{Date} Spontaneity

Compleet verbijsterd had ze naar het zelfgeschreven briefje gestaard, het vervolgens opgekropt in haar vuist en in de hoek van haar bureau weggelegd. Hell no, dat ging ze dus echt niet doen. Op date? Welke idioot was nou weer met dat idee gekomen? Hoe durfden ze! Maar hoe langer de brunette erover nadacht, hoe meer het idee haar begon aan te staan. Alexander zou willen dat ze verder ging, en.. hoe erg zou het zijn om eens iets te gaan doen? Een date? Het hoefde niet te betekenen dat ze iets moest krijgen met die persoon, right? Ze kon ook gewoon gaan.. voor het avontuur. Dat zou een reden zijn om te kunnen reizen. Naar D'Auvignon, dat wel, maar haar broer kon daar absoluut geen nee tegen zeggen. Iemand had haar ingeschreven en het zou zielig zijn als een andere persoon om de veertiende alleen gelaten werd. Als er niemand kwam opdagen op zijn blind date. Ze knikte en pakte het briefje weer op, om vervolgens weer een poging te doen het glad te strijken zodat ze het nog een keer zorgvuldig kon lezen. Ja, het was in D'Auvignon, de veertiende. Ze zuchtte zachtjes en vouwde het briefje ditmaal zeer zorgvuldig op, om het in haar zak te stoppen en op te staan. Dan werd het dus nodig tijd dat ze ging vertrekken.

Ze stapte richting de stallen en pakte een goed paard, twee mensen van de legion hadden zich bij haar gevoegd, want het was immers geen wonder dat haar broer niet wilde dat ze helemaal alleen zou reizen. Niet dat het haar uitmaakte, het gezelschap kon de brunette opzich nog wel gebruiken. En wellicht vonden de twee het net zo leuk om weg te gaan van de dikke muren die I'llyria omringden. D'Auvignon bleek nog een redelijke reis te zijn. Door bergen, door bossen en dan ook nog eens over enkele redelijk brede riviertjes, totdat ze uiteindelijk bij de stadsmuren aankwamen. Ze moest toegeven het geweldig te vinden om weer naar de grote stad te reizen. Ze was er in het verleden al een paar keertjes geweest, maar had daarnaast niet echt veel van de andere steden gezien. Haar droom was om ooit toch eens te gaan reizen, al weerhield haar positie in de Illyrian Legion haar daarvan. Ze waren precies op tijd aangekomen; haar date zou die avond beginnen. Ze had genoeg tijd om een bad te nemen, haar mooie jurk aan te trekken en haar haren te fatsoeneren. Het was al heel lang geleden sinds Naveena zich zo netjes had gekleed. De twee mannen die met haar mee waren gegaan om haar te beschermen indien nodig, hadden haar zowat met open monden nagestaard, toen ze op haar paard dan uiteindelijk richting het restaurant stapte.

Oh, moge de goden haar bijstaan. Ze had al zolang geen date meer gehad en dit hele 'blinddating' gedoe was obviously niks voor haar. Zachtjes slikte ze, terwijl ze haar paard afgaf aan een staljongen en richting het restaurant stapte, dat uitzonderlijk versierd was met rozen en alles. Oh god. Nee, dit was echt niets voor haar. Twijfelend bleef ze even voor de deuren staan. Zou ze nog terug kunnen gaan? Nee, dat kon ze niet maken. "Come on, Naveena, get your shit together." Sprak ze zachtjes tegen zichzelf, voordat ze na een diepe ademteug in geslaakt te hebben, naar binnen stapte. Eenmaal binnen liet ze haar zeeblauwe ogen op de vrouw vallen die haar vriendelijk begroette. "What is your name my lady?" Ze glimlachte vriendelijk terug. "Naveena," Sprak ze, waarna haar een tafel werd aangewezen. Deze was nog leeg. Oei. Ze was de eerste. Wat als er niemand kwam opdagen? Zenuwachtig ging ze aan de tafel zitten, terwijl ze haar hand even zachtjes over de stof van haar zwarte jurk heen liet glijden.

In haar ooghoeken zag ze de man al haar kant op stappen. Ze slikte. Wat moest ze doen? Gaan staan? Blijven zitten? Glimlachen? Hallo zeggen? Duizenden vragen gleden door haar hoofd, maar uiteindelijk deed ze niets anders dan haar blauwe ogen op hem richten en een lieve glimlach zijn kant op werpen. Oh boy, ze wist nu al dat dit een rampzalige date ging worden van haar kant.

SO SO SO sorry dat het zo laat is! Please forgive me ;v;