Up is down

People are bound by choice, not blood.

Dante kon een grimas niet onderdrukken. Maar goed dat ze het goed op nam. Al had hij vreemd genoeg ook niet anders verwacht van de vrouw. Misschien fout van hem om te denken, maar Dante had al opgemaakt dat zij een heel ander soort persoon was dan hij in eerste instantie had gedacht. ‘Good traits for the future.’ Zeker en vast, zo iemand had de Syndicate zeker nodig. Iemand die de groep naar een hoger level zou kunnen tillen als het nodig was. ‘May I ask how that you got acquainted with Kaz?’ Nog iets wat hem wel vrij interessant leek om achter te komen. Kaz was namelijk niet bepaald het soort persoon dat makkelijk vrienden maakte, laat staan dan nog voor ze ging werken ook.

‘I’m doubting it will take you that many years. You’re not the kind of person who is going to take that long in finding something that you really need for whatever purpose.’ Nee, ze leek hem iemand die dingen wel snel kon afhandelen als ze maar beschikte over de juiste bronnen. Maar dat zouden uiteindelijk ook wel zaken zijn die haar bezig hielden en waarvoor ze waarschijnlijk ook al een oplossing had. Even haalde hij zijn schouders op. Daar had ze een punt, kon hij haar niet op tegenspreken eigenlijk. Kort haalde de man zijn hand door zijn donkere haren die evengoed weer vrolijk in model terug vielen. ‘One can not speak, when he is feared by those who wonder about him.’ Iets wat vast stond. Angst was vaak genoeg iets geweest in Dante’s leven wat er voor zorgde dat mensen geen vragen durfde stellen.

People are bound by choice, not blood.

Kort knikte hij. Dante wist wel vaag wat de magie van de knul in hield. Nope. Maar echt een uitgebreide uitleg had hij er nooit over gehad, hoefde voor hem eigenlijk ook niet. Ieder zijn ding. ‘One of the best I know.’ Grijnsde hij breed. Kaz en hij gingen nu toch al enkele maanden mee als “vrienden” of jou hun manier van vrienden zijn. Wat eigenlijk vooral betekende dat ze elkaar konden beledigen zonder dat de een de ander aanviel, al gebeurde dat soms ook evengoed. Dat had ze inmiddels wel duidelijk genoeg gemaakt. Maar hij kon haar ook wel begrijpen. Straks helemaal. Dante kon niet eens beseffen hoe het moest zijn voor iemand om degene die je liefhad te zien veranderen in zo’n monster.

‘I assume you have places to be. People to sway in to your cause.’ Grijnsde hij kort. Besides, hij moest één Maxen nog van eten voorzien en twee iemand op een vriendelijke manier zijn geld terug gaan vragen. Of toch iets in die aard, of het vriendelijk zou zijn, waarschijnlijk niet. Dante dronk zijn glas leeg waarop hij naar achteren schoof met zijn stoel. ‘We will probably see each other more often, when you need me I’ll be around.’