[Date] The Disaster Date

❝
There was no way in hell he hadn't been drunk when he set himself up to have some stupid valentines date. Kaz couldn't remember anything about him putting himself on a list and yet here he was, making his way to the place. He told himself he would just go for the food, have a nice little chat, maybe get a few valuables from the other person along the way and disappear again. I mean, why would he say no to free food? Plus, this was the city of Archeon, somewhere where he hadn't been before. Or well, maybe a few years ago, but he rather avoided the streets since this was the city of the king. It would be a lot harder to bribe guards or to escape if anything would go wrong. Plus, his greed always got the best of him and already he felt the craving of just bumping into someone, completely by accident of course, to later find out that he, completely by accident again, had their respective watch in his pocket. But no, he had to contain himself, tonight. Food. Think about the food.

He was later than the time he was supposed to arrive, but that only meant their time would be shorter. That wasn't a problem for Kaz. Kruge had watched him from afar, probably thinking Kaz had gone mad, hell, even he was thinking it right now. The young man bit his lip in annoyance when he stood for the door and with a deep sigh, entered.
He had one foot inside until he stopped dead in his tracks. This had to be a joke. This had to be a fucking joke. Kaz narrowed his eyes, stepped inside and didn't look one moment away from her. He ignored the decorations, it wasn't his style anyway, and tried to contain the anger crawling up. He eventually sat down next to her, noticing another chair that was at the table. Oh no. This hadn't even started and it was already a complete disaster. ''Fancy meeting you here.'' He started, already looking if the knife closest to him might be sharp enough for... reasons. ''I thought you didn't have the.. appetite for these kinds of things.'''Kaz said coldy, staring right into Athena's poisonous, green eyes. His cane was leaning against the table, away from her but in his reach so he could get up whenever he wanted and wanted to get the fuck out of here. Which was number one on his priority list at the moment.

LIGHT IS EASY TO LOVE

“And? Do I look pretty enough?” Ondertussen werd hij al genadeloos richting de deur gemanoeuvreerd, wat zijn geamuseerde grijns alleen maar verbreedde. “No, seriously, doesn’t my butt look too big in these trousers?” Theatraal knipperde hij nog even met zijn blauwe ogen, zichzelf voor de grap als vrouwen gewoonlijk deden van alle kanten bekijkend, voor hij tenslotte zonder pardon de gang op werd gezet. “Brann?” BAM! En dicht was de deur. Lachend draaide hij zich er nog naartoe. “You know… it’s not too late to join me. As mental support.” IJzige stilte. “No?” Een kleine pruillip verscheen. “You’re no fun, woman!” Met een diepe zucht had hij zich tenslotte de herberg uit begeven.
Booze. Think about the booze.

Op advies van… said sister had de jongeman zowaar eens zijn beste been voorgezet en een prachtige, rode roos voor zijn date meegenomen. Date… Hij zou zich bijna weer zestien voelen, …minus een paar pukkels, stotter, kneuzenbrilletje en beter passende kleding. Keurig… te laat… kwam hij tenslotte bij zijn bestemming aan. “Okay, here goes nothing…” Zijn vriendelijkste glimlach opzettend, duwde hij de deur met een zwaai open. Over tieners gesproken, werd hij eerst begroet door een overweldigend overschot puberhormonen wat zich in tweetallen overal in de ruimte had verspreid. …Adorable… Wacht, zou dat betekenen dat hij ook aan een dergelijke… leeftijdsfase was gekoppeld? Hij mocht toch wel hopen dat zijn date op zijn minst een beetje legaal was. Aan de andere kant… zou dat de pret ook weer niet mogen drukken… Zelf kon hij in ieder geval in uiterlijk nog als een twintiger doorgaan.
Pas toen hij de enige, nog lege stoel in de omgeving opmerkte, begon het hem langzaam te dagen. Zijn donkere wenkbrauwen schoten eerst even omhoog bij het bemerken van… “Athena? Hey…” Verrast was hij bij de tafel blijven staan… en liet zijn blik verder glijden. “And person I don’t know yet.” Wacht… Een trio? Het bleef beduidend stil… lang stil… voor een uiterst geamuseerde, aanstekelijke lach hem ontsnapte. Oh… Dit was… Dit was geweldig! Ze hadden zeker een gevoel voor humor gehad bij het samenstellen van de koppels. Dat of… de whisky had lekker doorgewerkt. Misschien allebei…
Toen hij echter de enige van het dynamische drietal leek te zijn die er niet als in een grafstemming bij stond, was hij geleidelijk aan weer stil gevallen. “Okay… well…” Met een luchtige schouderophaal had hij de roos tevoorschijn gehaald. “Brought this as a romantic gift. It seems I brought one too little. So let’s fix that, shall we?” Met een enkele ruk van zijn handen, brak hij de bloem in tweeën en gaf hen ieder eerlijk de helft.
Terwijl hij de jongeman eens aandachtig in zich opnam vanonder zijn donkere lokken, had hij hem even grijzend toegeknikt. “Reyes.” stelde hij zichzelf voor, met nog een redelijk goed humeur ook. Seriously… what was the deal between these two? “Alright.” Hij klapte eens in zijn handen, trok soepel zijn jas uit en keek vanuit zijn ooghoeken naar de bar verderop. “I don’t know about you, but I have a feeling we could all use a well-deserved drink. Ath, the usual?” Terwijl hij zijn jas over de stoel hing en al aanstalten maakte drankjes voor hen te regelen, had hij zijn priemende, blauwe ogen nog even op de vreemdeling laten vallen. “And… what’s your poison?”