People are bound by choice, not blood.

In zijn hand lagen de koude stenen die hij eerder deze dag had weten te bemachtigen, stenen die hij uiteindelijk zou doorspelen aan Kaz gezien die wel wist wat hij ermee moest aanvangen. Zijn donkere ogen gleden over de mensen die tegen de muren van verschillende huizen stonden verspreid. Aan hun manier van kledij te zien hadden deze mensen niet heel veel bezittingen, laat staan een dak boven hun hoofd. Wat jammer weer voor hun. Hij zou straks kunnen terug keren naar zijn warme bedje wat hij vandaag toch wel verdiend had, zeker na die aframmeling eerder op de markt. Natuurlijk was hij er als winnaar uitgekomen, het was niet meteen zijn plan geweest om in de aanval te gaan gezien hij zich er ook gewoon had kunnen uit lullen maar de andere had daar anders over gedacht. Iets wat hij had bekocht met zijn leven, al was Dante niet degene die de laatste klap had uitgedeeld. Nee, voor hem was het meer dan genoeg geweest toen hij het eerste bloed had gewonnen.

Met een rustige tred was hij doorgewandeld tot hij de kroeg had bereikt. Een verfrissende pint en een warme maaltijd waren zeker welkom. Mede ook door dat het weer buiten zo grijs en grauw was. Dante was maar wat blij dat de Winter er eindelijk op zat. In een van de hoeken van de ruimte spotte hij een bekend gezicht, een gezicht dat er niet zo geweldig uit zag. Een grijns krulde zich om zijn lippen. Een gezicht dat hij zeker had gemist. Vanop een afstandje deed hij teken naar de persoon die achter de toog stond dat ze twee drankjes mocht brengen naar die tafel. ‘Every time I see you, you look worser then before.’ Klonk het afkeurend. Nee, Kaz zag er echt moe uit, niet alleen mentaal maar fysiek leek zijn vriend ook niet helemaal in orde. ‘How is life threating you little man.’

People are bound by choice, not blood.

Natuurlijk moest het weer puur toevallig zijn dat hij Kaz op deze plek tegen kwam. Zeker geen onaangename verassing gezien hij uiteindelijk wel wat gezelschap kon gebruiken. En die knaap was daar echt wel het beste in. Zolang hij maar niet ging zeuren over hoe erg het leven tegen zat of wat dan ook. Want dan konden de kaarten heel snel keren. Maar goed, hij ging er maar van uit dat het wel oké was dat hij hem benaderde. Zo niet, had Kaz maar even dikke pech. De stevige handdruk beantwoorde hij op dezelfde manier. ‘It’s better than being a winy twat over it.’ Hehe, nee de man voor hem was zeker geen zeurkous. Zo nu en dan gebeurde het wel eens, maar dan was het puur om de ander aan te steken. Van zodra de drankjes er waren nam Dante plaats op de lege stoel en rekte zich voor een moment even uit. Kijk, dit was wat hij kon gebruiken!

Kort verscheen er een frons op zijn voorhoofd. ‘Didn’t know you had any besides me?’ Grijnsde hij kort. Al verdween die grijns even snel als hij was verschenen. ‘You should be more carefull. I don’t want to find you lying somewhere dead in a ditch.’ Klonk het serieus. Al wist hij dat de man die woorden gewoon achterover zou slagen. ‘Or maybe someone should asign me to you, for keeping you safe.’ Sprak hij al lachend. Yeah, hij zag het al helemaal voor zich. De twee zouden elkaar eerder om zeep helpen dan wat dan ook. Eventho het misschien ergens toch wel nodig was gezien de staat waarin Kaz verkeerde maar dat liet hij in het midden. Gelijktijdig met de andere nam hij een slok van het frisse brouwsel, iets dat zeker goed binnen liep.

Een jongensachtige grijns kroop op zijn gezicht, het soort grijns dat genoeg kon uitleggen over zijn daden maar waar ook nog een zeker mysterie achter school. ‘Let us say, I’ve been up to some tricks from your books.’ Knipoogde hij. Hier en daar wat mee grissen was zeker iets waar hij zich niet dagdagelijks mee bezig hield maar het was ook niet dat hij het niet deed. Ze konden het immers wel gebruiken. ‘The usual, passing through some messages, a beating to someone who owed use some things.’ Kort haalde hij zijn schouders op. Niets al te speciaal. Goed, de laatste dagen had hij ook wat meer een oog op Asher gehouden om te kijken waar de man zich mee bezig hield, al was het misschien beter om te zeggen met wie hij zich bezighield. ‘You should get your leg checked out.’

People are bound by choice, not blood.

