In love with curse words(open)

Niemand jaagde hier, daar had zij wel voor gezorgd. Een zachte lach verliet de man zijn lippen, waarna hij zijn blik op de val richtte. "Well, I think you're no longer the top predator here, then." Hij trok lichtelijk een wenkbrauw op en liet haar, haar gang gaan met de val. Echt helpen deed hij niet, hij was nou eenmaal niet echt bepaald een behulpzaam persoon. Niet altijd, in ieder geval, en op het moment had hij geen zin enige moeite te steken in het openmaken van een val. Heck, voor hetzelfde geld greep de vrouw de val, om het dicht te laten slaan om zijn arm. Hij had geen zin om een hand kwijt te raken, en hij had ook niet echt zin in het feit om ergens aan vast te zitten. "Ah, so you scream when someone tickles you? Good to know." Hij liet zijn blik weer op de val vallen, die nu open schoot en haar been de kans gaf om te genezen. Hij had allang geroken en gehoord dat ze een vampier was. Vampieren waren niet zo lastig om te ontdekken, als je er zelf ook een was, immers. De vrouw voor hem wist het vast en zeker ook. Fijn, iemand van zijn eigen soort leren kennen. Nog een vervelende bloedzuiger zoals hem. Ach, de wereld werd er alleen maar beter op in zijn ogen.

Heel wat gevloek rolde over de lippen van de roodharige vrouw. Hij trok zijn wenkbrauwen iets dichter bijeen in een frons, waar had ze het over? Hmn. Iemand had de val daar voor haar neer gezet? Of maakte Helios die link verkeerd. Hij keek nog een keer nieuwsgierig naar beneden, maar kon niet echt iets zien dat hem speciaal opviel. Het was gewoon een val. Het kon er neergezet zijn door een jager onbekend voor dit terrein.. maar.. waar was die jager dan? Er klonk geen hartslag in de buurt. Geen voetstappen. Dat betekende dat de persoon of al door was gelopen en de val had gelaten voor hij was, of dat er iemand was.. die geen persoon meer was. Helios besloot die gedachten in zijn achterhoofd op te slaan, al was het waarschijnlijk een zo goed als nutteloze gedachte voor hem. Het was zijn probleem niet, immers. Ze stapte op hem af en was opeens heel snel heel dichtbij hem. Haar hoofd kwam dichterbij en ze leek te ruiken aan zijn nek. Geamuseerd trok de donkerharige man zijn wenkbrauw ietwat op. "I have to say, I've never had someone smell me before." Hij grijnsde. Maar de geamuseerde comment die hij eraan wilde voegen, ging in het niet, toen ze tegen haar wolf leek te praten en iets zei over zijn geur. Huh? Eh? Hij keek even vragend van de wolf naar de vrouw. Hij rook naar wat?

Natuurlijk rook hij oud. Hij was duizenden jaren oud. Of althans, dat geloofde de jongen. Hij wist dat zijn lichaam nog maar 26 jaar oud was, maar op de een of andere manier.. was er iets anders. Iets wat hij niet kon beschrijven. Een zekere kracht, snelheid en wijsheid die hij jaren geleden over zich heen had geroepen. En die kant van hem was enkel sterker geworden, nadat hij was gestorven en weer oprees als vampier. "Well, that's probably my new parfume you smell. It's made out of fear and misery." Besloot hij uiteindelijk droogjes op te merken. Zijn donkere kijkers waren redelijk emotieloos op de vrouw gericht. "Should I smell you next?" Hij vormde weer een grijns rond zijn lippen. I mean, he was always in for that.