Up is down

People are bound by choice, not blood.

De jonge vrouw was duidelijk op haar tenen getrapt. Zo, dat was interessant. Dat betekende dat hij hier dus oftewel met een nobody had te maken of met iemand van wat hoger aanzien. Niet dat ze er zo uit zag naar zijn mening, maar goed tegenwoordig was het al beter om je zelf niet zo high class te kleden. Kwestie van dat er nogal veel vlugge vingers waren die altijd op zoek waren naar iets. Inclusief zijn eigen vingers. Maar op het eerste zicht leek ze niets van waarde bij zich te hebben dus dat scheelde ook. Kort stak hij zijn handen op, als teken om zich te excuseren voor wat hij had gezegd. Mainly omdat ze die woorden nooit over zijn lippen zou horen komen, al mocht ze de koningin zijn.

Yeah right. Haar grijns verraadde dat ze wel heel zeker van haar zaak was. ‘For now that is just a useless claim if you can’t prove it lady.’ Sprak hij luchtig. Misschien was hij hier nu wel mooi zichzelf aan het tegenwerken maar goed, daar gaf hij in het algemeen al niet om. ‘You can say whatever you want, if you can’t make your claim stick it’s pretty useless. I mean, I can say that I’m the duke of whatevertown too you know.’

People are bound by choice, not blood.

‘Glad your ears work fine.’ Sprak hij met een grimas. Nee, met haar hoogte kwam ze zeker niet over als een leider. Charisma was aanwezig, maar daar bleef het uiteindelijk ook bij. Oké, hij oordeelde misschien wel veel te vroeg maar er zou genoeg nodig moeten zijn om hem te overtuigen. Haar volgende woorden waren interessant. Kijk, daar zat hij op te wachten. Hoewel hij haar insinuatie ook niet helemaal fijn vond. ‘You think that I’m a thief? Trust me darling, I’m a hell of a lot more than just your common thief.’ Sprak hij hoofdschuddend. Stelen was iets wat hij deed in zijn vrije tijd, zijn talenten lagen elders, waren bloederiger dan hetgeen waarmee zij in haar hoofd zat. Hij kapte zijn glas in een teug leeg om vervolgens met zijn armen gekruist haar even aan te kijken, al keek hij uiteindelijk in het rond of hij een goed doelwit zag. Een doelwit dat natuurlijk iets van waarde zou kunnen bij hebben, misschien de man die aan het praten was met een of andere handelaar. Kwam duidelijk van een lange boottocht, gezien hij er nogal afgepeigerd uit zag. Aan de kledij van de kerel te zien was het ook niet zo maar de minste persoon, de hoed die droeg zou kunnen duiden op dat hij de kapitein was al zou hij hem die rol niet geven. ‘So, you want the full picture or just the stealing part? For the first one we will just have to wait a little longer cause you probably don’t like to get blood smeared all over yourself hm?’

People are bound by choice, not blood.

Dante haalde kort zijn schouders op. ‘I was mainly seeing where your interest lie, you know gathering intel.’ Sprak hij luchtig. Natuurlijk ging hij wel eens kijken of ze werkelijk zo waardevol waren en ze heel waarschijnlijk dan ook stelen, maar in eerste instantie ging het hem om veel meer dan enkel die stenen. Hij was er dan ook nog eens in geslaagd want het meisje bleek inderdaad iets van een dievegge te zijn, of nou ja volgens haar was ze nog veel meer dan dat. Maar dat mocht ze wel eerst eventjes laten zien. Kort rolde hij met zijn ogen. ‘Women.’ Klonk het lichtjes afkeurend. Als hij elke keer als er bloed op zijn kledij kwam ging huilen als een baby of de andere persoon ging omleggen dan leefde er niemand meer in de stad.

