The smell of roses [Rinzler]

Het was nog redelijk vroeg toen Aphrodite naar buiten ging en besloot een wandeling te maken. Niks langs, gewoon ergens misschien wat te eten halen en daarna weer naar huis. Dat was het plan. De zon was voor die tijd van de dag al redelijk warm en Aphrodite liep rond met een kleine glimlach op haar gezicht.

Al snel was ze de tijd uit het oog verloren en was her middag geworden. Ze was op een bankje gaan zitten in de zon en had haar benen in de kleermakerszit terwijl ze haar duif op haar wijsvinger had zitten. Met haar andere hand aaide ze zijn witte verenkleed en glimlachte. "Come on Tyche," mompelde ze naar de duif en grinnikte zachtjes

+Rinzler
- flut