Als hij in dezelfde kleding als nu zou komen aankakken, wat Allison verwachtte, dan zou ze de jongen persoonlijk meenemen naar één van de dorpen en op shoppingspree gaan. De blondine was niet van plan hem kou te laten lijden en zelfs al had hij handschoenen aan, dit was nou niet echt kledij die bedoeld was voor de koude die in Falkreath heerste. Nee… Falkreath was koud. Allison nam nog een laatste hap en legde haar vork over haar bord neer. Ze had… bijna alles op. Ze was geen groot eter, dus dit was al aardig wat voor haar doen. Ze dronk ook de laatste slok van haar wijn op en keek Kaz met een lichte glimlach aan. “You’d make a good viking.” Niet lachen, Allison. Dat was onbeleefd.

“Just imagining it is…” Tranen kwamen op in haar ogen en ze legde haar voorhoofd weer in haar hand, terwijl ze probeerde niet te lachen. Het idee van Kaz als viking was het beste beeld dat de vrouw ooit gehad had. “I’m so sorry, so sorry.” Ze kon het bijna niet meer normaal uitspreken, maar liet haar blik al snel weer op hem vallen. “You should definitely come visit Falkreath.” Ze zou het leuk vinden om hem daar te zien. Vooral omdat het dus… Betekende dat ze een afspraak hadden. Zonder naalden, zonder Summoner gedoe. Gewoon. Ontmoeten zonder taken. Klonk goed, toch?

“Don’t worry, you’re the most attractive thief,” bracht ze liefjes uit toen ze zijn sikkeneurige blik zag, al was het bijna pijnlijk om die enorme grijns van d’r gelaat te trekken. Het was gewoon geen goed beeld. Kaz als viking zou de grap van the century zijn. Ze stond op, om duidelijk te maken dat ze klaar was om te vertrekken. Uit haar tasje, zoals elke kakmadamme, haalde ze haar portemonnee en legde ze enkele munten op tafel, wat ruim voldoende was voor het eten wat ze hadden gehad. “Let’s go,” sprak ze tegen de jongen, voor ze langs hem stapte en richting de uitgang liep. Toen ze echter onderweg iemand zag die een vieze blik op haar en Kaz wierp, legde ze haar hand kalm op het achterhoofd van het desbetreffende persoon en duwde ze dit in zijn bord, doorlopend alsof er niets was gebeurd. Daar had ze nou echt zin in na naast dat irritante koppel te hebben gezeten.

De woorden dat hij vaker naar haar advies moest luisteren, zorgde voor een glimlach op het gezicht van de blondine. “That’s what I like to hear.” Ja, ze had… Ze had het fijn gehad met hem. Al was alles niet helemaal volgens plan gegaan en was eigenlijk alles in de soep gelopen, ging het van slecht, naar goed, naar veel slechter, naar eigenlijk weer best wel goed en zo ging het nog even door, was het een goede tijd geweest en was ze blij dat hij duidelijk had gemaakt dat hij het… Dat ze elkaar weer zouden zien. Zonder aan The Syndicate te denken.
Voorzichtig pakte de blondine zijn ene hand beet, al was het maar om hem te waarschuwen (dit had ze gelezen in zijn handleiding), voor ze op haar tenen ging staan en voorzichtig een kus op zijn wang drukte. Ze liet hem weer los en deed een stap naar achteren. “I’ll look forward to welcoming you in Falkreath then,” glimlachte ze.