The moment when Kaz locked eyes with him after he joked about protecting him was the moment he knew he had overstepped. Not that he cared tho. Kaz seemed on edge, and it wasn’t quite hard to push the buttons of the lad. A smile cracked his face, poor Kaz being hurt. He truly cared for his mate, but he also loved calling him out. It on the base of there bond, a thing that always occurred in any kind of situation. But it seemed wise for him to keep his mouth shut for a little while. ‘You almost sound like a housewife whining to her husband.’ He spoke with a boyish grin on his face. Dante leaned back in his chair, making the distance between him and the other guy bigger since he suspected a smack just for that remark. Dante took the glass of the table and took a sip while he looked over to a couple of guys who where already drunk as hell. Something that wouldn’t end well for them if they didn’t watch out. Certainly with Kaz around in this state.

‘Sadly there wasn’t any knocking in the first place. The guy froze when he saw me coming, immediately gave everything he had on hand.’ He shrugged. Not the finest hour of the man in question, but it made his job easier. Probably the first day he hadn’t laid his fist on someone in a long time. But what didn’t happen then, could always happen now. Dante and his babbling didn’t seem to distract Kaz like it used too, something he had noticed a few times now. But he kept his mouth shut about it, why spoil the mood right?


When he started talking about his leg Dante raised an eyebrow. Slammed in to a freaking tree? How he always did it Dante didn’t know, but Kaz always seemed to anger the wrong people. Ending up like a beaten up bag. ‘So, should I give my loot to you since you probably have a place where you stash things anyway?’ His spoke on a softer tone. They didn’t need anyone sniffing around in their business, not his smartest move to bring it up in the first place in a tavern but well it was out now and he sure hoped only his friend heard it.

People are bound by choice, not blood.

Dante knikte kort, hoewel er duidelijk een halve grijns op zijn gezicht ruste. Natuurlijk kon hij stoppen met het uitdagen van de andere, maar wat was daar nu leuk aan uiteindelijk. Hij genoot er altijd van wanneer dit soort momenten aanbraken, want hij zag Kaz niet zo heel veel. Dat was dan ook vooral de reden waarom de andere zijn plagerijen altijd moest ondergaan. De zogenaamde belediging lachte hij weg, goed genoeg wetende dat de andere het niet meende. Anders had hij wel een mep gekregen of iets in die aard. ‘For now, I shall give you a little peace. But don’t count on it lasting that long.’ Natuurlijk wist hij goed genoeg dat Kaz dit soort zaken niet bepaald fijn vond, maar ja de andere kende hem inmiddels goed genoeg om te weten dat het er toch aan zat te komen.

Kort nipte hij nog eens van zijn glas, waarvan de inhoud al bijna tot op de helft was gezakt. Ach, het was geen geheim dat bier goed bij hem binnen liep. Zou ook niet de eerste keer zijn dat hij teveel dronk hier dus dat zat al helemaal goed. Een zucht schoof over zijn lippen, inderdaad heel jammer. Maar het maakte de job wel weer makkelijker voor hem. Plus, zo haalde hij uiteindelijk ook nog meer binnen dan normaal. Zonder het gevaar dat hij zelf verwond werd. Leuk was het totaal niet, maar zeker wel iets wat soms mooi meegenomen was. ‘It happens more than you think. Usually they don’t piss themselves thank god, cause I can’t stand the smell. But it takes out the fun of doing it.’ Kort haalde hij zijn schouders op waarna hij zijn donkere ogen liet rusten op de andere man. Uiteindelijk besloot hij de rest van zijn glas ook maar even achter over te kappen. Als hij keek naar het glas van Kaz zou het namelijk niet lang meer duren voor die ook klaar was met zijn drankje. Kon nog interessant worden.

Toch werd het nog even tijd om wat belangrijkere zaken te bespreken. Al deed hij dat op een gedempte toon weliswaar. Zin in luistervinken had hij niet, die zou hij dan toch naar de vergetelheid moeten helpen. Dante knikte even op de woorden van de ander, waarop hij even Kaz zijn beweging volgde met zijn blik. Zou dit dan de eerste keer worden dat hij Kaz in een dronkentoestand zou zien? Wanneer de andere teken deed naar de vrouw achter de bar deed hij hetzelfde. Hij ging zijn maatje niet alleen laten drinken hoor dat was een beetje rude. Stiekem was hij nog wel benieuwd naar de weerstand van de andere. ‘So, got anything important to share on ho wits going with our matters?’ Mensen wisten goed genoeg tot wat hij behoorde, en wat hij deed voor die mensen. Alleen was hij niet altijd op de hoogte van wat er zelf aan de hand was boven zijn hoofd, en de kans was groot dat Kaz wel ergens zijn licht had kunnen opsteken.

