A date is is then. |Theneras|

Hij begon aan dit alles te twijfelen. Een date, een blind date. Even zuchtte Joshua, deed een simpel wit shirt aan, hij hoefde er niet netjes uit te zien, toch? Hij hoopte van niet, zijn blauwe ogen onderzochten zichzelf in de spiegel. De jongen was nooit iemand die in interessante kleding rond liep, zo ook nu niet. Of was het de bedoeling dat ze er netjes uit zagen? Even beet hij nadenkend op zijn lip, maar besloot dat het goed genoeg moest zijn. Hij wist simpelweg niet wie of wat er tegenover hem kwam zitten. Wat als het een of ander akelig en vreemd iets was? Hij wilde er niet aan denken, daarbij moest hij dus ook kleding hebben waarmee hij kon vluchten. Hij streek zijn donkerblonde haren naar achteren, waarom had hij dit gedaan? Waarom dacht hij dat het een goed idee was om zichzelf op te geven. Even hing hij tegen de muur aan, moest hij een roos, drank of zoets? Moest hij iets meenemen? Hij kon geld van zijn ouders meenemen, hij moest wel. Anders kon hij niet eens drank kopen als het geheel mis zou gaan. Na enkele minuten in gedachte te zijn gezonken, dwong hij zichzelf aan te lopen. Joshua liep langs de kamer van zijn ouders om wat munten mee te nemen, waarna hij richting de deur liep. Hij nam zijn jas mee, keek nog een keer voor een laatste keer in de spiegel om zijn haren goed te strijken en vertrok.

De wind zorgde ervoor dat zijn haren door de war kwamen te zitten, speels hadden wat plukken zich op zijn voorhoofd gelegd. Zijn bruine jas was verweerd, duidelijk dat een nieuwe jas nodig was. Bij het witte shirt waren de bovenste twee knoopjes los en zijn broek was simpel en donker. Met de envelop in zijn zak en langzame pas leek het lang te duren voordat hij er eindelijk was. De twijfel zorgde ervoor dat zijn vlotte pas was vertraagd en hoewel hij er liever meteen was, kwamen de twijfels steeds opnieuw naar de oppervlakte. Maar nog wist Joshua niet of hij hier wel wilde zijn. De deur werd iets vermoeid open gedaan en hij werd begroet, een man keek hem met een glimlach aan en de jongen reikte hem de envelop.
"Follow me... Sir." Een knik, terwijl hij bij een tafeltje aankwam. De man gebaarde naar een van de stoelen en met een zucht nam hij plaats.
"Can I get you a drink?" Drinken, goed idee!
"Wine." Was zijn simpele antwoord. "Red wine."  Even leek de man iets te willen zeggen. Hem te willen vragen of hij het wel mocht van zijn ouders. Maar de blauwe ogen van Joshua keken hem iets vernauwd aan, alsof hij de man uitdaagde het te proberen. De man keek echter weg, knikte en begon wijn in te schenken. De kleine grijns op de lippen van de jongen, maakte duidelijk dat hij blij was met hoe de zaken op dit moment gingen.

@Theneras Aeducan 

Confidence is what we get

when we take fear

face it and replace it

De wijn werd voor hem klaar gezet en met zijn blauwe ogen keek hij even naar de man. Nog steeds was er een twijfel in zijn ogen te zien, nog steeds wilde hij iets zeggen; maar hij deed het niet.
"Danku." Zei hij met een vriendelijke grijns en keek vervolgens even richting het glas. Op wie of wat was hij aan het wachten? Enkele seconde staarde hij naar het glas voor zijn neus. Hoewel hij niet iemand was die veel dronk of vaak dronk, was het op dit moment gratis. Normaal was geld een probleem en Joshua nam daarom deze kans aan om te nemen wat hij wilde en hoeveel hij wilde. Een kleine glimlach, terwijl hij verbaasd opkeek van het schuiven van een stoel. Zijn blauwe ogen fronste voor enkele tellen. Een jongen... Hoewel dit geen date ging worden zoals Joshua zich had voorgesteld, was hij ook niet iemand die meteen de benen nam. Ging dit romantisch worden? Nee, maar gezellig kon het sowieso worden. De frons verdween dan ook en maakte plaats voor een kleine glimlach toen de jongen zijn mond open deed. De hand werd aangenomen om deze simpel te schudden.
"Joshua." Hijzelf knikte dan ook, het was een gewoonte geworden. 'aangenaam' leek hij ermee te willen zeggen. Joshua nam een slokje van de wijn, even moest hij wennen aan de smaak. De smaak was nog een tikje sterk voor hem, maar hij kon zijn gezicht goed in de plooi houden. Het was niet aan hem te zien dat hij het toch ietwat vies vond. Hij moest er maar aan wennen.
Hoe begon je een gesprek? Even beet hij aan de binnenkant van zijn wang, normaal zou hij pas tegen iemand praten wanneer deze iets deed wat hem zinde of juist niet. Dan was er een goed begin van een gesprek. Nu was het vreemd te noemen.
"Dus..." Begon hij ietwat ongemakkelijk, maar hij had zijn woorden sneller gevonden dan hij dacht. "Het lijkt erop dat we gratis drank en eten hebben. We kunnen een fles bestellen." Een kleine grijns op zijn lippen, duidelijk dat hij in was voor wat drank.
"Ow en vertel iets over jezelf? Familie, vrienden. Volgens mij gaat een gesprek zo?" Hij haalde wat laconiek zijn schouders op, maar keek de jongen geïnteresseerd aan.

@Theneras Aeducan