Monster

"Slade!"

De kwakzalver, in de schemer voorovergebogen over een werktafel, onderbrak zijn handelingen en rechtte langzaam zijn rug. Hij leek weinig onder de indruk van het onstuimige, herhaaldelijke gebons tegen de houten deur van het huurpand dat hij tijdelijk voor zijn hospitaaltentje verruild had. In feite verwachtte hij zijn komst vroeg of laat al, ergens deze week. Zijn goede vrind.

"Open the door! Discipline and consequences, Slade, have you forgotten about that? Show yourself!"

Een gehandschoende hand draaide de knop om, liet de zwaartekracht geschieden om traag de voordeur open te laten vallen en zijn statische gestalte te onthullen voor de priester op zijn drempel. Koude zilvergrijze ogen keken zwijgend op de man neer. Zoals het hem vaak die cryptische air gaf.
"Most pious one," sprak de donkerharige man na een ogenblikje vroompjes, zelfs enigszins aangenaam verrast. Zonder acht te slaan op de zichtbare woede op het gelaat van de oude man, plukte hij met licht getuite lippen aan de vingers van zijn handschoenen.
"I did not expect your arrival. Would you like me to act as your chiropractor today?" Een demonstratief knakje van zijn vingers om de zeer oprechte daad bij het nog meer ongeveinsde woord te voegen. De nadruk die hij gladjes op die woorden legde, vervaagde al veel te gauw in het moment als je er niet alert genoeg op was om het op te vangen.
"You were expected at church last sunday, Slade. We paid you fine coin for performing that exorcism!" Over zijn toeren rechtte de priester zich op de tippen van zijn tenen om de dokter aan zijn cravat naar hem toe te trekken. "Where were you?"
Met een uitgestreken, plechtstatige uitdrukking op zijn gelaat liet Slade die handeling toe, maar enkel om op deze kort verwijderde afstand van de kromme neus van de priester zijn blik in die van hem te boren. Zeker een halve minuut bleef hij zo staan; de oude priester kwam er al snel achter dat hij zich toch wel erg ongemakkelijk begon te voelen en helaas voor hem niet profiteerde van zijn eigen actie. Centimetertje voor centimetertje plukte Slade de donkerrode reep stof van zijn cravat weer los uit de greep van de man. Laconiek schikte hij het smaakvolle kledingattribuut dat zijn functie nog geloofwaardiger over liet komen terug in zijn hemd, rechtte zijn rug terwijl hij met een klein zetje zijn bril hoger op zijn neus drukte. Een veeg over zijn schouder links en rechts. Weer in piekfijne optima forma.

"I kept my word."
Het seniele gelaat van de priester leek nog dieper weg te vallen in zijn groeven uit pure afgunst, zijn blik met opgetrokken neus gericht op de gruwel die de dokter in zijn armen nam. "This is Church," glimlachte Slade terwijl hij liefkozend neerkeek op de forse naaktkat die hij zacht op en neer wiegend tegen zijn schouder hield. De kop van Churchill leek te zijn ingedeukt, weggevallen in talloze rimpels, pokdalige plooien en zalmroze schilfers - wat de indruk wekte dat de huid ernstig was aangetast door een uitslag of tweedegraads brandwonden. De enorme vleermuisachtige oren stonden fier op zijn kop, eentje gescheurd en trillend in een permanente zenuwtrek. De nagels - lang, bleek en scherp - leken niet te kunnen worden ingetrokken en krasten over de gilet van zijn baasje. Ergens tussen al die kreukels, fonkelden twee groengele ogen niet bepaald priestergezind.
"We spent the whole sunday together for some grand old quality time, didn't we? Yes, we did," suste de dokter het beest aanhalend toe alsof hij het tegen een jong hondje had. De Sphynx-kat draaide zijn boze kop in de richting van de vreemdeling om zijn lelijke gezicht open te laten splijten in een nijdig, afschrikwekkend geblaas. Triomfantelijk sloeg Slade zijn blik weer neer op de man. "Kind of a hellish spawn, but he'll manage. I keep trying to cleanse him in a tub of holy water, but dear me, it doesn't seem like he can say his adieu to the six demons dwelling inside of him just yet." Hij moest erg zijn best doen om niet een van zijn lederen handschoenen om zijn mond te slaan en een bescheiden proestje te uiten. Hij moest soms zo lachen om zichzelf.