Gelukkig voor hen brak het moment al heel snel aan dat de man zijn gesprek af maakte en weg wandelde van alle andere mensen. Geschaduwd door de vrouw besloot hij er maar achter te gaan, zelf in de schaduwen tredend zodat niemand wat zou vermoeden. Het doelwit in kwestie had besloten in de richting van de markt te gaan. Iets wat hij niet kon hebben, teveel mensen. Met een simpele handbeweging bewoog hij de windstroom om hen heen wat meer naar links maakte deze ook wat krachtiger waardoor er een lege huifkar de man zijn pad blokkeerde. Het moment dat de persoon in kwestie een andere stad in sloeg trad Dante uit de schaduwen. Hij plaatste zijn hand op het achterhoofd van de man, sloeg hem hardhandig tegen de muur, zodat de knal net hard genoeg was om de man buiten westen te krijgen en door een doorgang van een leegstaand huis te vallen. Perfect uit het zicht voor nieuwsgierige. Kort knielde hij neer, taste de man zijn lichaam af opzoek naar waardevolle objecten en ja hoor. In de binnenzak van de man zijn jas stak een aardig met edelstenen gevuld zakje. 'You're up next darling.' Een typische grijns had zich gevormd op zijn lippen, afwachtend wat zij zou doen.

People are bound by choice, not blood.

Het was niet zijn bedoeling om indruk te maken met wat hij kon doen. Dante was zelfverzekerd genoeg om te weten dat de skills die hij bezat voor genoeg andere mensen als nuttig konden beschouwd worden. Zijn interesse momenteel lag echter meer op haar, op wat zij mogelijk koon doen. Iets stelen dat wist hij wel, maar het was de manier hoe. Er waren er immers genoeg om uit te kiezen, nu was het aan haar om de juiste eruit te pikken waardoor hij mogelijk van zijn sokken werd geblazen. Zijn donkere ogen volgde haar de straten op en onbewust had hij de drang om haar te volgen om haar in veiligheid te houden. Isla de Juegas was niet de veiligste plek, zeker niet als je je plek niet op eiste hier.

Nadat Allison haar doelwit had gevonden ging ze te werk zoals hij eigenlijk had verwacht. Ze speelde de kaart die vele vrouwen voor haar ook al hadden gespeeld. Niets vernieuwend dus. Vreselijk irritant, maar goed hij keek gewoon toe zonder een kik te geven. Het was al iets dat ze al deze zogezegde moeite deed, als ze werkelijk zo belangrijk was dan toch. Wie weet deed ze dit elke dag, tot nu toe was er geen bewijs dat voor haar pleitte. In stilte sloeg hij gade hoe ze de papieren evengoed mee leek op te rapen, maar zijn getrainde oog zag haar andere hand al heel snel afdwalen in de zak van de man. Dante’s mondhoek trok omhoog. Goede keuze, hoewel het naar beide kanten kon gaan. Dit kon of leiden tot het huis van de man of tot een plek die eigenlijk niet al te veel betekende. Bold choice.

Wanneer ze weer voor zijn neus stond bestudeerde hij de sleutel eventjes. ‘I think we might get lucky.’ Sprak hij luchtig. Dat soort sleutels kende hij wel, hij behoorde niet tot het afgetrapte deel van de stad. Ook niet tot het superrijke. Maar dat hij uberhaubt al een deur had vertelde meer dan genoeg. Achter die deur zouden misschien mogelijk wel enkele rijkdommen kunnen liggen. ‘Let’s head out, it’s not that far, but far enough.’

People are bound by choice, not blood.

Stelen en eventueel moorden was een ding, inbreken was nog iets helemaal anders. Niet dat hij er mee in zat. Het was tijd dat ze dit feestje ergens anders gingen verder zetten, ergens waar ze niet mogelijk betrapt zouden kunnen worden. Het moest maar eens voorvallen dat die idioot van een Lord hier lucht van kreeg, dan zaten ze kinda in de problemen. Maar dat zou dus niet gebeuren. Kort knikte hij naar haar waarop hij de straten op liep met haar in zijn kielzog. Dante was zich bewust dat er achter elke hoek een mogelijke dreiging kon liggen nu. Iets waar hij zich normaal niet veel van aan trok, maar het feit dat Allison bij hem was maakte het allemaal net een beetje complexer. ‘I would say you can lead, since that seems to be your strength so you claim. But, I don’t want to get lost.’ Sprak hij half lachend.

