Every dog deserves a bone

Voor nu leek alles kalm en rustig te zijn in haar simpele leventje. Ze werd elke dag wakker om het werk te doen die de maatschappij van haar verwachte. Elke dag opnieuw en opnieuw. Het was niet dat ze klaagde, dit was immers wat ze had gekozen... Maar echt gelukkig was ze ook niet. Zo was ze ook snel verveeld vandaag en had ze besloten om erop uit te gaan. Normaal zou ze zich kleden zoals ze had geleerd, met een jurk en in prachtige linnen... Maar dat leek haar niet handig nu, nee, helemaal niet. Dus had ze ietwat mannelijkere kledij erbij genomen. Ze had een broek aan en een stevige linnen shirt. Zelfs een dagger had ze weten te bemachtigen. Ondanks dat het een simpel iets was wist ze dat het handig kon zijn mocht ze in een gevaarlijk iets stappen. De dame was het niet gewoon om te vechten, dat deden andere mensen voor haar als ze dat wilde... Maar ze wilde niet langer dat mensen voor haar alles deden... Alsof ze een of ander juweeltje was die moest bewaard worden. Enkel en alleen omdat ze de enige nakomeling was van haar familie. Haar fijne skills zouden niet verloren gaan en ze wist bagger goed dat als ze zou overlijden een ander haar plaats zou kunnen innemen. Dus wat was het grootte probleem? Misschien was het wat kortzichtig van haar tho... Want hoeveel tijd en geld was er wel niet in haar opleiding gegaan? Veel, heel veel... En dus was het enkel natuurlijk dat mensen dit van haar verwachten... Well, too bad for them.
Rustig had ze een paard bestegen en was ze kalm door de jungle gaan rijden. Haar grijze ogen stonden scherp en waar ze naar opzoek was was meer dan alleen maar een simpel diertje. In het verleden deed ze dit soms wel eens, gewonde dieren uit hun leiden halen... en dat was niet om als een goed persoon over te komen, in tegendeel eigenlijk. Ze vond het heerlijk om hun schreeuwtjes te horen. Natuurlijk was het niet normaal voor een dame om daar genot uit te halen, maar toch deed ze het. Jagen was altijd iets dat ze had willen doen, maar dat was niet iets dat voor haar weg gelegd was. Oh well, je hoorde haar niet klagen... Als ze het ooit wilde zou ze wel iemand omkopen, mentaal of met geld, om het voor elkaar te spelen. Ze kon het altijd doen, maar vandaag leek dat allemaal niet echt op nummer een te staan. Kalm spoorde ze haar paard aan om haar pas wat te versnellen. Paardrijden was iets dat ze ook had geleerd van op jonge leeftijd. Ze had er eerder zelf op gestaan om het te leren dan dat ze het echt moest doen... Er werd zelfs schuin op neergekeken dat ze dit wilde doen, maar ah, dat was allemaal hun probleem om er zo op te kijken.

Na enkele minuten was er nog steeds niks gebeurd en de verveling begon haar langzaam naar et hoofd te stijgen. Nooit had ze gedacht dat zelfs deze bomen zo saai konden zijn. Ze was vroeger vaak mee geweest naar andere gebieden en dus was het niet voor het eerst dat ze de jungle zag. Het was misschien een andere manier van kijken op de natuur maar het was zeker niet veel... anders. Zuchtend keek ze even op.. Waarna ze kalm haar focus legde op iets. Wel meteen bracht ze haar paard tot een halt en hield ze haar blik strak gericht op hetgeen dat haar interesse had getrokken. Ze wist wel degelijk dat er iets was, maar ze zou haar bek houden. Wie weet wast een dier en dan kon ze het even rustig neersteken. dan was haar rit tenminste niet compleet nutteloos geweest.

