelfde moeten doen.”

tag: mrs gold

notes: oooo boii

spenny

ma okt 23, 2017 12:49 am

Perhaps I cannot make my people good

but I should at least try to make them a little less bad.

Haar blik verharde zich terwijl de vrouw sprak. Ze leek niet helemaal te snappen in welke situatie ze zat. Sterker nog. Ze dacht dat ze een keuze had in dit gesprek.

De irritatie bleef echter verborgen achter een goed ontworpen glimlach en met een glimlachje keek ze de vrouw aan. "Jammer dat je het zo ziet Lexa. Want dat is niet wat ik bedoel." Sprak ze uiterst koeltjes, nagedacht over elk woord. "Ik wil spanningen voorkomen. Maar als jij dat niet wil. Kan ik daar helaas niet veel aan aanpassen." Ze vernauwde haar ogen even en leunde achterover.

"Er moet toch wel iets zijn dat jij wil? Meer dan wat dan ook?"

Langzaam trok Dacos een wenkbrauw op. Haar voorganger had dat zeker gehad maar die had niet willen spreken hierover. Daarnaast hadden haar adviseurs en spionnen genoeg verteld over dit 'geloof' dat deze mensen aanhielden. Dus er moest wel iets zijn wat Dacosta haar kon bieden. Zij had de gehele wereld aan haar voeten. Het kiezen was makkelijk zat voor elk normaal mens. Maar goed. Wat verwachtte je dan van bosjesmensen he.

ty ek

ma okt 30, 2017 2:46 pm

fiercer than fire

“Er zijn geen spanningen als je ze niet creëert,” sprak de brunette met een zucht. “Nogmaals: mijn volk is vrij om te handelen wat en met wie ze willen. Een akkoord is niet nodig.” Als dat wel nodig was, moest er een adder onder het gras zitten. Nee, haar volk handelde met iedereen. Niet alleen met die gekken uit het rijkeluis landje. Liever niet met hen, eigenlijk. Ze vertrouwde ze voor geen cent.

“Natuurlijk is dat er,” vertelde ze de vrouw. Ze trok haar mondhoeken omhoog. “En daar kan je me niet mee helpen.” Nee. Misschien wel: ze zou haar veilig naar de plek kunnen brengen waar ze in geïnteresseerd was, maar... Ze vertrouwde haar niet en ze had geen reden om dit wel te doen. “Wat is het precies wat je wil?” Was het een bepaald product? Was het exclusieve handel met Valyria? Of was het ondersteuning van het leger van Savages? “Als je bang bent voor onnodige conflicten, moet je misschien eens een kijkje komen nemen.” Maar natuurlijk zou mevrouw koningin zich nooit buiten de veilige muurtjes begeven.

tag: mrs queen

notes: - - -

spenny

ma nov 13, 2017 9:31 pm

Perhaps I cannot make my people good

but I should at least try to make them a little less bad.

Met vernauwde ogen keek ze even naar de vrouw, een halve grijns rond haar lippen spelende. Natuurlijk was dat een goede opmerking, als het logica had in deze situatie. Inplaats van erop reageren sloeg Dacosta haar armen over elkaar en keek de vrouw aan met een half opgetrokken wenkbrauw. "Je maakt een fout als je denkt dat ik jou niet kan helpen." Merkte Dacos droogjes op met een grijnsje rond haar lippen voorover leunende naar de vrouw toe. "Ik kan je heel wat meer geven dan simpele, normale, schatten."

Zij was Queen van geheel Fallen Skies. En overleggen over een onderwerp zo simpel als dit was al hopeloos genoeg. Niet haar zin krijgen, dat irriteerde haar pas echt.

"Wat ik wil, simpel. Loyaliteit." Waarom zou ze er nog omheen lopen. Met haar armen over elkaar geslagen keek ze de vrouw aan en knikte half bedenkelijk op haar woorden voor er een speelse grijns rond haar lippen gleed. "Dat zou een waar genoegen zijn. Maar natuurlijk wil ik komen kijken hoe Vanaheim vanuit diens hart in elkaar steekt." Vast niet het antwoord dat Lexa had willen horen. Maar ja, Dacosta was niet van plan om haar weg te laten lopen met het gevoel dat zij gewonnen had van haar. Oh nee. Dacos zou nooit iemand weg laten lopen met zo'n gevoel.

ty ek

Als het om daten gaat - Lexa

Als het om daten gaat - Lexa

Re: Als het om daten gaat - Lexa

Re: Als het om daten gaat - Lexa

Re: Als het om daten gaat - Lexa

Re: Als het om daten gaat - Lexa

Re: Als het om daten gaat - Lexa

Re: Als het om daten gaat - Lexa

Re: Als het om daten gaat - Lexa

Re: Als het om daten gaat - Lexa

Re: Als het om daten gaat - Lexa

Re: Als het om daten gaat - Lexa

Re: Als het om daten gaat - Lexa

Re: Als het om daten gaat - Lexa

Re: Als het om daten gaat - Lexa

Re: Als het om daten gaat - Lexa

Re: Als het om daten gaat - Lexa