Na toch wel een kleine afstand te hebben afgelegd bevond het duo zich in een kalmere straat. Ver genoeg verwijderd van de markt, de weinige mensen die al in de straat liepen waren oudere mensen die niet veel zouden gaan zeggen of hij zou ze werkelijk even een vluchtje laten maken. Zijn ogen gleden naar de huisnummer die hier well mooi aangegeven waren, en snel genoeg vond hij het huis dat ze nodig hadden. Een aardig optrekje al zei hij het zelf. ‘You can have the honors. Unless you’re scared that is.’ Grijnsde hij. Nee, gevaar was er op het eerste zicht niet te bespeuren. Ze waren misschien wel beland in de buurt waar de iets rijkere mensen woonden, maar nog niet zo rijk dat ze beveiliging konden inhuren.

People are bound by choice, not blood.

‘Falkreath hm? A little cold for me personally, but who knows what might take me there.’ Sprak hij met een kleine grijns op zijn gezicht. Uit zichzelf zou hij er waarschijnlijk nooit heen gaan, puur omdat hij geen zin had in ten eerste de koude en dan moest hij zijn rum missen. Very sad indeed. Maar wie weet, het kon zo maar eens zijn dat hij voor een of andere opdracht naar daar moest en dan had hij geen andere keuze.

Natuurlijk kreeg hij dat antwoord. Beetje doorzichtig, maar hij had er om gevraagd so. Van zodra de deur open was gevlogen schoot Allison een willekeurige richting uit terwijl hij rustig naar binnen wandelde, de deur weer sloot en dan de kamers besloot af te zoeken naar misschien aanwezige. Op het eerste zicht waren ze helemaal alleen. In de buurt van de keuken was het echter iets anders, de kant van het huis dat hij nog niet gecheckt had bevond zich nog wel iemand. Twee mannen, breed gebouwd en rondom hun middel een zwaard, gingen in de richting van de keuken om daar Allison aan te treffen. “Well well well, what do we have here? Took a wrong turn somewhere puppet?” Sprak de man die eruit zag alsof hij een storm had overleefd, zijn haar stond vrij wild en er lag een zekere duisternis in zijn ogen.

People are bound by choice, not blood.

“Nice try love, but he doesn’t hand out his keys to no one. Ever. So better come clean, or things might get messy.” Sprak een van de mannen. Dante had besloten om zich weer richting de keuken te bewegen. De zaken die hij als waardevol achtte had hij al in zijn zakken gestoken. Dus het werd hoog tijd om te kijken wat zijn tijdelijke partner in crime, tot Kaz van zich liet horen, aan het doen was. Het moment dat hij de hoek omdraaide zag hij een van de mannen nog half in het deurgat staan. Geruisloos kwam hij iets dichter, luisterde naar het gesprek dat gaande was. Een dat niet zo goed zou aflopen als je het hem vroeg. Langzaam begon hij wat van de lucht om zich heen te verzamelen, om dan een kleine windhoos de kamer in te sturen van achter de twee mannen door. Door de windhoos werden de mannen verrast en een verloor erbij ook zijn evenwicht. Bij de andere zorgde Dante er zelf voor dat die zijn evenwicht verloor waarop hij het zwaard trok dat rondom zijn middel hing. Met zijn hoofd deed hij teken naar Allison dat ze achter hem moet staan. ‘You’re right, the lady was lying. Your friend needs you nonetheless cause right about now, I think someone is about to decapitate him. If you don’t want to end up like him, you should consider helping him out.’