The crickets sing a song for you

Archeon was een prachtige stad, dat was iets waar ze niet omheen zou draaien. De prachtige bloementuinen van de oase waren meer dan ze over had durven dromen. In het hoge noorden had ze niets anders gezien dan ijs en sneeuw. Zo hier en daar dennenbossen waar je je paard tussendoor kon sturen. Echter was het niet veilig meer geweest voor haar om er alleen op uit te trekken. Als Lady van de rijke stad was ze eigenlijk nooit alleen. Haar guards hielden altijd een oogje op haar. Soms beval ze hen op afstand te blijven, andere dagen vond ze het niet erg dat ze haar op de hielen zaten. Nu waren er ook wel een aantal wiens gezelschap ze redelijk op prijs wist te stellen, maar een diepgaand gesprek zou altijd uitblijven. Immers waren ze bezig met hun baan, namelijk het beschermen van hun Lady. Als er iets zou gebeuren moesten ze niet afgeleid zijn en meteen in kunnen springen.

Freyja streek kort met haar slanke vingers langs de witte stof van de jurk. Hier in de hoofdstad van Valyria had ze een aantal prachtige jurken op de kop weten te tikken. Haar kapitaal was zo groot dat ze het met gemak kon betalen. De roodharige vrouw was niet gewend om dit soort kleding te kopen. In het noorden droeg ze altijd dezelfde wolvenvacht over haar schouders en besteedde men weinig aandacht aan haar outfit. Hier in het zuiden leken mensen echter met de nieuwste trends rond te lopen. Ze had dan ook geen idee of haar jurk in het huidige straatbeeld pastte, maar het was in elk geval beter dan haar noorderlijke kledij.

Haar mondhoeken trokken lichtjes omhoog toen ze over haar schouders keek en zag hoe de guards waren blijven staan, precies zoals ze hen had opgedragen. Ondertussen richtte ze haar onverdeelde aandacht op de prachtige bloemen voor haar neus. Ze waren aanwezig in alle geuren en kleuren. Nog altijd keek ze haar ogen uit, het prachtige Valyria was het compleet andere uiterste van het grauwe Falkreath, dat was iets waar ze vrij zeker van was.

Gefascineerd bekeek ze de prachtige bloemen. Ze zou willen dat ze die in het noorden had, maar daar zou ze het moeten doen met het grauwe aanblik van ijs en sneeuw. In het noordelijkste puntje van Falkreath was het immers altijd winter. In het voorjaar merkte je wel dat de grootste sneeuwstormen voorbij waren, maar het land stond er niet zo prachtig in bloei als hier. Ze zou bijna jaloers worden op de mensen die deze plaats hun thuis konden noemen. Met haar vingertoppen ging ze over de blaadjes van een witte roos heen. Het voelde zijdezacht aan. De bloemige geur was haar neusvleugels in gedrongen en zorgde ervoor dat ze kort haar ogen sloot en het hele gevoel over zich heen liet komen. De sfeer werd compleet gemaakt door een prachtige muziek. De roodharige Lady opende haar ogen en keek zoekend rond, om vervolgens een man te zien zitten wiens vingers het prachtige geluid voortbrachten. Echter was hij nu gestopt en keek hij haar richting op. Haar mondhoeken trokken lichtjes omhoog en voor een moment bleef ze twijfelend staan. Haar hand zakte weer naar beneden en ze vouwde haar vingers achter haar rug ineen, om vervolgens in de richting van de onbekende te lopen. Toen ze eenmaal bij hem stond keek ze naar zijn instrument. “Continue, please.” Haar helderblauwe ogen keken hem afwachtend aan.

De melodie die ze eerder had gehoord werd op haar verzoek voortgezet. Wat ze niet had verwacht was dat de man zou gaan zingen. Een verraste uitdrukking verscheen op haar bleke gelaat terwijl ze haar hoofd lichtjes kantelde en hem afwachtend aankeek. Het lied wat hij zong was prachtig en ze had zo haar vermoedens dat hij dit ter plekke bedacht. Dat zou moeten betekenen dat het over haar ging, misschien. Freyja klapte zachtjes in haar handen toen hij stopte met zingen, maar de melodie nog wel bleef doorspelen op zijn luit. Een geamuseerde sprankeling in haar ogen verraadde dat ze het een mooi lied had gevonden. “A lovely song,” zei ze terwijl ze een keer bevestigend knikte. Op de indirectie vraag die hij haar had gesteld gaf ze geen antwoord, voor nu. Ze kende hem immers niet en ze had geen idee wat voor reputatie hij hier had. “You shouldn’t say I’m a Queen though, imagine the real one hearing that.” Een kleine glimlach speelde rond haar lippen. Nee, ze had liever niet dat de koningin haar draken achter haar aanstuurde.

Archeon leek vol met verrassingen te zitten, iets wat haar ook nu weer duidelijk werd. De man had een prachtig lied voor haar gezongen en ergens vroeg ze zich af of hij deze ter plekke had bedacht of dat het één van zijn standaard liederen was. In elk geval applaudiseerde ze voor hem, gevolgd door een compliment die hij aannam door het maken van een kleine buiging. Een geamuseerde grijns speelde rond haar lippen, waarna ze het niet kon laten hem een korte waarschuwing te geven over een bepaald deel van zijn lied. Misschien was het niet eens een echte waarschuwing, eerder een opmerking. Volgens de man zou de koningin het vast niet erg vinden, gezien ze zich al bewust was van haar eigen status. Freyja’s mondhoeken trokken lichtjes omhoog, waarna ze knikte. “You're welcome,” antwoordde ze op zijn volgende woorden terwijl ze haar helderblauwe ogen op hem gericht hield. Hij vroeg haar of ze geïnteresseerd was in een rondleiding door de stad, waarop ze een instemmend geluidje liet horen. “First I’d like to know the name of my guide, though.” Freyja wachtte tot hij overeind was gekomen en hield vervolgens haar arm uit voor die van hem, immers bleef ze wel een lady. “And I hope you don’t mind my guards following us around for a bit,” voegde ze er nog snel aan toe.

