Bleeding out

Het was een wonder dat hij eindelijk uit die woestijn was geraakt. het was gewoon beter op deze manier weet je wel. Zuchtend legde hij zijn hoofd in zijn handen zodat hij even rust kon vinden. Hij vond dit vreselijk, maar hij moest op zichzelf weten te gaan werken en nier steeds op andere mensen gaan vertrouwen. Het was een hell en hij vertikte het om terug te gaan naar zijn eigenwijze vader. Hij kon perfect voor zichzelf zorgen. De lange jongen was gewoon zo koppig... En vertikte het dus om de logische optie te nemen. Nee, de meest rebelse optie was de beste in zijn ogen momenteel. Rustig kwam hij even overeind. De zwarte raaf op zijn schouder kraaide even zachtjes. Grijnzend keek hij even naar het ding.... Wetende wat het betekende, maar... Hij nam het natuurlijk in het belachelijke... Hij kon hem niet verstaan, maar Thanathos was helemaal geen normaal dier, het was een creature die hij had opgeroepen. Hij was gemaakt van smoke en as, van fijne deeltjes die nutteloos waren, zoals hij. Daarom dat ze ook zo goed bij elkaar pasten.
Rustig was hij gaan rond wandelen, zoekend naar iemand die hij kon lastig vallen voor wat geld of wat eten. De jonge kerel had immers dat nodig om te overleven en als zwerver had hij dus weinig andere keuze dan vragen om iets. Hij zou nooit echt like slechte dingen doen. Waarom zou hij ook? Hij was nooit in zo'n situatie opgebracht. Hij was niet slecht, natuurlijk niet, het waren gewoon de hormonen. Verzonken in gedachten lette de jongen helemaal niet op..... En dus was het dan ook niet vreemd dat hij plots tegen iemand aanliep, half omviel en zonder een al te elegante beweging ook op iets viel. Een zwaar geluid was te horen, alsof hij net iets had geplet, en hij wist niet goed wat het was... Maar hij kreunde even en gromde zachtjes;.. Ugh... Langzaam keek hij op... Wat...? Thanathos was opgevlogen in zijn val en kraaide even alarmerend... "E... Excuse me... Sir..." zei hij zacht, nog steeds een beetje van zijn stuk gebracht door de kracht van de impact.

-Helios

Ah, hij was zo ongelofelijk onhandig of niet dan? Echt wel... Sigh wat een hellhole was dit ook. Hoe kon hij zo dom zijn? Zijn twee linkervoeten waren gewoon een curse of niet? Hij wist soms niet hoe hij het deed en al zeker niet hoe hij dit had gedaan. Tegen iemand aanlopen en dan op hun stuff vallen... Het was vast gebroken of geplet, of beide... Helaas... Geen geluk voor hem vandaag, of de ander. Fucking hell hij kon zichzelf wel even voor rot slaan. Waarom kon hij nooit uitkijken waar hij liep? Oh well. Zolang hij maar niks moest betalen, want veel had hij niet aan te bieden. Hij had geen goud noch items op zich die de ander zou kunnen gebruiken als vergoeding. Eten had hij ook al niet, hij was echt gewoon een zwerver... Niks was in zijn bezit. En hij zou het echt vertikken als de ander hem even vroeg om te werken voor hem. Like... WHat the hell? Dat betekende dus dat hij energie moest spenderen aan een ongelukje... Terwijl hij die energie eigenlijk nodig had om te gaan schooien bij mensen voor eten. Ah dammit, wat een idioot kutkind was hij toch ugh.
Langzaam keek de jongen even op nadat hij de elegante val had gemaakt. Zijn ogen schoten even heen en weer tussen de man voor hem en de omgeving, waar niks echt speciaals te zien was. Hij was gewoon nerveus voor de confrontatie. Damn, wat haatte hij confrontaties van zijn eigen falen. HIj wist verschrikkelijk goed dat hij niet veel kon en als er dan zoiets gebeurde kon de lange jongen niks anders dan gewoon met zijn neus op de feiten gedrukt worden. Het was een verschrikkelijk gevoel die de ander maar niet van zich af kon duwen... Tot de ander opeens een glimlach op zijn gelaat kreeg. Een hint van duistere intenties was te zien... Als je op zijn minst iets van sociale vaardigheden had. De jongen die daar zo elegant op de grond zat kon wel opmerken dat er iets off was, maar echt inzien wat de ander in gedachten had, kon hij niet. Hij was een idiot, wat had je verwacht? "Don't worry about it." De ander stak zijn hand uit... En zijn gevoel van eerder verdween al snel als sneeuw voor de zon. Deze man leek niet echt gemeen te zijn? Dat was ook anders dan in Vanaheim, waar hij in deze situatie wel degelijk een mes tegen zijn keel zou gehad hebben. Nja, of hij zou een mes tegen iemand ander zijn lijf gedrukt hebben. Het waren de normale reflexen van een iemand die geboren en getogen waren in dat land... maar opdat hij al zelf op lage energie aan het voortgaan was, leek zijn lichaam gewoon geen moeite meer te willen steken in zelfverdediging. Dat was geen wijs iets, maar again, he was an idiot. "Did you hurt yourself?" Langzaam nam de jongen de hand aan van de man, die zo vriendelijk was om hem te helpen. "UHm... No I'm fine, thank you..." Klonk er even rustig van de lange jongen af terwijl hij even nadacht. "I'm so sorry... Is there something I could do for you... in return? I think I fell on something that belonged to you? ... I'm so sorry," ugh, hij kon duidelijk maar niet uit zijn woorden komen en sloot even zacht mopperend zijn ogen. Hij kon natuurlijk in zijn gebruikelijke gescheld uitbarsten, maar again, zijn energielevel was veel te laag om zijn Vanaheimse gewoontes hier te laten gaan...

