Song of the crushing waves [Camyla]

The truth doesn’t matter

Evelyns bruin-groene ogen scande over de zee. De kustlijn was al langzaam in zicht gekomen, en het zou niet meer lang duren voordat ze het kleine eiland zouden bereiken. De boot zou koers zetten naar de enige haven die het eiland had. Even snoof ze de warme zeelucht op. Ondanks dat ze al haar hele leven in Rhoynar had gewoont, had ze altijd verschil geroken tussen Brightwater Keep, waar ze nog het meest naartoe was gereist, en Cois. Toch voelde het enigszins anders, nu ze zichzelf had meegesmokkeld. Het was niet de keus van Trystane geweest, maar ze had erop gestaan het vaste land te verlaten en terug te keren naar het eiland wat zo lang haar thuis was geweest. Alles was veranderd sinds ze volgens haar vader dood was gevonden.

Met een snelle tred liep zo over de kade heen. De dikke donkerblauwe stof viel zwaar over haar lichaam heen, haar zo ver mogelijk verhullend voor de buitenwereld. Het was haar doel zo onopvallend mogelijk te blijven in haar bezoek. Wat ironisch was sinds ze er haar hele leven was geweest, het gaf wel een voordeel, ze kon zich slapend nog door het kleine stadje manoeuvreren. Ze wist waar de mensen waren die altijd trouw aan haar zouden blijven, het zou moeten helpen om erachter te komen wat er nu precies gaande zou zijn. Al snel kwam het kleine winkeltje in zicht, nadat ze zich door de kleinere steegjes had bewogen. Op goed gelukt opende ze de deur, hopend dat het binnen rustig zou zijn.