Uiteindelijk kreeg ze dan toch een naam. De man was met een sierlijke beweging overeind gekomen en stelde zich voor als Silvian. Vervolgens gebruikte hij een adressering die bij haar niet helemaal van toepassing was, net zoals dat hij tijdens zijn liedje ook voor een andere benaming had gekozen. “My lady,” verbeterde ze hem met een kleine glimlach. Ze was niet hoog genoeg in rang om your grace genoemd te worden, ze was een lady. Ze voelde hoe zijn lippen op de palm van haar hand geplaatst werden en blikte kort naar de lijfwachten, die op een gepaste afstand het hele tafereel bekeken. Een geamuseerde blik verscheen in haar blauwe ogen bij zijn opmerking. “On what whould you have them instead, if I may ask?” vroeg ze hem op een plagerige toon. “Anyhow, lead the way.” Freyja haakte haar arm in die van hem zodat hij haar makkelijk door de stad heen kon gidsen. De wachters hadden ondertussen hun ruggen gerecht, klaar om hen op een afstandje te volgen wanneer ze in beweging zouden komen. Nog een keer gingen haar ogen naar de bloemen, Archeon leek ze in overvloed te hebben.

Freyja verbeterde hem met een kleine glimlach, immers wilde ze hem op wat voor manier dan ook niet kwetsen. Sowieso verbleef ze nog niet lang in Archeon, ze moest nog uitvogelen hoe de mensen hier op bepaalde dingen reageerde. In het noorden waren de meeste mensen tegen het botte aan, wat de roodharige lady altijd een beetje buiten de boot deed vallen. Zijn opmerking stelde haar tevreden, dat was duidelijk. “They most certainly must be,” zei ze met een speelse grijns rond haar lippen, nog voordat ze haar arm in de zijne haakte en vertelde dat ze konden vertrekken. Vervolgens begeleidde hij haar richting de uitgang van de kleurige bloementuin, op een paar meter gevolgd door haar wachters. Haar ogen gingen kort naar de man aan haar arm, een nieuwsgierige blik duidelijk in haar ogen. “I haven’t seen much of the city, only the palace and the gardens. So tell me, is there anything I should definately see?” Haar onverdeelde aandacht was op Silvian gericht, iemand die voor nu een prima gezelschap was. Freyja was oprecht geïnteresseerd om meer van de stad te zien, gezien het haar eerste reis buiten het noorden was en ze alle kansen aan wilde nemen.

Het bleef een feit dat Archeon een stad was waar ze met haar bleke huid iets buiten de boot viel, waardoor ze zich misschien wel iets minder op haar gemak voelde dan in het noorden. Echter maakte de mensen al veel goed, dat was iets wat ze al mee had mogen maken en vandaag opnieuw het geval leek te zijn. Ze was op een ander vriendelijk persoon gestuit, die haar zelfs een rondleiding door de stad had aangeboden. Zo’n aanbod sloeg ze natuurlijk niet af, gezien het wel fijn was om een gids te hebben die de roodharige vrouw met plezier rond wilde leiden. “I don’t mind a surprise at all,” merkte ze met een kleine glimlach op, terwijl ze hem de leiding gaf en aan zijn arm volgde. Haar blauwe ogen waren kort op hem gericht, maar al snel weer op de omgeving die ze passeerde. “Archeon is a beautiful city. Are you from here?” vroeg ze nieuwsgierig. Hij moest de stad goed kennen, want anders had hij nooit geweten welke dingen interessant waren voor haar om te zien. Daarbij was het ook nog eens een manier om het gesprek gaande te houden, want op sommige momenten veranderde ze terug in het wat stillere type wat alles in zich opnam inplaats van dat ze een ander gek maakte met haar woorden. Dat laatste gebeurde vaak wel, wanneer ze genoeg op haar gemak was gesteld.

Freyja hield van verrassingen en dat was geen geheim. Daarom liet ze zich ook meevoeren door de man, nog altijd gevolgd door haar guards, maar die hielden gelukkig wel hun afstand. Ergens was het bloedirritant om steeds iemand in haar nek te hebben hijgen, al wist ze zelf ook wel dat dat de beste optie was. Je wist het maar nooit in een vreemde stad. Silvian bleek niet in Archeon geboren te zijn, maar ze kon wel uit zijn woorden halen dat het de plaats was waar hij behoorde te zijn. Ze stond op het punt om te vragen waar hij dan wel niet geboren was, puur uit nieuwsgierigheid, toen hij het onderwerp van het gesprek naar haar verplaatste. “Oh no, you’re not talking too much about yourself. I’m interessed, honestly.” Voor een moment liet ze een stilte vallen. “But I suppose my life is very different then yours. I have nothing to complain about, in the end, but it’s hard to keep up a political mask all the time.” Deze hele ontmoeting was alles behalve politiek correct. Ze vertelde een, in principe, vreemde over haar gevoelens. Je moest als stadhouder altijd voorzichtig je woorden kiezen, maar Freyja leek dat voor nu te hebben laten varen.