Het konden vele dingen zijn. Van prooi tot roofdier. Wat het ook was, het moest snel komen opdagen of ze zou haar geduld verliezen. En alsof de goden haar gedachten gelezen, zo gebeurde het ook. Uit de struiken kwam een kleine gedaante vandaan, snel gevolgd door een ietwat grotere gedaante. Het tweede zorgde er meteen voor dat de spanning enkele graden rees in het gebied. Wel meteen voelde ze de spieren van haar paard opspannen, waarop er meteen een reactie van haar lijf kwam. En bam, daar gingen ze. Het paard rees even de lucht in met zijn poten, stekende naar het dier dat tegen haar aan was gevlogen. Wel meteen gaf het meisje wat mee met de teugels, om kalm stabiliteit te behouden in het zadel van het prachtige dier. Haar kalme blik veranderde al snel in ietwat alarmer iets toen de benen van het beest met een knal neerkwam. Zij en haar paard werden al snel onderworpen aan zwaar gegrom, wat meteen zorgde dat het grote prooidier al trippelend afstand nam. Het was natuurlijk dat dit beest zo reageerde. Het was immers nog steeds een prooidier en had dus een zwak voor dit soort dingen. Ze kon de spanning van haar ros voelen, daarvoor had ze niet eens haar magie nodig. Snel zochten haar ogen de bosgrond af... Inmiddels had de knal van het paard een pit gevormd in de ietwat zachte bosgrond en recht daarvoor was er iets dat ze nog nooit had gezien. Een zacht bruingetinte hondachtige met een duidelijke aszwarte achtergrond in haar pels. Haar prachtige pels was in overvloed aanwezig en gaf het dier een bepaalde gloed... Ze kon er niet goed haar vinger erop leggen. Langzaam rees een wenkbrauw wat hoger... Want dit was wel iets speciaals, sinds wanneer waren de emoties van een dier zo complex? Hmn, dat kon maar eens iets betekenen...
En zoals voorspeld, zo gebeurde het ook. Het duurde niet lang voordat een naakte vrouw voor haar verscheen. Daar waar ooit de prachtige wolfachtige had gestaan stond nu een pissed off lady die van haar leeftijd leek te zijn... De blik in Tawnee's ogen verzwakte wat en de nieuwsgierigheid verdween al snel, dit zou snel geregeld zijn. “Thanks a lot, because of you and your donkey my dinner has taken off. You owe me a rabbit, woman.” Hmn... Vrij simpel van gedachtegang, dat was goed. NJa, niet voor de ander, maar wel voor haar. “What kind of idiot would stand in front of a jungle anyway?” Nou, deze was ook niet op haar mondje gevallen, alles behalve. Haar accent was ook vrij duidelijk, ze was niet van hier... Ondanks dat ze had gelezen dat shapeshifters voornamelijk hier voorkwamen. Opmerkelijk. Waar zou dit kind vandaan kunnen komen? Rhoynar? Dat betwijfelde ze... Het hoge noorden was een optie... OF de bergen van Navarre... Haar accent leek niet meteen iets weg te geven... Het was eerder alsof ze van een mixed cultuur kwam, althans, zo leek het. Hoe dan ook kon Tawnee een iets uitsluiten; ze was niet van Valyria... Of toch niet van de stand waar zij van kwam. Iemand van haar hoge waarde zou zich nooit zo vertonen voor een ander dame. Respect hebben voor je lichaam was een belangrijk iets.

"Oh, I'm so sorry," zei ze even kalm met een zoete ondertoon, haar hoofd lichtjes kantelend. Was ze dat echt? Nope, helemaal niet. Het was maar hoe je erop keek, ze had namelijk niks verkeerd gedaan. Als er iemand was die zijn excuses moest aanbieden was het deze trut voor haar. Dat bracht haar eigenlijk op een paar ideeën. "But I don't owe you anything," Een bitterzoete glimlach verscheen op haar porseleinen gezichtje terwijl ze kalm neer blijf kijken op de naakte dame voor haar. "There's no need to be so hostile, dog." sprak ze kalm. "Just because you're a failure doesn't mean that you have to blame others for your mistakes," volgde er al snel. Rustig keek ze even naar de ander. Het was haast zielig om dit wezen zo te zien, zo voor haar ogen. Ze zou er haast compassie mee kregen... als ze in een omgekeerde wereld leven that is. "Do you want something to eat, dog?" klonk er plots van de ander af, zonder naar de voorafgaande woorden van de ander te luisteren. Haar toon klonk dwingend en de manier waarop haar magie van haar af leek te komen gaf haar een gloed van zelfzekerheid en macht. Ondanks dat ze een van de twee niet echt tot haar beschikking had, wist ze bijna zeker dat door haar snelle observaties het een effect kon hebben.