"Scam!" spatte de priester, sidderend van ziedende woede.
"Stop fooling around! You are supposed to attend to your duties, as was our deal. That little girl has suffered enough already, having no other choice than to indulge herself to evils we cannot even imagine. For weeks on end she succumbs deeper every second! By the Gods, may her soul be truly cleansed-"
"Are you serious?" onderbrak Slade hem met een zweem van verbittering in zijn stem. "That's because I tell her to do so, you blatant old goat. It's a set-up. She's one of my assistants - and a fine actress, that one. Naturally she faked demonic possession at frequent intervals. Naturally the locals dragged her to your holy house each time. And naturally it's when I was called up to perform a plausible exorcism or two that eventually didn't seem to work out very well, after all. It's how the money is squeezed." Met lichte rancune hief hij zijn kin op, de gelegenheid nemend om het bij de oude man die sputterend een deugdelijke zin probeerde uit te brengen in te laten zinken, onderwijl in langzame halen over de magere rug van zijn kat aaiend. Er kwam geen fatsoenlijk woord meer uit.
"Come now, your manner of keeping your wits doesn't seem to be a very smashing success," zuchtte de kwakzalver. "How am I supposed to be entertained if you make it so easy for me. Sad to see how the saints obviously didn't bless the most pious one with enlightment up here." Een enkele wijsvinger tegen het fronsende voorhoofd van de priester duwde het hoofd van de man denigrerend een stukje naar achteren.

"Chop chop - try to keep your thinking cap on. In the meantime, you must attend to your prayers. Your Gods are waiting." Aan een arm begeleidde hij de met stomheid geslagen oude man het drempeltje van zijn pand af, zijn habijt in de laatste beweging van zijn handeling haast loslatend in een gooi. Slade stelde zich in een kaarsrechte, rigide houding in zijn deuropening op, als in een symbolistische triomf uittorenend boven de man.
"I'm sure we can get to an amicable agreement - next time," eindigde hij hun praatje half fluisterend. Zijn hardvochtige ogen gleden van het ellendige gezicht van de man naar contouren van gedaantes in de steeg recht voor zijn pand. Een enkel ferm gebaar van zijn hoofd was voldoende om de boodschap aan de huurlingen in de schaduwen duidelijk te maken. Hij had het zo uitgestippeld en gepland, gebruik makend van hun diensten. Het zou niet lang hoeven te duren. Er zou ook geen volgende keer meer komen. Met die laatste woorden smeet de deur voor de neus van de priester dicht.

Nu met de kans om zijn andere zaakjes op te pakken, begaf Slade zich terug naar zijn werktafel. Het was een ruime tien minuten later voor een volgende gast zijn aanwezigheid met gebons bekend maakte. Lichtelijk geïrriteerd beende de dokter naar voren. Hij hoopte er vurig op dat het niet opnieuw de malende priester was - dat zou betekenen dat hij bar slechte huurlingen in contract had genomen. Maar het was niet de priester die zich voor zijn neus openbaarde toen hij de deur open zwaaide. Er stond een jonge knaap op zijn stoep, een eveneens jonge roodharige vrouw aan zijn zijde die enigszins beroerd oogde. Zijn oplettende, zilvergrijze ogen schoten naar de reep stof waarmee ze haar bovenarm verbonden had. Een lichte frons vormde zich op zijn gelaat terwijl hij zijn bril hoger op zijn neusbrug drukte.
"You don't look too good. What happened?" vroeg hij zacht, een hand op haar schouder geplaatst. Omdat hij op zijn gevel iets hoger stond, moest hij iets door zijn knieën gaan om zichzelf tot haar lengte te brengen, zijn bezorgde blik ongerust in haar groene ogen gehaakt. Vanaf het moment dat hij de deur had geopend, had de punische flessentrekker de schakel ondergaan naar de ach zo zorgzame, inlevende dokter.

"Come."

Zonder dwang nam hij de jonge vrouw van de jongeman over, omzichtig haar hand beetnemend om haar over zijn drempeltje te helpen en haar losjes naast hem in een ondersteunende houvast te nemen. Alsof ze een klein bibberend vogeltje was.
Zijn aandacht richtte zich weer tot de jongeman. "I'll take it from here, thank you. Bringing her to me was a very just act, young man. May the good Gods smile upon you." In de blikkering die over zijn brillenglazen flitste en voor een kort ogenblik zijn ogen verborgen, schoot zijn blik in de richting van het steegje achter de knul.

De schimmen van zijn huurlingen waren verdwenen. Hij gokte dat ze hun opdracht gedurende de laatste tien minuten al keurig hadden uitgevoerd. Omleggen zou op dit punt teveel opvallen. Maar de tong uitsnijden en in één schone haal de vingers afknippen: de priester zou niet kunnen navertellen, noch op kunnen schrijven wie zijn belager was. Het had evengoed een dronken burger in een toornige opwelling kunnen zijn geweest.

Slade keek met een genegen glimlach op de roodharige jonge vrouw neer - eerder voortkomend uit een verholen binnenpretje dan vriendelijkheid. Wellicht liet hij zijn assistente de volgende ochtend wel neerknielen in de kerk met de stukjes priester en zijn ooit zo vroom sprekende tong, het afwerpend op een agressieve aanval uit haar 'demonische bezetenheid'. Verhaaltje rond.