Sailors tell stories, Pirates make legends

Ook al was het Hydra al eerder opgevallen dat Fraser haar ogen op de een of andere manier vrijwel volledig veranderd had, voelde hij zich lichtelijk ontzet toen ze haar ogen op hem richtte en hij kon zien hoe overtuigend de vermomming wel niet was. (Hij vroeg zich af hoeveel ze daadwerkelijk kon zien, aangezien ze zich op hem leek te kunnen focusen.) De aanblik was niet per sé een shock; hij had wel ergere dingen gezien – en veroorzaakt – maar om het aangezicht van haar ogen normaal te noemen was iets anders, vooral omdat hij wist dat het via magie was gedaan. Hij had zich altijd ongemakkelijk gevoeld rondom magiegebruikers; te veel ruimte voor onverwachte handelingen.

Fraser leek zich hoe dan ook kostelijk te amuseren met de rol die ze had aangenomen. Ze legde het er in ieder geval behoorlijk dik bovenop, stak zelfs een arm uit alsof ze de hulp ook maar enigszins nodig had. Hydra rolde met zijn ogen voor hij het kon helpen, maar pakte haar wel bij de arm en leidde haar weg van de markt. Hij liep met opzet extra langzaam, puur om te kijken of het haar zou irriteren. Hij had haar haar kalmte nog geen enkele keer zien verliezen en was nieuwsgierig wat het wel niet kostte om haar zover te krijgen. Mensen op stang jagen was altijd al een van zijn meest favoriete bezigheden geweest; op die manier kreeg hij ze meestal wel uitgelokt tot fysieke actie, waar hij immers vrijwel altijd op uit was.

Een idee bloeide in hem op. In plaats van haar terug naar haar schip te leiden, sloeg hij een zijstraat in, waardoor hij haar dieper Seere in leidde. Terwijl hij liep, hield hij haar nauwlettend in de gaten, benieuwd hoe lang het zou duren voor ze de hele poppenkast opgaf. “I’m so sorry,” zei hij, overduidelijk gespeeld. “Must be further away than I thought.” Hij had nog niet echt een duidelijk idee wat hij met haar wilde bereiken. Dat hij wat meer over haar te weten kwam, natuurlijk, en wat ze hier überhaupt in Seere dacht te komen doen. Voor de rest wilde hij gewoon zien hoe ver haar geduld zich strekte.

Ook al raakten ze steeds verder van het centrum verwijderd, de straten werden er niet bepaald minder druk op. Seere was nu eenmaal een stad die eigenlijk langzaam buiten zijn proporties aan het groeien was, dankzij de vele bordelen en het algehele gebrek aan regels en wetten. Het krioelde in Rhoynar – en andere delen van de wereld – van de misdadigers en andere ongure types die in Seere hun heil hadden gezocht. Hydra moest dus goed om zich heen blijven kijken terwijl hij zich een weg door de smalle steegjes baande. Vooralsnog leek Fraser niet te hebben gemerkt dat hij de compleet andere kant was gelopen, dus vervolgde Hyra zonder commentaar zijn weg.

Pas enkele minuten later, nadat hij zijn niet bepaald welgemeende excuses had gemaakt, leek ze pas achterdochtig te worden. Toen ze hem aankeek, zag hij dat haar ogen weer van wit naar bruin gegaan waren, wat Hydra al als een kleine overwinning zag. Nog steeds zei hij niets over hun eindbestemming; hij gaf enkel een geheimzinnige glimlach en sloeg een zijstraat in. Vrijwel meteen daarna voelde hij Fraser aan zijn arm trekken, waardoor hij noodgedwongen enkele stappen naar achtere zetten. Een overduidelijk dronken man zwalkte langs hen en verdween de hoek om. Het was niet moeilijk te raden waar hij vandaan gekomen was; het bordeel lag vlak naast hen. Dat had Fraser ook opgemerkt en eindelijk leek het haar genoeg te zijn. Kortaf vroeg ze waar ze heengingen, waarop een triomfantelijke grijns op Hydra’s gezicht verscheen. Daar was ze. Kitty’s got claws. Eindelijk.

Aangezien ze haast letterlijk haar hakken in het zand had gezet, had hij weinig keuze behalve ook te blijven staan. “Roundabout here,” beantwoordde hij haar vraag terwijl hij nonchalant zijn schouders ophaalde. Het was niet alsof hij een evil lair had waar hij haar mee naartoe had willen nemen. “You could follow me in there and I could buy you a drink while you tell me how you manage to get a ship of pirates to listen to you, and how you do this,” hij gebaarde naar haar algehele verschijning. “Or we could stand out here while you tell me. Whichever you prefer.” Het maakte hem weinig uit; zolang hij zijn antwoorden maar kreeg, was hij tevreden.