Het feit dat haar paard zo'n reactie gaf was vrij normaal. Het dier was onderworpen aan het feit dat het angst vertoonde voor dit scenario's. Als ze wilde had ze het dier kunnen kalmeren door gebruik te maken van haar magie, door een goed gevoel te geven over de situatie, maar haar focus lag nu niet op dat en het was dus moeilijker om dat leugen over te brengen op het dier. Het maakte niet uit dat het geen mens was en dus minder ontwikkeld was, ze moest zelf overtuigd zijn van het gevoel, anders was het toch maar moeite geweest voor niks. Kalm keek de dame naar de jonge shapeshifter die voor haar stond. Ze had genoeg gelezen over deze soort magie, zeker toen ze bij aan het lezen was over de cultuur en historie van Nymmerwell. Het was een mooi magie, het liet immers toe om de gebruiker een te laten worden met de fauna en flora rondom zich. De meid die zonet tegen haar paard was op geknald had dat zo mooi aangetoond. Ja, dat had ze zeker. Ze was waarschijnlijk zo in haar jacht verzwolgen geweest dat ze amper haar omgeving in de gaten had gehouden.. However, zou een normale wolf er wel op gereageerd hebben. Dit was het cruciale verschil met dieren en shapeshifters... Hoe hard ze het ook zouden proberen, ze zouden altijd gebonden zijn aan hun menselijke kant en die zou altijd tonen, hoe hard ze het ook probeerden te verbergen.  “Ah shut your mouth köttur” Opmerkelijk, natuurlijk. Het bevestigde alleen maar dat de ander niet van origine van hier was en dus helemaal niet wist wat ze hier wel en niet kon doen. Ze wist vast niet eens wat er hier in de jungle rond dwaalde. De ander leek namelijk een niet te al te grote hersenpan te hebben. Haar gebruik van het woord kat gaf achter aan dat ze ergens in het noorden waarschijnlijk was opgegroeid. Of ze er nu nog leefde was de vraag die haar geen reet kon schelen. Ze wist genoeg voor nu, een aanraking zou voldoende zijn om de rest van het verhaal te onthullen. “Don’t call me dog” Liet de ander op een vijandige toon weten. Ze haalde een wenkbrauw op, maar dat was ze toch? Wat was er toch verkeerd met iemand te noemen wat ze waren? Het was niet eens beledigend bedoeld... Had ze dat gewild had haar toon dat vaststandig duidelijk gemaakt... Maar dat was niet gebeurd... So what gives? De ander greep opeens naar haar teugels en gaf er een snok aan, het beestelijk gegrom aanhoudend. Met een scherpe blik bleef ze het halfdier aankijken. Voelde ze zich dan niet goed? OM zo te gaan reageren was enkel een bevestiging op haar vermoedens. NIet alleen dat maar als ze echt haar best zou doen zou ze ook kunnen voelen wat de ander echt voelde, maar you know, it was always more fun to think about those kind of stuff than to get the answer right away non?“I would have had my hunt if you and your meatball weren’t in the way. It’s your fault, simple as that” Simpel, duidelijk, kort en gemeen. Dat was hoe ze de ander momenteel kon beschrijven. Ze had duidelijk geen respect voor zichzelf, wat aangaf dat ze niet zo hoog van zichzelf dacht, maar ze had ook geen respect voor anderen. Het was duidelijk dat ze of geen vliegende fuck gaf, of er iets meer van onzekerheden achter zaten... En aangezien gevoelloze figuren, hoe graag velen ook wilden, een zeer zeldzaam zicht was... Kon ze ervan uitgaan dat de ander met haar eigen emoties zat te worstelen. Onzekerheden en andere dingen die haar eigen maakten... Ja, het was vrij simpel om iemand zoals de hond voor haar uit elkaar te halen qua persoonlijkheid. Het was immers ook zo duidelijk dat ze de gedragingen van een hond had, wat dus ook betekende dat ze de dunne lijn van dier en mens een beetje verloren was. Ze had over dat soort dingen gelezen, maar ze had nooit geweten zo iemand te ontmoeten, iemand die zo... Dom was...

