Girls are not meant to fight dirty

Over een aantal dagen zou het zover zijn. Een tevreden blik was af te lezen van haar gezicht terwijl ze naar de schepen keek die gereed werden gemaakt. Ze zou afreizen naar Valyria, een besluit wat ze volledig op eigen initiatief had gemaakt, om te kijken wat de mensen daar voor haar stad konden betekenen. Ze hadden altijd al een goede positie gehad wat betreft hun economie, gezien er genoeg steden waren die hun handjes ophielden voor de diamanten die ze uit hun mijnen haalde. Het was hun grootste bron van inkomsten, op de voet gevolgd door hun handel in dierenvachten. Ze had in elk geval genoeg om het zuiden te bieden, dus was ze benieuwd wat deze haar te bieden hadden.

Freyja stond op de kade terwijl ze toekeek hoe de schepen volgeladen werden. Kleding, spullen, maar voornamelijk voedsel voor de weken op zee. Voor een moment bleef ze staan kijken, waarna ze in beweging kwam en naar een muurtje liep waar ze zichzelf ophees, ietwat verveeld. De meeste mannen waren druk bezig met het inladen van de spullen, waardoor er niet veel oog was voor de lady. Normaal liet ze haar broer dit soort zaken regelen, maar ze wilde zichzelf nog altijd bewijzen, wat de hele aanleiding voor deze reis was geweest.

Haar ogen waren op de drukke haven gericht terwijl er een zucht over haar lippen kwam zetten. Niemand leek veel aandacht voor haar te hebben terwijl ze zichzelf hier gepositioneerd had, alles in de gaten houdende wat er op haar schepen werd ingeladen. Soms kwamen er wat mensen naar haar toe, om wat vluchtige vragen te stellen over zaken die mee moesten, maar daar bleef het dan ook wel bij. Freyja was dan ook lichtelijk verrast toen er iemand naast haar plaatsnam. “There are things that need to be done, even in a time like this,” merkte de roodharige lady op tegen haar onbekende gezelschap. Het kwam niet vaak meer voor dat ze gesprekken had met andere vrouwen, gezien haar meeste handelspartners en adviseurs mannen waren. Natuurlijk waren er haar handmaidens, maar de laatste tijd merkte Freyja dat er wat meer afstand tussen hen in kwam te komen. Het was vast en zeker omdat ze nu een echte titel droeg, terwijl haar vroegere vriendinnen naar elkaar toetrokken was zij verplicht om bij allemaal audiences te zijn. Afwachtend keek ze de persoon naast haar aan, benieuwd waarom deze naar haar toe was gekomen. Blijkbaar wist de andere vrouw precies wie Freyja was, anders had ze haar woorden niet zo gekozen. Maar wie herkende de vuurrode lokken dan ook niet als die van de lady.

Het zou geen geheim blijven dat de lady binnenkort uit zou varen naar het zuiden. Er waren zaken die geregeld moesten worden, juist wanneer er spanningen binnen Falkreath waren. Ze moest kijken wat haar opties in het zuiden waren, gezien ze wist dat er zeker mensen waren die haar interessante dingen konden bieden. De vraag die haar werd gesteld zorgde ervoor dat er een verbaasde frons op haar gezicht verscheen. Misschien had ze niet eens moeten antwoorden, maar haar woorden lagen al vrij snel voor haar klaar. “I believe that I try to be one, but nobody is completely good in the end, nor completely bad.” Dat laatste was zeker een belangrijk ding. Freyja probeerde altijd het positieve in anderen te zijn. Het was een sterke eigenschap, maar eveneens eentje die lichtelijk naïef was. Je moest aardig wat kracht hebben om in de meest duistere figuren nog een sprankje licht te vinden, maar ze had zich ervan overtuigd dat niets onmogelijk was. “Is this some kind of interrogation?” vroeg ze de dame na een korte stilte. Toch trok haar mondhoek nog lichtjes omhoog, om aan te geven dat ze het nu ook weer niet zo erg vond.