Hij werd omhoog gebracht door de ander. Hij schraapte even zijn keel en keek ongemakkelijk naar de grond, waar hij net nog neer had gelegen. Zijn kleren waren helemaal vuil natuurlijk. NIet alleen door de grond die licht vochtjes was, maar ook door de... Eh... Bloedworst? HIj wist niet goed wat hij ervan moest denken. Een eenzame bloedworst? Wat moest een persoon met een bloedworst in het midden van de straat? Het feit dat hij ook op de grond was gevallen en de ander niet echt zakken leek te hebben indiceerde dat hij vast van plan was om het op te eten. Niet dat hij het kwalijk nam, als hij nu ook eten in zijn handen zou krijgen zou hij het ook asap opvreten... Maar waarom was hij er dan mee aan het rondlopen in de plaats van het te eten? En waarom had hij dan nergens een rustige plaats uitgekozen om dat te doen? Hij wist niks over de persoon tegenover hem, maar wat hij wel wist was dat het een nogal vreemde situatie was. Alsof een worst in de hand nog niet vreemd genoeg was om aan te horen, was het zicht in de twee interpretaties ook niet ok. De man schudde even zijn hoofd nadat de jongen even kalm zijn gedachten op een rojtje had proberen te zetten. Een goed resultaat had hij niet en dus stond hij hier half met zijn mond vol tanden. "I don't think you can do anything for me.." Klonk er van de ander af. Hij had natuurlijk ook nog niet door dat de ander nogal snel hem rechtop had getrokken. Als je hun lichamen in een nuchter perspectief zou bekijken zou je beseffen dat er iets niet ok was. Maar okaaay. Kalm zuchtte hij even, zijn tweekleurige ogen afwijkende van de ander toen die woorden van diens lippen was gekomen. "But you did.. ruin my day, that's certain." Hmn, dat kon hij geloven. Als ze namelijk in hetzelfde schuitje zaten zou het nogal een gevoelig en pijnlijk iets zijn om je enigste eten van de dag zo te zien gaan. "Do you know what happens to people who ruin my day?" Even wilde hij opkijken, maar hij kreeg de kans niet.
Een hevige klap kwam tegen zijn kaak aan en met zijn lompe lijf en zijn trage reflexen, aangezien hij niet voldoende energie had, was hij zowat omver getuimeld. Verbaasd en ietwat gepijnigd door de aanval legde hij een hand tegen zijn gezicht aan nadat hij zich snel overeind had geduwd. De woorden die eerder waren gekomen waren nog niet eens bij hem ingezonken en hij wist niet eens wat er aan de hand was. De klap die hij had gekregen leek hem helemaal even niet goed te vallen. Wat gebeurde er? Deze plotse verandering van gedrag, van zijn houding. Instinctief wilde de jongen naar zijn mes grijpen, maar de man was sneller dan hem. "They happen to regret what they did.. a lot." Al snel had hij zijn wapen in de hand en wilde hij overeind komen om de ander even te steken ergens, maar nog voor hij half overeind was greep de man zijn kraag al vast en kreeg hij een hevige trap in zijn maag. Hij klapte overeind en sloeg zijn handen voor zijn buik heen. Een kreunend geluid ontglipte zijn lippen terwijl de smaak van bloed langzaam in zijn mond doorkwam, was die slag zo krachtig geweest dat hij bloedde? Ugh... Misselijkheid bekroop hem al snel, aangezien hij al niet zo goed was van de honger. Boos en ietwat furieus richtte hij zijn ogen op. Wat dacht de ander wel niet te doen? "Are you going to do something about that?" Natuurlijk niet, waarom zou hij nu nog iets doen voor deze bitch? "F... Fuck no!" zei hij bijna meteen, duidelijk moeite hebbende met zijn ademhaling opdat diens lichaam nog na sudderde van de twee klappen. GRommend klemde hij zijn kaken op elkaar... En als hij het wapen nog in zijn handen had gehad had hij uiteraard iets kunnen doen, maar door de trap was deze uit zijn grip gevallen... En was het mes, het enige dat hij van thuis had meegenomen, op de grond gevallen. Zijn ietwat verdoezelde blik hielp ook niet echt mee, maar wat hij wel wist was... Was dat hij iets moest doen! Een burst van, hoe moet je het zeggen, pure adrenaline, overkwam hem. Maar dan opnieuw, hij was een lomp, lang wezen. Alsof hij ooit close zou komen bij wat de ander hier zojuist had gedaan. Boos kwam hij overeind, proberende uit te halen naar de persoon die hem niet in elkaar had geramd. Hij zou zich niet klein laten maken. Hij wist dat als hij dat toeliet het zijn einde kon betekenen, dat waren immers de regels van zijn thuisland.