Het was hem warempel gelukt. Nog voordat de zon op was gekomen was hij terug in het kasteel. De guards hadden hem misschien wat vreemde blikken gegeven, maar voor de rest genegeerd. Prima voor hem. Hoewel zijn vertrekken niet in het meest chique gedeelte van het kasteel waren, leek het toch een heel eind lopen. Zeker met een half levenloos lichaam in zijn armen. Het was nu gewoon hopen op dat hij geen overdosis van haar zou krijgen.

Eenmaal zijn vertrekken bereikt te hebben, legde hij haar in alle voorzichtigheid neer op het bed. De tas zette hij tegen een van de poten aan. Voor een kort tijdje staarde hij naar haar, voordat hij besefte dat dat wel erg creepy was, en hij zich weg draaide. Al lopend naar het bureau deed hij zijn jas uit, gevolgd door zijn handschoenen en rolde hij de mouwen van zijn blouse op. Al die inspanning zorgde ervoor dat hij het warm kreeg. De dief slofte naar het balkon en schonk ondertussen een glas wijn voor zichzelf in. Om daar rustig uit te drinken en te zien hoe de zon langzaam haar stralen over de stad wist uit te strekken.

Want dat deed elk rationeel persoon om zes uur in de ochtend.

Het geschuifel dat hij hoorde op de achtergrond, vertelde hem dat Allison ondertussen wakker was geworden. Ondertussen nam Kaz rustig nog een slok van zijn wijn, ze mocht vertrekken als ze wilde, dan was deze hele trip voor niets geweest, maar misschien zou ze bij draaien. Je wist het nooit met Allison. Toen ze uiteindelijk haar vraag stelde, draaide Kaz zich om en liet hij het glas in zijn hand zakken. Een kort tijdje was hij stil, bekeek hij haar, voordat hij antwoord gaf. ''I'm sorry.'' Tja Kaz, dat had je ook eerder kunnen zeggen, voordat je haar half had gekidnapt naar Archeon.

Wat twijfelachtig zette Kaz een paar stappen naar voren, de kamer betredend. Hij keek serieus en enigszins spijtig. Zeg maar gerust erg spijtig. Kaz probeerde de woorden te vormen die nodig waren om het Allison allemaal te laten begrijpen, om zijn kant goed uit te leggen, maar Kaz was nooit een wonder met woorden geweest, dus het ging allemaal veel te lastig. ''Because I'm an asshole.'' Zei hij uiteindelijk gefrustreerd, het glas neerzettend op een tafel met een iets te harde klap. ''And because I fucked up. Again.''

Een heel klein, onzeker lachje lag op zijn lippen terwijl hij zijn hoofd schudde. Heel deze situatie was niet om te lachen, verre van zelfs, maar toch bleven haar reacties goud waard. Maar al vrij snel daarna werd hij weer serieus. ''You shouldn't blame yourself, Allison. I take full responsibility for this entire mess.'' Hij wist niet tot hoe ver de zooi ging die ze samen hadden gecreërd, maar als hij nooit naar haar had geluisterd op die zekere dag in Falkreath, als hij zich niet gek had laten maken, dan was dit nooit gebeurd. Dan zaten ze elkaar en zichzelf hier ook niet te haten.

Hij had iets goed gedaan, want ze luisterde. Zie je wel, soms wist hij wel de juiste woorden te kunnen pakken die hem op weg hielpen een beter mens te worden. Nee, eigenlijk niet, maar het punt was, was dat Allison nu haar hem luisterde. En dat Kaz nu eigenlijk geen idee had waar hij moest starten. Een beetje vertwijfeld hing hij tegen de tafel aan, zijn slechte been strekte hij wat voor zich uit. ''Where you do want me to start?'' Hij kon niet opnieuw heel zijn levensverhaal aan haar voorleggen, dat wist ze al en was ze ook niet in geïnteresseerd. Het was meer dat hij zich afvroeg waar voor Allison de problemen waren begonnen.

Oh, daar wilde ze beginnen. Dat was geen probleem voor hem. Kaz was even stil en nam een slok van zijn wijn, om vervolgens te beslissen dat dat eigenlijk helemaal niet zo lekker smaakte zo vroeg in de ochtend. ''The money was a distraction. So people wouldn't notice that I was erasing my tracks.'' begon hij met een frons terwijl hij meer naar de onderkant van het bed staarde dan naar Allison. ''If they knew what I was up to, I would've been dead sooner.'' Hij hield het glas wijn nog wel in zijn hand, liet het lichtjes ronddraaien, voordat hij opkeek en Allison met een gepijnigde blik aankeek. ''I wasn't planning on that entire thing with Giovanni. I thought I would've been quick enough and escape before he would come for my head. And when I saw you, with him.. I just..'' Kaz viel stil en keek weg, om toch nog een slok wijn te nemen. Zijn stem was zachter en zachter gaan klinken. ''I thought that if you wanted to see me dead, then why should I even try to fight?''

Toen ze feller klonk, keek Kaz weg. Ze had gelijk, hij had allang daar kunnen beseffen dat ze om hem gaf en dat hij weer verkeerd zat. Maar om de een of andere reden, was dat niet doorgedrongen. Kaz wilde de pijnstiller de schuld geven, maar hij wist dat zodra hij dat zou zeggen, Allison waarschijnlijk al het respect voor hem zou verliezen. En dan waren ze nog verder van huis. ''I think I already gave up when I saw you.'' Sprak hij op haast fluisterende toon. Zijn ogen zochten een weg naar die van Allison, onzeker en misschien ook wel een tikkeltje bang.

Toen ze hem aanviel keek Kaz in eerste instantie opnieuw weg. Ja, dat had hij ondertussen wel door en nee, hij had er nog steeds spijt van dat dingen zo gelopen waren. Maar het veranderde niets aan de huidige situatie. Kaz kon de tijd niet terug draaien, als dat wel zo was geweest, dan hadden ze hier nooit zo gezeten, als twee hoopjes ellende die beiden geen idee hadden hoe ze dit moesten verwerken, leek het. ''I didn't mean for any of this to happen!'' Sprak hij, zijn stem zich aanpassend op het volume van Allison, al klonk hij lang niet zo fel als haar. ''I didn't mean for you to end up in that situation! I made stupid mistakes that only got you into worse things and I'm sorry for that. I really am. I didn't wish this for you. I wanted you to be safe, to be happy. Not.. this.'' Naarmate hij doorging met zijn rant had hij zich los gemaakt van de tafel en een paar stappen in Allisons richting gezet. Tegen de tijd dat hij klaar was met praten klonk hij haast hopeloos en emotioneel. Alsof hij elk moment in tranen uit kon barsten. ''I am so, so sorry Allison.'' Het waren gebroken fluisteringen, voordat hij zich omdraaide om nog een glas wijn voor zichzelf in te schenken. Zodat Allison niet kon zien hoe hij vocht tegen de tranen.