People are bound by choice, not blood.

Wanneer de nieuwe drankjes arriveerde had hij meteen een kleine slok uit zijn glas genomen waarna hij zijn donkere ogen doorheen de ruimte liet gaan. Hij kende elk gezicht hier, wist welke waarde er in hun zakken stak, wist of ze mogelijk wat waard konden zijn voor hun. Maar nonetheless waren het allemaal onbelangrijke zielen, ze betekende niets in zijn ogen zelf hun waarde kon hem op deze moment niet veel schelen. Nee, de enige man van enige interesse hier was degene waarmee aan tafel zat. Iemand naar wie hij misschien deep down wel een beetje op keek. Zonder Kaz, wie weet waar hij uiteindelijk was beland. Een kleine glimlach vormde zich om zijn lippen terwijl hij zijn blik uiteindelijk naar het raam richtte. De duisternis begon hem langzaam maar zeker te roepen, een roep naar geweld. Wie er vannacht zijn slachtoffer zou worden wist hij nog niet, maar hij zou zeker niet hier blijven zitten dat stond vast.

Ergens wist hij goed genoeg dat hij geen degelijk antwoord zou krijgen, dus nam hij maar genoegen met wat de ander zei. Zolang ze in leven waren ging het inderdaad goed, en meer zou hij er waarschijnlijk ook niet achter moeten gaan zoeken. Toch was er iets in hem nieuwsgierig naar de personen die hun aanstuurde. Iemand die hij tot op heden nog niet had mogen ontmoeten, om een onbekende reden allicht. De vraag van de ander deed hem kort lachen. ‘Why? Scared you’re going to lose me?’ Natuurlijk niet, maar hij kon het gewoon niet laten. ‘I don’t really have the time to make that happen, and besides brothels enough to go around.’ Klonk het luchtig. Nee, dat was wel het minste van zijn zorgen. Het leven als een huisman was niet voor hem weg gelegd, daarvoor waren zijn uren te onregelmatig en kwam hij vaak genoeg ook veel te bebloed thuis. Hij had geen nood aan mensen die vragen stelde. ‘Besides, why have a wife when I got you? You wine enough to take that roll. How about you? You got quite the charm going on.’ Dante schoof wat naar achteren, hopelijk de klap die zijn richting uitkwam te kunnen ontwijken.

People are bound by choice, not blood.

Een grijns was al moeilijk los te krijgen van Kaz, dus nam hij er genoegen mee. ‘As if I would run out on you? Please. I’d rather make sure you aren’t beaten to dead and check if we have everything we can take before I would even run off to eat. But let’s just say I’m not looking for someone to spends my life with, way to too much drama for me.’ Er school een hint van humor in zijn stem. Nee, als er een ding was hij deed als hij een klus samen deed was of de ander er wel veilig was uitgeraakt. Anders kwam het toch maar weer op zijn nek terecht en daar stond hij niet om te springen. Het feit dat de ander enkel zijn schouders op haalde, leek er voor Dante op dat hij iets verborg. Maar slim als hij was besloot hij zijn lippen op elkaar te houden er over. ‘Let’s drink to that mate.’ Sprak hij terwijl hij zijn glas met zijn hand omklemde en het kort opstak naar de knul voor hem.

People are bound by choice, not blood.

Dante grijnsde even. Soms kon het wel eens goed doen om even een stapje terug te nemen van alles en gewoon wat te chillen met zijn maatje Kaz. Veel beter gezelschap als die man bestond er eigenlijk niet, soms kon de ander wel eens bot uit de hoek komen maar tja. Dat was iets wat eigen was aan de band die het tweetal had. Het was altijd zo geweest, maar zolang de een de ander respecteerde en andersom was het allemaal goed en wel. Het rumoer dat was gestegen in volume begon hem ergens wel parten te spelen. Mainly omdat hij zich net iets minder op zijn gemak begon te voelen door al die nieuwe aanwezige in de bar.

Nadat hun glazen geklonken hadden met elkaar besloot hij de rest van de inhoud naar binnen te kappen. Waarop hij het glas met een klein tikje op de tafel weer neer zette. Zijn stoel schoof hij naar achter waarna hij uiteindelijk opstond. ‘I forgot I need to attend some unfinished business mate. But I will see you soon enough. Don’t get too drunk without me.’ Grijnsde hij nog breed naar de kerel waarop hij heel kort zijn hand op diens schouder legde om vervolgens te vertrekken en zo opgeslokt te worden door de duisternis die deze avond met zich mee bracht.