Maar toen ze haar toon veranderde, toen zag ze pas reactie. Een reactie die ze ook bij honden zag en andere wezens die onzekerheden droegen. Ja, ze had gelijk gehad natuurlijk. Wat een onderdanig beest. Ze nam even haar teugels terug op maat en streek met een hand langs de nek van haar ros heen, om kalmte die bij haar aanwezig was over te brengen op de merrie. De shapeshifter had haar houding aangepast en haar ogen op de grond gericht, een houding aannemende dat onderdanig was tegenover haar, de dame op het paard. Ze wilde haast een grijns bovenhalen, het feit dat ze hier zo sierlijk in enkele seconden de hele situatie in controle had was absoluut prachtig, bijna ongelofelijk. Ze zou dit vaker moeten doen want de beloning en het gevoel erbij was groots en belonend... Het maakte haar gelukkig, vulde haar op in een gevoel van euphoria. Ah... Maar voor nu moest ze haar kalme postuur behouden en uitstralen, opdat de ander daarop leek te reageren. Als ze zich niet zo had opgesteld kon het beest al lang macht over haar genomen hebben. Het was een feit dat ze meer kon doen dan zij, voor nu dan toch. Ze was een dame van rijke oorpsprong... En haar magie was puur mentaal gericht. Voor nu was ze niks anders dan een porseleinen popje die enkel een hoge facade kon ophouden... Bluffen noemden ze het ook wel. Want hier in de jungle kon al dat mentale gedoe weinig opleveren als je face to face kwam... En tanden en messen door de lucht zouden vliegen. Ja, zo'n situatie moest vermeden worden voor nu... Ze moest eerst vinden hoe ze zichzelf beter kon maken voordat ze meer risico's kon nemen... Maar voor nu was deze uitkomst subliem. “I want nothing from you..” Het geschuifel van het wezen had de jongedame al snel opgemerkt. Het was duidelijk dat ze de benen zou nemen enkel en alleen omdat ze zo'n uitstraling had. Hoe schattig dat een puppie zoals haar niet eens sterk kon staan in haar schoenen. Ze had zelfs jongere dieren hun mannetje zien staan. WIld blaffende puppies en dergelijke waren geen vreemd zicht voor haar... Nja, kon ze deze woorden ook niet aannemen als geblaf? Waarschijnlijk, het kwam immers als een gelijk iets uit haar bek. “Just screw off…” hm? Hoe durfde de hond eisen te stellen tegenover haar? Dat was toch niet op zijn plaats? Haar houding matchte haar woorden helemaal niet en het was ergens amuserend hoeveel conflict zichtbaar was in de handelingen en woorden van de meid tegenover haar. Nog steeds was ze naakt... en in al die tijd dat ze bezig was geweest met de ander te observeren in lichaamstaal had ze ook even de tijd genomen om haar figuur te observeren. Ze was duidelijk ondervoed. Haar inname van voedsel moest wel laag zijn. Het was een wonder dat ze nog zo'n sprint had kunnen inzetten... Maar de vraag was natuurlijk of ze met de geringe energie die ze nog had een tweede jacht kon aangaan vandaag? Iemand met een beetje logica zou het overwegen en nee zeggen. Maar dit was een shapeshifter en haar gedachten waren verstrengeld met de emoties en instincten van de hond die haar counterpart was. "Are you sure you don't need some help?" Klonk er even van de dame af. langzaam spoorde ze haar merrie aan.. Die dankzij haar magie de zekerheid had gekregen om enkele passen naar voren te zetten. "Your body looks weak and your mind must be clouded by hunger," sprak ze even kalm uit. "Wouldn't it be nice to have some real food?" klonk er even rustig van de jongedame af. "To have some clothes and a place to rest?" vervolgde ze, duidelijk indicerende dat ze de vorige zin aan wilde vullen met wat extra's. Afwachtend keek ze even naar de naakte dame die daar nog steeds stond. Wat zou ze doen? De benen nemen of haar aanbod in overweging nemen. Ze wist wel degelijk dat dit koppig beest niet meteen ja zou zeggen. Echt... Het was een wonder dat de ander geen halfezel was, want haar gedrag leunde meer tegen dat van dat dier aan.